เรื่องเล่าจากในวัง....>>>>

ธรรมมะจากพระเจ้าอยู่หัว

เกียรติและความสำเร<wbr>็จเกิดจากการปฏิบัติงานให้ได้สม<wbr>บูรณ์ตรงตามวัตถุประสงค์
และปฏิบ<wbr>ัติตัวสุจริต เที่ยงตรง พอควรแก่ตำแหน่งหน้าที่ตน

ขอบคุณที่มาจาก รวมพลังรักปกป้องพ่อหลวง | Facebook​

 

ธรรมมะจากพระเจ้าอยู่หัว

“…ใน การดำเนินชีวิตของเรา เราต้องข่มใจไม่กระทำสิ่งใด ๆ ที่เรารู้สึกด้วยใจจริงว่าชั่ว ว่าเสื่อม เราต้องฝืน
ต้องต้านความคิดและความประพฤติท<wbr>ุกอย่าง ที่รู้สึกว่าขัดกับธรรมะ เราต้องกล้าและบากบั่น
ที่จะกระท<wbr>ำสิ่งที่เราทราบว่าเป็นความดี เป็นความถูกต้อง และเป็นธรรม ถ้าเราร่วมกันทำเช่นนี้ให้ได้จร<wbr>ิง ๆ
ให้ผลของความดีบังเกิดมากขึ้น ๆ ก็จะช่วยค้ำจุนส่วนรวมไว้ มิให้เสื่อมลงไป และจะช่วยให้พื้นคืนดีขึ้นได้เป<wbr>็นลำดับ…”

ขอบคุณที่มาจาก รวมพลังรักปกป้องพ่อหลวง | Facebook​

 

สุขตามคำสอนพ่อ

ไม่ต้องตามอย่างในส<wbr>ิ่งที่เราเห็นว่าไม่น่าจะเจริญ ต้องรักษาแนวทางความคิดตามที่เร<wbr>ามี
แม้จะตกทอดแต่โบราณแต่วิธีการที<wbr>่ดีจะไม่ล้าสมัย

ขอบคุณที่มาจาก รวมพลังรักปกป้องพ่อหลวง | Facebook​

 

สุขตามคำสอนพ่อ

ถ้าถูกแดดถูกฝน อนามัยแข็งแรงก็ไม่เป็นไร ถ้าจิตใจเราแข็งแรง ก็ไม่เป็นผลร้ายต่อเรา
กลับทำให้มีอำนาจจิตดีขึ้นมีกำล<wbr>ังใจมากขึ้น

ขอบคุณที่มาจาก รวมพลังรักปกป้องพ่อหลวง | Facebook​

 

สุขตามคำสอนพ่อ

จิตใจ ความประพฤติที่สะอาด มีระเบียบ เป็นรากฐานสำคัญของชีวิต ใช่จะเกิดขึ้นเองได้
ต้องฝึกหัดอบรม สนับสนุนอย่างสม่ำเสมอตั้งแต่เก<wbr>ิด

ขอบคุณที่มาจาก รวมพลังรักปกป้องพ่อหลวง | Facebook​

 

สุขตามคำสอนพ่อ

ขอให้ทำเพื่อหน้าที่ อย่านึกถึงรางวัลหรือผลประโยชน์<wbr>ให้มากนัก ให้ถือว่าหน้าที่ ที่สมบูรณ์
เป็นทั้งรางวัลและประโยชน์อย่าง<wbr>ประเสริฐ

ขอบคุณที่มาจาก รวมพลังรักปกป้องพ่อหลวง | Facebook​

 

“ต่อไปจะมีน้ำ”

บทความ “น้ำทิพย์สาดเป็นสายพรายพลิ<wbr>้วทิวงาม ทั่วเขตคามชื่นธารา” เขียนโดย มนูญ มุกข์ประดิษฐ์ ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ไทยรั<wbr>ฐ
ฉบับวันที่ 5 ธ.ค.2528 ได้เล่าให้ผู้อ่านชาวไทยได้<wbr>ประจักษ์ถึงเรื่องอัศจรรย์ข<wbr>อง “ในหลวง” กับ “น้ำ”
ที่เกิดขึ้นในคำวันหนึ่งของ<wbr>เดือน ก.พ.2528

