เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ป่ากับทะเล ร้ายครือกัน
โบราณสอน คืบก็ป่า ศอกก็ป่า
อันตรายเฉกเช่นมหาสมุทร

 

2โพสท์น้องชาติ นำมารวม
โพสท์แรก-ผมเขียนตอนฝนตก
ได้บรรยากาศการเขียนดีมาก

โพสท์สอง กวีร้อยแก้ว ไม่เลว
ให้ห่วงหา คนโดนน้ำท่วมยามนี้
ช่วยอื่นไม่ได้ ก็ส่งใจเป็นพลังกัน
เมืองไทยชักย่ำแย่หนักข้อทุกวัน

แล้ง-ก็หนัก ฝนตกหน่อยเดียวก็บรรลัย
เฮ้อ-แถวสกลฯแฟน'ทู้มากหน้าหลายตา
ขอให้ผ่านพ้นอุทกภัยได้เร็วไวเถิด-สาธุ

 

ทักค่ำคืนวันศุกร์
ทักตอบน้องปรายวันเสาร์
ยังอยู่บรรยากาศวันหยุด

 

เค้าให้ทาย5ชื่อ
ทายแค่คนเดียว
ถูกก็โดนจับฟาล์ว

 

รับพ่อรวยเข้าบ้านเป็นมหามงคล
ขอให้ รวย รวย ตั้งแต่งวดนี้เลย
โมทนาบุญทำกับเว็ปร่วมกันครับ

 

ภาพชุดสุดอลังฯจากน้องต้อดมาแล้ว
ร่ายมนต์ขลังแห่งป่า-ผางามตามไป

เทือกหินผา.........มหากาฬ
ยากป่ายผ่าน.......ต้องย่านย้าย
เลาะด่านสัตว์.......วัดเป็น-ตาย
สู้ไว้ลาย...............ชายนักชน
..........จงอางยักษ์.......ทักไม้แรก
..........ป่าหวิดแตก.......แลกเผาขน
..........ราชันย์งู.............สู้อลวน
..........คนผจญ..............แทบจนมุม!

ยามบ่ายแก่ มาต่อ
ด้วยตอนมหาสนุก

 

ภาพใสใส น่ารักวันสวยงาม
เขียนให้เจ้าของภาพรื่นเริง

เสาร์สนุก...........สุขหรรษา
คู่รักพา...............กระหนุงหนิง
วอนฝนฟ้า...........ปลอดโปร่งซิง
เปลื้องทุกข์ทิ้ง.....กลิ้งลงน้ำ!

ขอบคุณภาพรื่นตา
ทำให้ภาษานิ้วรื่นใจ

 

เป็นข่าวดี ท่ามกลางบรรยากาศ
ข่าวร้ายน้ำท่วมรอบทิศโดยแท้
หาบ้านให้ลูกแมว5ชีวิตนาทีนี้
ยอมรับว่าไม่ง่าย ใครก็เบื่อเลี้ยง
ทุกวันนี้ มีแมวพันธุ์ทางข้างถนน
เต็มทุกตรอกซอกซอยมากกว่าหมา

หนูมุฯเป็นสะพานบุญทำได้
ต้องตีมือให้ดังๆ...กี๊ฟ มี ไฟว์

ส่วนมีดเพชราวุธ ลพ.เล็ก วัดท่าขนุน
ใครมีงามๆ ช่วยถ่ายลงให้หนูมุชมหน่อย
นักเลงระดับฤทธิ์มีดสั้น แฝงกายอยู่เยอะ

 

ธรรมมะสวัสดีวันนี้ครับ

 

สวัสดีครับท่านพี่ Wanwi และ FC นักขุดกรุ ฯ ทุกท่านครับ เมื่อวานฝนถล่มอีสานขนาดหนัก จ.สกลนครต้องผจญกับน้ำทั้งที่บ้านและที่ทำงาน วันนี้ผ่านวิกฤติไปได้แล้วครับ ยังเป็นห่วงก็แต่พี่น้องในเขตเทศบาลและรอบ ๆ หนองหารที่น้ำยังท่วมสูง ทั้งน้ำป่าจากเทือกเขาภูพานและน้ำหนุนจากหนองหารที่ระบายลงแม่น้ำโขงไม่ทัน เอาใจช่วยพี่น้องทุกจังหวัดให้ผ่านพ้นวิกฤตินี้ไปด้วยกันครับ

