เทศน์โปรดช้าง “หลวงปู่จันทา ถาวโร”

สมัยหนึ่ง (ปี 2497) ไปวิเวกที่ดงหม้อทอง อ.วานรนิวาส จ.สกลนคร กับหลวงปู่ขาว (อนาลโย) และพระอาจารย์จวน (กุลเชฏโฐ) และพระอื่นๆ อีกรวมแล้วมีพระ 7-8 รูปด้วยกัน คืนหนึ่งในขณะที่เดินจงกรมอยู่ประมาณ 4-5 ทุ่มก็มีช้างฝูงใหญ่ราว 10 ตัวเดินเข้ามาหาพอห่างได้ระยะ 1 เส้น (20 วา) จ่าฝูงก็กระทืบตีน 3 ครั้งแล้วก็โบกหูไปมาแล้วก็ชูงวงขึ้น
ขณะนั้นอาตมาก็ไม่มีความสะทกสะท้าน หรือเกรงกลัวอย่างไรทั้งสิ้น เพราะอำนาจพระธรรมเกิดขึ้นแล้วที่จิต คือความสงบนั้น จึงกำหนดถามพระธรรมตัวเองขึ้นว่า

“ช้างเขามาทำอะไรกัน”

พระธรรมพูดขึ้นว่า

“ช้างฝูงนี้เป็นญาติของเรามาแต่ชาติปางก่อนโน้น เขาอนุโมทนาส่วนบุญกับเรา จงอุทิศส่วนบุญให้เขาเสีย”

ก็เลยตั้งใจมั่นแล้วแผ่เมตตาให้ว่า

“ช้าง...พวกท่านกับอาตมาเป็นญาติกันมาแต่ชาติปางก่อนโน้น มาชาตินี้ก็ได้มาประสบพบปะกันแล้ว จงอนุโมทนาส่วนบุญนะ จะอุทิศให้ 'ปุญญัง อุทิสสะ ทานัง สัพเพ สัตตา สุขิตา โหนตุ' ขอให้ท่านทั้งหลายจงได้รับส่วนบุญเถิด”

จากนั้นก็ให้โอวาทแก่เขาว่า
ขอให้พวกท่านทั้งหลาย จงน้อมเอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ไปไว้เป็นที่พึ่งนะ ไหว้พระสวดมนต์ภาวนาประจำชีวิต ไม่ลดละ ท่านทั้งหลายจงตั้งตนอยู่ในศีล 5 “ปาปะกัง ปาณาติบาต” อย่าเพิ่งฆ่าสัตว์ตัดชีวิตมนุษย์นะ เป็นบาป อย่างเพิ่งลักขโมยกินของไร่ ของสวนเขานะ เป็นบาป เขาจะฆ่าเอา อย่าเพิ่งนอกใจซึ่งกันและกัน นั่นแหละ อันนี้เป็นข้อสำคัญมั่นหมาย

เมื่อพวกท่านมีพระไตรสรณคมณ์ พุทโธ ธัมโม สังโฆเป็นสรณะที่พึ่งแล้วมีศีล 5 ประจำชีวิตอีกก็จะได้นุสสธัมโม เปลี่ยนชาติภพจากสัตว์เดรัจฉานไปเป็นมนุษย์ เมื่อเปลี่ยนชาติภพแล้ว จะได้ทำคุณงามความดี เหมือนอย่างข้าพเจ้านี่แหละ
เขาก็ตั้งใจฟังจนจบ จากนั้นจ่าฝูง ก็กระทืบเท้า 3 ครั้งแล้วโบกหูพึบพับๆ จากไป
สมัยนั้นที่ดงหม้อทองยังเป็นป่าดงทึบ มีสัตว์ป่ามากมายทั้งช้าง ทั้งเสือเหลือง เสือโคร่งส่งเสียงร้องกันสนั่นหวั่นไหว แต่สัตว์ร้ายเหล่านั้นก็ไม่ได้มาทำอันตรายแต่อย่างใด เพราะอำนาจของการประพฤติธรรมบันดาลให้เป็นมหาเสน่ห์มหานิยม