เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

น้องเสฯเขียนเรื่องนี้โดนใจ เชื่อว่าหลายคนเป็น
ผมเองก็ใช่-แต่เลิกทำมานานแล้ว อาทิตย์ก่อน
เลื้อยเข้าบ้านตัว ไล่จับกันเหงื่อตก ดีเป็นงูเขียว
แต่"เขียวหางไหม้"พิษร้ายพอตัว ประมาทไม่ได้

โมทนากับจิตที่พลิกเป็นกุศล
เข้าใจ เห็นใจเพื่อนร่วมโลก
ขอให้โชคดีกับพระขรรค์

 

สวัสดีวันหยุดคุณลุงและสมาชิกทุกๆท่านนะครับ
วันนี้อากาศครึ้มๆเหมือนพายุฝนจะกระหน่ำลงมาอีกรอบ
ขอลงชื่อร่วมลุ้นพระขรรค์ด้วยคนนะครับ

 

ร่วมบุญ ลุ้นพระขรรค์
ขอลงชื่อด้วยครับ

 

อือ เปรียบเทียบเข้าท่าน้องบานฯ
เดี๋ยวอ่านหลังมื้อเที่ยงก่อนเขียน
ข้อมูลพระขรรค์บ่ายแก่สลับกันไป
จิ้มนิ้วมากหน่อยวันนี้ ไว้พักนิ้วพรุ่งนี้
เขียนเบาๆ ถ่ายรูปให้น้องต้อดละเลงต่อ

โพสท์ถัดมาลุ้นพระขรรค์
จัดให้น้องไปตามนั้นอย่าช้า

 

งานเยอะจริงๆ อย่างว่าเลยครับ สืบเนื่องจากหัวหน้าผมได้รับอนุมัติฯ โครงการ กับงบประมาณมาหลายงบ แถมยังได้รับแต่งตั้งเป็นหัวหน้าโครงการอีก 2-3 โครงการ งานเลยกระจายลงสู่ลูกน้องอย่างพวกผมกันทั่วถ้วน ขนาดเวลาเข้ามาอ่านแทบไม่มี มีแวบเข้ามาบ้างได้แต่อ่านผ่านๆ ตา ไม่มีเวลาอ่านละเอียด อยากโพสตอบแต่ก็มีงานเข้ามาเรื่อยๆ กลับบ้านมาก็เหนื่อยสลบ ใช้ชีวิตเยี่ยงกรรมกร 5555 (ได้หัวหน้าใจดีแจกเบี้ยเลี้ยงบ้างก็คงดี อิอิ) แต่ถึงยุ่งยังไง ผมก็ไม่พลาดที่จะแวะเวียนมาที่มาคมนักขุดนี่แน่นอนคร้าบบบ ขอย้อนเรื่องงูปากเป็ดนิดนึงครับ ผมเจอสดๆ ร้อนๆ เลย เมื่อ 4-5 เดือนที่ผ่านมา กะลังถอนหญ้าที่บ้าน พอย้ายกระถาง ก็มีตัวอะไรเล็กๆ สีดำๆ เลื้อยออกมา ตอนแรกผมคิดว่าเป็นใส้เดือน แต่มองดูดีๆ เฮ้ย งูปากเป็ดแน่ๆ มันคล้ายๆ งูดินคับ แต่ปากยาวๆ แบนๆ ตัวเล็กๆ สั่นๆ สีดำขลับเป็นเงาสวยเลย ปมนี่ไม่นึกว่าชาตินี้จะได้เจอ ได้เห็น แถวเห็นตัวเป็นๆ ตอนแรกผมคิดจะจับ เลยพยายามต้อนไว้ มันก็เลื้อยหนี ปมเห็นแล้วก็มาคิดว่า ถึงเป็นงูปากเป็ดจริงๆ เขายังมีชีวิตอยู่ ถ้าเอามาเขาก็ตาย กลายเป็นว่าถ้าผมรวยหรือมีสิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิต โดยต้องแลกกับชีวิตของเขา ผมก็คงไม่เอาดีกว่า มันไม่สะบายใจ รวยเพราะสังเวยชีวิต ผมมะเอาดีกว่า ก้เลยปล่อยเขาเลื้อเข้าพงไป ใจนึงก็เสียดาย อีกใจนึงก็คิดว่า ช่างเหอะมือ ตีน มีครบ กลัวอดตายทำไม ถ้าวาสนามี คงได้มาอยู่ด้วยกันโดยผมไม่ต้องพรากชีวิตเขา.... สรุปคือ ถ้าฆ่าเขาแล้วเอาสังขารเขามาผมคงไม่เอา แต่ถ้ามีใครใจดีมีสังขารแห้งๆ แล้วเอามาให้ ผมเอา แต่ขอฟรีก่อนน๊ะ รวยละค่อยเอาตังให้ 5555 มโนไปเล็กๆ น้อยๆ ครับ ใครจะบ้าเอาให้ 5555

