เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

อดอีกแร้วเรา...ไม่เป็นไร รอต่อไป สักวันต้องมีพระที่เหมาะกับเรามั่งล่ะน๊า...5555..สาธุ

 

ขอบคุณท่านอา Wanwi และสมาชิก “เรื่องเล่านักขุดฯ” โดยเฉพาะท่าน Spiderman ที่กรุณาอ่านและตอบกลับโพสต์ของผมนะครับ ^_^


ผมมีอีกเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งที่ได้เคยไปเปิดศึกวิวาทะกับนักกรรมฐาน (???) สายหนึ่ง เนื่องจากว่านักกรรมฐานดังกล่าวมักจะจาบจ้วงล่วงเกินครูบาอาจารย์ที่ท่านสอนให้ทำกรรมฐานโดยการทำจิตให้สงบเป็นเบื้องแรก เช่น บริกรรมพุทโธหรือคาถาอื่นๆ การฝึกกสินหรืออสุภกรรมฐาน โดยเฉพาะครูบาอาจารย์ที่ท่านสร้างวัตถุมงคลต่างๆโดยเฉพาะเครื่องราง พวกเขามักจะกล่าวหาว่าครูบาอาจารย์ท่านสอนไม่ตรงตามพระไตรปิฎกบ้าง, สอนดิรัจฉานวิชาบ้าง ร้ายที่สุดคือกล่าวหาว่าท่านไม่มีคุณธรรมหรือผลใดๆจากการปฏิบัติเลย ซึ่งผมได้โต้แย้งไปว่า การสร้างวัตถุมงคลหรือเครื่องรางใดๆให้มีพุทธานุภาพและฤทธานุภาพนั้น หากครูบาอาจารย์เหล่านั้นไม่บริบูรณ์ด้วยศีลและสมาธิแล้วล่ะก็ วัตถุมงคลหรือเครื่องรางเหล่านั้นจะไม่มีฤทธิ์อันใดเลย ถ้าใครได้ศึกษาประวัติของครูบาอาจารย์เหล่านั้นจะพบเลยว่า ทุกท่านนั้นล้วนงดงามด้วยศีลตามธรรมวินัยและเป็นผู้มีสัจจะมั่นคงยิ่งนักทุกๆท่านไป ผมเคยได้อ่านประวัติของครูบาอาจารย์ท่านหนึ่ง (ขออภัยที่จำชื่อของท่านไม่ได้ครับ) ที่ท่านเคยถูกกลุ่มคนที่มีมิจฉาทิฎฐิให้ทั้งกำลังบังคับขู่เข็ญและอามิสสินจ้างให้ท่านทำผิดธรรมวินัย ท่านยอมตายยอมถูกทรมานเพื่อรักษาธรรมวินัยและสัจจะของท่าน ซึ่งสุดท้ายแล้วพวกมิจฉาทิฎฐิก็ย่อยยับอัปรีย์ไปจากกรรมของพวกเขาเอง ซึ่งแสดงให้เห็นถึงน้ำใจของท่านที่เป็นอาชาไนย


ส่วนเรื่องการทำกรรมฐานให้จิตสงบของท่าน ผมเคยอ่านประวัติของครูบาอาจารย์ท่านหนึ่งในตอนที่ท่านจะจารอักขระลงบนตะกรุดของท่านนั้น ท่านจะต้องกำหนดนิมิตของอักขระตัวนั้นให้ชัดเจนจนสามารถย่อได้และขยายได้ และกำหนดให้อักระตัวนั้นประทับอยู่บนแผ่นทองแดง แล้วท่านถึงจะจารลงได้ ที่ผมจำได้คือการสร้าง หมากทุย ของหลวงปู่เอี่ยม วัดหนัง ซึ่งผู้ที่จะสร้างหมากทุยได้ ต้องต้องสำเร็จ นะหมากทุย เสียก่อนคือจะต้องกำหนดนิมิตตัวอักขระ นะ ให้ติดตาและสามารถกำนดให้ตัว นะ สามารถย่อได้และขยายได้ตามต้องการ ซึ่งการจะทำเช่นนี้ได้จะได้สมาธิระดับปฏิภาคนิมิต คือระดับ ฌานตั้งแต่ ฌานที่ 1 ขึ้นไปจนถึง ฌานที่ 4 ผู้ที่จะทำได้เช่นนี้จะต้องบริบูรณ์ด้วยศีลจึงจะสามารถทำสมาธิระดับนี้ได้ ซึ่งครูบาอาจารย์ที่ท่านสามารถสร้างเครื่องรางได้โดยเฉพาะครูบาอาจารย์ในสมัยก่อนทุกท่านทำได้หมดและพิศดารมากกว่านี้