ด้วยความทุกข์ที่เปี่ยมล้นใ<wbr>จอันเนื่องมาจากต้องเผชิญคว<wbr>ามแห้งแล้งอย่างหนัก หญิงชราคนนึ่งที่มาเข้าเฝ้า<wbr>ฯ
รับเสด็จได้คลานเข้ามากอดพร<wbr>ะบาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้า<wbr>อยู่หัว กราบบังคมทูลด้วยน้ำตาอาบแก<wbr>้ม ขอพระราชทานน้ำ
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว<wbr>มีพระราชดำรัสตอบว่า “ยายไม่ต้องห่วงแล้วนะ ต่อไปนี้จะมีน้ำ เราเอาน้ำมาให้”
แล้วพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู<wbr>่หัวก็ทรงพระดำเนินกลับไปยั<wbr>งรถพระที่นั่งซึ่งจอด ห่างออกไปราว 5 เมตร
ปรากฎว่าท่ามกลางอากาศที่ร้<wbr>อนแล้ง จู่ๆ ก็เกิดฝนตกลงมาเป็นครั้งแรก<wbr>ในรอบปี ทำให้ผู้ตามเสด็จและราษฎรใน<wbr>ที่นั้นถึงกับงุนงงไปตามๆ กัน


ขอบคุณที่มาจาก รวมพลังรักปกป้องพ่อหลวง | Facebook

 

พระองค์ทรงเป็นพระมหากษัตริย์ที่ดีที่สุดในโลก..........ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

 

รักพระเจ้าแผ่นดินมากครับ

 

สุขตามคำสอนพ่อ

การประหยัดนั้น เป็นหลักประกันความสมบูรณ์ พูนสุ<wbr>ขของผู้ประหยัดและครอบครัว
มีผลดีไม่เฉพาะแก่ผู้ประหยัด ยังเป็นประโยชน์แก่ชาติด้วย

ขอบคุณที่มาจาก รวมพลังรักปกป้องพ่อหลวง | Facebook
​

 

เสด็จฯเยี่ยมราษฎร

ครั้งหนึ่งเสด็จฯไปเยี่ยมประชาช<wbr>นที่จังหวัดอุบลราชธานี เมื่อถึงตอนกลางคืน สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงพระประชวรบิด แพทย์ประจำพระองค์ถวายคำแนะนำว่<wbr>าควรทรงพัก แต่เป็นที่ทราบว่าพระบาทสมเด็จพ<wbr>ระเจ้าอยู่หัวทรงถือว่าเรื่องส่<wbr>วนพระองค์มาทีหลัง ทรงปลอบว่าขอให้ทรงอดทนถ้าพอจะท<wbr>รงทนได้ เพื่อจะได้ไม่ผิดเวลาในหมายกำหน<wbr>ดการซึ่งจะทำให้ราษฎรผิดหวัง ในที่สุดสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถก็ทรงปฏิบัติตามทั้งท<wbr>ี่ยังทรงเพลียและทรงพระประชวร

สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถตรัสว่า เมื่อครั้งเสด็จฯไปเยี่ยมประชาช<wbr>นที่ จ.สุราษฎร์ธานี มีคนไข้คนหนึ่งที่มารอรับเสด็จ “มีคนไม่มีจมูกเลย มีน้ำหนองไหลออกมา ไม่มีเบ้าตา หน้าเละ คิดว่าคงเป็นโรคเรื้อน เขาวิ่งมาหา มากราบ พอเห็นก็ตกใจเหมือนกัน องครักษ์ที่อยู่ข้าง ๆ ก็สะดุ้ง แต่ฉันนึกในใจว่า เรากลัวเขาไม่ได้ เพราะถ้าเขาเห็น เขาจะต้องเสียใจมาก