 

กราบสวัสดียามบ่ายวันเสาร์ค่ะ คุณอา wanwi และเพื่อนสมาชิกทุกท่าน
วันนี้หนูได้รับองค์พระสิวลีเรียบร้อยแล้วค่ะ
ขอกราบขอบพระคุณคุณอามากค่ะที่ให้โอกาสได้ร่วมบุญในครั้งนี้ (คุณอาแพ็คกล่ององค์พระมาอย่างดีมากๆเลยค่ะ)

 

27 หลุม ขอพักร่างก่อนล่ะ คร่อกๆๆๆๆๆๆๆ

 

หลวงพ่อเพิ่งเดินทางมาถึงเมื่อกี้นี้เองครับกำลังกังวลว่าท่านจะหลบฝนอยู่ที่ไหนรึเปล่า
ขอบคุณพี่วันและทีมงานทุกท่านนะครับ อ้อต้องขออภัยด้วยเรื่องการแจ้งชื่อ ดันคิดเองเออเองว่าเคยแจ้งใน line คุณน้ำฝนแล้วเลยทำเฉยเลยลืมคิดไปว่าคุณน้ำฝนเองก็ติดต่อกับท่านอื่นอีกมากมาย:oops::oops::D

 

ท่านฝ่าฝนไปถึงที่หมายก็โอเค
ใช่ครับคุณน้ำฝนมีรายชื่อเป็นตั้ง
ทั้งยังจำไม่ค่อยได้ได้ใครเป็นใคร
งานประจำอื่นเธอล้นมือ ว่าไม่ได้
ไม่เหมือนผม จำทุกคนได้โหม้ด-ฮ่า

 

โอ้โห ฟาดซะ3รอบน้องเรย์
แข็งแรงมาก แต่อากาศครึ้มๆ
น่าออกรอบ ถ้าไม่เจอฝน เหนื่อยช้า

 

ยินดีและโมทนาบุญจ้าน้องชุฯ
ท่านล่องใต้ถึงที่หมายปลอดภัย
ให้ท่านคุ้มครอง และให้โชคเต็ม

เรื่องแพ็คพระ เดี๋ยวนี้ชำนาญแล้ว
10กว่าองค์แพล็บเดียวเสร็จ ลูกน้อง
คอยตัดกระดาษเตรียมตลับเทปให้
อีกคนก็พิมพ์ชื่อ แปะหน้าซอง บรรจุ
ม้าเร็วดำเนินการจัดส่ง พระองค์เดียว
ช่วยกัน ตั้ง 4คน-ฮ่า

 

ในข่าวร้ายยังมีข่าวดี
ฝนซา-ฟ้าใส-น้ำไหลรี่
ไปลงแม่น้ำโขงทันเวลา

ผมเขียนตอบท่านเม็ทฯตอนนี้
ฝนรอบบ้านกำลังกระหน่ำหนัก
หวังว่าอีสานคงสร่างซาพายุร้าย
ทุกทิศ ทุกจังหวัดโดยเร็วพลัน!

ว่าแล้วรีบไปลุยตะนาวศรีตอนต่อไป
เผื่อผ่อนอารมณ์ในวันครึ้มๆดีกว่า
โปรดรอการจิ้ม ตามประสาคุ้นชิน

 

หลวงปู่โต๊ะ
ขึ้นมาโปรด
ถึงทางเหนือแล้วครับ
สาธุ สาธุ สาธุ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ลุงร้อง ตัวเองไปยืนค้ำคู่หมั้นไว้ ทุกวินาทีฉุกละหุกแทบไม่หายใจ!!!
____________________________________________

ระยะทางจากชะง่อนผาที่เจ้ามัจจุราชสีน้ำผึ้งปรากฏกาย ถึงที่หมายด้านล่าง ที่พวกเราปักหลัก ไม่ใกล้นัก

หากร่างมหึมาจอมราชันย์ปราดเปรียวเกินนึกคิด หายใจไม่ถึงอึดใจพระพุทธ หัวของมันก็ปราดถึงชะง่อนหินชั้นล่างสุด เกือบถึงพื้น

ผมเหนี่ยวไกที่รออย่างมั่นใจ...

