เมื่อพระเจ้าอยู่หัวฯ ถามหลวงตามหาบัวฯ เรื่องพุทธภูมิ

เมื่อพระเจ้าอยู่หัวฯถามหลวงตามหาบัวฯเรื่องพุทธภูมิ

​

​

ในหนังสือหลวงตามหาบัวมหัศจรรย์มหาบุรุษผู้ยิ่งใหญ่
กล่าวไว้ว่าในตอนเช้าของวันที่10 พฤศจิกายนพ.ศ. 2552 หลวงตามหาบัวญาณสัมปันโนได้สั่งกำชับพระเณรในวัดว่า“วันนี้จะมีบุคคลสำคัญเข้ามาพวกท่านทั้งหลายจงพากันทำความสะอาดวัดวาอาวาสให้เรียบร้อยอย่าให้บกพร่อง” พระทั้งหลายเมื่อได้ฟังดังนั้นก็ไม่ได้เอะใจอะไรต่างก็ทำข้อวัตรปฏิบัติไปตามปกติทั้งๆที่ไม่มีใครรู้ล่วงหน้าว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจะเสด็จพระราชดำเนินมานมัสการหลวงตามหาบัวฯ
เมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯเสด็จไปที่วัดป่าบ้านตาด เพื่อกราบนมัสการองค์หลวงตาโดยเสด็จพระราชดำเนินพร้อมด้วยพระบรมวงศานุวงศ์ จากพระตำหนักภูพานราชนิเวศน์เป็นการส่วนพระองค์ โดยไม่มีทหารคนใดได้ล่วงรู้เรื่องนี้มาก่อนทหารทั้งหลายต่างสืบข่าวเป็นการโกลาหลว่าเมื่อเวลาบ่ายโมงพระองค์ท่านทรงขับรถออกจากพระตำหนักไม่รู้ว่าเสด็จพระราชดำเนินไปณ ที่ใด

​

หลวงตาจึงให้โอวาทว่า“มหาบพิตร! พระองค์เป็นถึงพระเจ้าอยู่หัวเป็นเจ้าชีวิตของชนทั้งชาติหากพระองค์เสด็จมาโดยลำพังมีอันตรายอย่างใดอย่างหนึ่งเกิดขึ้นจะเป็นความเสียหายแก่ชาติบ้านเมืองอย่างใหญ่หลวงถ้าพระองค์เป็นอะไรขึ้นมาคนทั้งชาติจะไม่เหยียบหลวงตาบัวมิดแผ่นดินหรือ?”
“กลัวจะเป็นการรบกวนองค์หลวงตา” พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงตรัสพร้อมพนมพระหัตถ์ด้วยความศรัทธาเลื่อมใส
“รบกวนไม่รบกวนจะเป็นอะไรแผ่นดินนี้เป็นของพระองค์พระองค์พึงมาได้ทุกเมื่อ”


ทรงถวายผ้าห่มและไทยทานอื่นๆมากมายพร้อมกับปัจจัย3 หมื่นบาท
โดยหลวงตามหาบัวญาณสัมปันโนได้ถวายธรรมะหลายประการ
เป็นบทความที่พิมพ์ในนิตยาสารน่านฟ้าปีที่1 ฉบับที่8 ประจำเดือนธันวาคม2550 หน้า18
เนื่องในวโรกาสมหามิ่งมงคลของชาวไทยทั้งชาตินิตยสารน่านฟ้าขออาราธนาบทสนทนาที่เหนือคำบรรยายที่เล่าโดยพระอาจารย์ภูสิต (จันทร์) ขันติธโรเจ้าอาวาสวัดป่าหลวงตามหาบัวญาณสัมปันโนในสมัยที่ท่านเป็นพระอุปัฏฐากองค์หลวงตาณวัดป่าบ้านตาดจ.อุดรธานีในขณะนั้น...