 

ขอลงชื่อร่วมทำบุญ ลุ้นพระขรรค์ด้วยครับ
ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ

 

มื้อเช้านักเดินทางตามรร.
น้องไพเรทคงจัดการเรียบ
ผมเตรียมซัดเที่ยงต่อ

 

ขอลงชื่อด้วยครับ

 

เชิญคุณดำ ตอบโพสท์นี้
ต้องไปจัดการข้าวเที่ยง
พบกันอีกทีช่วงบ่าย
ลุย"ตะนาวศรี"- ข้อมูล
พระขรรค์เขียนวันนี้
โชว์รูปพรุ่งนี้

 

กราบสวัสดีค่ะคุณอา wanwi และเหล่าสมาชิกทุกท่าน วันนี้ฝนตกปรอยๆตั้งแต่เช้าค่ะ กว่าจะได้เข้าเวปรออ่านคุณลุงเอ็กซ์ เจอคุณอาให้รอร่วมทำบุญพระขรรค์ ขอรออ่านประวัติด้วยค่ะ เห็นมีผู้สนใจร่วมลงชื่อมากมายเลย อิ อิ

 

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และเพื่อนๆ สมาชิก ครับ
ขออนุญาติวิเคาะห์ลุงพรานด้วยครับ ความที่ลุงพราน แม้ปืนเก่าแต่ลุงพรานเก๋าน่าจะเอาอยู่เพราะลุงแกไม่แน่ใจจริงๆ ยังไม่เคยอ่านเจอว่าแกต้องยิงเลยและด้วยวิถีพรานจริงๆ ต้องมีทางเลือก คือคงเตรียมทางหนีไว้บ้างละครับ แต่จะเป็นแบบใหนวันนี้คงจะได้เห็นกันครับ ลุ้นๆๆ ครับ

ขอรบกวนความรู้และการวิเคราะห์จากคุณน้าครับ เรื่องพระพิชิตมาร-วัดท่าเกวียน หลวงปู่ทิม วัดระหารไร่ ที่มีการสร้างช่วงปี ๒๕๑๔ นั้นมีจริงหรือไม่ครับ หรือแค่การสร้างมาเพื่อพุทธพาณิชย์ครับ ในจำนวนการหรือกำหนดการณ์ที่จะสร้างไม่ได้ระบุว่ามี ผมเลยสงสัยขึ้นมาครับเพราะว่าพระรุ่นนี้ยังไม่น่าจะมีผงพรายกุมาร เลยอยากสะสม แต่ก็หาที่มาที่ไปไม่ได้เลยจนใจครับ

ขออนุโมทนากับคุณ sepultura และคุณspaiderman ครับการไม่เบียดเบียนเป็นเรื่องที่ดีครับ

การที่มีฝนบ้างผมถือว่าเป็นเรื่องดี๊ดี ครับ ไม่ได้ออกไปข้างนอกบ้าน ค่าใช้จ่ายเลยน้อยลง ยังมีเงินเหลือต่อไปวันอื่นๆอีก อากาศเย็นสบาย น่าพักผ่อน แต่เดือดร้อนคนค้าขายหน่อยนึงครับ

