เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

วันที่ ๑๘ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๖๗ ตรงกับวันจันทร์ แรม ๓ ค่ำ เดือน ๑๒ ปีมะโรง
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

ร่วมบุญครับคุณอา

 

บางกอกเมื่อครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา นอกเมืองนิดเดียวก็เห็นทุ่งนาป่าสวน เรื่องเล่านี้ทำให้คนวัยเดียวกับคนเดินเรื่องได้ถวิลถึงความหลังครั้งเก่าก่อน ส่วนคนรุ่นใหม่เกิดบ่ทันคงนึกภาพไม่ออก อ่านแล้วก็จินตนาการตามไปละกัน สนุกดี!

คนราดรีรับรางวัลใหญ่อีก สัปดาห์นี้ผมไม่ได้ติดตามข่าวกอล์ฟผู้หญิงระดับโลก รู้แต่อาทิตย์ก่อนพลาดแชมป์ที่มาเลย์ฯหวุดหวิด ก็ขอให้กลับมาเป็น "มือหนึ่งโลก" อีกครั้ง

 

ท่าน บก.ใหญ่ก็ถวิลหลังได้น่ารักน่าชังเรื่องสองแถวกับแท็กซี่ พาหนะสุดโหดไม่แพ้รถเมล์โหนต่องแต่งของคนกรุงที่ยังมีเบี้ยน้อยหอยน้อย สมัยนั้นแท็กซี่ไม่ติดมิเตอร์ กว่าจะขึ้นรถที ต่อรองราคารู้เรื่องก็น้ำลายเหนียว ส่วนใหญ่เริ่มต้นที่ 10-15 บาท จากนั้นจะบวก-ลบกี่บาทก็ว่ากันตามระยะทาง

ประเภทประตูผูกเชือก พื้นรถทะลุเห็นถนน ก็ถือว่า "แจ็คพอท" ละครับ ผมยังไม่เคยเจอ-ฮ่า

 

เช้านี้ถนนแถวตลาดพลุกพล่านเป็นพิเศษ หลวงพี่รับการใส่บาตรในดงรถสองล้อเครื่อง แต่ตรงไหนก็ไม่ขัดขวางหรือยุ่งยากในการบุญ ยิ่งร่วมอนุโมทนาง่ายมากเพียงยกสองมือวันทา กล่าวอนุโมทนาสาธุบุญตามไป จะพูดในใจหรือดังๆ บุญก็สำเร็จสมประสงค์แล้ว

 

หลวงปู่สิมเหรียญแสนงาม โชว์โฉมอยู่หน้าจอหลายเพลา นึกว่าต้องเก็บท่านเข้ากรุยาว แต่น้องศิวะก็สะกิดท่านไปเที่ยวชมเมืองปราสาทสายฟ้าอย่างถาวรจนได้

โมทนาและจัดส่งวันนี้ ม้าด่วนกลับมาพอดี ตามชมเลขกระทู้ถัดไปครับ

 

เลขจัดส่งวันนี้

--ED 8375 3192 2 TH สังขะ
--ED 8375 3193 6 TH ปลวกแดง
--ED 8375 3194 0 TH นางรอง

 

เรื่องเล่า..."ผีหวงบ้าน"
"อาถรรพ์ธรณีสงฆ์"!!!
==============
(2).
อาการเหนื่อย ฉิว หิวของเชิด คงทำให้คนดูแลบ้านหรือเจ้าของบ้านเช่าร่างท้วมมองออกและเห็นใจ

"ลองไปดูข้างในสิ เดินไปทางนี้ สุดซอยมีบ้านเช่าอีกหลัง คนไม่ค่อยรู้ ราคาก็ไม่แพง"

เธอว่าพร้อมชี้มือ เชิดมองตามก็เห็นว่าไม่น่าจะอีกไกล รีบเอ่ยขอบคุณ แล้วลากขาที่เริ่มล้าออกเดิน เสียงป้าร่างท้วมลอยลมตามหลัง...

