เพราะอะไรขันธ์ถึงคิดตลอดเวลา

เล่านิทานเล่นๆ

ครั้งหนึ่ง พระสมณโคดม ครั้งยังเปน
โพธิสัตว์อยู่ ทรงตามหา ตามพิจารณา
หา สัจจธรรม อริยสัจจ4

ก้ตามเหนความไม่เที่ยง อยู่โดยปรกติ
แล้วไปเหน ความเหนือสรรพสิ่งใดๆ
เข้า แล้วเกิด ความพอใจในธรรมนั้น
( ทันที ที่ความ พอในในธรรมเกิด
การ เพียรที่จะเหนความไม่เที่ยง
จะหายไป ....และ ฉันทะในธรรม
นั้น้กิดแน่ ห้ามไม่ได้ จึงต้อง กำหนด
รู้ อาการ(รับ)แจ้งของจิต ) พอความ
พอใจเกิด แล้วไม่ทันกพหนดรู้ ก้ไป
เกิดเปน ราชสีห์ .....ร้อง โฮกปีปๆ
ทุกเช้า ( เหนือสรรพสิ่งๆ ทุกเช้า )

ชะบุญยังมี มีพระปัจเจกพุทธเจ้า
ท่านหนึ่ง ได้ยิน เออะใครนะ มาร้อง
โฮกปีปๆ จนราวป่าหวั่นไหว อยู่ตรง
นี้ ....พอเหาะมาดู เอ้า!!!!

แล้วกัน พระโพธิสัตว สมณโคดม
ในอนาคต มา พอใจในธรรม อยู่
นั่น ลืมกำหนดรู้ "ความปรกติของใจ"
ที่มันจะพอใจ ในธรรม

ก้เลยเหาะไปตรงหน้า ตรัสเตือน
ให้ ย้อนเข้ามาที่ ตน

เท่านั้นแหละ ขนพองสยองเกล้า
ละภพ ละชาติ กลับมาวิถีมนุษย์
อินทร พรหม ยักษ์ กลับมาได้
( ราชสีห์ จัดเปน วินิบาตภพ
สัตว์กินสัตว์ หากไปเกิดแบบ
นั้น โอกาสกลับมาเปนคนจะ
น้อย ดว่า ช้าง ม้า วัว )

ติ๊ง โจะ


ปล. กรณีเปนสาวกภูมิ หากกำหนดรู้
ไม่ทัน ซื่อจนเซ่อ ก้จะมักไปเกิด
เปนสัตว์ที่ฝึกได้ เช่น ช้าง
วัว ...ฯลฯ ....ประวัติพระที่ภาวนา
เก่งๆ มัดจะมีแฉลบว่า ไปวนเวียน
เกิดเปนวัวตามวัดนั้น วัดนี้

 

เทอนี่สมองกลับ เลาว์ก้อเมตตา2 แถเฒ่าศาสดาเทอร์อยุ่นี่งายย ตอบเปนไตรักบ้าง ไตไม่รักบ้าง เกิดดับ วิ้งๆ ตลอดเลยนะ ไม่เห็นหยอ

 

ข้ามภาษาเขียนของคนบางคนก็จะเข้าใจเองไปยึดติดกับidดันเนอะ

 

บุคคลผู้เห็นตามจริง นั้นมีอยู่..

บุคคลผู้ได้ประโยชน์จาก การ สนทนา นั้นมีอยู่..

บุคคล ผู้ไม่เบียดเบียน นั้นมีอยู่..

เจริญพวง เอ๊ย!!!


เจริญพร..

 

"พลังงานที่มีความรู้สึก" มันก็คือ ธรรมารมณ์ นั้นแล..

ที่ติดอยู่ ก็ติดธรรมารมณ์ แก้ ความเห็น ให้ เห็น แจ้ง ตามจริง มัน ก็

"อ๋อ" ทั้งหมดทั้งมวล มีแค่นี้เองเหรอ เรานี้หลงโง่เกิดตาย มานานแสนนาน..