ยินดีต้อนรับคุณ Chutha กลับมาเข้า POST นี้ต่อไป อิอิ อนุโมทนาบุญครับ (ขอทำบุญแบบลงทุนน้อยนี่ละครับ ด้วยการอนุโมทนา)

 

ตอบโพสท์น้องสุทินก่อนลุยป่ากันต่อ...ถามเรื่องพระพุทธวิชิตมาร วัดท่าเกวียน บังเอิญพอรู้อยู่บ้าง ตอบได้ครับว่า ตอนสร้างด้วยจุดประสงค์ของหลวงปู่จันทร์ กับมูลนิธินั้นมีเพียง พระกริ่ง-ชัยวัฒน์เหรียญ เป็นพระเนื้อโลหะทั้งหมด เกจิอาจารย์ปลุกเสกมโหฬารจริง ลป.โต๊ะ,ลป.ทิม,ลพ.เงิน,ลพ.ขอม,ลพ.ทอง(วัดก้อรแก้ว ฯลฯ เป็นชุดน่าเล่น-น่าเก็บที่สุด จุดประสงค์ยอดเยี่ยม พุทธคุณยอดยุทธ ส่วนพระเนื้อผง ก็คงสร้างกันโดยไม่มีในใบรายการ แล้วนำเข้าร่วมปลุกเสก ตามประสาวัดต่างจังหวัดที่มี"ของฝาก"มากมาย

ผมเคยเห็นพิธีปลุกเสกพระดัง มีโยงสายสิญจน์ออกไปรถสิบล้อรอบวัดเป็นสิบคัน ในนั้นบรรทุกวัตถุมงคลจากนักสร้างทั้งนั้น ถ้าพระชุดที่สร้างดัง พระในรถก็ทะยอยออกมาติดสอยห้อยตามอาศัยอานิสงฆ์กันไป หากไม่ดังพระแต่ละชุดก็หายเข้ากลีบเมฆ รอเวลาฟ้ามาโปรด

วิธีสร้างวัตถุมงคลเป็นดังนี้ ตั้งแต่ยุคโบราณ ส่วนยุคใหม่เข้มงวดมากขึ้น พระฝาก-พระโยงสายสิญจน์อาจจะน้อยลง แต่ก็ยังมียอดนักสร้างมุดดิน ดำน้ำกันจนได้ ประเภทใครไว-ใครได้ ใครดีคนนั้นรอด-ฮ่า

ว่าแล้วก็สรุปให้น้องสุทินฟังว่า หากเป็นผมจะเก็บเหรียญหลวงปู่จันทร์ ผู้สร้างเพราะราคาไม่แพงมาก และองค์ประกอบ...
1. ตัวท่านเองเป็นยอด ไม่เป็นสองรองใคร ทั้งปฏิปทาและวิชา ชาวแปดริ้วรู้ดี
2. ครูบาอาจารย์ร่วมพิธี...สุดยอดทั้งมวล
3....ประวัติไม่คลุมเครือ
4....ผมชอบลป.ทอง วัดก้อนแก้ว เจ้าถิ่นที่เข้าร่วมปลุกเสกอีกหนึ่งรูป ท่านนี้ถ้าอยู่ในถิ่นแล้ว หาคนทาบยากเช่นกัน

เพียงแค่นี้ก็พอต่อการสะสม ส่วนพระเนื้อผง เอาที่ชอบและสบายใจเถิดครับ

จากนี้มาลุยตะนาวศรี...รอจิ้มชั่วครู่เด้อ

 

นานๆเข้ามาทักทายสักครั้งขอกราบสวัสดีท่านวันวิและท่านสมาชิกทุกท่าน ช่วงนี้ภารกิจยุ่งหน่อยแต่แอบส่องทุกวัน ได้จังหวะดีมีพระขรรค์มาให้ร่วมบุญขอลงชื่อต่อแถวด้วยครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ในความสงัดเงียบของป่าแสนสวย มีแต่เสียงน้ำตกคลอเคลีย กังวานที่ไม่ทรงพลังของอีแก่โบราณที่ควรสิ้นสภาพเก็บเข้าพิพิทธภัณฑ์ปืน ยังฟังดังก้องสะท้านใจ!!!
___________________________________________