ส่วนเรื่องการใช้ปัญญาที่นักกรรมฐานดังกล่าวมักจะจาบจ้วงล่วงเกินครูบาอาจารย์ที่ท่านสร้างวัตถุมงคลว่า ท่านไม่มีปัญญาใดๆได้แต่สมาธิหินทับหญ้า ฯลฯ ในส่วนภาวนามยปัญญาของท่านนั้นเป็นปัจจัจตังของท่านซึ่งผมคงไม่ทราบได้ แต่ปัญญาที่สูงล้ำของท่านที่สามารถสัมผัสได้นั้น ท่านสามารถชักจูงให้ลูกศิษย์ของท่านที่ท่านมอบเครื่องรางไปให้นั้นสามารถอยู่ในศีลในธรรม และได้ฝึกกรรมฐานเบื้องต้นไปโดยไม่รู้ตัวเพื่อเป็นพื้นฐานต่อไป ผมเคยศึกษาพบว่าครูบาอาจารย์บางท่านสั่งให้บริกรรมคาถาตลอดเวลาเช่น นะโมพุทธายะ หรือให้กำหนดนิมิตของวัตถุมงคลจนติดตาจนสามารถนึกภาพของวัตุมงคลได้ทันทีที่นึกถึงหรือสามารถย่อขยายนิมิตได้ ซึ่งเป็นการสอนกรรมฐานของท่านโดยอ้อม ส่วนภาวนามยปัญญาภายในของท่าน ผมวิเคราะห์จากการที่ท่านบริบูรณ์ด้วยศีลสมาธิและเมตตาพรหมวิหารนั้น ซึ่งไม่เป็นการยากเลยที่ท่านจะพิจารณาสติปัฎฐานทั้ง 4 ด้วยจิตที่ปราศจากนิวรณ์ทั้ง 5 จากกำลังสมาธิของท่านเพื่อชำระกิเลส โดยเฉพาะท่านที่ฝึกอสุภะกรรมฐานและกายคตาคติที่จิตของท่านจะน้อมไปพิจารณาไตรลักษณ์ของกายได้ง่าย เว้นแต่ท่านที่ปารถนาพุทธภูมิ


ที่ผมเล่ามาทั้งหมดนี้เพื่อเล่าให้ฟังถึงการที่ผมไปตอบโต้นักกรรมฐานเหล่านั้น (ที่จริงดุเดือดกว่านี้ครับ) ถ้าใครได้เจอแบบผมถ้าไม่อยากไปตอบโต้ด้วยก็ขอให้เชื่อมั่นเลยครับว่า ครูบาอาจารย์ที่ท่านสร้างเครื่องรางให้ด้วยความรักความห่วงใยนั้น ท่านเหล่านั้นล้วนเป็นผู้บริบูรณ์ด้วยศีลสมาธิปัญญา เป็นพระแท้พระทองคำที่ควรแก่กราบไหว้บูชาและน้อมเอาคำสอนของท่านมาปฏิบัติครับ

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

ผมหัวเราะแหะ แหะ...รีบแหย่ขาลงน้ำความลึกระดับหน้าอก เดินไปก็ยังเท่าเดิม บางทีผมอาจวิิตกไปเอง แม่น้ำช่วงนี้ไม่ลึกมาก ยิ่งไม่ใช่หน้าน้ำหลาก คนตัวโย่งอย่างผมเดินข้ามสบายหายห่วง ผมใช้วิธีดันหน้าขาให้ยาว ก้าวช้าและเบาให้เกิดความสั่นสะเทือนในน้ำน้อยที่สุด

เจ้าชาละวันลอยลำอยู่ทางปลายน้ำไกลไปกว่ายี่สิบเมตร ไม่รู้มันจับทางเหยื่อด้วยวิธีไหน?

