เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เอ.........แล้วเรื่องของพ่อพรานฯ ที่แยกกับหญิงสาวไปแล้ว
ยังไม่ได้บวช แล้วโดนจับขังคุก
มีตอนจบหรือยังคะ
หรือจบไปแล้ว หนูพลาดไม่ได้อ่านไปตอนไหนหรือเปล่า

 

ยังไม่จบน้องจิ้ง แต่ขยักตอนจบเอาไว้ช่วงหนึ่ง เพราะขี้เกียจแกะลายแทง บางทีมีเวลาทำรวมเล่มจะได้เขียนม้วนเดียวจบ ยอมปวดตาทีเดียว

ส่วนเรื่องใหม่ ใช้วิธีเสียบหูฟัง แกะลายแทงจากเทป ถือว่าถนอมดวงตาไปได้เต็มร้อย ทนปวดตานิดหน่อยถ้านั่งหน้าจอนานเกินไป พอทนไหว

ลองอ่านดู บางทีชั่วชีวิตอาจไม่เคยมีเรื่องจริงแบบนี้ผ่านมาให้อ่านเช่นเดียวกับ "เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ" เพราะเดี๋ยวนี้คนไปเล่าทางคลิปวิดิโอลงยูทูปกันหมด หาความสำราญจากการอ่านและความไพเราะของอักษรสาส์นไม่ได้เลย

ลงยูทูป ยอดวิวดีๆมันได้สตางค์ครับ เขียนลงตรงนี้ฟรีทั้งดุ้น แถมเสียเงิน เสียพระ-วัตถุมงคล เสียเวลา เสียสุขภาพ ฯลฯ มโหฬาร ไม่บ้าจริงอย่างผม ทำไม่ได้หรอก ใครอย่าโม้เป็นอันขาดว่าทำได้ ท้าทั่วราชอาณาจักรให้ลองทำดูสักปีเดียวก็พอ ไม่ต้องถึง6 ปีแล้วยังไม่หยุดอย่างนี้-ฮ่า!

 

มหาทาน คือ ธรรมทาน

ธรรมทาน คือ การให้ความรู้ อันมาจากความจริง

แต่บางความจริง ก็ต้องใช้ นิยายเล่าแทน

กราบอนุโมทนา ในทานอันยิ่งใหญ่ ทุกๆ ทานของคุณอาค่ะ

 

***ท่องโลกคาสิโน***
-----------------------
(1)..ประลองยุทธ
"กองทัพปิศาจ"!!!
============

ขบวนนักเสี่ยงโชคกรุ๊ปเล็ก 6-7คน ก้าวเหยียบสนามบิน"ไคตั้ก"ทางฝั่งเกาลูน ฮ่องกง ราวๆบ่าย 2 โมงโดยสวัสดิภาพ!

'ไคตั้ก' ถูกจัดเป็นสนามบินอันตราย 1 ใน 10 ของโลก เครื่องบินขึ้น-ลงเฉียดตึกระฟ้ามากมาย รันเวย์ก็สั้นจู๋อยู่ริมรอบขอบทะเล โอกาสเอาเครื่องหัวทิ่มจูบผืนน้ำมีสูงถ้าเป็นนักบิน มือใหม่หัดขับ ทางฮ่องกงจึงต้องลงทุนสูงที่สุดในโลกยุคนั้น ถมเกาะสร้างสนามบินแห่งใหม่

(((หมายเหตุ...เรื่องนี้เกิดในพ.ศ 2532 สนามบินใหญ่ระดับโลก 'เช็ค แลป ก็อก' ยังไม่กำเนิด สนามโอฬารตระการตาแห่งนั้นเปิดใช้ในปี 2541)))

ผมซื้อทัวร์คาสิโน มาเก๊า มากับเพื่อนสนิทอีกคน ปกติผมมักเดินทางแบบฉายเดี่ยว แต่เที่ยวนี้ขัดเพื่อนไม่ได้ ก็วางเงินคนละ 300,000 บาทให้กับทัวร์วีไอพี แลกกับชิปพนันที่จะเบิกเมื่อเข้าบ่อน 100,000 เหรียญ เวลานั้น 1 เหรียญฮ่องกง = 3.40 บาท แต่เรามักจะปัดเศษให้เป็น 3.50 บาทคิดเป็นเงินไทยมันง่ายดี

ทัวร์ระดับนี้ เราบินฟรี-กินฟรี-นอนฟรี เรียกว่า กินหรู อยู่อาเสี่ย ขอเพียงตั้งหน้าตั้งตาเข้าไปเล่นได้-เสียในคาสิโนอย่างเดียว ได้ก็เอาไป ได้หลายต่อ ได้เงิน ได้เที่ยวฟรี ห้องสวีท นอนฟรี เรื่องกินไม่ต้องห่วง ฟรีทุกระดับประทับจิต!

นี่คือการทำ"ทัวร์พนัน"ซึ่งมีมานาน สำหรับคนที่เบื่อต้องคอยระวังตำรวจเล่นตามบ่อนเมืองไทย แม้จะปลอดภัยแต่บางทีก็เสี่ยงเจอบางคนที่เราไม่อยากให้รู้เห็นว่าเราเข้าบ่อน หรือบางครั้งอาจโดนจู่โจมจับได้ ถ้า"นายใหญ่-ท้องที่" ย้ายมาใหม่แล้วสำแดงผลงานให้เข้าตานายระดับสูงขึ้นไป

คนพอมีสตังค์จึงมักอาศัยบินเล่นตามคาสิโนรอบบ้าน อาทิ มาเลเซีย เกาหลีใต้ ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย และสุดหรูไม่มีแห่งใดเทียบยุคนั้นก็ต้อง "มาเก๊า" ประเทศเล็กสุดในปกครองของโปรตุเกส แต่ร่ำรวยที่สุดด้วยบ่อนการพนันบันลือโลกนับ 10 แห่ง

เป็นที่มาของการทำ "ทัวร์พนัน-ทัวร์บ่อน" รายได้ดี แต่ต้องลงทุนสูงมาก มีเครดิตกับสถานคาสิโนที่นำลูกค้าเข้าไปเล่น เจ้าของทัวร์หรือ "จั้งเก็ต" เหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นคนไทยเชื้อสายมังกรที่ช่ำชองและรักการพนันฝังเข้าเส้นเลือด