"ถ้าอยู่ไม่ได้ แถวนี้ ไม่มีห้องเช่าแล้วนะ โชคดีพ่อหนุ่ม"

เชิดสาบานว่า ได้ยินเสียงกลั้วหัวเราะหึ หึ ในคำบอกนั้นด้วย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ รีบจ้ำอ้าว ต้องหาห้องพักเร็วไว อาบน้ำแต่งตัว ยังพอมีเวลาไปหางานทำ ตามโพยที่ญาติให้มาอีก ซึ่งอยู่ในละแวกนี้ เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องดั้นด้นออกมาอยู่นอกกรุง

เป้าหมายของเชิดง่ายๆไม่ปีนเขาพระสุเมรุ เขาแค่หวังหางานสอนหนังสือเด็กๆพอให้มีรายได้อยู่-กิน แล้วค่อยเรียนต่อมหา'ลัย ถีบตัวเองไปตามลำดับขั้น

บ้านเช่าหลังที่ว่า เกือบหาไม่เจอเพราะมันซ่อนอยู่หลังวัดที่โผล่ขึ้นมาขวางหน้าเชิดไว้ เขายืนงงเก้ๆกังๆสักพักมีคนเดินออกมาจากประตูวัด ก็รีบถาม ชายคนนั้นชี้มือให้เดินอ้อมข้างวัดไปง่ายๆ

เชิดขอบคุณอีกที ทั้งนึกขอบใจปากตัวเองที่ไม่ลังเล เรื่องปากเป็นเอก เลขเป็นโท และ "หนทางอยู่ที่ปาก" ก็ต้องจำไว้สอนเด็กๆ

บ้านไม้หลังค่อนข้างใหญ่สองชั้น อยู่เกือบชิดริมน้ำเจ้าพระยา เป็นบ้านที่ชัยภูมิแจ่มแจ๋ว ลมแม่น้ำพัดเย็นสดชื่น เรือหางยาว เรือโดยสารข้ามฟาก เรือโยง เรือเอี้ยมจุ้นขนข้าวสาร และสารพัดเรือขวักไขว่อยู่บนผิวน้ำ เชิดรู้เลยว่า มาถูกทางแล้ว เขาสามารถใช้ทางน้ำสัญจรอย่างสบาย ทุ่นค่าใช้จ่ายในการเดินทางได้มาก

อย่างกระตือรือร้น เด็กหนุ่มรีบเข้าไปติดต่อสอบถาม...

"เหลืออยู่ห้องเดียวพอดี มาจะพาไปดู ถ้าชอบก็อยู่ได้เลย มัดจำล่วงหน้าหนึ่งเดือน"

ชายสูงวัยผมเริ่มมีสีขาวมากกว่าสีดำบอกเรียบง่าย แล้วต่อด้วย..." ค่าเช่าเดือนละ 120"

เชิดสะดุ้งโหยง กรอกตาเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง ค่าเช่าทำไมมันถูกอย่างนี้ อย่างต่ำที่ญาติบอกมาบ้านหลังแรกก็เดือนละ 200 ช่างโชคดีชะมัด รีบกระชุ่นให้พาไปดูห้องเร็วไว

ทั้งคู่ไม่ได้เดินเข้าบ้าน แต่อ้อมไปทางด้านข้าง ขึ้นบันไดหลัง ห้องเช่าปลูกเรียงรายอยู่ถัดจากบันไดมีสองฝั่ง ข้างละ 3 ห้อง แสดงว่าผู้เช่าไม่ข้องเกี่ยวกับคนในบ้าน ก็ดีมากสำหรับความปลอดภัย ทั้งของคนเช่าและเจ้าบ้าน ส่วนห้องน้ำรวมเดินลงบันไดเลี้ยวซ้ายไปข้างบ้านมีห้องส้วมกับห้องอาบน้ำอย่างละห้อง สภาพโดยรวมถือว่าพอใช้ มีทั้งน้ำ ก็อก กับน้ำโอ่ง