กลิ่นคาวเลือดแบบฉลาม? น้ำกระฉอกกระเทือนไหว?...ผมสุดหยั่งรู้สัญชาติญาณเจ้านักล่าเลือดเย็น พันธุ์ที่ก่อกำเนิดมานับล้านปีพวกนี้

แต่ตอนนี้ ถ้ามีคนมองจากตลิ่งสูงทั้งสองฝั่งลงมาในน้ำ ก็จะเห็นไอ้บ้าคนหนึ่ง กำลังทำทองไม่รู้ร้อน ลุยน้ำเล่น มือถือเพียงพร้าหัวตัดเล่มน้อย...มีฝูงไอ้เข้เป็นเพื่อนเกลอ ห่างตัวไม่เกินหนึ่งคุ้งน้ำ!

ถ้ามันไม่ว่าผมเป็นคนบ้าหรือคนเมาสิ้นคิดอยากฆ่าตัวตาย หมอนั่นก็ต้องคิดว่า ผมคือ"ไกรทอง"ตัวจริง เก่งกล้าด้วยฤทธา เหนือน่านวารี ไม่มองฝูงชาละวันในสายตา

ลุยช้าๆไปข้างหน้าได้เกือบสิบก้าว ตามที่นับในใจ ผมต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อเท้าพลัดตกร่องน้ำ ตีนเปล่าไม่สัมผัสพื้น จำต้องขยับแข้งขา กระพุ้ยน้ำพยุงร่าง อีกทีก็ปล่อยร่างจมดิ่ง เท้าแตะพื้นแล้วถีบทะยานตัวไปข้างหน้าสุดแรงเกิด ไปหาฝั่งที่ห่างเพียงไม่กี่วา!?

การออกแรงก่อกำเนิดน้ำกระเพื่อม ก้อนขี้หมา ท่อนซุงยาว ที่ลอยทวนน้ำช้าๆอย่างเกียจคร้าน จมร่างลงสู่ใต้น้ำ สัญชาติญาณนักล่าในตัวของบางตน เริ่มทำงาน

==========เปรี้ยง!==========

คำรามจากไอ้ปืนโตในมือบักสมทำงานก่อน เข้าลำตัวใหญ่มหึมาราวท่อนซุง อานุภาพกระสุนล้มช้าง ส่งจอมชาละวันหมุนติ้ว ดิ้นกลางน้ำตูมตาม เกล็ดหนากระจุยด้วยแรงอัดปะทะนับพันปอนด์ ต่อให้เป็นเกราะเหล็กก็ต้านอำนาจขนาดนี้ไม่ไหว

นัดเดียว มันพลิกหงายท้องคาที่ ลอยไปตามน้ำ!!!

======== เปรี้ยง! เปรี้ยง! ========

เจ้าห้านัดในมือแม่เสือสาวที่คุกเข่าเล็งอยู่บนก้อนหิน คำรามสองนัดซ้อน ช่างแม่นยำเหลือร้าย นัดละตัว นักล่าแห่งสายน้ำ สะบัดร่างน้ำกระจาย พลิกหงายท้องเห็นปล้องขาวหม่น สิ้นฤทธิ์

ฝูงจระเข้ดาหน้าเข้ามา บักสมยิงถล่มลงกลางน้ำอีกนัด ขจัดภัยครั้งสุดท้ายให้ผม ที่กระโจนพุ้ยตัวสุดชีวิต เหนี่ยวกิ่งไม้ริมฝั่งขึ้นไปนั่งหอบแฮ่กเป็นลูกหมาตกน้ำ