ทัวร์เหล่านี้ยังแบ่งเกรดเป็นทัวร์วีไอพี...ทัวร์เกรดทั่วไป นักเล่นพื้นๆวางเงินไม่สูงแค่หลักหมื่นต้น ก็มีให้เลือกใช้บริการ

สำหรับผม...นี่คือการซื้อกรุ๊ปทัวร์หนแรกแทนการบินเดี่ยวตามถนัด ก็มีสาเหตุที่ไป-ที่มา พิลึกกึกกือเอาเรื่อง พอจะท้าวความแบบเรื่องนี้ต้องขยายให้ทราบกันได้

ผมเคยเข้าไปต่อสู้ในคาสิโนมาเก๊า เมืองการพนันบันลือโลกหลายครั้ง ส่วนใหญ่มักจะเสียมากกว่าได้ แต่ผมระมัดระวังไม่ให้เสียจนหน้ามืดหรือลืมตัว เข็นไม่ขึ้นจริงๆก็จะยอมแพ้ยอมเสีย ส่วนคราวที่ได้ก็ได้ไม่ค่อยมากนัก เพราะถูกรับประทานกลับไปจนเหลือกำไรน้อยทุกที

เอาเรื่อง เสียง่าย-ได้ยากในการต่อกรกับบ่อนแดนมังกร บ่นให้เพื่อนที่มีรสนิยมทางนี้ฟัง เจ้าเพื่อนก็สรุปง่ายๆ...

"บ่อนทุกแห่งในมาเก๊ามันมีของดี คนจีนรู้ๆอยู่แล้ว เรื่องเจ้า เรื่องเซียน เรื่องเทพ ภูติผีปิศาจ ลัทธิเต๋าเขาถนัด ต้องหาของวิเศษไปฟาดกับมัน"!!!

จากนั้นเพื่อนผู้รอบรู้ก็สาธยายให้ผมซึ่งไม่เคยเชื่อด้านนี้ เพราะเชื่อในวินิจฉัยจากมันสมองตัวเองมากกว่า ฟังว่า...

"ก่อนสร้างคาสิโนทุกที่ จะมีการวางฮวงจุ้ย วางหลักดาว วางตำแหน่งพิฆาต วางมุมที่บ่อนหรือเจ้ามือเป็นผู้พิชิต กำหนดให้ทิศผู้เล่นเป็นทิศแห่งความปราชัย เมื่อสร้างบ่อนเรียบร้อย ก็ทำพิธีสุดยอดไสยเวทย์สำทับป้องกันของเสื่อม ต่อให้วิชามารระดับไหนก็เอาชนะบ่อนไม่ได้ โดยเฉพาะบนยอดของอาคารนั้น ลงอาถรรพ์เวทย์สูงสุด....เชือดวานร 7 ตัว เอาเลือดชะโลมสังเวยหัวหน้าภูติ สะกดสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกอย่างที่คนเล่นพกติดตัวเข้ามา"!!!

"สุดท้าย ลื้อจงสังเกตุดีๆ ทุกบ่อนทุกตึกจะสร้างด้วยรูปร่างมีเคล็ดว่า "เขมือบ" คนที่เดินเข้ามาเล่น ไม่ให้รอด"

เออ...ท่าจะจริง เพราะคาสิโนที่ผมชอบเข้าไปต่อสู้แห่งนี้ ด้านหน้าทำเหมือนปากอุโมงค์ หากถอยออกมาพิศดูห่างๆ จะเห็นว่ามันคล้าย "ฮวงซุ้ย" ที่ฝังศพคนจีนเจ้าสัวอย่างบอกไม่ถูก

แสดงว่า ทุกครั้งที่เข้าไปเล่น เรากำลังเดินเข้า "หลุมฝังศพ" โดยไม่รู้ตัวล่ะสิท่า?

ฟังไป-คิดไป เพื่อนจอมรอบรู้สาธยายขายความคิดจนมึนหัว แต่ในใจผมก็เริ่มคล้อยตาม เพราะหลายครั้งที่เล่นได้ ซึ่งปกติแล้วผมยากที่จะพลาดถ้าหากอยู่ฝั่งบวกก่อน แต่ลงท้ายกลับเข้าเนื้ออยู่ฝั่งพ่ายแพ้ทุกที

"อั้วว่า ไปหาเล่นที่อื่นดีกว่าว่ะ มาก๊งมาเก๊าเก๋าเจ๊ง เลิกไปเหยียบได้แล้ว ลองมันมีอาถรรพ์ร้ายกาจขนาดนั้น"

ผมสรุปอย่างปลงตก แต่เพื่อนแสนดี กลับดีดนิ้วเปาะ...

"ยัง...ยัง อย่าเพิ่งท้อ เหนือฟ้ายังมีฟ้าเสมอ คนจีนว่าไว้เองไม่ใช่หรือ?... อาถรรพ์ทุกอย่างในโลกนี้ มีทางแก้ทั้งนั้น ไม่มีสิ่งใดเป็นนิรันดร์ "

"เออจริง เคยได้ยินว่า หลายคนพกกะปิติดตัว แล้วเอาทาตรงปากประตู ข่มอาถรรพ์ล้างเลือดลิง ลิงมันเกลียดกลัวกะปิ"...

ผมนึกขึ้นได้ถึงเรื่องเล่าที่นักเล่นมาเก๊าชอบเอามาเล่ากันครื้นเครง แต่เพื่อนส่ายหัว...

"นิทานโบราณคร่ำครึ คิดรึว่า ไอ้คนสาดเลือดลิงทำอาถรรพ์จะไม่รู้เรื่องนี้ มันทำแก้ไว้หมดแล้ว เราต้องหาของดีระดับสูงกว่านั้นอีก"

เอาไงก็เอากัน ผมฮึดว่า หาทางแก้แค้น ล้างมืออาถรรพ์มาเก๊าสักหนก็ดีเหมือนกัน...แต่พลันแว่บข้อข้องใจเรื่องใหญ่ ต้องรีบถาม

"แล้ว ลื้อจะไปหาของดีทีเด็ดล้างเคล็ดผีเปรตของบ่อนพวกนั้นได้จากที่ไหน?"