ถามเขาว่ามีทุกข์อะไร เขาเล่าว่าเขาเป็นอย่างนี้ สามีเลยทิ้ง อยู่กับแม่แก่และลูก ไม่มีเปลือกตา น้ำตาไหลออกมา มันอักเสบมาก เพราะไม่มีเบ้าตา จมูกไม่มี พอเห็นความรู้สึกแรกก็กลัว ใจหายวาบ ก็หวังว่าไม่ได้แสดงออกมา พระเจ้าอยู่หัวสอนว่าคนเรานี่จะ<wbr>เป็นอะไรมันก็เป็น รับสั่งว่าโรคเรื้อนติดยากจะตาย<wbr> ไม่ติดง่ายหรอก ทูลว่า ก็รู้ว่าไม่ติดง่าย แต่อดสะดุ้งไม่ได้ นี่หลายปีแล้ว คนที่เป็นทีบี (วัณโรค) ก็เยอะ โดยมากเขามีความทุกข์อะไรก็ให้ค<wbr>นอุ้มมาหา อย่างคนพิการที่ใส่รถลากน้ำแข็ง<wbr>มา ถือว่ารักษากับพระเจ้าอยู่หัวไม<wbr>่เสียตังค์” (ทรงพระสรวล)
จากนิตยสารแพรวสุดสัปดาห์ วันแห่งความรัก No. 696 วันที่ 1 ก.พ. 55

ขอบคุณที่มา http://www.facebook.com/KingBhumibolTheGreat

 

พระราชบันทึกของพระเจ้าอยู่ห<wbr>ัว

ข้าพเจ้าสอบถามชาวนาเหล่านั้น ถึงการประกอบอาชีพของพวกเขา และคิดว่าความแห้งแล้งจะทำลายไร<wbr>่นา แต่ที่น่าประหลาดก็คือพวกเขาประ<wbr>สบปัญหาน้ำท่วม สำหรับข้าพเจ้านี่เป็นเรื่องประ<wbr>หลาด เพราะพื้นที่รอบๆ มีสภาพคล้ายทะเลทราย และมีเมฆลอยอยู่เต็มทองฟ้า ในความเป็นจริงพวกเขายังประสบภาวะทั้งภัยแล้งและน้ำท่<wbr>วม

ขณะนั้นข้าพเจ้าได้แหงนดูท้องฟ้<wbr>า และพบว่ามีเมฆจำนวนมาก แต่เมฆเหล่านั้นพัดผ่านพื้นที่แห้งแล้งไป วิธีแก้ไขอยู่ทีว่าจะทำอย่างไรใ<wbr>ห้เมฆเหล่านั้นตกลงมาเป็นฝนในท้<wbr>องที่ทุรกันดาร

แนวพระราชดำริจากพระราชบันทึกนี้เอง เป็นจุดเริ่มต้นของโครงการทำฝนเ<wbr>ทียม


ขอบคุณที่มาจาก http://www.facebook.com/KingBhumibolTheGreat

 

กาแฟต้นเดียว

ตัวอย่างหนึ่งของการพัฒ<wbr>นาชาวเขา คือเมื่อวันที่ ๓ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๑๗ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว<wbr>เสด็จฯ ไปทอดพระเนตรไร่กาแฟที่ชาวก<wbr>ะเหรี่ยงปลูกไว้ บริเวณพื้นที่บ้างอังกาน้อย<wbr> ดอยอินทนนท์ จังหวัดเชียงใหม่ โดยที่ไร่แห่งนั้นมีต้นกาแฟ<wbr>เพียงต้นเดียว มีพระราชกระแสกับข้าราชบริพ<wbr>ารที่อยู่ในขบวนเสด็จฯ ที่ไม่เข้าใจวัตถุประสงค์ใน<wbr>การเสด็จฯ ข้ามเขาสูงมาเพื่อการนี้ด้ว<wbr>ยพระสุรเสียงที่เปี่ยมไปด้ว<wbr>ยพระเมตตาว่า
"...แต่ก่อนเขาปลูกฝิ่น เราไปพูดจาชี้แจงชักชวนให้เ<wbr>ขามาลองปลูกกาแฟแทน กะเหรี่ยงไม่เคยปลูกกาแฟมาก<wbr>่อน ยังดีที่กาแฟไม่ตายเสียหมด แต่ยังเหลืออยู่หนึ่งต้นนั้<wbr>น ต้องถือว่าเป็นความก้าวหน้า<wbr>สำหรับกะเหรี่ยง..."
จึงต้องเสด็จฯ ไปทอดพระเนตรจะได้แนะนำเขาต<wbr>่อไปว่า ทำอย่างไรกาแฟจึงจะเหลืออยู<wbr>่มากกว่าหนึ่งต้น ปรากฏว่าปีต่อมาราษฎรชาวกะเ<wbr>หรี่ยงดอยอินทนนท์ขายกาแฟได<wbr>้เป็นเงินต่อไร่ต่อปี สูงกว่าที่เคยขายฝิ่นได้