อันตรายดูเหมือนจะถอยไปห่างไกล แต่สภาพแวดล้อมบีบหัวใจ เขย่าประสาทเหลือกำลังรับ ยังมีภาระต้องกลับไปอีกเที่ยว แต่ความยุ่งยากคลี่คลายไปทีละเปลาะ ผมพยายามทำเรื่องยากสาหัส ให้เป็นเรื่องง่ายที่สุด

ไม่คิดอย่างอื่น มุ่งแต่พาพลพรรคข้ามน้ำนี้ให้ได้เท่านั้น!

ไม่ยอมใส่ไอ้โอ้ปให้เปลืองเวลา ผมโหย่งปลายเท้าเข้าป่าระวังหนามแทง เร่งหาเถาวัลย์เหนียวเส้นยาว ป่ารกดิบครึ้มมีเถาวัลย์ดาษดื่น พอมีโชคอยู่บ้าง ผมฟันเส้นงามๆยาวเฟื้อยหลายขนาด เส้นโตเท่าข้อมือทั้งสิ้น ผูกต่อด้วยเงื่อนตายไม่ให้ขาดกลางน้ำ พันเส้นสำรองยาวม้วนไหล่

คราวนี้ก็เหลือเพียง กลับไปเอาหมู่คณะข้ามมา...การได้ข้ามหนแรกด้วยตัวเอง ทำให้งานง่าย ผมรู้ระยะทางแล้ว ว่าควรจะใช้เถาวัลย์ยาวแค่ไหน? ถ้าหากตัดเถาวัลย์จากฝั่งโน้นข้ามมา...

นอกจากเสี่ยงวัดดวงกับคนป่ายกสุดท้าย ยังไม่รู้ระยะทางข้ามน้ำที่แท้จริง?!

 

เดี๋ยวก็ได้น้องนิว บางเที่ยวจะใช้วิธี มาก่อน-ได้ก่อน
แบบนี้ บางคนได้แล้ว อาจถอยให้คนไม่ได้
กระทู้นี้ มีน้ำใจมากกว่าน้ำจิ้ม-ผมเชื่อ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
ที่หวาดเสียว
ได้โอนร่วมบุญ
400บาทแล้วครับ
(ธ.กรุงเทพ)
และได้รับเหรียญแล้ว
(พยัคฆาตะวันตก)

 

กราบสวัสดีค่ะ คุณอา wanwi และเหล่าเพื่อนสมาชิกนักขุดกรุ ทุกท่าน

อ่านเรื่องคุณลุงเอ็กซ์ที่คุณอาเขียน 2 ตอนยาวๆ แป๊บเดียวจบอีกแล้วค่ะ ลุ้นระทึกจริงๆ ขอทายว่าผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่น่าจะเป็นผู้การเหมือง เพราะไม่ได้ไปเข้าป่ากับใครเค้าค่ะ

เห็นแล้วว่านักนิยมเครื่องรางในนี้มีแอบแฝงเยอะจริงๆด้วยค่ะ ไม่แพ้พระเครื่องเลย หนูก็ต้องฟิตร่างกาย ทำบุญ เตรียมพร้อมด้วยคนค่ะ เผื่อมีโชคดีรอบหน้า

 

น้องเสฯมีมาหลายโพสท์ด้วยเครื่องราง บางโพสท์มีพรรคพวกช่วยเม้นท์บ้าง ผมขอรวมตอบทุกโพสท์ไว้ตรงนี้พอสังเขป

-----เรื่องครูบาอาจารย์ด้านสร้างเครื่องราง ก็เป็นดังน้องว่าทุกประการ คนสมัยโบราณ ไม่เก่งจริง ไม่กล้าทำของ สมัยนี้ก็ยังเป็น สำหรับ คนวิชาถึง ฝีมือถึง แต่มันดันมี"18มงกุฏ"แอบแฝงหากินด้วย มากกว่าคนโบราณ จึงแยกยาก พิสูจน์ลำบาก ไหนจริง-ไหนเท็จ? ก็ต้องใช้ความ"ฉลาด-เฉลียว"หรือ"สติ"พิเคราะห์เอาเองให้ดี มีกัลยาณมิตร คอยช่วยเหลือ ตักเตือน ก็ยังพอเล่นกันได้