ผมห้อเต็มฝีตีน ไม่สนหนามไหน่เกี่ยวเนื้อตัว หน้าตา บักสมกระหืดกระหอบตามมา...ขายาวของผมกระโจนสิบกว่าที ก็เห็นลุงพราน...

ลุงเฒ่ายักแย่ยักยันอยู่ในแอ่งน้ำตก กว้างขนาดสระว่ายน้ำ พยายามตะกายหนีไปอีกฟาก โชคดีน้ำท่วมแค่คอ แกพุ้ยน้ำด้วยแขน-ขาสั้นๆสุดกำลัง

หากโชคไม่ดีที่ข้างหลัง...กระทิงหนุ่มย่ำน้ำโครมคราม จวนเจียนถึงตัว...

ไม่ใช่คชสารตกมันดังหวาดหวั่น แต่กระทิงตัวขนาดนั้นก็คือเพชฌฆาตตัวจริงไม่ยิ่งหย่อนกว่าช้าง!

มันลุยน้ำขวิดลุงพรานอุตลุด แต่น้ำที่ท่วมเทียมอก ทำให้พลังขวิดไม่มีผล หากร่างใหญ่ขนาดจอมปลวกยักษ์ก็ใกล้ลุงเต็มทน ถ้ามันชนแล้วทับ ลุงก็จมน้ำตาย

ผมยิงไม่ได้ กระสุนดาวกระจายต้องซัดลุงเข้าแน่ ระยะมันจวนตัว คาบลูก คาบดอก ใครจะกล้าเสี่ยง ได้แต่ยกปืนเล็งแล้ว เล็งอีก ไม่ตัดสินใจเหนี่ยวไก

กระทิงเปลี่ยวโถมใส่ลุงครั้งสุดท้าย แต่ร้ายกลายเป็นดี พลังโถมทำให้เกิดคลื่นลูกย่อมๆ ส่งร่างเล็กลุงพรานลอยเพยิบ ขี่คลื่นห่างไปหวุดหวิด...

========เปรี้ยง!========

กัมปนาทไอ้ยักษ์ใหญ่ คำรามข้างหลังผ่านหู ทำแก้วหูลั่นเปรี๊ยะ บักสมซัดไอ้ปืนโตในท่านั่ง ประทับบ่ายิงตามตำรา

ไม่รู้กระสุนจับเข้าช่วงไหน แต่กระทิงโทนร่างมหึมา ถลำหัวคะมำทิ่มน้ำ ลุงเฒ่าที่ได้คลื่นหนุนตะกายตัว พลิกข้ามก้อนหินริมแอ่งไปอีกฟากสำเร็จ แผ่นหลังรอดคู่เขามัจจุราชเส้นยาแดงผ่าแปด!!!

ช่องสังหารเปิด ผมกระหน่ำไปอีกสองนัด ตรงช่วงสะบักหลังคอต่อ อานุภาพไอ้ห้านัดทำมันคอหัก ฟองเลือดทะลักปุด ปุด เหนือน้ำ ตัวเจ้ายักษ์ใหญ่เขางามไม่โงหัวขึ้นจากแอ่งอีกเลย...

พลาดไม่ได้ยิงช้าง แต่ต้องมายิงกระทิงจนได้...ดวงดาวหนอ เกิดในฤกษ์เพชฌฆาตหรือไร?