((( ยังมีต่อ)))
---------------------

 

แวะยามใกล้ดึกอีกสักนิด ตอบขอบคุณน้องจิ้งที่โมทนาบุญ-ทานบารมีกระทู้ซึ่งผมจัดทำมายาวนาน ก็ทำไปเรื่อยๆจนกว่าจะหมดแรง หรือปวดตากระทั่งนั่งหน้าจอไม่ไหว ฝืนไม่ได้จริง ค่อยหยุด

"ท่องโลกคาสิโน" เข็นมาสนองนี้ดนักอ่านก่อน เป็นอีกเรื่องที่เขียนยาก เพราะไม่ต้องการเผยแพร่ปลูกฝัง "การพนัน" ในเว็ปพระศาสนา

เพื่อนรักรุ่นพี่ก็มีวิสัยทัศน์ยอดเยี่ยมสมเป็นอดีตนักบริหารองค์กรใหญ่เกี่ยวข้องเงินทอง พยายามเล่าเรื่องประสบการณ์แปลกๆ โดยมี "คาสิโน" เป็นฉาก เป็นองค์ประกอบหลักก็จริง แต่ไม่ถือเอาการเล่นพนันมาเป็น "เมน"

ประสบการณ์พิศดารต่างแดนในสถานที่แปลกใหม่สำหรับปุถุชนคนธรรมดาทั่วไปจึงเป็นเรื่องหลัก...การได้-เสีย เป็นเรื่องรอง หรือแค่"น้ำจิ้ม" ประมาณ 'รู้ไว้ ใช่ว่า' ก็พอ!

 

***ท่องโลก'คาสิโน'***
-------------------
(2)..ประลองยุทธ
"กองทัพปิศาจ"!!!
============

เพื่อนรักนักคล่องศาสตร์ลี้ลับจีน-ไทย (รวมเขมรด้วยหรือเปล่าไม่ได้ถาม) จัดแจงหมุนโทรศัพท์หาพรรคพวก คุยกันโขมงโฉงเฉง สักพักก็วางหู หันมาสำทับ...

"ได้ยินพร้อมกันแล้วนะ พรุ่งนี้ไปเลยไปหาอาจารย์ รูปนี้เด็ดขาดมาก วิชาอาคมฉมัง"!!!

พับผ่าเถอะ...เจ้าเพื่อนผู้รอบรู้จะพาผมไปหาพระสงฆ์ ทำผมขมวดคิ้วไม่แน่ใจว่าคนบาปอย่างเราจะหอบเรื่องที่ไม่ใช่กิจของสงฆ์ หรือเส้นทาง"อโคจร" ไปรบกวนให้ผู้ทรงศีลช่วยเหลืออีท่าไหน???

"เฮ่ย...เชื่ออั้วน่า เดี๋ยวมีวิธีพูดกับท่านเอง ลื้ออยู่เฉยๆ"..

เจ้าเพื่อนโบกมือให้เห็นเป็นเรื่องเล็ก เมื่อคนห่างวัดอย่างผม แสดงความหนักอก

มาถึงขั้นนี้ผมก็ตกกะไดพลอยกระโจนไปกับผู้หวังดี ถึงผมจะเป็นคนห่างวัด แต่ก็ไม่ห่างบุญ ใครชวนทำบุญที่ไหนอย่างไร ผมร่วมด้วยช่วยออกสตังค์เสมอไม่เคยขัด

บ่ายวันรุ่งขึ้น เพื่อนก็มารับผมดิ่งไปวัด อยู่แถวเมืองนนท์นี่เอง ไม่ไกลนัก เพื่อนอีกคนรออยู่แล้วที่หน้าโบสถ์ตามนัดหมาย

เราตรงไปที่กุฏิหลังเล็กสมถะ ปลูกสูงหนีน้ำใต้ถุนโล่งมีบันไดไม้ขึ้นไปกราบพระที่นั่งอยู่นอกชาน ท่านรู้จุดประสงค์เรียบร้อยเพราะเพื่อนที่คอยหน้าโบสถ์แจ้งล่วงหน้า

ผมมองสำรวจอาจารย์เด็ดที่เพื่อนของเพื่อนรับรอง ท่านเป็นนักบวชผิวขาวร่างท้วมวัยกลางคน น่าเป็นชาวเหนือ ยามเอื้อนเอ่ยพอจับสำเนียงได้ ใบหน้ากลมยิ้มแย้มส่องประกายใจดี มีเมตตา

เรากราบท่านแล้ว เจ้าเพื่อนรักนักวิทยาเวทย์จีน-ไทย ก็จาระไนเข้าเรื่อง เรียกว่าอายุมากก็จริงแต่ใจร้อนยิ่งกว่าวัยรุ่น เรียนท่านตามตรงว่า...ขอของดึเพื่อไปเสี่ยงโชคแดนไกล ไม่ทำให้คนไทยเดือดร้อน จะไปเอาเงินต่างแดนมา ถ้าได้ก็จะแบ่งทำบุญทำกุศล...!

หากมีใครหลงมาร่วมวงได้ยินสิ่งที่เพื่อนรักผมพ่นเป็นฉากๆกับคุณพระคุณเจ้าตอนนั้น ต้องร้อง...โอ้ พระเจ้า! ช่างทำไปได้ทีเดียว

ผมเองคบกันมานาน ยังนึกไม่ถึงว่าเพื่อนคนนี้ช่างจำนรรจาได้เหลือร้ายปานนั้น

พระอาจารย์ยังคงใบหน้าเปื้อนยิ้มพยักหน้าหงึกๆ ฟังความจบท่านถามง่ายๆ...

"ใครจะเป็นคนเดินทาง หรือไปทั้ง 3 คน"?

นิ้วชี้ 2 คนชี้หมับมาที่ผมที่ยังไม่ได้พูดอะไรกับท่านสักแอะตั้งแต่ขึ้นมานั่ง พระอาจารย์มองสำรวจผมแล้วพูดน้อยๆ...

"เออ...ท่าทางโยมเป็นคนกล้าได้-กล้าเสีย เอาล่ะ อีก 2 วันมาเอา จะทำของให้ติดตัวไป"

ง่ายขนาดนั้นเชียว ผมคิดในใจอย่างมึนงง แต่เพื่อนรักตบแขนอย่างคนรู้ใจและยินดี...