-----การไปถกกับนักกรรมฐาน ใบลานเปล่า บางทีเสียเวลา เปลืองน้ำลายครับ นักปฏิบัติธรรมมากมายในโลกนี้ คิดว่าสิ่งทีี่ตัวเองทำเป็นเรื่องถูกมาก ถึงมากที่สุด ใครทำผิด"หลักกู"จะหมั่นไส้ตาลุก ตาพองทันที...ละเรื่องนิดเดียวแค่นี้ไม่ได้ ไม่รู้มานั่งขวนขวายปฏิบัติหาหอกอะไร?

ปฏิบัติธรรมก็เหมือนคุณกินอาหาร ชอบรสเผ็ด ก็อย่าไปว่าคนชอบรสจืด...อยากปฏิบััติธรรมลำบาก ก็อย่าบ่นคนชอบสบายไม่เคร่งครัด

เรื่องบรรลุ ไม่มีใครช่วยใครได้ ที่สุดแล้ว ทุกคนต้องไปด้วยตัวเอง ตัวคนเดียว เหมือนยามตาย เอาใครไปเป็นเพื่อนร่วมทางเพราะกลัวผี กลัวเหงาไม่ได้เลย-ฮ่า

เราชอบเครื่องรางก็อย่าไปเถียงกับไอ้พวกบ้า เครื่องเล่นทางจิต กรรมฐาน-ใบลานเปล่า เสียเวลาถกธรรม ผมเคยอ่าน มีบางคนหาว่าหลวงพ่อฤาษีลิงดำ มัวสอนมโนมยิทธิ-ฤทธิ์ทางใจ มันก็ติดข้อง จะเอาคนไปนิพพานได้ยังไง?นิพพานต้องไม่่ยึดติดอันใดเลย

อ่านแล้วหัวเราะคนเดียว ฟันแทบหัก...ไอ้กระบือเอ้ย การปฏิบัติธรรม หรือไปนิพพาน ไปทางใดก็ได้ ถ้าไม่ชอบอุบายก็ไปลัดตัดตรง แต่ถ้าตรงไม่ไหว ก็อ้อมจนชำนาญ คราวนี้หลับตาเดินไปก็ยังได้

เฮ้อ เหนื่อย ต่อไปจะไม่เขียนยาวอย่างนี้ นอกจากเขียนเรื่อง"นักขุดกรุฯ-ตะนาวศรี"ให้อ่านกัน ใครเขียนเรื่องเครื่องรางของขลัง ผมจะตอบเพียง"ขอบคุณ"เท่านั้นพอ

แล้วก็ขอบคุณน้องเสฯอีกที ที่ทำให้ผมต้องออกแรงจิ้มมากมาย ทั้งที่แต่ละวันก็จิ้มมากกว่าทุกคนในทุกกระทู้ของเว็ปนี้อยู่แล้ว ถนอมผมไว้มั่งเถิดนะคร้าบบบบ สาธุ!

 

......สนั่นท้องน้ำ. นัว. จะจะ 2 ตอนแบบนี้
ตามอ่านสนุก หลักธรรมแนบท้ายให้ตามคิดอีก.
ขอบคุณขอรับ

 

ยังพกติดตัวตลอดเลยน้องณัธ ห้อยติดกล้องส่องพระ
เดี๋ยวถ่ายรูปให้ชม เขาควายเผือกรับกับมือท่าน

 

