เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

---กู้ด ไอเดียจากคุณสุวิน ทดลองใช้รายการหน้าเลยดีมั่ง?...คราวนี้แหละดวงดาวกำหนดเจ๋งเป้ง แต่ต้องหาวิธีเกลี่ยรางวัลออกไปด้วย เพื่อจะได้มีคนถูกอย่างน้อยสัก 10 ท่าน ขอคิดดูให้ลงล็อคอีกที

 

น้องสุทินส่งภาพกองเชียร์กับการแสดงให้ชม สื่อน้อยๆว่า คนส่งตั้งใจเป็นกองเชียร์เต็มทรง เปิดชมแล้ว การแสดงน่ารักดี คงจำลองจาก"ศึกถลาง"มาส่วนหนึ่ง ยุคคุณหญิงมุก-คุณหญิงจัน"รวมพลต้านพม่า เหมือน"ย่าโม"ทางโคราช วีรกรรมยิ่งใหญ่หาได้แพ้แพ้กัน

---นี่แหละ หญิงไทย..." มือก็ไกว(เปลลูก)-ดาบก็แกว่ง ป้องบ้านแปงเมือง" ของแท้ พวกด่าชาติตัวเองปาวๆว่า ไม่ดีอย่างโน้น อย่างนี้ ไม่ใช่พม่ากลับชาติมาเกิด ก็คงเป็นเผ่าพันธุ์อมนุษย์จากนอกพิภพ

---อ้อ...แจ้งนักลุ้นทุกท่านว่า"นางพญา-ค่ายอดิศร ปี14"...องค์นี้ก็เป็นของน้องสุทิน มอบมาร่วมบุญเช่น3 องค์ที่แล้ว พระทุกองค์ผ่านเวทีนี้ไป อย่าห่วง ผมตรวจสอบตาแทบเหล่ ไม่มีคำว่าผิดพลาด!

 

เป็นกองเชียร์บ้าง...กองสู้บ้าง
อย่างนี้ดีแล้วน้องบานชื่น

 

นี่สิ...เชียร์สุดตัวไม่มียั้งเก็บอาการ
ทั้งหมอแคนแดนอิสาน ร็อคสะเด่า
สะเดิด ชิดซ้ายอายทีเดียว-ฮ่า

 

อ้อ-ขอบคุณที่คุณนพพรแจ้งให้ทราบ งั้นก็รออีกหน่อย จะค่อยๆหยิบยกมาทำบุญผสมปนเปกันไป เก่า-กลางเก่ากลางใหม่ แต่"ของใหม่"สมัยปัจจุบัน หรืออายุต่ำกว่า20-30-40 ปีไม่เล่นจริงๆ กระทู้นี้ไม่มี

---เฉพาะของเก่าเก็บในบ้าน ก็จัดไปถึงชาติหน้าไม่หมด ขืนเอา"ของใหม่"มาเติม ต้องอายุอยู่สัก150 ปี-ฮ่า

 

ตอบกลับน้องปรายในช่วงบ่ายแสนอ้าว
ความหนาวเย็นสบายเลือนหายไปแหล่ว

 

---ร้อนจริงน้องเรย์
---พรุ่งนี้ต้องทำสลากบานเบอะก่อน
---คงได้จับสลากวันอังคาร
---เรื่องเล่าจะพยายามเขียนฝ่าคลื่นร้อน
---ขอเก็บโพสท์ตรงนี้หมดก่อนนะ

 

กองเชียร์ชั้นยอดกับภาพงามเยี่ยม
เขียนให้น้องมากิสุขใจวันอาทิตย์...

น้ำชุ่มเย็น..........เป็นสระเหลี่ยม
ดอกดวงเรี่ยม.....เอี้ยมเฟี้ยมฟ้าว
ดุจเดือนดาว.......เรียงแถวยาว
น้ำพุพราว..........พร่างพรมเพลิน!