"โชคดีแล้วเพื่อน...อาจารย์ไม่เคยทำอะไรให้ใครง่ายๆ"

ท่านร้องเสริมว่า...ใช่ เรื่องพวกนี้ไม่ใช่กิจของสงฆ์ แต่เห็นเพื่อนโยมแจ้งมาก่อนว่าโยมชอบทำบุญ อาตมาจะทำให้ ของนี้เปลืองแรงมาก ขอเวลา 2 วันมารับไปพร้อมวิธีใช้"

ท่านว่ายืดยาว พวกผมก้มกราบ ถวายซองที่เตรียมไป ท่านโบกมือไม่รับ แต่เพื่อนยืนกรานบอกเป็นค่าน้ำ ค่าไฟช่วยวัด ช่วยกุฏิ ท่านก็พยักหน้าให้วางไว้โดยไม่แตะต้องยินดียินร้าย

ฉากเหล่านี้ทำผมประทับใจพอแรง เพราะในซองนั้นใส่ไปตั้งหนึ่งหมื่น ซองตุงเห็นชัด แต่ท่านไม่เหลือบมองด้วยซ้ำ

ผมขยับเรื่องให้ไวขึ้นนิดนึงว่า..อีก 2 วันต่อมา เรา 3 คนก็ไปพบท่านอาจารย์ตามนัดที่กุฏิหลังเดิม

กราบสวัสดีท่านเสร็จ ก็ไม่มีการพูดพล่ามทำเพลง ท่านอาจารย์ควักบางสิ่งออกจากย่าม สั่งผมแบมือ หย่อน 'ของ' ลงกลางฝ่ามือ แล้วเอามือทั้ง2 ของท่านรวบมือผมที่กำของไว้ ท่านหลับตาท่องบ่นคาถางึมงัมไม่เกิน2-3 นาทีก็เป่าพรวดใส่มือ อีกพรวดหนึ่งเป่าใส่หัวผมที่ก้มรับ ลมเย็นวาบแผ่ซ่านทั้งตัววูบหนึ่ง ทำเอาผมขนลุกซู่ นึกรู้ทันควันบัดเดี๋ยวนั้น...

พระรูปนี้ไม่ใช่ธรรมดา!!!

"โยม แบมือดูของที่ให้ได้"...เสียงท่านสำทับ ผมคลายมือที่โดนท่านรวบกำไว้ หัวเพื่อนอีก 2 คนก็ยื่นเข้ามามุงดูอย่างอยากรู้อยากเห็น

เป็น"ตะกรุด" ดอกเล็กๆ 2 ดอก คะเนว่ายาวไม่เกิน 2 นิ้ว ดอกนึงเป็นสีเงิน อีกดอกเป็นสีทองแดง

"ยังมีอีกอย่าง เดี๋ยวบอกวิธีใช้ให้พร้อมกัน"

ท่านว่าแล้วก็ควักอีกอย่างที่ว่าจากย่ามข้างตัว คราวนี้ส่งให้ผมง่ายๆไม่ต้องมีพิธีรีตองเหมือนตะกรุด

สิ่งนี้แปลกประหลาดสำหรับคนไม่เล่นเครื่องรางของขลังหรือพระครื่องอย่างผม

เป็นรูปหล่อองค์พระสงฆ์ องค์เล็กสูงไม่เกินนิ้วเศษๆ ท่านอยู่ในท่ายืนมีร่มคอนบนบ่า แต่แปลกมากคือตรงฐานรองฝ่าเท้าหรือพระบาทเป็นรูปหมู

"พระสิวลี อรหันต์แห่งโชคลาภ ประทับบนหลังหมู สิ่งที่ไปทำจะได้เป็นเรื่องหมู หมู มันขวิดมันดุนมันขุดอุปสรรคขวางหน้าเจอลาภผลเผือกมันง่ายดาย"

เสียงพระอาจารย์บรรยายเหนือหัวพวกเราที่ก้มลงพินิจพิเคราะห์สิ่งที่ท่านทำให้อย่างอัศจรรย์ใจ

"อาตมาต้องเข้าไปทำในป่าช้าม้วนตะกรุดเอง ส่วนพระสิวลีนั้นมีอยู่ก่อน ประสิทธิ์ฤทธิ์ลงไปอีกตามอุปเท่ห์"

น้ำเสียงท่านพูดเรื่อยๆไม่โอ้อวด ส่งกระดาษใบหนึ่งให้ผม...

"วิธีอาราธนาก่อนเข้าสถานที่เป้าหมาย"... ท่านฉลาดมาก ไม่เอ่ยถึงคำว่า "อโคจร" เลยแม้นิดเดียว กระดาษนั้นมีคาถาสั้นๆ 2 บรรทัด

"วิธีใช้ ให้ทำอย่างนี้"...คราวนี้ท่านสอนการพกติดตัว ตะกรุดสีเงินให้อยู่ที่ข้อมือขวา ตะกรุดทองแดงให้อยู่ข้อมือซ้าย...พระสิวลีห้ามพกต่ำ จงนำท่านสถิตอยู่หน้าอกเสื้อด้านซ้าย

ตะกรุดอยู่ข้อมือขวา-ซ้ายสำหรับผม เป็นเรื่องง่าย เพราะสถานที่อโคจรเหล่านั้น แอร์คอนดิชั่นเย็นฉ่ำ ส่วนใหญ่เราสวมแจ็คเก็ตตัวบางทับเสื้อเชิ้ตเป็นปกติ ตรงข้อมือเสื้อแจ็คเก็ตนั่นเอง ม้วนเป็นพับขึ้นมา 2-3 พับ ตะกรุดสอดอยู่ข้อมือทั้งขวา-ซ้ายเรียบร้อยสลัดยังไงก็ไม่หลุดหล่น อย่าเผลอคลี่ม้วนเสื้อออกแค่นั้น

องค์พระสิวลีประทับหมูผมนำใส่ถุงกำมะหยี่เล็ก พกหน้าอกซ้าย ทุกอย่างทำตามเคล็ดครบถ้วนกระบวนยุทธ เหลือเพียงยุทธการออกศึก-ปฏิบัติจริงในอีกไม่กี่วันข้างหน้า!!!