เบี้ยแก้ผมมีน้อยเดียวน้องบัวฯ เพราะผมไม่ชอบเล่น
เคยได้ลป.บุญ-เพิ่มเม่ื่อสามสิบปีก่อน ครบชุด
ถูกเพื่อนไถหมดเกลี้ยง ตอนนี้เหลือตัวเดียว
เป็นเบี้ยแก้จักรพรรดิลป.หมุน1ใน500ตัว
มีอุปกรณ์เสริมครบ ซอง-รูป สมบูรณ์ที่สุด
พวกเห็นขอกระชากไปหลายทีให้ราคาสูง
แต่ผมกระซิบบอกมันเบาๆ อย่าซื้อเลย
กูมีตังค์มากกว่ามึง-ฮ่า

ลองหาตามเน็ท ที่ท่านอัคฯเคยแนะก็ได้
ราคาไม่แพง-แท้และดี ได้ทำบุญโดยตรงด้วย
ผมว่าจะซื้อมาเก็บสักสิบ-ยี่สิบตัวเหมือนกัน

 

เรื่องแบบนี้ ยุคนี้ สมัยนี้ ซึ่งเป็นยุคที่เลยกึ่งพุทธการมาแล้ว 60 ปี มันเป็นธรรดาครับ ที่จะมีคนจาบจ้วงครูบาอาจารย์ จาบจ้วงศาสนา หากินกับความเชื่อของคน ไม่กลัวคำว่าปาบ เยอมากขึ้นทุกวัน ผมแนะนำครับว่า ถ้าเจอคนแบบนี้ ก็ต้องลองคุยดูก่อนว่า ที่เขาทำแบบนั้น เข้าใจแบบนั้นเพราะเขาเข้าใจผิด หรือเพราะเขาตั้งใจ ถ้าเพราะเข้าใจผิด เราก็คุยปรับความคิดเขาให้เขากลับเข้าเส้นทางที่ถูกที่ควร อันนี้ก็จะได้บุญครับ แต่ถ้าคุยแล้วเขาไม่เชื่อ เขายึดมั่นในแนวทางของเขา เราก็ปล่อยเขาไปครับ อย่าไปพูดมาก บัวมีหลายเหล่าครับ เราจะช่วยทุกเหล่าไม่ได้ ยิ่งถ้าเขาคนนั้นเป็นพวกที่รู้อยู่แล้วว่าผิด แต่ตั้งใจให้มันเป็นถูกเพื่อผลประโยชน์ อันนี้ยิ่งอย่าไปเสียเวลาต่อปากต่อคำจะดีกว่าครับ ปลีกตัวหนีออกมาให้ไกลโดยเร็วเลย อย่าไปหงุดหงิดและอารมณ์เสียกับสิ่งที่เขาทำครับ ปล่อยเขาไป อย่าไปว่า อย่าไปกล่าวโทษเขา เรารู้ว่าเราทำอะไรอยู่ เราทำถูกหรือไม่ แค่นี้ก็พอครับ ขืนไปยุ่งจิตเราเสื่อมหมด ได้ไม่คุ้มเสียครับ ให้มองแล้วเอามาพิจารณาปลงจิต พัฒนาจิตเราไปดีกว่า ช่วยเท่าที่ช่วยได้ ถ้าไม่ได้ดักดานเกินก็ต้องปล่อยไป ของแบบนี้คุยกันไม่กี่คำก็รู้เแล้วครับว่าเป็นยังไง ถ้าจะมองว่าเป็นการเห็นแก่ตัวหรือเปล่า เห็นว่าใครทำผิดก็ปล่อยไป แบบนี้ก็แย่ ผมมองแบบนี้ครับ มองตัวเราเองว่าคิดดี ทำดี ปฏิบัติดีถูกต้องตามแบบแผนที่ควรจะเป็น ถูกต้องตามที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านวางไว้ได้มากน้อยแค่ไหน ถ้าเทียบกับคนที่เห็นผิดเป็นชอบเหล่านั้นแล้ว เราดีกว่าเขามากมั้ย ถ้าเราเองก็ยังไม่ดีกว่าเขา ยังเอาตัวไม่รอด เราจะเอาอะไรไปช่วยเขาจริงไหมครับ คนทุกคนมีกรรม ใครทำอะไรก็ต้องได้อย่างนั้น ปล่อยเขาไปครับ เราอย่าเอาตัวไปผูกกับกรรมของคนอื่นจะดีกว่า แค่กรรมที่เราทำอยู่แล้วก็มากล้นหัวใช้ไม่หมดแล้วครับจริงมั้ย ^__^