แค่เห็นก็เพลินตา เย็นชื่นใจ
ดื่มด่ำบรรยากาศสมวันร้อน

 

อีกหนึ่งภาพ แม้ตบแต่งแต่ก็มาไกล
สมควรให้เครดิตด้วยการเขียนสักบท...

อาทิตย์แดง.....แรงแสงสด
เมฆบังบด.......หาหมดสิ้น
พรลัดฟ้า.........ร่าหลั่งริน
ทุกชีวิน...........สมจินต์จง!

หมายเหตุ...สมจินต์==สมปราถนา
................จินต์==ความคิด,จินตนาการ

 

ได้ฤกษ์เดินทางกลับเข้าสู่เมนหลักของกระทู้ เข้าสู่ป่า"ตะนาวศรี"ไพรดิบลึกล้ำเหนือจินตนาการใด เป็นช่วงที-ไทม์ แต่ก็ต้องรอการจิ้มครู่ใหญ่ ใครจะไปทำธุระอย่างอื่นก่อน กลับมาอ่านก็ตามสะดวก

 

เพื่อเป็นการผ่อนแรงน้องๆ ของพี่ wanwi ผมว่า print จากไฟล์ของคุณ totto99 ออกมาแล้วตัดชื่อมาเป็นฉลากเลยก็ได้ครับ เพราะคุณ totto99 ทำไว้ดีแล้ว

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ทอร์นาโดน้อยปล่อยศักยภาพหนสุดท้าย ควงสอยหมู่เมฆอาถรรพ์แตกปลิวเป็นปุยนุ่น ก้อนเล็ก ก้อนน้อย เสียงกรีดหวีดร้อง ชอนไชโสตประสาทชวนขนลุกขนชันยังกับคืนผีหลอน ทั้งที่เป็นยามกลางวันแสกๆ!
====================

ฟ้าเปิด ทัศนียภาพกระจ่างงามแห่งผืนป่าตะนาวศรีเผยโฉมอร้าอร่ามเรือง ฝูงนกหมู่ใหญ่บินเป็นรูปตัววีคึกคักบนเวหา มุ่งมาจากทิศตะวันตกบ่ายหน้าสู่ทิศเหนือ แสงตะวันด้านหลังสาดจับแลประหนึ่งภาพผลงานจิตรกรเอกบนผืนผ้าใบ...

ฉากตื่นตาตื่นใจอาถรรพ์ไพรมหากาฬ สยบหายรวดเร็วพอ ๆ กับที่มันมาเยือน

ลุงพรานยิ้มแฉ่ง เอามือบีบต้นแขนผมเป็นการชมเชย ดวงตาที่ออกสีขาวขุ่นน้อย ๆ ตามวัยเป็นประกายชื่นชม ไม่ต้องมีคำพูดระหว่างเรา มองตาก็รู้ใจ

คุณชาติตาโตไม่หาย ร้องโอ้โฮ..โอ้โฮ..อยู่นั่นแล้ว มีแต่สาวงามคู่หมั้นที่อมยิ้ม ดวงตาชะม้ายควั่บมาทางผม พูดลอยเปรย ๆ น้ำเสียงทีเล่นทีจริง...

"ทีเจอปักษาสวรรค์ ไม่เห็นปล่อยวิชาหยั่งงี้"

อ้าว...คุณนงหลุด...เผลอทวนย้อนนาทีเราอยู่ในแดนสนธยา เดินวนเวียนเป็นเขาวงกตกับปักษาสวรรค์มหัศจรรย์หนึ่งเดียวที่พานพบ

คู่หมั้นหนุ่มใหญ่หันมาบ้าง คราวนี้จ้องหน้าผมกับคนงามสลับกัน...

"หึ...เคยเจอะเรื่องพิกลกันมาแล้วหรือคุณ?"

พลาดเสียแล้ว คุณนงตระหนักว่าพลาดท่า เพราะวันนั้นเป็นนาทีที่เธอนอนหนุนตักสารภาพรักกับผม...