"แอ้ดดด.." ประตูไม้ห้องพักที่เหลือหนึ่งเดียว ถูกไขกุญแจผลักเปิด มันฝืดอาจเป็นเพราะปิดอยู่นาน หรือบานพับไม่ได้หยอดน้ำมัน

"ดูตามสบายนะ ถ้าตกลงอยู่ ผมรอข้างล่างลงไปตะโกนเรียกหน้าบ้านได้"

เชิดไม่สังเกตุอาการลุกลี้ลุกลนหน่อยๆของชายวัยกลางคน เขามัวแต่กวาดสายตาดูห้องเช่าขนาด 3× 3 เมตรอย่างพึงใจ มีเตียงไม้ค่อนข้างแข็งแรงสวยเกินกว่าเตียงห้องเช่าทั่วไปอยู่มุมห้อง โต๊ะไม้เขียนหนังสือ1 ตัว อย่างอื่นนอกจากฝุ่นเล็กน้อยก็ไม่มีอะไร มีเงินก็แค่ซื้อตู้พับพลาสติกใช้แขวนเสื้อผ้าอีกใบก็เหลือแหล่

เขาวางกระเป๋าเสื้อผ้าสมบัติใบเดียวลงบนเตียงที่มีฟูกเก่าบางเฉียบปูพอปกปิดเนื้อไม้ด้านล่าง ตกลงปลงใจกับตัวเองวินาทีนั้นว่า ห้องน้อยหลังนี้ เป็นวิมานริมน้ำชั่วคราวของหนุ่มบ้านนอก ชีวิตต้องสู้ไปก่อน

จัดการสัพเพเหระ จ่ายค่าห้องพักเสร็จ เชิดดูเวลาไม่ทันอาบน้ำแล้ว เขารีบจ้ำอ้าวออกถนนใหญ่เหงื่อโซม จับสามล้อถีบไปอีกจุดหมาย คือหางานทำ และใช้เวลาอีกเกือบสองชั่วโมง ก็สำเร็จได้งานสอนหนังสือเด็ก เงินเดือนอย่าให้บรรยาย เพราะถูกมาก ถ้าอยู่ในเมืองแค่ค่ารถเดินทางสองอาทิตย์ก็หมดเกลี้ยง

ที่นี่ ค่าใช้จ่ายแตกต่าง สามารถประคองถูไถให้หัวเดือนชนท้ายเดือนแต่ต้องกระเบียดกระเสียนอย่างแรง!

เชิดไขกุญแจกลับเข้าห้องพักที่เป็นผู้มีสิทธิ์ครอบครองเต็มตัว วินาทีแรกเขาต้องขมวดคิ้ว บ่นกับตัวเอง...

"เอ...เราวางกระเป๋าตรงนี้หรือว่ะ?"

กระเป๋าเสื้อผ้า สมบัติชิ้นเดียวที่วางบนเตียง กลิ้งกะเท่เร่อยู่ปลายเตียง เหมือนมีมือจับมันโยนลงจากเตียง

"เหนื่อยจนชุ่ย เชียวรึเรา" เชิดพึมพัมกับตัวเอง คว้ากระเป๋าวางบนเตียงเหมือนเดิม รื้อเสื้อผ้ากองๆไว้ รีบลงไปอาบน้ำ ไม่เจอผู้เช่ารายอื่น อาจเป็นช่วงเวลาทำงาน

ก็ดี เขาคิดจะได้กินข้าวห่อที่ซื้อมาจากตลาด แล้วหลับยาวให้สมกับความเหนื่อยอ่อนตลอดวัน!

(((ยังมีต่อ)))

 

เหม่ แหม เจอะ 2 ตนนี้ก่อนนอนก็เล่นเอา "สตั้น" ไปชั่วครู่ ต้องตั้งใจเพ่งดูความอัศจรรย์ฝีมือคนโบราณและการ "จาร" อันเหลือร้าย เหนือคำบรรยายใด

สุดยอดแห่งการ "ลงเหล็ก" บนพื้นที่เล็กกว่าอณูเม็ดถั่ว ไม่ใช่ "สุดยอดครู" อย่าหวังจะทำช่นนั้นได้

ถ้าจะปล่อยให้ภาพบรรยาย ก็คงเข้าพังเพย "หนึ่งภาพมีค่ากว่าพันคำ" แต่นี่คงมีมากกว่า "ล้านคำ"!!!