 

เรียนคุณลู เหรียญ80ปีรุ่นนี้สร้างเยอะเกินสองหมื่น
ของแท้ดูไม่ยาก-แต่อยู่ในเลี่ยมแถมถ่ายหน้าเดียว
ขออภัย ดูไม่ได้จริงๆ ขืนดูเก๊-แท้ออก ผมก็เก่งเกินเทพ

แต่ถ้าซื้อจากคนไว้ใจได้ ก็ไม่น่าเก๊ อย่างที่บอก
เหรียญรุ่นนี้สร้างมาก เพียงแต่ของลพ.ทุกรุ่น...
มันเลียนแบบกันแทบครบและดีเหลือใจ-ฮ่า

 

ขอขอบคุณท่านอา Wanwi ที่กรุณาตอบกลับมาด้วยครับ คราวต่อไปคงไม่ยาวขนาดขนาดนี้อีกแล้วครับเพราะคราวนี้อัดอั้นไว้นานไม่รู้จะไปเล่าให้ใครฟัง พอได้พบคอเดียวกันก็เลยใส่ไม่ยั้งเลยครับ

ขอให้ครูบาอาจารย์และสิ่งศักสิทธิ์ทั้งหลายอวยชัยให้พรให้ท่านอา Wanwi มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง และเจริญก้าวหน้าทั้งในทางโลกและทางธรรมนะครับ

 

บอกท่านอัคฯเลยก็ได้
1...ตะกรุด
2...สีผึ้งมหาเมตตาอายุเกิน40ปี

 

ว้าว
ชอบตะกรุดดดดดดดด

สาธุ

 

แบบนี้ผมคงต้องทำฉลากมาเสี่ยงจับเองอีกทางละคับ เลือกไม่ถูกว่าจะลงชื่อชิงดวงอันไหนดี รักพี่เสียดายน้อง 555555555

 

น้องสุทินมายาวเฟื้อย...เล่าเรื่องนู้นนนน รำพึงเรื่องนี่ยยย
อ่านเพลินสนุกดี ชอบตอนท้าย อย่าเป็นไอ้แมงป่องผยองเดช
บังเอิญผมชอบเพลง"สกอร์เปี้ยน"เอาพระวันพฤหัสให้ลูกสาวมั้ย?
ถ้าเอา...ส่งชื่อ-ที่อยู่ให้คุณน้ำฝนได้เลย!

 

ส้มเก็บตอนเช้ามาตอนเย็นยิ่งหวานหอม
เหมือนตอบน้องมากิช้า ก็ไม่เป็นไร
ได้คุยกันช่วงไหน ก็ชื่นใจ-โอเค้?!

 

ตะกรุดมีเชือกคาด ตะขาบไฟด้วยนะน้องชาติ
ยั่วกิเลส ทำตะบะให้"น้ำยายไหย"อีกหน่อย-ฮ่า

 

ผมก็คิดอยู่นานครับท่านบก.จะใส่นครปฐมไปดีหรือไม่
แต่คิดอีกที กล้อมแกล้มเป็น"ภาคกลางค่อนตะวันตก"-ฮ่า
ก็เลยไปทำให้เขวกันนิดหน่อย ดีนะไม่ใส่ปราจีณฯ
(อันหลังนี้เมาหมัดจริง-ขอสารภาพ)
ไล่ไป-ไล่มาจึงนึกได้ ว่าไม่ใช่
เก็บไว้เที่ยวหน้า ของดีทั้งน้าน

ขอบคุณท่านบก.มาก เรื่องเครื่องรางว่ากับ
ลูกศิษย์-ลูกหา คอเดียวกันตามสะดวกครับ