(((ยังมีต่อ)))

 

วันที่ ๒๖ เมษายน พ.ศ. ๒๕๖๖ ตรงกับวันพุธ ขึ้น ๗ ค่ำ เดือน ๖ ปีเถาะ
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

สวัสดีค่ะคุณลุงและแฟนคลับนักขุด

เมื่อเช้ามุทำบุญสร้างตึกผู้ป่วยกับโรงพยายาลศิริราช ก่อนวันเกิด สงสัยมุได้ฟาดเคราะห์เพราะรถมอเตอร์ไซค์ล้ม มุเจอดีหกอย่าง

ดีอย่างแรก มุล้มถูกท่า กระเป๋าโน๊ตบุ้คกันกระแทกที่หัวและแขน มือซ้ายบวมอักเสบ และซีกซ้ายเจ็บ คนขับกระชากตัวมุให้มาที่ฟุตบาท แล้วจะมานวดมือ

มุร้องว่าอย่า ๆ เจ็บๆ การเคลื่อนย้าย จะมากระชากแรงๆ มันไม่ถูกต้อง คนขับๆไม่ได้มีความรู้เรื่องการปฐมพยาบาล จะมานวดมือที่โดนกระแทก มันยิ่งระบมสิคะ คนขับบาดเจ็บเล็กน้อย ประกันคนขับหมดอายุ มุสั่งไม่ต้องไปส่งมุ ให้เค้าไปคลีนิค และโทรตามเจ้าหน้าที่ ช่วยมารับอาจารย์หน่อย ก่อนเรียก Grab และไปโรงพยาบาล

แต่เหตุบังเอิญสำหรับมุเรียกว่าโชคดี
ดีแรก มุไม่มีบาดแผล แค่ฟกช้ำ ระบม การล้มถูกท่าและการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยสำคัญมากๆ ค่ะ

โชคดีสองคือมุใส่สูทกางเกงผ้าหนา กระเป๋าโน้ตบุุ๊คมีรอยกันครูดตัวมุ

โชคดีอย่างที่สาม เข้าโรงพยาบาลเจอนักศึกษาที่เคยเรียนปริญญาโทกับมุ มาดูแลมุและเช็คเรื่องประกัน และอื่นๆ

โชคสี่ชั้น คืออาการตรวจมุไม่เป็นไร X ray เรียบร้อย

โชคดีอย่างที่ห้า มุโทรตามแท็กซี่ช่วยส่งคนมารับหน่อย กลายเป็นว่าจะไม่คิดเงินมุ มุเป็นลูกค้าวีไอพีและใช้บริการประจำ แต่มุก็ให้ค่าโดยสารนะคะ

โชคดีอย่างที่หก มุได้เจอแต่คนดีๆ
มุโทรรายงานทุกคนที่มุต้องทำงานด้วยว่าขออนุญาตลา เพราะประสบอุบัติเหตุ

เพื่อนบอกว่ามุน่าจะฟาดเคราะห์เพราะรอยต่อวันเกิด (คนจบปอเอก ความเชื่อพุทธศาสนาปรากฏแม้กระทั่งในห้อง lab) แต่ทุกอย่างที่เกิดดีทั้งสิ้น เพราะมุได้เจอแต่คนดีๆ ยื่นมือมาช่วยมุ แปลกไหมล่ะคะ

ขออภัยเรื่องนกน้อยนะคะคุณลุง มุขอพักร่างกายก่อนค่ะ แล้วจะแวะมาป่วนกระทู้ใหม่ แหมทำบุญตอนเช้าที่โรงพยาบาล เหตุจบที่โรงพยาบาล

@suthamma ขอบคุณสำหรับนิทานและภาพหลวงปู่นะคะ มุไม่เคยเห็นท่านนอกจากในวังเดิม อิ่มใจจนบอกไม่ถูก

 

ช่วงรอยต่อวันเกิด หนูก็เจอเหมือนกันค่ะ
ก็คือ เป็นโควิด (ทั้งๆ ที่รอดมาทุกซีซัน)
ต่อด้วย แม่เป็นโควิด
ต่อด้วยป้าล้มหัวแตก 2 ครั้ง

ในทุกเรื่องก็มีข้อดีเหมือนกัน
คือ ตัวเองเป็นโควิด ในตอนที่โรคนี้มันเบาฤทธิ์ลง (อาจจะเพราะเรามีวัคซีนหมู่กัน4-5เข็มแล้ว)
ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่คนตายจนวัดไม่พอเผา (รวมพ่อหนูด้วยอีกคนที่เสียชีวิตเพราะโควิด)

ส่วนเรื่องป้าล้มหัวแตก ก็ดีที่ไม่เป็นอะไรมาก เอ็กซเรย์ CT SCAN ไม่มีเลือดออกในสมอง ไม่มีกระดูกแตกหัก

และ ****โชคดี อีก 1 อย่าง****
ก็คือ พวกเราทุกคน (ทุกคนในกระทู้นี้) เป็นสายบุญ สายธรรม สายปฏิบัติ
ก็เลยทำให้เรารักษาใจได้ทัน ใจไม่เสีย ก็จะเจอ ดีที่1 2 3 4 5 6 7 8 9...

หายไวๆนะคะ

 

ผมเชื่อนะคับ ว่าเรื่องบังเอิญ ไม่มีในโลก ทุกอย่างมีที่มาที่ไป … ดีใจนะคับที่ไม่เป็นอะไรมาก … ถือโอกาสพักผ่อนเยอะๆ คับ ปกติไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อน … หายเร็วๆ นะคับ ^__^

 

ยอดเยี่ยมที่สุดครับท่านบก.ได้ชมของดีหนึ่งเดียวในปฐพีสลับการอ่านเรื่องเล่าหนึ่งเดียวในเว็ป เป็นโชคของสมาชิก ทั้งดูเครื่องรางของขลังสุดยอด....ได้ความรู้ อ่านเรื่องเล่าที่ไม่มีวันหาอ่านจากที่ไหนได้ คนรู้เขียนไม่เป็น คนเขียนเป็นก็มักจะไม่รู้ ยากนักที่จะรวมทั้งการรู้+เขียนเป็นไว้ในเรื่องเล่าเหล่านี้

ยอดอีโต้ หรือ ปังตอนี้ ผมก็มีบุญตาเห็นเป็นหนแรกเหมือนกัน ต้องยอมรับว่าชีวิตนี้เห็นของแปลก ของหายากมาก็เยอะ แต่ "ปังตอหั่นยา" นี้ แปลกต้องบันทึกไว้ใน "บีลีฟ อิท ออร์ น็อท-เชื่อหรือไม่?" นั่นเทียว

ขอบพระคุณท่านบก.ที่ถ่ายทำ "ปังตอเทวดา" คู่แข่ง "ดาบเทวดา" มาทุกแง่มุม แถมด้วยนิทานที่ไม่ใช่นิยายโกหกโกห้า ความจริงที่ซ่อนอยู่ในเรื่องจริง เล่าแล้วสนุกกว่านิทานขายพระหลายร้อยเท่า!