ขอบพระคุณท่าน บก.ใหญ่ที่ทำให้วันจันทร์เปิดทำงาน เป็นวันที่ไม่เปลี่ยวเหงา สมาชิกได้อ่านทั้งเรื่องสนุกที่มาจากเรื่องจริง และ "ตัวจริง เสียงจริง" ของขลังสุดติ่งกระดิ่งแมวที่คงมีให้ยลโฉมที่นี่ ที่เดียว...!

 

"หลวงพ่อครึ้ม วัดคลองสวน"
แม่นางกวักเนื้อผง ปี 2498 !
===============

องค์จริงเสียงจริง ศิษย์เอก "หลวงพ่อดิ่ง วัดบางวัว" ปรมาจารย์ใหญ่แปดริ้ว ตั้งแต่อายุ10 ขวบ บวชเณรกับท่าน อายุครบบวชพระในปี 2485 หลวงพ่อดิ่ง ก็เป็นองค์อุปัชฌาย์อาจารย์ให้ครบเครื่อง

"หลวงพ่อครึ้ม สุลโภ" หรือท่าน "พระครูสมุทรโกศล" ที่แม้แต่ หลวงพ่อฟู วัดบางสมัคร ศิษย์ร่วมรุ่นกับท่านในยุคหลวงพ่อดิ่ง ยังกล่าวกับเหล่าศิษย์ว่า...

" ท่านครึ้มได้วิชาจากหลวงพ่อดิ่งทุกอย่าง ท่านถ่ายทอดให้หมดคนเดียว ท่านรักของท่านมาก"

รับวิชาจากพ่อดิ่งหมดย่าม อยู่อุปัฏฐากรับใช้จวบหลวงพ่อมรณภาพ หลวงพ่อครึ้มยังไปเรียนวิชาทำปลัดขิกกับ หลวงพ่อฟัก ประจวบฯ เจ้าตำรับคุณปลัดหมายเลข 1แห่งท้องทะเลอ่าวไทยปากประตูสู่ภาคใต้

ไปกันหลายคน แต่ "หลวงพ่อฟัก" สอนให้หลวงพ่อครึ้มคนเดียว!!!

นั่นเป็นเครื่องบ่งชี้ว่า หลวงพ่อครึ้มมี "นะ-ดี" มี "นะ-เมตตา" เอกอุในตนน่าทึ่ง

ท่านจึงทำวัตถุมงคลเกี่ยวกับ เมตตามหาเสน่ห์ ติดต่อเจรจาพาทีค้าขาย ได้ยอดเยี่ยม เรียกว่าทำเรื่องพวกนี้ "ขึ้น" ไม่ต้องโฆษณา

เมื่อเป็นดังนี้ วิชา "แม่นางกวัก" กวักเงินทองเรียกทรัพย์ มหาเสน่ห์ของท่าน จึงเป็นแถวหน้าไม่แพ้ใคร เสียอย่างเดียวรุ่นแรกๆสร้างไว้น้อย ค่อนข้างหายาก โดยเฉพาะเนื้อผงปี 2498

จะหาไม่ยาก และโดดเด่นก็ช่วงหลังปี 2500 เป็นต้นมาซึ่งท่านสร้างไว้มากตามคำเรียกร้องเหล่าศิษย์ และนำรายได้บำรุงพระศาสนา เสนาสนะที่สร้างไว้ดี ไม่เสียชื่อครูบาอาจารย์

นำของหายากตามสไตล์กระทู้ "แม่นางกวักเนื้อผง"รุ่นแรก หลวงพ่อครึ้ม สุลโภ ให้ร่วมบุญก่อนนอน จะได้กวักทรัพย์กวักลาภครึ้มอกครึ้มใจ...