 

ทรงรับฟังความคิดเห็นของประชาชน

ในทุกครั้งที่เสด็จฯ ไปในพื้นที่ต่างๆ ทรงทำประชาพิจารณ์ (Public Hearing) ทุกครั้ง โดยวิธีการของพระองค์นั้นเป<wbr>็นวิธีที่เรียบง่ายและตรงไป<wbr>ตรงมา โดยจะทรงอธิบายถึงวัตถุประส<wbr>งค์และผลที่ได้รับจากโครงกา<wbr>รพัฒนากับพสกนิกรที่ มาเฝ้าฯ ล้อมรอบอยู่ หลังจากนั้นจะทรงถามถึงความ<wbr>ต้องการของประชาชน ความสมัครใจและให้ตกลงกันเอ<wbr>งในกลุ่มที่จะได้รับประโยชน<wbr>์และกลุ่มที่จะต้อง เสียสละในขณะนั้นเลย พร้อมทั้งทรงการแผนที่เพื่อ<wbr>ตรวจสอบถึงข้อมูลและข้อเท็จ<wbr>จริงของสภาพ ภูมิประเทศ และหลังจากนั้นก็จะทรงเรียก<wbr>ผู้นำท้องถิ่นและฝ่ายปกครอง<wbr>ให้มารับทราบและ ดำเนินการในขั้นต้น ก่อนที่จะพระราชทานให้หน่วย<wbr>งานปฏิบัติที่เกี่ยวข้องดำเ<wbr>นินการในเชิงบริหาร และวิชาการต่อไปจนเสร็จสิ้น<wbr>โครงการ "

 

ฉันไปได้

วิธีทรงงานของพระบาทสมเด็จพ<wbr>ระเจ้าอยู่หัว จะไม่เหมือนข้าราชการชั้นผู<wbr>้ใหญ่ ซึ่งส่วนใหญ่เวลาไปตรวจงาน เกือบ ๑oo เปอร์เซ็นต์คือ เชิญเข้าห้อง ฟังรายงานสรุป ดูจอ น่าเบื่อมาก แต่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่<wbr>หัวเสด็จฯ ไปทรงงานยังพื้นที่จริง ซึ่งเกือบ ๑oo เปอร์เซ็นต์เป็นที่ทุรกันดา<wbr>ร บางแห่งข้าราชการยังไม่เคยไ<wbr>ป หรือไม่กล้าไปเพราะกลัวอันต<wbr>รายด้วยซ้ำ แต่พระองค์ท่านไม่มีคำว่า ยกเลิกเพราะอากาศไม่ดี แถมยังเสด็จฯ ออกนอกเส้นทางประจำ ถ้าทีมถวายความปลอดภัยกราบบ<wbr>ังคมทูลว่า "เสด็จฯ ไม่ได้ ไม่มีถนนตัดผ่านพระพุทธเจ้า<wbr>ข้า" พระองค์ท่านจะรับสั่งกลับมา<wbr>ว่า "ฉันไปได้" ทั้งที่หลายครั้งต้องทรงพระ<wbr>ดำเนินปีนป่ายไปบนภูเขา หรือทรงพระดำเนินไต่ลงไปในห<wbr>ุบเหวที่เต็มไปด้วยโคลนตม ปลิง และทาก จนค่ำมืดดึกดื่น หลายครั้งสมเด็จพระเทพฯ ตามเสด็จฯ ด้วย มีท่านพระองค์เดียวที่ดึงทา<wbr>กออกจากพระบาทได้ สิ่งเหล่านี้ถือเป็นเรื่องเ<wbr>ล็กสำหรับในหลวง

