เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ขอบคุณและยินดีที่กระทู้ทำให้มีความสุข
คลายทุกข์หยุดเครียด อ่านแล้ว มีใจสบาย

ยิ่งได้ทำบุญ-ลุ้นพระด้วย เบาทั้งกาย-วาจา-ใจ
ไม่มีสิ่งใดทำให้ใจมีความสุข เท่ากับยามนึกถึง
การเสียสละครับ

 

สุดยอดเลยคุณที ผมเพิ่งรู้เหมือนกันว่าวันดีขนาดนี้
จะยิ่งดีใหญ่ ถ้าสมาชิกเราได้เลขสวยๆ ถูกถ้วนหน้า-ฮ่า

ตอบคุณทีแล้ว ต้องจรลีพักนิ้วก่อน
ให้มวลสมาชิกรอลุ้นเลขอีกอึดใจใหญ่
ช่วงค่ำค่อยมาลุยตะนาวศรี ปลอบใจผู้ผิดหวัง
ส่วนผู้สมหวัง ก็ไปใช้ตังค์ก่อนตามอัธยาศัย
สวัสดียามบ่าย ก่อนหวยออก-โชคดีทุกท่าน

 

เห็นFC คุณอาท่านหนึ่งได้เหรียญหลวงพ่อเงิน80มา ไม่ทราบว่าFCท่านนั้นถูกรางวัลหรือเปล่า

 

สวัสดีครับคุณอาWanwi พี่ๆเพื่อนสมาชิกทุกท่านครับ

 

สวัสดียามเย็นครับคุณอาและทุกท่าน ช่วงนี้อากาศแปรปรวนระมัดระวังสุขภาพพด้วยนะครับ พายุฤดูร้อนกำลังมา หลังคาแถวบ้านผมปลิวไปแล้วหลายสิบหลัง

 

ขออนุญาติเพิ่มเติมอิก1รายชื่อครับ สีผึ้งครับ
ปกติเวลาทำงานก็ใช้บ่อย เพราะเจอคนเยอะ เรื่องก็เยอะตาม
ใด้ทาสีผึ้ง หลายครั้ง การเจรจาราบรื่นดีขึ้นมากครับ

 

ท่าทางชุดเครื่องราง"ฮ็อท"เอาการ
มี"ตั๋วจองล่วงหน้า"เพียบ หากไม่วุ่นนัก
อาจต้องเปิด"ขายตั๋ว"จันทร์นี้ซะแล้ว-ฮ่า

อย่าเพิ่งจอง เดี๋ยวรายชื่อตกหล่นจะเคืองกัน
ได้ลงสนามแน่ แต่ได้ทุกคน คงเป็นไปไม่ได้

ตอบท่านเป็นดั่งเพียงฯแล้ว ก็เตรียมท่องป่ามหากาฬ
ตะลุยตะนาวศรีสู้อาถรรพ์กันต่อ รอจิ้มชั่วครู่เช่นเคย

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...มีปืน 2 กระบอกเป็นกองหลังบนตลิ่งสูง ตัวเองสะพายปืนโตยิงฉุกเฉินกลางน้ำได้ ผมแทบไม่มองเจ้าชาละวันให้เปลืองสายตาเสียเวลา!!!
_____________________________________________

(14).....เกมส์ท้ามัจจุราช ข้ามลำน้ำพญายมผ่านด้วยชัยชนะ...เดิมพันชีวิต ประสบความสำเร็จสู่เป้าหมาย ทิ้งโลกคนเถื่อน แดนมฤตยูไว้เบื้องหลัง!

บนตลิ่งสูงจากลำน้ำ พวกเราพักเหนื่อยคลายเครียด เช็ดเนื้อตัว กำลังคิดกันว่าจะไปต่อหรือพักหาอาหารการกินริมตลิ่งนี้ก่อน...

บัดดลนั้น ฟ้าที่แจ่มกระจ่างจู่ๆ ก็มีเมฆลอยเข้ามาทาบทับ ลมเริ่มพัดแรง เสียงฟ้าร้องครางกระหึ่มจากที่ไม่ไกลนัก ผมแหงนมองฟ้าอย่างประหลาดใจ?