=======800=======

แม่นางกวักพิมพ์ห้าเหลี่ยม เนื้อผงสุดยอดขาวอมชมพู ไม่ผ่านการใช้ เก่าด้วยกาลเวลา เนื้อตรงขอบด้านบนซ้ายมือเรา หลุดเล็กน้อยจากในพิมพ์ ไม่กระทบความงามคลาสสิคแม่นางกวักด้านใน

เนื้อหาด้านหลัง ผิวหิ้งตามภาษานักเล่น ผงพุทธคุณแน่นคล้ายกับผงตำรับ หลวงปู่เผือก วัดกิ่งแก้ว

จับภาพด้านข้าง
ให้ชมครบทุกมุม

ขนาดสุดสวยรวยเสน่ห์ ใช้
บล็อคแม่พิมพ์อย่างบ้านนอก

หลวงพ่อครึ้ม สุลโภ เกิดปี 2465 อุปสมบทปี 2485 ได้รับอาราธนามาครองวัดคลองสวน สมุทรปราการในปี 2493 สร้างความเจริญกับวัดและท้องถิ่นมากมาย เป็น "ขวัญใจชาวบ้าน" คนพื้นถิ่นอย่างสิ้นกังขา

ท่านมรณภาพ 13 พ.ย. 2540 นำผลงานท่านมาลงก็เท่ากับว่าเลยวันคล้ายวันมรณภาพมาไม่เท่าไหร่

เมื่อมรณภาพใหม่ๆ เหล่าศิษย์ลงมติไม่ให้ฉีดยาและเก็บร่างบำเพ็ญกุศลยาวนานถึง 2 ปี ก็เปิดโลงเพื่อเตรียมจัดฌาปนกิจตามประเพณี ก็พบความอัศจรรย์ว่าร่างท่านไม่เน่าเลย ทั้งที่ไม่ฉีดยา ไม่มีกลิ่นเหม็น

ดังนั้น จึงลงมติเก็บร่างท่านเข้าโลงแก้ว ไว้ให้เหล่าศิษย์และบุคคลทั่วไปกราบไหว้ ผู้ใดอยากไปกราบสรีระพระสุปฏิปันโนองค์แท้อีกรูป เป็นศิริมงคลชีวิตก็เชิญ...

วัดคลองสวน อ.พระสมุทรเจดีย์ สมุทรปราการ!

 

ร่วมบุญครับคุณอา

 

วันที่ ๑๙ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๖๗ ตรงกับวันอังคาร แรม ๔ ค่ำ เดือน ๑๒ ปีมะโรง
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

สวัสดีครับอาจารย์วันวิ พี่น้องทุกท่านครับ
ติดภารกิจคุณแม่ งานการเร่งด่วนไม่ได้ทักทายครับ
อนุโมทนาบุญกับอาจารย์วันวิ พี่น้องทุกท่าน
ขอให้ทุกท่านสุขภาพแข็งแรง การงานสำเร็จสมปรารถนา เจริญรุ่งเรืองก้าวหน้าทุกท่าน รวยๆๆ เฮงๆๆ สาธุ

 

คนดีไม่ตีใครครับ

 

แม่นางกวักที่หาชมยากพอควรอีกสำนัก เปิดดูตามเว็ปประมูลดังๆ เจออยู่แค่องค์เดียว นอกนั้นเป็นรุ่นหลังปี 2500

มอบท่านไปกวักลาภผลเงินทองให้มีความสุขครึ้มอกครึ้มใจสมนามผู้สร้าง ท่านกำลังเดินทางวันนี้ โมทนาน้องศิวะ

 

หลวงพี่รับบาตรหน้าร้านซาละเปา ติ่มซำ เห็นแล้วต้องเป็นร้านอร่อยเด็ดยามเช้าของเมืองชุมพรแน่ๆ ร่วมอนุโมทนากิจวัตรประจำวันของร้านก่อนขายของ ขอให้ขายดียิ่งกว่าเทน้ำเทท่า

 