บรรยากาศปักษาสวรรค์ สนธยาประหลาดล้ำนำพาไป จะเป็นรักเสแสร้งแกล้งลวงหรือจริงจัง แต่ก็เป็นผู้หญิงคนแรกในชีวิตที่ผมมีวาสนาได้ยินคำว่า "รัก" จากปาก

บุญวาสนาเหมือนดอกฟ้าโสภาโน้มกิ่ง...จริงไม่จริงก็เป็นบุญหัวไอ้เรืองเหลือล้น!

"ไม่แย่อย่างนี้ค่ะ แต่เดินวนกันสักชั่วโมง ใช่มั้ยค่ะ...คุณพราน"?

น่านปะไร เปิดประเด็นน้ำท่วมปากไม่พอ ปฏิภาณสาวงามที่เหนือกว่าชนิดผมเทียบไม่ติด เล่นโยนหินให้ผมแบกแทน แต่ก่อนบรรยากาศชวนอับเฉาอึดอัดครอบงำมากกว่านี้ ลุงพรานเฒ่าผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ก็ช่วยชีวิต

"ไปกัน..นายทหาร..ฟ้าเปิดแล้ว"

ช้าอยู่ไย ผมรีบเสตะโกนเรียกบักสมน้องรัก แบกปืนโตเร็วเข้า ต้องไปให้ถึงภูนมฯ ก่อนมืดค่ำ ขี้เกียจหาทีี่พักแรมคืนแถวนี้ ดูป่าดิบรกทึบผสมโปร่งเบญจพรรณเป็นช่วง ๆ ไม่น่าวางใจ มันสวยบริสุทธิ์ไร้เงื้อมมือมนุษย์แปดเปื้อน นั่นหมายถึงเหล่าจตุบาทน้อยใหญ่ จำพวกเขี้ยวเล็บแบบอาวุธหนักก็คงชุมนุมอยู่พร้อมพรักตามรายทาง...!

คณะเราแหวกดงหญ้ายาว ฝ่าพงหนามเส้นทางรกเรื้อสูงบ้างต่ำหน่อยไม่ระย่อ เดินพักใหญ่ก็เข้าเขตชื้น ที่รู้ก็เพราะป่าทึบ ต้นไม้ใบดกหนาครึ้มปิดบังท้องฟ้าบางส่วนจากสายตา มีแต่แสงรำไรส่องผ่านเป็นทางก่อเกิดเงาตะคุ่ม วังเวงประหลาดสิ้นดี

เบื้องหน้าห่างไปหลายสิบก้าว แนวลำธารน้อยโผล่เห็นบางช่วง แค่นั้นก็ชื่นตาชุ่มใจ พวกเราถลาเข้าไปหาก็พบธารน้อย กว้างขนาดเดินข้ามด้วยฝีเท้ายาวเก้งก้างอย่างผมก็สัก 4-5 ก้าว

แนวหินธรรมชาติตะไคร่จับเขียวเรียงเป็นตับ ทำให้เสียงน้ำกระฉอกผ่านแนวหิน..จ็อก..จ็อก..หลั่งรินเสนาะโสต เมื่อบวกกับป่าไร้มลทิน ผีเสื้อน้อยบินว่อนตามริมฝั่งที่เรียงรายด้วยไม้ป่าเบ่งบานดอกสะพรั่ง กล้วยไม้ป่าห้อยระย้าริมน้ำ แสงเงาขับภาพงามตาหาใดเปรียบ...

"ต๊าย...สวยจังเลย อยากอาบน้ำ"... คุณนงอุทานเสียงพริ้งกระดิ่งเงิน กังวานใสไร้จริตจะก้าน มองเธอมุมไหนก็งามตาหารู้เบื่อ...คุณชาติเหลือบตามองผมเป็นคำถาม ?