“...เหตุการณ์ที่น่าทึ่งที่สุดคือเมื่อปีพ.ศ.2531 เมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯได้เสด็จไปนิมนต์หลวงตาไปในงานในวังปกติหลวงตาท่านไม่ค่อยไปไหนแต่ตอนที่พระเจ้าอยู่หัวฯไปนิมนต์ท่านไปนิมนต์ด้วยพระองค์เองเรายังจำได้.. วันนั้นเป็นวันที่7มกราคม2531 เป็นปีเฉลิมราชรัชมังคลาภิเษกที่ทรงครองราชย์มากกว่ากษัตริย์ใดในประวัติศาสตร์ไทยท่านนิมนต์หลวงตาเข้าวังมาเป็นขบวนใหญ่หลวงตาท่านจะอยู่ที่กุฏิท่านให้เราควบคุมดูแลญาติโยมดูแลพวกทหารที่มาพระเจ้าอยู่หัวฯจะเสด็จมาตอน6 โมงเย็น
เมื่อขบวนพระเจ้าอยู่หัวฯเสด็จมาถึงเรายืนตรงนี้ผู้ว่าฯสายสิทธิ์ยืนตรงนี้หมออวยแล้วใครต่อใครยืนเป็นแถวรอรับเสด็จแล้วท่านก็ขึ้นไปข้างบนซึ่งหลวงตารอท่านอยู่แล้วส่วนเราก็อยู่ตรงบันไดส่วนหลวงตาอยู่ข้างบนที่ขึ้นไปก็มีพระบรมวงศานุวงศ์ตามเสด็จครบหมดเลยพระราชินีพระบรมฯพระเทพฯเจ้าฟ้าหญิงจุฬาภรณ์ฯหมดทั้งครอบครัว เพื่อจะนิมนต์หลวงตาไปงานพิธีในวัง

​

พอพระองค์ท่านกราบหลวงตาเสร็จ
ท่านก็ถวายคำถามแรก (พระเจ้าอยู่หัวฯเรียกหลวงตาว่า“หลวงปู่”)
“หลวงปู่... สาวกภูมิกับพุทธภูมิต่างกันอย่างไร” โอ้..พระเจ้าอยู่หัวฯถามปัญหาหลวงตาขนาดนี้
หลวงตาตอบว่า: ... “พุทธภูมิก็เหมือนดั่งเรานั่งรถไฟนั่งรถไฟไปเชียงใหม่หรือนั่งรถไฟไปอุดรนั่นแหละพุทธภูมิ แต่ถ้าเรานั่งจักรยานมาหรือนั่งมอเตอร์ไซค์ขี่มอเตอร์ไซค์ไปนั่นแหละ... สาวกภูมิเพราะฉะนั้นการเป็นพุทธภูมิก็คือการนำคนไปได้เยอะๆส่วนสาวกภูมินั้นนำไปได้น้อยๆไม่ได้มากนักอย่างเก่งก็1 คนหรือ3-4 คนก็ว่ากันไปนั่นคือสาวกภูมิเข้าใจไหมล่ะพ่อหลวง”

พระเจ้าอยู่หัวฯตอบหลวงตาว่า “เข้าใจแล้วหลวงปู่แล้วนิพพานเป็นอย่างไรนะหลวงปู่”