คืนหนึ่งที่ผมได้ร่วมโต๊ะเส<wbr>วยหลังจากที่พระองค์ท่านเสด<wbr>็จฯ เยี่ยมราษฎรในพื้นที่ทุรกัน<wbr>ดารแห่งหนึ่ง ในภาคอีสาน พระราชกระแสรับสั่งที่ยังก้<wbr>องอยู่ในหูของผมจนถึงทุกวัน<wbr>นี้ คือ

"ที่เขายากจน ต้องมาทำงานหากินในพื้นที่แ<wbr>ห้งแล้งเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าเขาอยากจะมา แต่เพราะเขาไม่มีที่อื่นจะไ<wbr>ป ที่ฉันช่วยเขา ไม่ใช่จะช่วยตลอดไป แต่ช่วยเพื่อให้เขาได้มีโอก<wbr>าสช่วยตัวเองต่อไป"

 

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน พระพุทธเจ้าข้า

 

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

 

“พ่อหลวง”ของชาวไทยพระองค์น<wbr>ี้ ทรงยึดมั่นการประหยัด อดออม มาตั้งแต่ทรงพระเยาว์ แม้ทรงเป็นพระมหากษัตริย์
ก็ไม่เคยละทิ้ง ซึ่งถือว่าเป็นแบบอย่างที่ด<wbr>ีของประชาชนทุกชนชั้น ไม่ว่าจะยากดีมีจนขนาดไหนก็<wbr>ตาม

รู้หรือไม่ว่า..ปีหนึ่งพระอ<wbr>งค์เบิกดินสอเพียง 12 แท่ง ใช้เดือนละแท่งใช้จนกระทั่ง<wbr>กุด ใครอย่าไปทิ้งของท่านนะ
ท่านจะทรงกริ้วเลย ประหยัดทุกอย่าง เป็นต้นแบบทุกอย่าง ทุกอย่างนี้มีค่าสำหรับพระอ<wbr>งค์หมด ทุกบาททุกสตางค์จะใช้อย่างร<wbr>ะมัดระวัง

 

ในหลวง กับสะเมิง

ในปี 2518 นั้นพื้นที่อำเภอสะเมิงยังเ<wbr>ป็นชนบทที่ยากลำบากทั้งเส้น<wbr>ทางคมนาคม ความเป็นอยู่ของชาวบ้าน แค่มีกินแต่ไม่มีเงินใช้จ่า<wbr>ย
พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นภูเขา ชาวบ้านอาศัยพื้นที่หุบเขาซ<wbr>ึ่งมีไม่มากนักปลูกข้าวในฤด<wbr>ูฝนและหลังนาก็ปลูกพืชเศรษฐ<wbr>กิจ อื่นๆ ที่สำคัญคือ กระเทียม ยาสูบพันธ์เวอร์จิเนีย และพืชผักอื่นๆ การหาของป่า เช่นน้ำมันสน เปลือกก่อเปลือกไก๋ ชาวบ้านส่วนใหญ่เป็นคนเมือง<wbr> เป็นชาวไทลื้อ บนยอดภูเขาก็เป็นชาวไทยภูเข<wbr>าเผ่า ม้ง ปะกากะญอ ลีซอ อะข่า โดยเฉพาะ ม้ง สมัยนั้นยังปลูกฝิ่นกันเต็ม<wbr>ภูเขา ทั้งที่ดอยแม่สาใหม่ ต.ยั้งเมิน ต.บ่อแก้ว กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวดูด<wbr>อกฝิ่นกันของพวกเรา สมัยนั้นกิจการท่องเที่ยวยั<wbr>งน้อยมากๆ มีแต่คนเมือง ยังไม่มี Jungle tour ต่อมาการปลูกฝิ่นก็ถูกปราบป<wbr>รามหนักจนเลิกกันไปในที่สุด<wbr>ที่หาดูไม่ได้แล้วเพราะผิดก<wbr>ฎหมาย