นึกอยู่เหมือนกันว่าวันจันทร์ขาดเจ้าประจำ ที่แท้ติดธุระสำคัญ หากเป็นเรื่องเจ็บป่วยตามสังขารก็ขอคุณแม่จงทุเลา แต่ถ้าเป็นธุระที่ต้องทำให้บุพการีตามปกติ ก็จงราบรื่น

ขอบคุณพรดีมีความหมายที่น้องน้อตจัดจากใจมาให้ทุกสัปดาห์ครับ

 

เพราะ "คนดีย็" วางเฉย สังคมทุกวงการมันจึงปั่นป่วนวุ่นวาย เต็มไปด้วยนักโกง นักต้ม 18 มงกุฏ นักฉ้อฉล ฯลฯ

คนไทยชีช้ำระกำหนักทุกวันนี้กับอาชญากรรม จี้ปล้น ข่มขืน ยาบ้าเต็มเมือง พม่าต่างด้าวเต็มแผ่นดิน

ในสังคมก็ยังมีคนวิปริตผิดอาเพศทำมาหากินปอกลอกปลิ้นปล้อนตั้งแต่ ดารา นักร้อง ทนายความ หมอ ((( อย่างหมอชื่อ "บุญ" ที่เพิ่งหนีหนี้มหาศาลนับหมื่นล้าน เป็นหมอที่พยายามหากินกับวัคซีนโควิด มีชื่อดังมานานเรื่องเป็นนักลงทุน แต่เนื้อแท้ก็ต้มตุ๋นคนลงทุนเจ๊งระเนน)))

ไหนจะพระสงฆ์องค์เจ้า ตาเถนเณรชี ที่นอกลู่นอกทางนอกพระธรรมวินัย ห่มผ้าเหลืองหากิน จนคนระอาและเป็นช่องให้ "ฆราวาส" บางตัว ตั้งตนเป็นผู้สู่รู้ สอนธรรม สอนคน และเผลอๆ "สอนพระ" เข้าให้ด้วย ทั้งที่คุณธรรม ความรู้จริงในธรรม ห่างไกลจาก "พระแท้" พระปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบมากมายนัก

มีคนสติอ่อนยุคสังคมเสื่อม ชอบใจในคารมคมหอก หลงเชื่อติดตามมากเข้า ก็เหิมเกริมเลยเถิดรุกล้ำก้ำเกินวิถีชีวิต วัฒนธรรม-ประเพณีอันเป็นปกติของสังคมประเทศหลายเรื่อง ด้วยวิธี "คิดเอง เออเอง" อย่างกำปั้นทุบดิน มองมุมเดียว

นี่แหละคือสิ่งที่ "คนดีย์" หรือคิดว่าตัวเอง "ดี" นั่งมองเฉยธุระไม่ใช่ ไม่กล้าออกมาช่วยตักเตือน ปกป้อง ป้องกัน และบางคนที่มันถ่อยสถุน ใช้วาจาหยาบคาย เราจะเตือนอย่างภาษาผู้ลากมากดี จ๊ะจ๋า ไม่เข้ารูหูมันหรอกต้องใช้วิธี "เกลือจื้มเกลือ"

คนที่ออกมาป้องกัน ช่วยกันแฉความเลวร้ายเบื้องลึกเบื้องหลัง "คนเสแสร้งดี" ในสังคมนี้ จึงไม่ใช่..."คนดีที่ไปตีคนดี"

หรือ "คนดีไม่ตีใคร" อย่างหลวงปู่ดู่ท่านสอน

มันเป็นคนละ "บริบท" กัน อย่ามาทำเป็นโลกสวยนวยนาดในทุ่งลาแวนเดอร์แถวนี้

อยากเป็น "คนดีย์" มาก ก็เชิญไปเขียนเผยแผ่ธรรมะไปโน่น โลกสวยให้เต็มที่...

ปล่อยคนดีบ้างไม่ดีบ้าง ทำหน้าที่ตามกำลังความสามารถของเขาไปเถอะ

อย่าต้องให้เขียนมากกว่านี้ เดี๋ยวคนดีย์ คนโลกสวยจะอ๊วกแตกอ๊วกแตน!!!