"ครับ...ล้างหน้าล้างตัวกันก่อนได้"...ที่สุดแล้วผมหรือจะกล้าทำให้เธอผิดหวัง

ภูนมโตเบื้องหน้าใกล้เข้ามาทุกย่างก้าวที่เราคืบเข้าหา มันไม่หนีไปไหน จะเดินค่ำมืดก็ไม่เป็นไร โอกาสทองเล็กน้อย ผ่อนปรนร่างกายจากสิ่งโสโครกหมักหมม ควรทำมากกว่า...

"ปลา...ปลาพี่จับกินกัน"

บักสมไม่เคยทิ้งลายพ่อครัวหัวป่าก์ ทุกย่างก้าวหากไม่ทำศึก ก็ต้องกวาดสายตานึกคิดเมนูอาหารป่าสนองหมู่คณะ ป่าคือคลังเสบียงยิ่งใหญ่ บักสมรู้ว่าขอเพียงได้เดินเข้าป่า ตู้เสบียงธรรมชาตินี้ไม่มีวันหมดหรือจบสิ้น

ยกเว้นน้ำมือมนุษย์จะพร่าผลาญป่าด้วยความละโมบโลภโมโทสันเกินกว่าคนธรรมดาเยี่ยงเราจะเข้าใจ

ผมกับลุงและบักสมลุยไปที่แอ่งตื้น ปล่อยคุณชาตินำคุณนงเดินลงทางใต้น้ำไปหาโขดหินบดบังร่าง...น้ำลำธารนี้ไหลย้อนทวนขึ้นทางเหนือ มันน่าจะรี่ไปรวมกับแม่น้ำตะนาวศรีหรือที่ไหนสักแห่ง ไม่ไหลมาทางฝั่งไทย

ที่หลุมใหญ่หรือแอ่งขนาดเล็ก เราพบปลาเกล็ดขาวออกเหลือบน้ำเงิน ยอดปลาน้ำตกตัวงาม ๆ กำลังแหวกว่าย ไม่สนใจว่ามนุษย์กระหายหิวกลุ่มหนึ่งกำลังกวนน้ำให้ขุ่น

ธรรมชาติบริสุทธิ์ดุจสาวพรหมจรรย์ กลิ่นป่า กลิ่นปลาย่างโชยกระทบจมูกล่วงหน้า ความหิวนี่ช่างร้ายกาจ พาจมูกได้กลิ่นก่อนจับปลาย่างไฟ...!

 

ธรรมมะสว้สดียามค่ำคืนนี้ครับ



สติที่สมบูรณ์จะไม่ต้องควบคุมและรักษา
แต่มันจะมีสติพอดีกับอารมณ์ที่จะมาปรากฏขึ้นที่จิต
แล้วรู้เท่าทันกัน อันเนื่องมาจากที่เราได้อบรมไว้ดีแล้ว
ไม่มีการส่งส่ายออกนอกไปจากอารมณ์ที่ปรากฏขึ้นที่จิตนั้น
รู้แล้ววางเฉย บางทีก็ทำให้เกิดความสลดสังเวชในเรื่องนั้นๆ

เรื่องสติมันต้องเป็นอย่างนั้น คือ
มันกลัวอารมณ์ต่างๆ เมื่อมีอารมณ์อะไรเกิดขึ้น
จะต้องเห็นเป็นโทษ โดยมากมักเห็นเป็นทุกข์
เมื่ออบรมฝึกฝนอยู่อย่างนั้นนานๆ เข้า
สติจึงจะพอดี ไม่แข็งจนเกินไป
แล้วก็ไม่หย่อนยานจนส่งออกไปข้างนอก

สติ สมาธิ ปัญญา สมดุลกันโดยอัตโนมัติเมื่อไรแล้ว
ปัญญาวิปัสสนาจึงจะเกิดขึ้น
คือไม่ว่าจะเห็นหรือรู้อะไรโดยทางอายตนะทั้งหกแล้ว
พระไตรลักษณ์จะเกิดขึ้นพร้อมทั้งสาม

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี

 

สวัสดียามดึกวันอาทิตย์ครับอาจารย์wanwiและFCนักขุดทุกท่านครับ

 