แจ้งที่ใจ ทันที:D:D:D

 

มีนิทานเยอะเหมือนกัน แต่ไม่เล่าเพราะว่ามันไม่ช่วยอะไร สิ่งที่เห็นตรงหน้าเป็นอย่างไรก็แก้ไขตรงนั้น เข้าใจแหละว่า การสร้างความดีด้วยธรรมทุกทัศน์ 10 20 30 คือสิ่งที่สมควร อย่าว่าแต่พระโพธิสัตว์เลยพระอริยะเจ้าก็ทำ เพียงแต่ความต้องการหรือการตั้งเป้าหมายหรืออธิษฐานนั้นแตกต่างกัน ระหว่าง ช่วย กับ หลุดพ้น ไอ้ปัญญาอ่อนนิวรณ์หัดเข้าใจบ้างสิ พูดไม่รู้กี่ครั้ง ไม่เห็นรู้เรื่อง ตนเอง ยังไม่รู้ตนเอง จะช่วยใครได้ และจะหลุดพ้นได้อย่างไร นี่ไงคือข้อเสีย ของนิวรณ์ปัญญาอ่อน

 

เราหนะนะแค่เบียดตามเขามา เป็นศิษย์คิดล้างครู มันผิดแต่เริ่มแล้ว นี่แหละคือเหตุที่ทำไมถึงบอกว่า หงบมันบ้า มาได้ยังไง มาที่นี่ได้ยังไง ศรัทธาอะไร เมื่อศรัทธาแล้ว ไม่ใช่ทำเหมือนศิษย์คิดล้างครู ทุกสิ่งมีลำดับ ยังไม่รู้ ยังไปไม่ถึง ก็อยู่นิ่งๆ ทิดเคนทำบ่อย ทำมาหลายอสงไขยแล้ว

 

มีอะไรจะเหลา ไหมหงบน้อย

 

ทิดเคนมาเล่นเวปนี้ไม่ใช่เพราะมีใครชักนำแน่นอน มันเป็นเรื่องบังเอิญแบบเหลือเชื่อ แค่อยากรู้ เพราะว่า ตอนนั้น กามราคะแรงมากๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ตอนนี้ก็แรง แต่เห็นบางอย่างแล้วว่า สิบปีที่แล้ว กับปัจจุบัน ใจมันไม่ต่าง แต่กายมันต่างนะ เข้าใจไหม ที่ว่าราคะแรงเพราะมันเป็นภัยมักทำให้เดือดร้อน ก็เท่านั้น

 

นี่ใช่ ครูปรีชา หรือเปล่าหนอ:D

 

ไม่ต้องทำอะไร

แดนซ์ ซิ่ง ไป พอ:D

 

ฟังคุณพศิน อินทนรวงค์ ก็โล่งดีนะ เขาเข้าใจได้ลึกซึ้งมาก
พวกคุณก็เล่นกันแรงไป

 

ธุดงค์ ไปห้องอื่นๆ บ้างก็ได้ จะได้ไม่โง่ ดักดาน..

ไปสนทนา กับคนอื่นๆโซนอื่นๆบ้าง จะได้ เปิดโลกใหม่ ให้ตัวเอง..

อย่ามัวแต่อยู่ใน กะลา ห้องอภิญญา-สมาธิ อย่างเดียว..

อยู่ห้องอภิญญา ทำเป็นกร่าง ทำตัวเป็นดั่งราชสีห์ แต่ พอ เข้า ห้อง อื่น อย่าง กับ แมวป่วย..


ใช้ไม่ได้..