"เปรี้ยง" นัดเดียวใส่เป้าเคลื่อนที่...

กระสุนดาวกระจาย พลาดหัวใหญ่ที่กำลังเลื้อยหวุดหวิด แต่ก็จับเข้าส่วนหลังเนื้อหนา ฝุ่นฟุ้งกระจายจากสะเก็ดกระสุนปืน เจ้ายักษ์เลือดเย็น จ้าวแห่งห่วงโซ่อาหารในเผ่าพันธุ์สัตว์เลื้อยคลานตระกูลงู พลิกตัวด้วยความเจ็บปวด

ร่างยาวใหญ่ พลันดีดตัวพุ่งออกมากลางอากาศ ผมอ้าปากแทบร้อง...เฮ้ย แต่ไม่ได้ร้อง เพราะไอ้ห้านัดที่รอ เร่งส่งกระสุนติดต่อไม่ยั้งนิ้ว

เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!

3นัดซ้อนที่เสยยิงในระยะไม่ต่ำกว่า 10 หรือ 15 หลา

ใกล้มาก...ใกล้กระทั่งต้องพูดว่า เผาขน!!!

เจ้ายักษ์เลือดเย็น หัวสะบัดกระจุยกลางอากาศ ร่างหล่นโครมลงตรงหน้าผม ห่างเพียง4-5ก้าว หางใหญ่โตน้องๆน่องคน กวาดมาทางตัวผมที่นั่งคุกเข่า ท่อนหางสะบัดม้วนพันข้อเท้าพอดี แรงอาฆาตเลือดเย็น ไม่ยอมเลิกราทั้งที่ไร้หัว

"พี่ อยู่เฉยๆ"...เสียงบักสมตะโกน แล้วมันถลันพร้อมด้วยพร้าหัวตัดในมือ ฟันฉับที่หางใหญ่ ขาดทั้งปล้องคลายออกจากข้อเท้า

ผมหงายหลังนั่งกระแทกพื้น ยกท่อนแขนปาดเหงื่อ คุณนงกับคุณชาติ ผวาเข้ามาชมใกล้ๆ ทั้งคู่ทำหน้าแสยงพองขน

" ตัวโตมาก ไม่เคยเห็นงูจงอางโตอย่างนี้...คุณนงดูสิ"... คุณชาติพูดลิ้นรัว ชักชวนคู่หมั้นชมขนาดของมัน

คุณนงมองสบตาผมอย่างห่วงใย เธอไม่กลัวงูมากเช่นผู้หญิงทั่วไป เราผ่าน"ดงงู"ด้วยกันมาแล้ว

แว่บเดียวก็พอสำหรับความห่วงใยที่แสงจากนัยย์ตางามเธอสะท้อนออกมา...ผมยันตัวลุก ขอไม้เท้าคุณชาติ เอามาดันร่างยักษ์ ยาวไม่ต่ำกว่า4 หรือ5เมตรเข้าพงรก

งูใหญ่มหึมา น้องๆตัวแรกที่ผมยิงกับบักสมในถ้ำอาถรรพ์หาสมบัติทัพไทยใหญ่!

"มาสมช่วยกันเขี่ย ไปข้างทาง"

ไอ้น้องรักคว้าท่อนหางที่มันฟันฉับทีเดียวขาด ท่อนโต เนื้อในขาวจั๊ว ดูดี ชูไปตรงหน้าลุงพราน

"เอาไปดีบ่ลุง แซ่บหลายนะนี่"

"เฮ่ย เฮ่ย ของกินมีเยอะ ทิ้งไป" ผมรีบห้ามเพราะสายตาคุณชาติกับคุณนง ทำท่าพะอืดพะอม

"เธอกินคนเดียวนะสม"...คุณนงเค้นเสียงกลั้วหัวเราะออกจนได้ เจ้าพรานน้อยมองท่อนหางในมืออย่างเสียดาย โยนเข้าพงรก พร้อมเสียงบ่นงึมงัม...

"ฮ่วย เนื้อไก่ยังสู้บ่ได้ ลุงรู้บ่"?!