แต่ลุงพรานมองไปกลางน้ำ วังพญายมชาละวัน ชี้มือ-ชี้นิ้วสั่นระริกเหมือนเป็นสันติบาตลูกนก เสียงตระหนกอย่างท่ี่ผมไม่เคยยลยิน พรานเฒ่าสำแดงอาการนี้มาก่อน

ลุงพรานกำลังหวาดกลัวปนสยองขวัญ...!

"นายทหารดูนั่น"...ด้วยเสียงครางเครือ ที่ซึ่งเคยเป็นน่านน้ำวังจระเข้ พลันบังเกิดภาพ ที่ไม่เห็นกับตาไม่มีวันเชื่อ...

ให้ตายแล้วเกิดใหม่ ก็ไม่เชื่อ...หัวเด็ดตีนขาดหากมีคนมาเล่า ต้องถูกด่าเปิง ไม่บ้า ก็เมา...แต่ผมเคยเห็นสัตว์โลกล้านปีมังกรถ้ำ เจอพญานาควิดน้ำจับปลา พบปลายักษ์...ฯ

ยังจะมีอะไรอีกเล่าที่เป็นไปไม่ได้กลางผืนป่าอาถรรพ์นาม"ตะนาวศรี"นี้!!!

ภาพนี้จึงไม่ใช่ภาพหลอน เมากัญชา เพี้ยน หลอกตา คลุ้มคลั่งคิดไปเอง...พวกเราทั้ง 5คนล้วนเต็มสติสัมปชัญญะ ข้ามได้กระทั่งลำน้ำมฤตยู ได้เห็นพร้อมกัน

มันเป็นร่างใหญ่ทะมึน มหึมาที่สุดในขีวิต หรือในโลกเท่าที่เคยเห็นกันมา ขนาดมันใหญ่เท่าเรือเอี้ยมจุ้น เรือบรรทุกข้าว ล่องเจ้าพระยา จากปากน้ำโพธิ์สู่บางกอกอันดาษดื่น

มันลอยจากวังบาดาลตรงนั้น ขึ้นสู่เหนือน้ำช้าๆ...สายตาทุกดวงของเรา ล้วนเบิกโพลงตะลึงงันกับอัศจรรย์แห่งลำน้ำโคตรอภิมหาพญาจระเข้ เราลืมตา อ้าปากค้าง ดังถูกสาปให้เป็นหิน...!

ขนาดระยะไกลตั้ง20เมตรขึ้นไป ยังเห็นชัด...ร่างนี้ใหญ่กว่าจอมชาละวันที่ผมยิงดับดิ้นตรงหินใหญ่ เป็นสิบเท่า

ร่างที่ลอยขึ้นมาเต็มตัว พลันอ้าปากส่งพลังเสียงบางอย่าง คลื่นเสียงทรงพลังครางกระหึ่มทั่วคุ้งน้ำ ผมไม่เคยได้ยินจระเข้คำราม บอกไม่ถูกว่า อาว... อือ หรือแบบใด? เพราะกำลังตะลึง!

โคตรไอ้เข้ ไดโนเสาร์ตัวสุดท้าย ฟาดหางตูม ลำน้ำแตกกระจายแหวกเป็นคลื่น2ฝั่ง ราวกับโมเสสแหวกทะเลแดงใน"บัญญัติ10ประการ" น้ำกระฉอกทะลักล้นเป็นคลื่นใหญ่ กระแทกจระเข้ขนาดเขื่องลอยไปตามคลื่น ขึ้นฝั่งเหมือนเศษสวะ

สิ้นพลังคำราม ฟาดหาง เมฆดำเบื้องบนก้อนมหึมา ก็ลอยลงมาครอบคลุมอาณาบริเวณ กินอาณาเขตสุดลูกตา เมฆทะมึนบดบังเหนือหัวเรา ดงไม้ที่รกครึ้ม พลันมืดสนิทดังราหูเข้าเขมือบกลืนดวงอาทิตย์ เสียงฟ้าร้องคำราม ครืนโครม สายลมกรรโชกกระหน่ำวู่ หวิว ผมเผ้าปลิวไสว จิตใจสะท้าน กระเจิดกระเจิง ดังโดนอาถรรพเวทย์ มนต์มายาที่เกินต้าน ครอบงำ...!

"จระเข้จ้าว"...ลุงพรานตะโกน ยกมือท่วมหัว ภาวนาพึมพัม เร่งพวกเราเดินทางห่างตลิ่ง...