 

บุญยามเช้าหายไปหนึ่งวัน คงติดธุระปะปังบ้าง กลับมาให้ร่วมอนุโมทนาเป็นปกติ วันนี้ฝนตก-รถติด งานมากเกือบไม่ได้เข้าเว็ป แต่ยังไม่ปล่อยบุญใส่บาตรข้ามวัน

 

ด็อกเตอร์มาด้วย'ข่าวร้าย' แต่ก็ตบท้ายด้วย "ข่าวดี"ว่าไม่เป็นไรมาก ก็ได้แต่ส่งความห่วงใย ขอให้รักษาตัวหายไวๆ เรื่องอื่นๆอย่ากังวลหรือใส่ใจ ขอให้เอาเรื่องสุขภาพตัวเองไว้ก่อน

ทำบุญไว้เยอะ ปฏิบัติธรรมไว้มาก สร้างทานบารมีไว้ก็ไม่น้อย คุณพระคุ้ม บุญรักษา ฟาดเคราะห์นิดหน่อยหลังวันเกิด ถัดจากนี้ก็จะพบแต่ความเฮงและสิ่งดีๆครับ

 

กำลังใจจากน้องจิ้ง มอบให้เต็มคาราเบล ไม่ช้าก็หายดี

 

น้องแมงมุมก็ส่งพลังจิต พลังใจให้อีกแรง พลังแฝงเหล่านี้เสมือนยาชั้นดี เมื่อกำลังใจดีก็ส่งให้กายมีพลังด้านบวก โรคภัยไข้เจ็บหายไว แผลหายเร็ว

ขอบคุณน้องแมงมุมแทนด็อกเตอร์ที่อาจไม่ได้เข้ามาเห็นความห่วงใยนี้เพราะคงพักผ่อนอยู่

 

***ท่องโลกคาสิโน***
----------------------
(3)..ประลองยุทธ
"กองทัพปิศาจ"!!!
=============

ทั้งหมดที่เล่ามาเป็น "เรื่องที่ต้องขยาย" ดังกล่าวไว้ตอนต้น ขอตัดภาพกลับไปหา กรุ๊ปทัวร์วีไอพีฝั่งเกาลูน ณ บัดนี้!

ไม่เสียเวลารอรี อ้อยอิ่ง โอ้เอ้วิหารราย เราขึ้นเรือเฟอร์รี่ข้ามฝั่งไปยังมาเก๊าแผ่นดินผีพนันบันลือโลกทันที บนเรือมีขาย ล็อตโต้หรือล็อตเตอรี่แบบขูดใบละ 1เหรียญ เรียกว่าเมืองการพนัน มัน"ขูด"กระเป๋าคุณตั้งแต่ก้าวแรก ขูดบนผิวน้ำยันผืนดิน

ผมไม่สนใจที่จะ "ขูด" ใบฟรอยด์สีเงินพวกนี้ เพราะรางวัลได้ 5 เหรียญบ้าง 20 เหรียญบ้าง เป็น"ลาภเล็ก" อันมิบังควรให้เกิดมาตัดหน้าบดบัง "ลาภใหญ่" ข้างหน้า

หนึ่งในเคล็ดของนักได้-เสียตัวจริง จงจำไว้..มองข้ามลาภเล็กไปเสีย ในขณะที่กำลังจะไปขุดทองไขว่คว้าหาลาภก้อนโต และเรื่องจริงที่เห็นตำตาคือ จะหาคนขูดล็อตโต้ได้กำไรบนเรือ ยากเหมือนงมเข็มใต้พื้นน้ำทะเลที่กำลังพริ้วเป็นระลอกคลื่นอยู่ข้างกราบเรือ

1 ชั่วโมงบนเรือข้ามฟาก ก็เหยียบแผ่นดินที่อยู่ในความดูแลของโปรตุเกส ต่างกับฮ่องกงที่อังกฤษดูแลและต้องคืนให้จีนแผ่นดินใหญ่เมื่อครบสัญญาเช่า

กรุ๊ปทัวร์วีไอพีส่วนใหญ่เชี่ยวชาญการเดินทาง คนน้อยไม่ยุ่งยาก มีพนักงานมารอช่วยลากกระเป๋าเดินทางสัมภาระ เรียกว่าเดินตัวเปล่าตัวปลิวอย่างสบาย เรามุ่งตรงไปที่โรงแรมอันเป็นที่ตั้งของคาสิโนสุดหรูชื่อเดียวกับเมืองหลวงของโปรตุเกส

หมายเหตุ...ภาพที่นำมาลงประกอบเพื่อความสวยงาม เป็นตัวอย่างที่นำมาจากเพจท่องเที่ยวฮ่องกง-มาเก๊า ไม่เกี่ยวข้องกับ "เรื่องเล่า" นี้แต่อย่างใด
------------------------

อากาศกำลังสบาย ผู้คนขวักไขว่พลุกพล่าน ตึกคาสิโนละลานตา บ้างชะลูดชูแท่งเสียดฟ้า บางแห่งทรงรูปโดมงดงาม ยามราตรี แสง สีทุกแห่งจะแพรวพราว พวยพุ่งเจิดจรัสยิ่งกว่าสายรุ้งแห่งสรวงสวรรค์...

ความวิลิสมาหราตระการตาเกินบรรยายเหล่านั้น เปรียบเสมือนแสงมฤตยูล่อแมลงเม่าให้บินเข้ามาระเริงเล่น และลงท้ายด้วยความตาย

ตอนนี้กลางวันบ่ายแก่ ยังไม่ถึงเวลาแสงสีเสียงอลังการเฉิดฉาย...ผมเดินตามเพื่อนที่ก้าวขึ้นบันไดด้านหน้าแคบๆเตี้ยๆด้านบนเป็นลานโล่ง ถัดไปเป็นประตูใหญ่ที่แลคล้ายปากอุโมงค์ 'ฮวงซุ้ย' ปากประตูที่ซ่อนขุมทรัพย์นับหมื่นล้านไว้ด้านใน ยั่วยวนให้คนดวงดี มีฝีมือ มีความสามารถ เข้าไปตักตวงขนมันออกมา

ขาขวาผมก้าวพ้นบันไดขั้นสุดท้าย ขาซ้ายที่กำลังก้าวตาม พลันเจ็บแปล็บ...

