เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

โดยใจจริง
อยากให้ทุกคน ได้รับพระ ลป สงฆ์ จากพี่วัน นะครับ
ท่าน เป็น อริยสงฆ์จริงๆ

ผมมีเหรียญท่าน
คนละรุ่นกับของพี่วัน

เพื่อนให้ สมัยเรียน ราว ปี 24-25

ตอนท่านละสังขาร
เต่า เดินแถวกันมาเป็น กิโล เพื่อมางานศพท่าน
แต่ พอจบงาน

ไม่มีใครทันสังเกตุ
รู้อีกที เต่าหายไปไหนหมดแล้ว

เต่า เป็นพัน
กว่าจะเดินไปหมด ต้องใช้เวลาเป็นวันนะ แต่นี่
พอทุกคนนึกได้ ไม่เหลือเต่าสักตัวแล้ว...

แต่
ผมจำไม่ได้ว่า ท่านมีเรื่องเกี่ยวกับเต่าอย่างไร ครับ
ไม่กล้าพูด เพราะ ไม่แน่ใจ
จะกลายเป็น ปรามาสสงฆ์......

 

ภาระกิจการงานยุ่งมากไม่ได้เข้ามาอ่านสามวันกระทู้ไปเร็วมากพึ่งจะอ่าน
ถึงหน้า223แต่กลัวลงชื่อไม่ทันมาลงชื่อร่วมลุ้นก่อนค่อยกลับไปไล่อ่าน

 

สวัสดีตอนบ่ายๆ ค่ะพี่วัน เข้ามาจับจองปูเสื่อรออ่านอย่างใจจดใจจ่อ แหมๆ น่าจะมีรวมเล่มนะคะ ขออุดหนุนไว้อ่านสักชุด

 

ถามท่าน Suthamma ครับว่าจะชำระสนิมมีดหมอ ใช้ผ้าสะอาดถูอย่างเดียวเลยหรือเปล่าครับ หรือว่าต้องเช็ดด้วยน้ำมันอะไรครับ กราบขอบคุณครับ

 

คุณมากิช่วงนี้อากาศร้อนอย่างคุณมากิว่า ยังไงคุณมากิก็นั่งในร่มนะครับ แดดแรงมาก (ล้อเล่นนะครับ 555)
.................................................................................................

makigochan: reply　↓

 

ใช่ครับน้องนิว อบอุ่นเหมือนป่าโบราณ
มีแต่สิ่งดีงาม ไม่แล้งน้ำใจ ต้องรักษา
บรรยากาศดีๆในกระทู้นี้ไว้ อย่าทำลาย

 

ตอบน้องปรายยามบ่าย คงไม่สายเกิน
สวัสดีเช่นกัน สุขสันต์วันอังคาร ได้รับ
พระแล้ว แจ้งตรงนี้ด้วย ขอบคุณมาก

 

ท่านพาวฯบรรยายพลังเต่าสะท้านฟ้า ทำเอา
อยากย้อนเวลาหาอดีตไปชมยุคตั้งไข่สมัยนั้น
คงสนุกครึกครื้นดังที่เล่ามา ก็ยินดีที่กระทู้นี้
ได้เป็นส่วนทำให้เว็ปมีชีวิตชีวา ไม่แห้งแล้ง
ทั้งเนื้อหา น้ำใจ ความสนุกครบกระบวนยุทธ
ขอบคุณท่านพาวฯ ว่างก็ทักมา อย่าทิ้งกัน

 

อัพเดท น้องต้อดฯ บอร์ดเต็มปรี่แล้ว
พรุ่งนี้ จับสลากทันที มิรอช้าเสียเวลา
สัปดาห์หน้าจะได้สนุกกับรายการใหม่
ทำบุญต้องไว ดังลพ.ฤาษีลิงดำสอนไว้

 

โอ้ยโย่น้องณัธฯ คิดไปไกลถึงขนาดนั้นเชียว
จะให้สร้างโปรแกรมส่งเสริมความสัมพันธ์อันดี
ระหว่างลูกค้ากับแบรนด์...แบบนี้ต้องทำกระทู้
"นักขุดกรุฯ"เป็นแบรนด์เต็มตัว คงเป็นไปไม่ได้
ทำพอแค่สนุกชั่วครั้ง ชั่วยามพอครับ-ขอบคุณมาก

 

มีความสุขมากๆเช่นกันน้องคม
แต่กทม.รถติดเหลือทน สุขเดี๋ยวด๋าว
นสพ.อุตส่าห์ลงอย่างดีใจวันก่อน
เราเป็นแค่"อันดับ2"รถติดของโลก
แพ้เม็กซิโกอันดับหนึ่ง-เฮ้อ นักข่าวเข้าใจ
ขีดเขียนข่าวให้ออกรูปปัญญาอ่อนได้
ไม่รู้ประชด หรือไร้สมองจริง?