หลวงตาตอบ: “อ้อพ่อหลวงเหมือนพ่อหลวงมาวัดป่าบ้านตาดนี่แหละรู้ไหมว่าวัดป่าบ้านตาดอยู่ตรงไหน อยู่บนกุฏินี่เหรอ วัดป่าบ้านตาดอยู่ไหนล่ะแต่พอพระมหากษัตริย์มาถึงนี่แล้ว บริเวณนี้ทั้งหมดคือวัดป่าบ้านตาดนี้แหละแต่จะชี้ลงไปว่าที่กุฏิอาตมาก็ไม่ใช่ที่กุฏิพระก็ไม่ใช่ที่ศาลาก็ไม่ใช่ไม่ใช่ทั้งหมด แต่เมื่อรวมกันทั้งหมดในกำแพงวัดนี้นี่แหละคือวัดป่าบ้านตาดนี่แหละพระนิพพานก็มีความหมายแบบเดียวกัน”
และเมื่อพระเจ้าอยู่หัวฯขอบารมีหลวงตาช่วยต่ออายุให้แม่หลวง (คือสมเด็จย่า) ตอนนั้นสมเด็จย่าทรงประชวรอยู่
หลวงตาท่านก็ตอบปฏิเสธเลยว่า.“พ่อหลวงนั่นแหละก็จัดการเองได้ ขอเองได้…..” ท่านว่างั้นนะ... “พ่อหลวงก็สามารถจัดการได้เอง” ท่านบอกไปเลยนะว่า... ให้พระเจ้าอยู่หัวฯขอเองจัดการเองอาตมาต่อให้ไม่ได้หรอก”
พระเจ้าอยู่หัวฯได้กราบลาว่า“เอาล่ะได้เวลาแล้วจะกลับแล้วท่านหลวงปู่มีอะไรจะบอกไหม”
หลวงตาท่านได้เทศน์สั้นๆ ว่า“การเป็นพุทธภูมิ สร้างบารมีเพื่อความเป็นพุทธะพอจบพุทธภูมิได้ก็เป็นพระพุทธเจ้าแล้วพระพุทธเจ้าก็มีพุทธกิจ5 คือ ตอนเช้าบิณฑบาต ตอนบ่ายสอนคหบดีมนุษย์ทั่วไป ตกเย็นสอนนักบวชสมณะชีพราหมณ์ตอนกลางคืนแก้ปัญหาเทวดาพอมาตอนเช้ามืดเล็งญาณดูสัตว์โลก สัตว์โลกตัวไหนมีกิเลสเบาบางพอที่จะบรรลุธรรมได้ท่านก็จะเล็งญาณดูรีบไปโปรดก่อนพระพุทธเจ้าสร้างบารมีพุทธภูมิจนได้เป็นพระพุทธเจ้าเมื่อเป็นพระพุทธเจ้าแล้วท่านก็มีพระพุทธกิจ5 อย่างนี้แต่... ไม่รู้ว่าพ่อหลวงแม่หลวงของประเทศไทยปรารถนาอะไรทำงานกันจนไม่มีเวลาจะพักผ่อน... เอาล่ะๆ... อาตมาจะให้พร”
พอฟังมาถึงตรงนี้นะเรายังจำได้แม่นเพราะพระเจ้าอยู่หัวฯท่านถามเรื่องพุทธภูมิเสร็จแล้วพอท่านจะลากลับหลวงตาท่านสรุปให้เสร็จสรรพเลย...ไม่รู้ว่าพ่อหลวงแม่หลวงของไทยทำงานปรารถนาความเป็นอะไร...ทำงานกันจนไม่มีเวลาพักผ่อน...เอาล่ะๆ...อาตมาจะให้พร

เมื่อพระเจ้าอยู่หัวฯท่านเสด็จลงมาท่านก็ตรัสว่าอยากให้ท่านอาจารย์อยู่กับหลวงตาไปนานๆ... เราก็ได้ตอบท่านว่าเจริญพร... มหาบพิตรอาตมาก็อยากจะอยู่แต่ถ้าถึงเวลาที่อาตมาจะต้องเอาตัวเองให้รอดอาตมาก็ขอเอาตัวเองให้รอดก่อนเพราะทุกอย่างเป็นเหตุเป็นผลถึงเวลาไปก็ต้องไปเหมือนกันแล้วพระเจ้าอยู่หัวฯก็บอกขอทำบุญกับหลวงตา200,000 ถวายอาจารย์20,000 แล้วท่านก็ถามว่าพระที่อยู่ในวัดนี้กี่รูปเราก็ตอบท่านทั้งหมด 29 รูปรวมหลวงตานั่นแหละ...ท่านจึงถวายให้รูปละ2,000 “แล้วปัจจัยจะให้ไว้กับใคร” ท่านถาม...ท่านหยิบออกมาให้เลยนะท่านผู้ว่าฯยังรับมือสั่นพระเจ้าอยู่หัวฯไม่เพียงมากราบหลวงตาท่านมาที่วัดท่านยังมาทำบุญกับพระด้วยปัจจัยที่เตรียมพร้อมจากพระหัตถ์ของท่านเองจากนั้นพระเจ้าอยู่หัวฯก็เสด็จออกไปเยี่ยมประชาชนแล้วก็ขึ้นรถไป
นั่นแหละเราได้ฟังมาเรื่องของพุทธภูมิเรื่องของพระโพธิสัตว์สาวกภูมิกับพุทธภูมิต่างกันอย่างไรเสร็จแล้วพอตอนจบขอพรหลวงตาท่านก็สรุปและให้พร
จึงบอกได้ว่าเป็นบทสนทนาของจอมปราชญ์...
ที่มาจากคำบอกเล่าของท่านอาจารย์ภูสิต (จันทร์) ขันติธโร
เจ้าอาวาสวัดป่าหลวงตาบัวฯ (วัดเสือจ.กาญจนบุรี)


ขอบูชาและเคารพเหนือเศียรเกล้าแด่ผู้มีคุณทั้งสอง

 

กราบนมัสการหลวงตา.... อ่านแล้วทราบซึ้งและปิติในใจ ขออนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ด้วยครับ..