...เมื่อลูกเอาแม่ไปทิ้งกลางป่า

<table width="725" align="center" bgcolor="#e2e2e2" border="5" bordercolor="#fac963" cellpadding="0"><tbody><tr><td bgcolor="#ecfae0">ซึ้งๆ สั้นๆ...เมื่อลูกเอาแม่ไปทิ้งกลางป่า </td></tr></tbody></table> <table width="100%" align="center" border="0" cellpadding="3" cellspacing="0"><tbody><tr bgcolor="#ffffcc"><td valign="center"> </td></tr> <tr><td valign="top" align="center"><table width="95%" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td class="A2" valign="top"> <table align="center" bgcolor="#f5f5f5" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td></td></tr><tr><td align="center">
</td></tr></tbody></table>
</td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td valign="top" align="center"><table width="95%" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td class="A2" valign="top">

เรื่องดีดี ไม่จำเป็นต้องยาว ...


แม่ผู้แก่เฒ่าเดินไม่ได้คนหนึ่ง เป็นที่รำคาญใจของลูกชายเหลือเกิน
สมัยนั้นยังไม่มีสถานสงเคราะห์คนชรา จึงไม่รู้ว่าจะเอาแม่ไปฝากใครให้เลี้ยงแทน

ชายหนุ่มจึงตัดสินใจแบกเอาไปปล่อยป่าให้อยู่ตามยถากรรม

... ระหว่างทาง แม่ไม่วอนขอ ไม่ถามไม่ว่าอะไร
ตั้งใจหักกิ่งไม้ตามทาง เรื่อยไป เข้าป่าลึก
ไกลมากแล้ว ลูกชายวางแม่ลงบนโขดหิน แล้วหันหลังเดินกลับทางเดิมไป ...

ตอนนี้เอง ที่แม่ตะโกนตามหลังลูกชายไปว่า ...

"ลูกเอ๋ย เดินตามรอยกิ่งไม้ที่แม่หักไว้ให้นะจะได้ไม่หลงทาง. ​

</td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td valign="top" align="center"><table width="95%" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td class="A2" valign="top"> <table align="center" bgcolor="#f5f5f5" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td></td></tr><tr><td align="center">
</td></tr></tbody></table>

ยามที่แม่สั่งสอนพร่ำวอนลูก....เรื่องผิดถูกลูกก็ว่าแม่จู้จี้

ต่อเมื่อลูกเติบใหญ่จึงได้ดี......เพราะคำที่แม่พูดไว้ไม่ผิดคำ

เมื่อยังเด็กลูกไม่เห็นคุณค่าแม่....เป็นบาปแท้ที่ลูกเถียงแม่เช้าค่ำ

ลูกกระทำความผิดนี้ประจำ.....ขอกล่าวคำขอโทษโปรดอภัย
​

</td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table>

 

รักแม่มาก
แต่ก็คงไม่เท่ากับที่แม่รักเราหรอก

เราเรียกร้องอะไรจากแม่กับพ่อตั้งมาก
แม่กับพ่อก็เรียกร้องขอจากเรา มากเหมือนกัน
เช่น ขอให้ลูกแม่ปลอดภัย ขอให้ลูกมีความสุข
ขอให้ลูกเป็นคนดี
จะได้ไม่มีใครมาทำร้ายลูก ขอให้คนทั่วไปรักเมตตาลูกแม่
ไปทิศใดอย่ามีภัย
ลูกอย่าไปทำร้ายตนเอง อย่าปล่อยให้ตัวเองเข้าที่คับขัน
ห้ามด่าว่าใคร เดี๋ยวเค้าจะโกรธและทำร้ายลูก

แม่และพ่อเองทำดีกับคนทั่วไปอดใจไม่ผิดศีลธรรมเพื่อหวังอานิสงค์ผลบุญ
ให้ลูกแคล้วคลาดสบายดี

 

แค่ขอโทษคงไม่พอหรอกค่ะสำหรับลูกอกตัญญู