"ไปเร็ว นายทหารอย่าช้า อันตรายมาก...อันตรายที่สุด"...พรานเฒ่าพูดซ้ำๆ ลิ้นพันวกวน พัลวันพัลเก!!!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

ผมพุ่งหิ้วปีกคุณชาติเข้าแขน พาเดินตัวปลิว ไม่สนเสียงมหาวาตะพิศดาร เบื้องบนอสุนีบาตฟาดเปรี้ยง 3ครั้งซ้อน เสียงไม้หักโผงผาง ไม่ไกลตัว

ลุงพรานทะยานร่างเล็กตัวปลิวนำหน้า แม่เสือสาวตามหลังด้วยเจ้าห้านัด ผมหิ้วปีกหนุ่มกรุง บักสมกับไอ้ปืนโตปิดขบวน...

แล้วพายุฝนก็กระหน่ำไม่ลืมหู ลืมตา ฝนแรกก่อนหมดเหมันต์ มาเยือนพวกเราอย่างทารุณ สายน้ำจากฟากฟ้าหลั่งรดพสุธา ปานพระพิรุณโมโหโกรธา ตั้งใจเทน้ำให้หมดตุ่มไห ไม่บันยะบันยัง

ห้าชีวิตโดนผลักไสเหมือนมดน้อยหาทางรอดกลางสายฝนมหัศจรรย์ สลับเสียงฟ้าฟาดที่ตามอาละวาดขยี้โสตประสาทให้สั่นสะท้านหูดับ ตับไหม้

ผมยอมรับกับใจตัวอีกหนว่า อาถรรพ์ป่าดิบโหดหนนี้ สุดสะพรึงยิ่งนัก มันมาพร้อมโคตรพญาอภิมหาจระเข้ที่เราได้เห็น

หรือนั่นเป็น"จระเข้จ้าว" ดังลุงพรานอุทานสยองขวัญสั่นกลัวเป็นคราแรกให้ผมประจักษ์...ต้องเป็นสัตว์อาถรรพ์เทพเท่านั้น ถึงทำสิ่งเหล่านี้บังเกิด...?!

แล้วใยมันไม่คุ้มครอง บริวารที่ถูกพวกเรายิงกระจุย กระจาย?

ผมไม่อยากรู้คำตอบ ด้วยเม็ดฝนซัดใส่แทบไม่มีโอกาสลืมตา เม็ดใหญ่หนาน้องฝนไล่ช้าง ไหนหอบหิ้วหนุ่มกรุงบาดเจ็บ ที่เริ่มตัวหนักอึ้ง หนักขึ้นตามระยะทาง...

คุณชาติเองโดนลากถูลู่ถูกังมาก ก็ไม่ไหวเหมือนกัน!

"พัก พักน้องพราน เอาใต้ต้นไม้นี่แหละ...ผมปวดหัวจัง" เจ้าตัวร้องตะโกนอุทธรณ์ขึ้นก่อน

ผมแหกปากแข่งเสียงฝนฟ้าคะนองบอกลุงพรานเป็นทอดๆให้กลับมา ท่าทางเราต้องยอมแพ้ อำนาจฝนแรกที่มาเยือนก่อนเข้าคิมหันต์ เพราะตกหนักจนมองไม่เห็นทาง แถมลื่นไถล เดินไปหน้าสอง ถอยหลังหนึ่ง เหนื่อยสาหัส

เราปรึกษากันกลางสายฝน...ผม ลุงพราน บักสม ไม่สนน้ำจากฟ้าพรั่งพรู ราดรดหัวหู...

"อยู่แถวนี้ไม่ได้ นายทหาร..." พรานเฒ่ายืนยัน

"ที่มันต่ำ ฝนแบบนี้โดนน้ำป่าได้"...ลุงว่าอย่างเจนสมรภูมิ ผมจะขัดได้อย่างไร?

หันไปหานายจ้างหนุ่ม ที่นั่งคู้ตัวใต้ต้นไม้ใหญ่ มีคุณนงยืนคร่อมตัว ไม่ให้แผลที่หัวโดนตี ถูกน้ำมาก

"ไปเถอะครับ ผมหิ้วคุุณชาติได้ เอาผ้าขาวม้าพันหัวก่อน"

ผมบอกคุณนงด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน สงสารเธอจับใจ ไม่อยากเห็นเธอเป็นทุกข์หลายด้าน

"ขอบคุณน้องพราน ผมจะไม่ลืม"...