อันที่จริงผมเป็นแฟนเนชั่นแนลจีโอกราฟฟิคครับพี่วัน สองเล่มนี้ถ้าได้แวะร้านก็จะซื้อตลอด ยังมีศิลปวัฒนธรรมที่คุณแม่ชอบเลยพลอยได้อ่านประวัติศาสตร์กันจนเพลินเลยครับ

ส่วนคู่สร้างคู่สมเคยอ่านพักหนึ่งที่พี่ร้านกาแฟเขาซื้อไปให้ลูกค้าอ่านครับแต่ผมก็ผมชอบแนวทางแนวคิดของหนังสือคู่สร้างคู่สมนะครับเพราะมีเรื่องผี เรื่องเพศ เรื่องดวง เรื่องประสบการณ์ชีวิต เรื่องพวกนี้อีกร้อยปีก็ขายได้เป็นกลไกความอยากรู้ตามธรรมชาติของจิตสำนึกปัจจุบันพี่เขาไปทำงานที่อเมริกากับญาติแล้วครับผมบอกว่าอิจฉาหิมะตกพี่แกบอกว่าไม่ชอบเลยหนาวมาก -8 องศาพอหิมะหยุดตกนี่ยิ่งติดลบใหญ่ -15 เลยครับต้องใช้ฮีตเตอร์ตลอดยิ่งตอนลงรถจะหนาวมากเหยียบหิมะลื่นเหมือนเหยียบขี้โคลนเลยครับ

เห็นมีภาพน้องหมาหลบร้อนหน้า 7-11 กันบ่อยๆ แต่สาขาที่ผมไปนี่มีเจ้าเหมืยวเป็นผู้หลบร้อนฉลาดไม่แพ้กัน ที่สำคัญให้มันรู้ไปว่าร้านแถวนี้ใครคุม 55

 

สวัสดีครับ เริ่มต้นทำงานด้วยความชื่นบาน สดใส ใจสวยๆ กันนะครับ

 

สวัสดีอาจารย์วันวิ พี่ๆน้องๆทุกท่าน
เริ่มต้นสัปดาห์การทำงาน ขอให้สำเร็จ สมหวัง สมปรารถนาทุกท่านครับ
ขอบคุณหนึ่งตอนของลุงเอ็กซ์ครับอาจารย์ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

 

สวัสดีค่ะ คุณลุงและสมาชิกแฟนคลับ

เดี๋ยวส่งงานเสร็จสัปดาห์นี้ คงมีโอกาสได้เดินทางอีกทีเดือนหน้า มุจะเก็บรูปภาพมาฝาก ปีนี้มุรับปากหลวงตาแล้วว่าจะไปหนองบัวลำภูแน่นอนและคงมีโอกาสได้แวะหลายที่ วัดถ้ำกลองเพล วัดป่าภูปัง มุอยากเห็นเส้นทางที่พระอาจารย์เคยเดินธุดงค์ ท่านภาวนาแบบไหนกัน ท่านใช้ชีวิตแบบไหน เรียนรู้เรื่องราวของพวกท่านด้วยการเดินทาง คงมีเรื่องมาเล่าให้คุณลุงและสมาชิกฟังกันแน่ๆ

วันนี้ส่งภาพแมวส่ายก้นดุ๊กดิ๊ก ให้ทุกคนกระตือรือล้นสู้กับงาน อะไรหลายอย่างในเช้าวันจันทร์ ขอบคุณสำหรับหนึ่งท่อนยามดึกเมื่อคืนนะคะ คุณลุง

 

พอกัน หรืออาจหนักหว่าน้องณัฐฯ สู้เขียนลงกระดาษฉีกที่สนง.มีเป็นตันแล้วม้วนเป็นสลากเลยดีกว่า ไม่เชื่อลองทำดูเป็นตัวอย่างสักแผ่นก็ได้ ยุ่งยกกำลังสี่-ห้า

แต่ก็ขอบคุณสำหรับไอเดีย