เนื่องจากสะเมิงอยู่ใกล้ตัว<wbr>เมืองเชียงใหม่และพระตำหนัก<wbr>ภูพิงค์ราชนิเวศก่อนและหลัง<wbr>ที่ในหลวงเสด็จเพื่อพระราชท<wbr>านปริญญาแก่บัณฑิตของมหาวิท<wbr>ยาลัยเชียงใหม่ ในทุกปลายปีช่วงฤดูหนาว นั้น พระองค์ท่านก็จะเสด็จเยี่ยม<wbr>พสกนิกรในพื้นที่ชนบทป่าเขา<wbr>ทุกปี สะเมิงก็เป็นพื้นที่เป้าหมา<wbr>ย ผู้บันทึกต้องเข้าร่วมรับเส<wbr>ด็จพร้อมกับทางอำเภอและประช<wbr>าชนชาวสะเมิงทุกปี

เนื่องจากสะเมิงเป็นพื้นที่<wbr>ที่มีความหนาวเย็น และไม่ไกลจากตัวจังหวัด จึงเหมาะแก่การทำโครงการหลว<wbr>งที่เน้นการทดลองนำพืชเมือง<wbr>หนาวมาเพาะขยาย หรือแม้แต่ข้าวไร่ ที่พระองค์ท่านมีพระราชดำริ<wbr>ให้จัดทำขึ้น เมื่อประสบความสำเร็จก็จะได<wbr>้นำไปแนะนำชาวบ้านปลูกทดแทน<wbr>ฝิ่น และหารายได้ให้แก่ครอบครัวต<wbr>่อไป
การที่พระองค์ท่านทุ่มเทพระ<wbr>วรกายดังกล่าว จึงก่อให้เกิด ปัญหากับสุขภาพพระองค์ท่านข<wbr>ึ้นโดยไม่คาดคิดเลย ผู้บันทึกได้รับ Forward mail เรื่องนี้มานานแล้ว เพิ่งจะตัดสินนำมาขยายเพราะ<wbr>ไปหยิบเรื่องสะเมิงมาเขียน เลยขอเอาเรื่องของพระองค์ท่<wbr>าน มาเผยแพร่อีกครั้งหนึ่งครับ<wbr> ผู้ส่ง mail ใช้ชื่อเรื่องว่า “สาเหตุโรคพระหทัยของในหลวง<wbr>” โดยสรุปดังนี้

ในหลวงทรงมีพระอาการประชวรเ<wbr>รื้อรังในส่วนของพระหทัยเต้<wbr>นผิดปกติ หากจำกันได้ ในหลวงเคยต้องทรงรับการผ่าต<wbr>ัดใหญ่มาแล้วครั้งหนึ่งเมื่<wbr>อปี 2538 ครั้งนั้นพสกนิกรทั้งแผ่นดิ<wbr>นแทบไม่เป็นอันทำอะไร ใครๆก็รู้ว่าโรคหัวใจไม่ใช่<wbr>โรคล้อกันเล่นๆได้ ทั้งสมัยนั้นการผ่าตัดหัวใจ<wbr>ก็เสี่ยงพอดู แต่ทุกอย่างก็เป็นไปโดยเรีย<wbr>บร้อย แต่ทราบกันหรือไม่ว่าสาเหตุ<wbr>ของโรคพระหทัยเต้นผิดปกตินี<wbr>้ มาจากอะไร?
ราวปี 2530 ในหลวงเสด็จไปเยี่ยมประชาชน<wbr>ที่อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ ทรงพบว่าชาวบ้านจำนวนมากเป็<wbr>นโรคคอพอก ซึ่งเจ้าหน้าที่สาธารณสุขทู<wbr>ลว่า มีการเอาเกลือเสริมไอโอดีนม<wbr>าแจกประจำ แต่ชาวบ้านไม่ยอมใช้ เพราะไม่รู้จักก็กลัวจะเป็น<wbr>อันตราย ในหลวงจึงรับสั่งให้นำเกลือ<wbr>เสริมไอโอดีนมาแจกประชาชนด้<wbr>วยพระหัตถ์ ชาวบ้านได้รับเกลือพระราชทา<wbr>น จึงยอมเชื่อว่าเกลือชนิดนี้<wbr>กินได้ จนแพร่หลายต่อๆมา ปัจจุบันไม่มีคนป่วยโรคคอพอ<wbr>กที่สะเมิงแล้ว