 

กุหลาบงามความหมายเลิศจากน้องสอยดาว
มองมุมไหนก็ไม่เบื่อตา-ขอบคุณมากทำให้
ความร้อนรุ่มอากาศ ผ่อนคลายลงเยอะ

 

ตอบโพสท์น้องบานชื่นแล้ว
นำเข้าชมป่าตะนาวฯยกต่อไป
รออ่านอีกสักพักเช่นเคยครับ

ขอบคุณน้องมาก ขอให้มีความสุข
กับสุนทรีย์รสทางอักษรไม่รู้คลาย

 

วันนี้เข้ามาอ่านเป็นรอบพิเศษ เลยได้ตะลึงกับมีดหมอของพี่ suthamma เห็นแล้วเกิดอาการตาลุกวาว น้ำลายหนืดคือเลย สุดยอดคลาสสิคเลยครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...หรืออาจจะพ่ายให้กับ เจ้าตีนตะขาบตะกรุมตะกราม สุดยอดตะกละ"ไอ้แคทฯ"จอมพลังแค่คันเดียว!!!
__________________________________________________

เราเดินกันเงียบๆ ปล่อยมนต์ขลังแห่งป่าซึมซาบเข้าร่างกายและจิตใจผ่านดวงตา!

มนต์เสน่ห์ป่าริมธารน้อย ดึงดูดทุกอณูจิตอ่อนไหวและอ่อนโยนกับทุกภาพที่เห็น ฝูงกวางน้อยที่กระโจนไปหลบหลังสุมทุมพุ่มไม้ โผล่หน้าน้อยชะม้ายมองอย่างเอียงอายแอบเรา แม้นแต่เม่น อีเห็น สัตว์หากินยามโพล้เพล้ ยังเถลไถล หลงทิศไม่กลับรัง

แสงตะวันสาดส่องกระจายครอบคลุมผืนไพร ผมชวนคุณนงสูดโอโซนสดชื่นเต็มปอด สาวงามรำพัน...

"เชื่อแล้วว่า ทาร์ซานกับเจนอยู่ป่าได้จริง ไม่อดตายแน่"

"เอามั้ย มาเป็นแบบคู่ทาร์ซานกัน?"...ผมแกล้งกระเซ้า คิดว่าคุณเธอ คงปฏิเสธแล้วขว้างค้อนน้อยให้ตามฟอร์ม

ผิดคาด..."กล้าจริงป่าว นงเอานะ" น้ำเสียงจริงจังของเธอ ทำผมหัวหด ไม่กล้าทำตัวเป็นอีตา จอห์นนี่ ไวส์ มึลเลอร์ พระเอกทาร์ซานยอดฮิต สุดฮีโร่แห่งยุคสมัยนั้น เป็นดาราทาร์ซานดีที่สุด ในกระบวนจอมโห่ฮิ้วแห่งป่ามากมายที่สร้างกัน2-3ปีเรื่อง ตั้งแต่ปี2475!

บทเรียนพูดเล่นหัวเกินพอดี เราเจอกันมาแล้ว ครานี้เราหยอกล้อพอรื่นเริงใจ ก็ต้องปรับเปลี่ยนเป็นระแวงระวัง ผมบุ้ยใบ้ให้คุณนงมองด้านซ้ายที่เป็นดง พงหญ้าทึบ

มันมาแล้ว ร่างใหญ่ยาวกำลังเลื้อย บ่ทำเดโชแช่มช้า ไม่คร้ามเกรงสิ่งใด ด้วยมันคือ"คิง คอบร้า" ราชันย์อสรพิษ เจ้าแห่งสัตว์เลือดเย็น ที่สัตว์มนุษย์เลือดอุ่นเช่นเรา ขวัญผวาทุกครั้งที่เห็น...

"งูจงอาง"...คุณนงอุทานตกใจปนตกตะลึง ผมจุ๊ย์ปากให้ระวังเสียง จ้าวแห่งงูพิษตัวนี้ไม่ใหญ่เท่ากับที่ผมสอยร่วงในถ้ำผีสิง แต่ขนาดก็ยัง มหึมากว่าจงอางทั่วๆไป

มันไม่สำเหนียกการมีอยู่ของเรา ผมจับแขนคุณนงให้หยุดนิ่งกับที่ ยืนดูมันเงียบๆ ปล่อยให้เลื้อยจากไป เป็นบุญตาที่จงอางเผยโฉมให้ยลอย่างเป็นมิตร

บรรยากาศหลังยิงนกยักษ์ควงสว่านลงหุบเหว ทุกอย่างดูเจิดจ้า แจ่มจรัสไปในทิศทางที่ดี!