หนุ่มกรุงเศรษฐีที่มาตกยากกลางป่า ใช้เงินซื้อความปลอดภัยไม่ได้ นอกจากน้ำใจไมตรีบ้านป่ากับความทรหดไม่ยอมทิ้งกันของพวกเรา...เขากล่าวประโยคเดิมๆ เมื่อฟังสถานะการณ์คร่าวๆว่าอยู่แถวนี้ไม่ได้

ผมเข้าหิ้วปีกคุณชาติอีกคำรบ พากันตุปัดตะเป๋ฝ่าม่านฝน ผจญลมฟ้าวิปริต ลุงพรานนำไต่ขึ้นเนินสูง พาตัดไปอีกด้าน ผมมั่นใจว่านั่นไม่ใช่ทิศบูรพา-ตะวันออกที่เราควรไป...

ฝนวิปริต ฟ้าวิปลาส อิทธิฤทธิ์ตะเข้จ้าว ทำลุงพรานหลงทาง กำลังนำเราเดินผิดทิศ!?

ผมรู้เพราะดูเข็มทิศที่นาฬิกาข้อมือ...ก่อนข้ามน้ำผมถอดมันคืนคุณชาติ แต่เจ้าของตัวจริงโบกมือไม่รับ ส่ายหน้า...

"น้องพรานใส่ไป ผมยกให้ ของตอบแทนเล็กน้อยมาก เทียบกับที่ช่วยชีวิตผมกับคุณนง"

ผมยกมือไหว้ขอบคุณ เป็นนาฬิกาเรือนแรกในชีวิตและเป็นของดีมาก เมด อิน สวิส แท้, กันน้ำ กันกระเทือน เข็มทิศเที่ยงตรง เข็มเวลาชัดเจนทั้งกลางวัน-กลางคืน

"ลุง ลุงไปผิดทิศ"...ผมตะโกนแข่งเสียงฟ้าครืนคราง สลับสายฟ้าฟาดเปรี้ยงปร้าง!!!

 

ขออนุญาตพี่ wanwi เห็น wfc สนใจเรื่องสีผึ้งกันหลายท่าน ผมขอนำใบฝอยวิธีใช้สีผึ้งของ ลพ.จง วัดหน้าต่างนอก อายุน่าจะเกิน 50 ปี ผมครอบครองมาก็ 30 ปีแล้ว มาให้ทุกท่านได้ศึกษาคาถาที่ใช้ ผมเองก็ท่องประจำเมื่อเข้าหาผู้ใหญ่

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อนหฤหรรษ์
อัศจรรย์พันลึก
ต้องล่วงเกินอะไร
สักอย่างสองอย่าง
คณะจะรอดวิธีใด
น่ารอชมด้วยอ่าน

 

เรื่องแรกครับ ขอขอบพระคุณอีกครั้งนะขอรับ ขอบพระคุณแทนหลานครับ เขาเป็นเด็กที่เลี้ยงง่ายมาแต่เกิดก็ว่าได้ครับ ทั้งสองคนเลย ตอนแม่เขาท้องผมจะชวนแม่เขาสวดมนต์แล้วอธิฐานให้ลูกเลี้ยงง่าย ก็ได้ดังใจครับ วันใหนแม่เขาไม่ทำเราก็ไม่ว่ากัน เราทำเองคนเดียวก็ได้