ปืนพระเจ้าเหาลุงเฒ่ากลิ้งอยู่ริมน้ำ พรานเฒ่ายิงระยะกระชั้นชิดทีเดียว แล้วทิ้งปืนกระโจนลงแอ่งหนีเอาชีวีรอด ผมลุยน้ำไปหา เพราะที่แห้งต้องอ้อมไกล ผ่านร่างเจ้ากระทิงใหญ่ที่จมผลุบ จมโผล่

สายน้ำกลายเป็นสายเลือด...สวรรค์ปลายน้ำของเหล่าโขลงคชสารแปดเปื้อนมลทินเสียแล้ว!!!

เสียงปืน4นัดจากลำกล้องต่างกัน 3กระบอกที่กัมปนาทสนั่นไพร กลับเป็นเรื่องดี กระแทกหมู่คชสาร2 โขลงวิตกกังวล ไม่ขยับเข้ามาใกล้ พวกมันอยู่ไกล กระทั่งต้องใช้กล้องส่องดู

น้ำตกสีเลือดตรงนี้ กลายเป็นสถานปลอดภัยชั่วคราวของพวกเรา!

 

พระขรรค์รอบนี้ขอนั้งเชียรข้างเวที
ปัจจัยยังไม่พร้อมครับ

 

ช่วงนี้งานเยอะครับ ก็แอบส่องอยู่เรื่อย ๆ ถ้ามีเวลา ก็ขอลงชื่อร่วมลุ้นพระขรรค์ด้วยคนครับ

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

"ลุง เจ็บตรงไหน?"...ผมถามเมื่อถึงตัว จอมพรานเฒ่าเงยหน้ามองผมจากท่านั่งหอบแฮ่ก ยิ้มแห้งๆฟันหลอ สั่นหัว

"เหนื่อย นายทหาร" แกอุตส่าห์เค้นตอบเบาหวิว...ผมทรุดลงนั่งเคียง เอามือโอบไหล่ปานโอบญาติผู้ใหญ่ใกล้ชิด สายโลหิต ความรู้สึกบอกไม่ถูก รู้แต่ว่าถ้าลุงเป็นไรไป ผมคงรู้สึกผิดติดตัวยันตาย

มีที่ว่างระหว่างแอ่งกับน้ำตก ตรงที่ลุงกับผมนั่ง เป็นโขดหินหลายก้อน แม้ไม่เป็นพลาญใหญ่หน้าตัดกว้าง แต่ก็มีช่วงก่อฟืนไฟทำอาหาร นั่งพักได้ ถ้ากระจายนั่งตามก้อนอื่นด้วย

คุณนงประคองคุณชาติตามมาถึงริมแอ่ง ผมโบกมือให้เดินอ้อมธาร ไม่ต้องลุยน้ำตรงมาด้านนี้...คู่หมั้นชาวกรุงพยุงกายช่วยกันเลาะโขดหินข้ามไม่ยาก ทั้งคู่ไม่ถามไถ่ ประจักษ์พยานร่างใหญ่ ครึ่งจม ครึ่งลอยแอ้งแม้งกลางแอ่ง เป็นคำตอบเหนือกว่าทุกคำถาม

ภาพชัยชนะทำให้ทุกคนสยองปนเศร้า ไม่น่ามีเรื่องนี้ เราพยายามเลี่ยงยิงสัตว์ใหญ่ เนื้อ-หนังมันกินได้เพียงมื้อเดียว เสียของ9ใน10ส่วน แต่ลงมือไปแล้ว ก็จำต้อง เลยตามเลย

ลุงพรานเล่ากระท่อนกระแท่นว่า พุ่มไม้ริมน้ำบังตา แกมัวพะวงก้มหาร่องรอยเจ้าตกมัน เงยหน้าอีกที มันพ่นลมฟืดจากจมูกไม่ถึง 10ก้าว ยกเจ้าแก้ปคู่ยากซัดปังเดียว แล้วรีบพุ่งลงน้ำ...