นี่อาจเป็นเวลาแห่งโชคของเราบ้าง ไม่เหนื่อยสาหัส ต้องรบราฆ่าฟัน กับบรรดาเขี้ยว-งา เหมือนที่ผ่านๆมา แม้แต่จ้าวอสรพิษยังมองผ่าน ทั้งที่ปกติเราจะเห็นมันก็ต่อเมื่อ มันถึงตัว ส่งเราเข้าอยู่มุมอันตราย

แต่ป่าก็ยังเป็นดั่งทะเล คลื่นราบเรียบ แดดจ้า ฟ้าแจ่มใส นาทีถัดมา มหาวาตภัยลูกคลื่นหัวแตกลูกใหญ่ก็อาจก่อตัวไม่มีปี่ มีขลุ่ย...

ป่าที่กำลังสวยสด งามหมดจดดูไร้พิษภัย พลันพลิกกลับกลาย เม่ื่อเราย่างเหยียบเข้าอาณาเขตดงหญ้ารกสูงเทียมเอว บางช่วงก็เลยท่วมหัว...!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

เสียงขู่ฟ่อ ซ่า ดังเป็นจังหวะรอบทิศ สุ้มเสียงที่หลุดเข้ารูหู สั่นประสาท ส่งเลือดพุ่งจี๊ดขึ้นสมอง ทำหนังตรงขนหัวลุกชัน...คันคะเยอยุบยิบ!

หากพวกมันเจ้าของเสียง ไม่ถูกขังยู่ในห้องกระจกหรืออยู่ในบ่อให้เราก้มมองอย่างสบายใจในสถานเสาวภา

งูพิษมากมาย ทั้งด้านข้าง ด้านหลัง เหลือเพียงด้านหน้าที่เรากำลังตะลุยไม่มีเสียงมัจจุราชขวาง

ผมคว้ามีด หวดหญ้าด้านหน้าสวบสาบ บอกคุณนงเอาไม้กระบองยาวในมือตี ฟาดไปด้านข้าง...

รีบใช้ยุทธการ "ตีหญ้าให้งูตื่น" บอกเจ้าเหล่าสัตว์เลื้อยคลานแถวนี้ว่า กูอยู่นี่ มึงเลื้อยหนีไปซะ...

ตอนนี้ยังไม่เห็นตัวว่าเป็นงูพิษพันธุ์ไหน? แต่เสียงแบบนี้ ผมคุ้นหูในถ้ำที่ปากปล่องภูเขาไฟโผล่ตอนแผ่นดินไหว...กองทัพงูเห่ายั้วเยี้ยเหมือนไส้เดือน ชวนคลื่นไส้ คลื่นเหียน อาเจียนเป็นลมตาย ครบสูตร!

"หวดด้านข้างคุณนง ผมจัดการข้างหน้าเอง"...หญ้ารอบตัวเราถูกฟัน ตีกวาดลู่เอน ทะลายราบเป็นหนังหน้ากลองเป็นวงกว้าง ด้วยพลังบ้ามนุษย์จ้อยที่หวดไม่คิดชีวิต เพื่อชีวิตรอด

ช่องทางเปิดเห็นทางด้านหน้า โล่งเป็นลานกว้าง ถัดจากลานเป็นแอ่งน้ำไม่ใหญ่มากขวาง ภาพน่าขยะแขยงขนลุกสุดสะพรึงที่สุดของชีวิตภาพหนึ่ง ปรากฏตรงนั้น...

ราชันย์อสรพิษ จงอางขนาดใหญ่ กำลังเขมือบงูเห่าตัวเป็นๆ!!!

มันเอาชนะอสรพิษตัวเล็กกว่า ด้วยการรัดจนลำตัวน้ำตาล-ดำพลิกหงายท้องขาว ถูกรัดหมดหนทางผงกหัวสู้ ขากรรไกรจงอางขยายได้ใหญ่เกินตัวสามสี่เท่า อ้าครอบหัวอสรพิษพันธุ์เล็กกว่าทีเดียวหมด

คุณนงผวาเข้าซบแผ่นหลังผม ร้อง ยี้ ยี้ ตัวสั่นเร่าๆ ผู้หญิงกับงู แพ้ทางกันตั้งแต่ชาติไหนๆ คุณนงไม่กลัวทาก ไม่เกรงงู เธอเป็นยอดหญิงพันธุ์เด็ด พันธุ์อึด แกร่ง ใจเพชร

แต่ภาพข้างหน้า สุดที่สตรีเพศแม่ จะทนรับไหว ไม่ว่าแกร่งปานใด!!!

 

ถ้าเจอฉากงูจงอางรัดกินงูเห่าตรงหน้า ผมก็วิ่งป่าราบเหมือนกันครับ 555