 

บังเอิญเคยไปแล้วละ ไปมาหมดแล้วละ แต่ว่า...เราก็รู้จักคำว่า ช่องทางการรักษาการเก็บไว้ อะไรที่แก้ไขไม่ได้ ในโลกที่วุ่นวายนี้มันเป็นเรื่องง่ายจะตายไปที่ต้องปล่อยไปตามกรรม คิดแล้วว่าบางอย่างทำไปก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าถามว่าเข้าใจอันใดผิดเข้าใจอันใดถูก อยากคุยก็มีแต่ที่นี่แหละ ที่อื่นมันเรื่องของเขา เหมือนใครบางคนจิตใจต่ำตม มองไม่เห็นสิ่งดี ลุ้นเพียงจะให้โลกฉิบหาย จริงอยู่ว่ามันมีแนวโน้ม แต่นะเราขอคิดแต่สิ่งดี แม้เล็กน้อยก็จะช่วยจะทำ เพราะว่าเราไม่ใช่ผู้ตัดสินอะไร คนดีมี คนชั่วมี มันปกตินะที่ยุคนี้ต้องเป็นแบบนี้ ถ้าช่วยได้จะไม่อยากให้เป็นไปแบบนั่น ศาสดาอาจทำนายไว้แต่ เวลามันไม่แน่นอน อาจดีหรือแย่ลงก็ช่าง แต่ต้องทำดีแม้เล็กน้อยก็ต้องทำ ไม่ใช่ทำตัวบ้าบอ ไปวันๆ

 

ประเทศนี้เราเดินทางมาทั้งเหนือจรดใต้แล้ว ได้เรียนรู้มากมาย ทั้งคนชั่นสูงสุดยันคนชั่นต่ำสุด เราเองก็มีหน้าที่เพียงแค่เรียนรู้ จริงๆก็ไม่ปราถนาจะไปคุยกับใคร เพราะเราเองก็เอาชนะตนเองไม่ได้ อะไรความจริงอะไรแค่คิดตามคำบอกเล่า เรายังแยกแยะไม่ได้ ไม่อาจเอื้อมหรอกที่จะสอนใคร

 

อะจ๊ากกกกก..


5555555

 

เรื่องของหงบ เราไม่เกี่ยว แต่ถ้าเรื่องอื่นที่เป็นการกล่าวตู่หรือตีความหรือยกมาอ้าง ถ้ามันไม่ใช่ ก็ต้องหาทางคุย พิจารณา แต่ตั้งแต่คุยมานานเป็นสิบกว่าปีมานี้ มันไม่เคยจบลงที่ คำว่า อาวุโสมากหรือน้อย เพราะ มันไม่ได้วัดกันตรงนั้น ถ้าเราบอกว่า จิตที่ละเอียดอ่อน ควรแก่งาน เอาแค่คำนี้ ชัดเจนอยู่แล้วว่ามีสติในทุกการกระทำ อะไรที่ไม่ใช่ ต้องแก้ไข อะไรที่เป็นไปตามธรรม ก็ปล่อยไป แต่ว่าถ้ามีคนถามหรือไล่เรียงก็ต้องยอมรับ แต่ตัวเราไม่มีหน้าที่สอน ถามว่าหน้าที่เรารึมาจับผิดก็ไม่ใช่ แค่อะไรที่ไม่เข้าใจก็ถาม เขาตอบเราแล้วเราเข้าใจแล้วเราเรียนรู้ตามได้ ได้จริงไม่พาเราให้บ้าบอ นั่นน่าจะมีหวัง แต่ไม่ใช่สำหรับเราเลย ในนี้มีหลายคนนะ มากกว่าหนึ่ง แต่หงบกับนิวรณ์นี่ เราให้นิยามไปแล้วแบบสั้นๆ แต่ก็นะ วันนึงอาจดีก็ได้ แต่ตอนนี้ ปัจจุบันเห็นตามจริง มันเป็นแบบนี้

 

ภาวนามากๆ จะได้ไม่พล่าม..



ปล. ไม่ได้เจาะจงใคร แค่กล่าวตามธรรม..

 

ขี้เกียจโม้ ภาวนามากแค่ไหน อะไรเรียกมาก เอาที่หงบสบายใจเหอะ เราก็ทำตามประสาเราแหละ แค่ทำให้กลับไปที่เดิมได้ก็พอแล้ว