"น่าโดนถากไป ยิ่งทำมันโกรธ"... แกว่า พร้อมเล่าเสริม ไม่มีทางหนี เพราะแกยืนขวางทางด้านหน้ามันด้วยบังเอิญ

พวกเราปลงใจพักเพื่อเติมพลัง บักสม สมใจได้เนื้อกระทิงที่มันใฝ่ฝัน แต่หมดโอกาสทำลาบเนื้อในฝัน เพราะสิ้นไร้เครื่องปรุง เครื่องเคียงจำเป็นทุกชนิด

พ่อครัวหัวป่าก์พยายามแล่เนื้อส่วนดีสุดตามคุณชาติแนะนำ เขาเป็นนักทานเนื้อจากแดนศิวิไลซ์ บอกให้เฉือนเนื้อตรงส่วนตะโพกให้ชิดกับขาด้านในมากที่สุด บักสมก็ยักแย่ยักยันทำตามด้วยมีดอีโต้ แล่ไม่เข้าต้องใช้วิธีสับเอา

เนื้อบางส่วนยับยุ่ย ดูรุ่งริ่งทุเรศปนทุลักทุเล...เจ้าน้องรักบ่นอุบ เสียดายเครื่องใน เพราะจนปัญญาดำน้ำไปคว้านท้องกระทิงเปิดเอา!!!

รสชาติอาหารมื้อนี้ จึงไม่มีทางเทียบเนื้อกระป๋องสำเร็จรูป แต่พวกเราจำทนกระเดือกลงท้อง ในบรรยากาศแสนกร่อย เนื้อกร่อย เจ้าของเนื้อ ลอยกระเพื่อมเห็นตำตา...

ไม่เคยกินอาการมื้อใด ทรมานลิ้นกับจิตใจเทียมเท่านี้มาก่อน!?

ยังดีที่เนื้อบางส่วน พ่อครัวสมแค่โรยเกลือแล้วย่างสุกเกรียมนอก พอเขมือบหรือกล้ำกลืน เรากรอกน้ำต้มตามโปรตีนป่าชิ้นโตเป็นระยะ พลังงานคือสิ่งจำเป็น เกลือก็สำคัญที่สุด ในยามแร้นแค้นอาหารกับเครื่องปรุง ต้องรักษายุ้งเสบียงมื้อสุดท้าย...อาหารกระป๋องให้นานที่สุด

อย่างน้อยเห็ดเผาที่เก็บเมื่อช่วงเช้า ก็ช่วยเป็นเครื่องเคียงแก้เลี่ยนได้หน่อย...!

จัดการกับน้ำย่อยในกระเพาะไม่ให้ร้องทุรน รับอาหารยาไส้ อยู่กันได้ยันค่ำ เราหารือวางแผนเดินทางต่อ...

ทว่า...เจ้าพลายหน้ามืดเล่า มันหายไปจากน้ำตกนี้ หายวับไปทางแห่งหนใด?

จะว่าช้างทั้งตัวล่องหนอันตรธานไปในอากาศธาตุ ก็พิศดารเกินจะเชื่อ เห็นอยู่หลัดๆ มันซัดกับพังแป้น กลิ้งโค่โร่ลงเนินพสุธาสะเทือน ไม่มีทางที่มันจะมีวิชาหายตัว...?!

ลุงพรานเฒ่าผู้เชี่ยวชาญ แกะรอยสัตว์ป่าทุกชนิด ยกเว้นมด...ตอบไม่ได้ ก็ไม่มีใครตอบได้

แต่แม่เสือสาว เจ้าเสน่ห์ คุณนงดันตอบโจทย์นี้แตก!!!

 

ร่วมลงชื่อทำบุญพระขรรด้วยครับ(ไปละฟ้าร้องฝนตก)

 

ไม่ตกคิวน้องแงซาย ว่าจะเขียนเรื่อง
ดันหาไม่เจอ ที่แท้ลืมบันทึกไว้สนง.
คุณอาคมจัดมาให้แล้วทิ้งในลิ้นชัก
ต้องเขียนพระขรรค์พรุ่งนี้ซะแหล่ว

 

อดทนรออ่าน "พระขรรค์" ก่อนตัดสินใจไม่ไหว ขอลงชื่อร่วมขบวนคาราวานบุญครั้งนี้ด้วยคนครับท่านพี่