"โอ๊ย"...!

ผมร้องอุทานเบาๆ โชคดีที่จังหวะนั้นหัวผมโน้มไปข้างหน้าเพื่อดึงตัวพ้นขั้นบันได ทำให้ไม่หงายหลังตีลังกาลงไป ถึงมันจะไม่สูงมากแต่ก็คงเจ็บเอาการถ้าพลาดขนาดนั้น

"เฮ้ย..เป็นไรว่ะ"? เพื่อนข้างหน้าอุทาน หันมาคว้าแขนผมที่กำลังนั่งยองเอามือกุมข้อเท้าซ้ายตรงเอ็นร้อยหวาย

"สงสัยอั๊วขาแพลง"...ผมตอบให้เพื่อนและชาวคณะที่ร่วมทางมาด้วยกัน แม้จะไม่รู้จักกันมาก่อน แต่ทุกคนก็เข้ามามุง ผมต้องรีบโบกมือทำนอง..ไม่ต้องห่วง แล้วรีบจับแขนเพื่อนพยุงตัวขึ้นเดินโขยกเขยก มีเพื่อนเป็นที่ค้ำยันผ่านเข้าประตูคาสิโน รีบหาที่นั่ง ส่วนคนอื่นๆก็เดินหายลับไปด้านใน

สาวทอมคนดูแลทัวร์เข้ามายื่นยาหม่องให้แล้วบอกว่า..."เฮียไม่เป็นไรมาก เดี๋ยวหนูไปรอด้านในเอากุญแจห้องพักให้นะค่ะ"

ผมขอบใจถลกขากางเกง เพื่อนเอายาหม่องทาให้ตรงที่ผมชี้ บ่นเบาๆ...

"อะไรว่ะ ไม่เดินสดุดตรงไหนสักหน่อย ขาอ่อนขาแพลงได้ยังไง"?

ผมหัวเราะฝืดฝืนไม่อยากจะบอกเพื่อนว่า อันที่จริง ไม่ได้ขาแพลงแต่หนักกว่านั้น...

มันเหมือนมีคนเอาเข็มแทงเสียบเข้าไปที่เอ็นร้อยหวายผมต่างหาก!!!

ผมไม่ได้คิดถึงอาถรรพ์พิศดารอะไรในตอนนั้น เพียงแปลกใจครามครันว่า ขาแพลงเคยเป็น แตกต่างกับอาการนี้อย่างสิ้นเชิง สาบานได้มันเหมือนคนแทงเข็มที่เอ็นร้อยหวาย เจตนาไม่ให้ผมเดินผ่านเข้าประตูคาสิโน

นั่งพักราวสัก 5 นาที ผมลองสบัดขาข้างที่เจ็บ มันหายเป็นปลิดทิ้ง ลุกขึ้นบอกเพื่อน...ยาหม่องช่วยได้ ไปข้างในกันเถอะ

เราเดินเข้าไปในห้องโถงประดับประดาสวยงาม ผ่านห้องที่จัดแสดงวัตถุโบราณหายาก มึศิลปวัตถุล้ำค่าจากทุกมุมโลก พระพุทธรูปอู่ทอง สุโขทัย องค์ใหญ่ถึงยุคไม่รู้หลุดมาได้อย่างไร พระพุทธรูปศิลปทิเบต งามจนนักเลงศิลปต้องตะลึงตาค้างถ้าได้เห็น มีกระทั่งเก้าอี้ทองคำจากสุสานฟาห์โรอียิปต์ และ ฯลฯ

ทุกชิ้นอยู่ในตู้กระจกแข็งแรง...ผมกับเพื่อนผ่านสมบัติล้ำค่ายั่วตายั่วใจอย่างไม่ใยดี เพราะเห็นบ่อยครั้งทั้งยังเป็นคนไร้รสนิยมด้านนี้ แต่รู้จากป้ายเล็กๆที่เขียนบอกว่าอะไรเป็นอะไร

จากทางเดินอันโอ่อ่าเหมือนต้อนรับพระราชา มันบีบแคบเล็กลงเป็นทางเดินธรรมดา จากนั้นเส้นทางก็จะบังคับเดินเข้าทางเดียว...

ไปสู่สุสานคนเป็น...ผีพนันที่คลาคล่ำกันอยู่ในห้องกว้าง หลังคาเป็นโดมสูง ห้องใหญ่ราวกับยิมเนเซี่ยมกีฬาระดับโลก ควันบุหรี่ลอยคละคลุ้ง แต่ระบบระบายควันชั้นยอดดูดขึ้นหายวับรวดเร็ว เหลือทิ้งกลิ่นน้ำมันดินจากนิโคตินไว้ตามเสื้อผ้าของทุกคน กลิ่นที่ติดจมูกไปทั้งวันทั้งคืน ในคาสิโนทุกแห่งสมัยนั้นไม่มีการห้ามสิงห์อมควัน อยากสูบเท่าไหร่เชิญอัดควันพิษเข้าปอดตามสบาย

คนไม่สูบบุหรี่อย่างผม ก็ได้รับควันพิษสารพันยี่ห้อเป็นของแถม ถึงจะเกลียดนักเกลียดหนาแต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ในเมื่อเอาตัวเข้ามาเกลือกกลั้วกับมันแล้ว

"ไหวมั้ยว่ะ จะสู้ก่อนหรือขึ้นห้องพัก"?...เพื่อนรักถาม

ผมพยักหน้า..."ไปห้องวีกันเหอะ"

ห้องวีก็คือชั้นวีไอพีที่รับมือนักเล่นกระเป๋าหนัก มือหนัก ส่วนห้องโถงใหญ่ข้างหน้าเราเป็นนักเล่นทั่วไป แทงได้ตั้งแต่ 5 เหรียญ 10 เหรียญตามแต่ชนิดกีฬา อันมีรูเล็ต ถั่ว แบล็คแจ็ค บาคาร่า กีฬายอดนิยม

วีไอพีของเราต้องเดินขึ้นบันไดโค้งไปอีกชั้น โต๊ะบาคาร่าเป็นหลักสำหรับกระบี่มือใหญ่