ส่วนเรื่องการปฏิบัติ คุณน้าครับ เข้าทางอีกละครับ :):) หลวงพ่อพุธ ฐานิโย ท่านก็ว่าไว้ หากภาวนาแล้วใจนึกถึงสิ่งใดก็ใช้สิ่งนั้นภาวนาไป นึกถึงชื่อหลานก็ใช้ชื่อหลานภาวนาไป นึกถึงลูกก็ใช้ชื่อลูกภาวนาได้ การภาวนาได้ทั้งยืนเดิน นั่งนอน รับทาน ดื่ม ทำ พูดคิด ได้ทุกอิริยาบถ ผมลองทำแล้ว ทำอิริยาบถ หนึ่ง อีกหลายๆอิริยาบถ ไม่มีสติอยู่ นี่ละน้า ยังอีกไกล:(:(:( แต่เมื่อไรก็ตามคิดขึ้นได้ก็ทำต่อไปครับ ดังนั้นคุณน้าไม่ลองเอาเพลงเป็นอารมณ์ หรือครับ (อันนี้ผมแหย่เล่นนะครับ) วันนี้ได้ไปบวช"สามเณรใจเพชร"ที่ได้ชวนเพื่อนๆ FC ไปครั้งก่อนโน้น ผมไม่มีลูกชายครับ เลยส่งหลาน ผบ เข้าประกวด 2 คน ผ่านคัดเลือก 1 ก็ยังดีครับ หลานตัวเล็กน่ารัก แม่ยายไปบวชสามเณรหลานชาย ปลื้มใจน้ำตาใหลพรากเลย หลาน 9 ขวบ ทำได้แล้วพูดได้ดี ขอขมากรรมกับยาย โอ้ย.....บอกได้ครับเปฌนปลื้มไปตามๆ กัน เป็นอย่างนี้ทุกๆโครงการที่มีเยาชนเข้าปฏิบัติครับ
ผมทำบุญสนับสนุนไปหลายๆอยางครับ เอาบุญมาให้ร่วมกันอนุโมทนาครับ
ส่วนลูกสาวไปประจำทุกๆปี 5 ปีมาแล้วเข้าแบบปฏิบัติเข้มข้นในช่วง 3 ปีมานี้ เพื่อกล่อมเกลาจิตใจให้เขาเข้าใจโลกและเพื่อเป็นคนดีของสังคม ส่วนคนเล็กปีนี้กำลังเตรียมตัวเข้าขั้นเริ่มต้น 7 ขวบ ให้เริ่มแบบเบาๆก่อนสัก 3 ปี
ท้ายนี้ราตรีสวัสครับ เดี๋ยวไปรอลุ้นรางวัลคุณ มากิอีกที :D:D:D:D:D:D

 

อีกเรื่องครับ อ่านเรื่องจระเข้เจ้า มีเรื่องเล่ามากมายครับ แถวบางปะอิน ทานไม่เคยเบียดเบียนใครๆ เมื่อก่อนมีให้เห็นนานๆครั้ง แต่ยุคหลังบ้านเมื่องเจริญ ท่านไม่เคยขึ้นมาให้ใครได้เห็นอีกเลย ขนาดนั้นบอกได้เลยไม่ต่ำกว่า 10 เมตร คนหาปลาเล่าว่าท่านไม่ดุร้ายครับ แรกๆเขาคิดกันว่าเป็นท่อนซุงใต้น้ำขนาดใหญ่ จับปลาใต้ท่อนซุงได้ดี เลยแอบไปหาบ่อยๆ ไม่บอกใคร ที่คิดว่าเป็นท่อนซุงเพราะอยู่ติดรางรถไฟ สมัยก่อนมักมีท่อนซุงขนาดใหญ่มากับรถไฟ จนวันหนึ่งท่านลอยตัวให้เห็น คนหาปลาเลิกไปทางนั้นเลย ครับ คงไม่กล้าหาปลาอีกเลยกระมัง
ส่วนที่ได้เห็นกับตานั้นไม่มีขนาดใหญ่เท่าที่คนหาปลาเล่าครับ แต่เห็นกันกับเพื่อนในแม่น้ำเจ้าพระยาแถบใกล้ปากแม่น้ำน้อย เมื่อประมาณปี 2528 ความกว้างลำตัวที่เห็น พ้นน้ำ สัก 1 เมตรคือส่วนที่ลอยให้เห็น เรามองกันจากระเบียงบ้านชายน้ำยาวกว่าเรือพายขนาดใหญ่แน่นอนแค่เห็นก็ขาสั่นแล้วครับ นี่ขนาดอยู่บนระเบียงบ้านชายน้ำนะครับ ตั้งแต่นั้น ไม่เคยคิดที่จะเล่นน้ำในแม่น้ำเจ้าพระยาอีกเลยจนบัดนี้

 

สวัสดีมีสุขวันอาทิตย์แด่ท่าน อ วันวิและWFCทุกๆท่านค่ะ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและFC ทุกท่านครับ

 

สวัสดีคุณอาวัน และ FC ทุกท่านนะครับ มีเครื่องรางที่ผมสะสมไว้มาให้ชม แท้ไม่แท้ไม่รู้ดูไม่ค่อยเป็น คงต้องรอท่านผู้รู้มาแนะนำ มีแต่ศรัทธาเกินร้อยครับ

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน ฝนตกชุ่มฉ่ำมารับซัมเมอร์เลยครับ