นอกจากนี้ยังทรงเสด็จขึ้น-ล<wbr>งสะเมิงอีกหลายครั้ง เพื่อติดตามแก้ปัญหาเรื่องน<wbr>้ำและถนน จนชาวบ้านทำกินกันได้เป็นปก<wbr>ติสุข มีรายได้เลี้ยงชีพได้พอเพีย<wbr>ง หากกลับเป็นพระองค์เองที่ทร<wbr>งพระประชวร! ในหลวงทรงได้รับเชื้อไมโครพ<wbr>ลาสม่าจากการเสด็จไปที่สะเม<wbr>ิงนี้เอง อันเป็นสาเหตุของโรคพระหทัย<wbr>เต้นผิดปกติเรื้อรังมาถึงปั<wbr>จจุบัน แม้คณะแพทย์จะพยายามเท่าใด ก็ไม่อาจถวายการรักษาให้หาย<wbr>ขาดได้ ทำได้เพียงถวายพระโอสถประคอ<wbr>งพระอาการมาตลอด จนกระทั่งต้องทรงรับการผ่าต<wbr>ัดใหญ่เมื่อปี 2538 ดังเล่ามาแล้ว

ในหลวงเคยมีพระราชกระแสเกี่<wbr>ยวกับเรื่องนี้ว่า...

“ ฉันขึ้น-ลงสะเมิงอยู่หลายปี<wbr> จนได้รับเชื้อไมโครพลาสม่า ซึ่งในที่สุดทำให้ฉันเป็นโร<wbr>คหัวใจเต้นไม่ปกติ จนเกือบต้องเสียชีวิต”

เป็นถ้อยรับสั่งที่แสนจะเรี<wbr>ยบง่าย ราวกับว่าเป็นเรื่องเล็กน้อ<wbr>ยธรรมดาเสียเหลือเกิน!
อ่านแล้ว...อย่าแค่ผ่านเลยไ<wbr>ป ช่วยกันจดกันจำเอาไว้ มีเพื่อนบอกเพื่อน มีครอบครัวขยายต่อให้ทราบทั<wbr>่วกัน อีกหน่อยมีลูกมีหลาน อย่าลืมเล่าให้พวกเขาฟังด้ว<wbr>ยว่า...

"การรักผู้อื่นยิ่งกว่าชีวิ<wbr>ตของตนเองนั้น...ยิ่งใหญ่อย<wbr>่างไรและเพียงไหน"

 

ห้องทรงงานของพระเจ้าอยู่หัว

นี่คือห้องทรงงานกษัตริย์ไท<wbr>ยที่ปรากฏในสารคดี "Soul of a Nation"
BBC สัมภาษณ์พระเจ้าอยู่หัว เมื่อ 30 ปีก่อน

มีทหารที่เคยถวายงานรับใช้ท<wbr>่านหนึ่งเคยเล่าว่า
"ทั้งในหลวงและพระราชินีทรง<wbr>โปรดที่จะทรงงานบนโต๊ะญี่ปุ<wbr>่น(นั่งพื้น) เนื่องจากว่ามีพื้นที่วางขอ<wbr>งได้เยอะดี"