คนดูแลทัวร์เดินทำหน้าที่คอยแลกชิปกับลูกทัวร์ ยื่นชิปราคา 10,000 เหรียญ รวม 10 อัน 100,000 เหรียญให้ผมกับเพื่อนคนละตั้ง

ชิปอันละ 10,000 เหรียญ มูลค่าเงินไทย 34,000 บาท ภาษานักนิยมได้-เสีย เรียกว่า "หนึ่งเม็ด' ต่อไปผมจะเรียกอย่างนี้ให้เข้าใจตามนั้น

ชิป 10 เม็ด มูลค่าสูง 100,000 เหรียญในมือผมกับเพื่อน ล้วนเป็น "ชิปตาย" หมายถึงคุณไม่สามารถนำชิปนี้ไปขึ้นหรือแลกเป็นเงินสดได้ เพราะคุณมาในนามทัวร์ ทุกอย่างฟรี 5 ดาว คุณต้องใช้ชิปตายนี้เล่นพนันก่อน

ผมอธิบายคร่าวๆดังนี้...คุณใช้ "ชิปตาย" จะกี่เม็ดก็ได้แทงลงบนโต๊ะที่คุณต้องการเดิมพัน หากคุณแทงถูกเป็นผู้ชนะ..."เจ้ามือ" จะจ่าย "ชิปเป็น" มาให้

เจ้า "ชิปเป็น" ตัวนี้แหละคุณสามารถไปขึ้นเงินหรือใช้สอยได้ทุกตารางนิ้วในบ่อน....แต่การมากับทัวร์จะไม่เป็นอย่างนั้น เมื่อคุณได้ "ชิปเป็น" มาแล้ว ผู้ดูแลทัวร์จะนำ "ชิปตาย"ของตัวเอง มาแลก "ชิปเป็น" จากคุณไปทันที

ทั้งนี้ก็เพราะการแลกชิปเป็นนั้นคือการ "รีชิป" ซึ่งทัวร์จะมีรายได้ตรงนี้จากบ่อนเป็นเปอร์เซ็นต์ตั้งแต่ 3-5 % หรือแล้วแต่จะตกลง

อธิบายง่ายๆเห็นภาพ หากคุณเล่นได้ "ชิปเป็น"ก็จะถูกแลกไปเรื่อยๆ ทัวร์ก็จะยิ่งมีกำไรตราบที่คุณยังเล่นอยู่ เพราะการพนันเป็นเรื่องปกติที่ บางตาแทงได้ บางตาเสีย ตาที่โดนกิน เจ้ามือก็กินไป ตาไหนแทงถูกก็จ่ายชิปเป็นมาให้ ทัวร์ก็จะเอาชิปตายมาแลกชิปเป็นของคุณไป หมุนเวียนชิปเช่นนี้ไม่สิ้นสุด บางคนเล่นด้วยชิป 10 เม็ด แต่สามารถหมุนเวียนชิปเป็นได้ถึง 100 เม็ดก็มี

ลูกค้าอย่างนี้แหละที่ทัวร์ชอบนัก เพราะเล่นได้มา-เสียไป ชิปหมุนราวกับลูกข่างไม่หยุดหย่อน

ถามว่า...เมื่อเลิกเล่น สมมติมีชิปตายอยู่ในมือสัก 20 เม็ด หักทุนออก 10 เม็ด กำไร 10 เม็ดคือ 100,000 เหรีนญ จะเอา "ชิปตาย" ขึ้นเงินกับใคร?

ตอบง่ายๆ ก็ขึ้นกับคนดูแลทัวร์ เพราะคุณเล่นจนหนำใจ ไม่ใช่มาเที่ยวฟรีกินฟรี หลอกทัวร์ คุณจะขอคืนชิปเอาเงินสดคืนเดี๋ยวนั้น ทัวร์ก็จะไปแลกเงินในคาสิโนมาประเคนให้ทันที หรือจะฝากทัวร์ให้โอนเข้าบัญชีในเมืองไทยก็ได้ ระดับนี้ไม่ต้องห่วง ขออย่างเดียวอย่านั่งเฉยๆโดยไม่เล่นสักแปะ ถึงเวลาแล้ว เอาชิปคืนทัวร์

อย่างนั้นเขาเรียกพวก "ขาเน่า" ซึ่งจะโดนคิดค่าใช้จ่ายแสบทรวงถ้าเจอทัวร์ขาใหญ่ มาเฟียคุ้มคุมกบาล

หรือบางคนเหนือเมฆกว่านั้น มา 2 คน เราแทงฝั่งนี้ เพื่อนแทงฝั่งโน้น เรียกว่าแทงอย่างไรก็ไม่ได้ไม่เสีย แต่จะมีชิปเป็นเกิดขึ้นทุกครั้งให้คนทำทัวร์แลก แบบนั้นก็โดนดัดหลังเจ็บแสบเช่นกัน ถ้าทัวร์จับได้

เอาละ อธิบายโลกของการทำมาหากินของทัวร์กับผีพนันละเอียดพอสมควร ยังไม่ได้วางเดิมพันลงผจญภัยบนโต๊ะสักหลาดแสนสวยสักแดง ต้องยกยอดตอน ต่อไปจะสาธยายการละเล่นได้-เสียพอสังเขป แต่การผจญภัยลี้ลับของเรื่องสุดเข้มข้นถึงพริกขิงข่ากระเทียม ชนิดต้องสูดปากเหมือนกินเผ็ดเต็มเปา

ส่วนการละเล่นนั้น...ไหนๆก็หลวมตัวเข้าคาสิโน ควรทำความรู้จักกับเกมส์บ้าง อย่าทำตัวเป็น "ตาบอด-สอดรู้สอดเห็น" ต้องให้รู้แบบคนเป็นและคนตาดี

เมื่อรู้แล้ว จักเข้าใจผิดภัยของ "กีฬาบัตร" อันไม่ควรเฉียดกรายเข้าใกล้!!!

(((ยังมีต่อ)))

 

วันที่ ๒๗ เมษายน พ.ศ. ๒๕๖๖ ตรงกับวันพฤหัสบดี ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๖ ปีเถาะ
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

วันพระข้างขึ้น ตลาดคึกคัก
หลวงพี่รับการทำบุญใส่บาตร
เป็นบุญอบอุ่นยามเช้า ส่งผลดี
มีพลังตลอดทั้งวัน อนุโมทนาครับ