" รีบไปอย่าช้า มันยังมีคู่"...ลุงพรานท้วงขึ้นมาด้วยประโยคที่ไม่มีใครอยากได้ยิน

"หา...มันมีเป็นคู่รึลุง"..?เจ้าบักสมตาเหลือก รีบปัดฝุ่น คว้าปืนโตคอนบ่า ก้าวขาตามลุงเฒ่าที่เดินลิ่วไปก่อน ผมพยักหน้าให้คู่หมั้น...

"ไปกันครับ หาที่พักข้างหน้า"

ฉากละเลงเลือดข้างเดียว ปิดม่านรวดเร็วเหมือนไม่มีสิ่งใดเริ่ม 5 ชีวิตตะลุยลัดเลาะไปตามทางด่านโตรกเขา ปีนป่ายหินก้อนเล็ก ข้ามหินก้อนใหญ่ หนทางหาราบเรียบไม่

กระสุน 5นัดที่ซัดจากไอ้ปืนโตกับลูกซองประสิทธิถาพสูง ส่งคลื่นสั่นสะเทือนไปทั่วโตรกเขา คำรามของมันไล่วิหค นกกาและจตุบาททั้งอันตรายกับพวกไร้เขี้ยวงาเร้นกายหายหน้าเกลี้ยง เสียงลูกปืนกึกก้องระดับป่าแตก คงไม่เคยปรากฏแถวนี้ สำ่สัตว์ทุกเผ่าพันธุ์ ยินแล้วกระเจิง

ไม่เว้นแม้แต่ เจ้าคชสาร ยักษ์ใหญ่ผู้ยึดครองแถบถิ่นนี้ก็หายหัวไม่เห็นแม้นเงา!

ด่านสัตว์ ทางอันตราย น่าจะปลอดโปร่ง ทางโล่งสำหรับพวกเราสักระยะ ผมคิดเข้าข้าง มองโลกในด้านดี

ผมมองเขม้นขึ้นฟากฟ้าเบื้องบน... มาแล้ว เจ้าเทศบาลนักกำจัดขยะแห่งผืนป่า มันวนเวียนเป็นวงกลมอยู่เบื้องหลังคณะเรา กำลังหาจุดเหมาะร่อนลงจัดการภักษาหารหลังมื้อเที่ยง... ปีกใหญ่งุ้มงามที่ปลายปีกราวอินทรีแห่งหิมาลัย ช่างสวยสง่าสมความเป็นหนึ่งในราชาวิหคแห่งนภากาศ

"ดูแร้งครับ...สกุณาฤกษ์ อยู่หลังเราดีนัก"!

ผมหันไปพูดกับคุณชาติ ชี้ให้ดู บอกคร่าวๆถึงตำราฤกษ์งามยามดีโบราณ นกแร้งกาตามหาอาหารเบื้องหลัง กองทัพถือว่าเป็นฤกษ์แห่งชัยชนะ

"ดีจัง น้องพราน ให้เป็นอย่างนั้นเถอะ"...

คุณชาติเออ ออ สำนองยิ้มแย้ม คุณนงไม่พูดกระไร เพราะเธอรู้จักสกุณฤกษ์ ฟันฝ่าผ่านพ้นวิกฤติสุดโหดกับผม ในการศึกหมาหมู่-สู้ทัพหมาป่าแสนชาญฉลาดน้องๆคน

ตะวันหย่อนคล้อยไม่ตรงหัว เอียงไปด้านหลัง เงาร่างพวกเราทอดสั้นๆไปข้างหน้า เป็นทิศทางที่ดี องศาไม่เบี่ยงเบน เราตรงเข้าหาบูรพาทิศตรงเป๊ะ

ตะลุยเดินเหงื่อท่วมอีกเกือบชั่วโมง...ลุงเฒ่าร่างเล็ก โบกมือทำสัญญานหยุด

ผมเดินขึ้นไปยืนเคียง...ลุงชี้ข้างหน้าไกลราว2-300หลา

"น้ำ"...! คำเดียวสั้นๆ แต่มีความหมาย ทำความชื่นบาน ชีวิตชีวาสู่ทัพเดนตาย ที่กำลังเหงื่อตกกีบทุกคน!

 

สุดยอดครับเรื่องมีดผมนี่ผู้น้อยด้อยประสบการณ์ครับ ขอบคุณพี่ๆน้องๆที่ให้ความรู้ครับ