เรื่อง สมถกรรมฐานของข้าพเจ้า

ย้อนรอย..เมา...มึน...สุดท้ายก็...แฮ๊งค์จะอ้วกไม่อ้วกอยู่แล้ว ทันใดนั้นข้าพเจ้าก็ได้เดินผ่านหิ้งพระเพื่อที่จะไปหาน้ำดื่มแก้กระหาย ข้าพเจ้าก็เหลือบไปเห็นพระพุทธรูปบนหิ้งบูชาพระที่บ้านของข้าพเจ้า....อาการแฮ๊งค์ที่กล่าวมาของข้าพเจ้าก็ได้หายไปจิตของข้าพเจ้าก็เหมือนสงบนิ่ง เบาและสบายอยู่ที่สายตาข้าพเจ้าได้มองเห็นพระพุทธรูปองค์นั้น ทันใดนั้นไม่รู้ว่าเพราะอะไรข้าพเจ้าก็อยากจะสวดมนต์นั่งสมาธิ (ครั้งแรก) ของข้าพเจ้า ๆ ก็ได้จุดธูปไหว้พระสวดมนต์ (คาถาชินบัญชร, ยอดพระกัณฑ์ ฯลฯ เสร็จแล้วข้าพเจ้าก็ได้นั่งสมาธิครั้งแรก และที่ได้เรียนมาก็หายใจเข้าก็ภาวนาพุธ-หมายใจออกก็ โธ ข้าพเจ้าก็มีอาการปวดขาข้าพเจ้าก็เคยอบรมมาให้กำหนดจิตไปที่ปวดคือที่ขาอาการที่กล่าวมาก็หายไป และอีกไม่นานก็คำภาวนาก็ได้หายไปด้วยและลมหายใจก็เบาลงจนถึงไม่มีลมหายใจ, ร่างกาย, หูก็ไม่ได้ยินอะไรเลย ทำให้ข้าพเจ้านึกว่าข้าพเจ้าได้ถามกับตัวเองด้วยจิตว่าข้าพเจ้าได้ "ตาย" ไปแล้วหรือนี่..โอ้อะไรกันมันช่างสุข..สบายจริง ๆ และเหมือนดวงดาวมาระยิบระยับรอบกายของข้าพเจ้าด้วย ประมาณ 5 นาที และข้าพเจ้าก็ได้หลุดออกจากสมาธิเมื่อแฟนของข้าพเจ้าได้เข้ามาเรียก...โดยที่ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าอะไรได้เกิดขึ้นกับข้าพเจ้าแต่รู้ว่าสุข และสบายที่สุด แต่อนิจจา...หลังจากนั้นมาจนถึงวันนี้อาการที่เล่ามานั้นไม่มีกับข้าพเจ้าอีกแล้ว แม้ว่าข้าพเจ้าจะนั่งสมาธินานเท่าไหนก็จะมีแต่ความปวดทุกขเวทนามาก ข้าพเจ้าอยากถามเพื่อนร่วมปฏิบัติด้วยว่าอาการที่สุขนี้เมื่อไรจะเกิดกับข้าพเจ้าอีก (อยากหลุดพ้น) ขอขอบคุณล่วงหน้า[b-wai]

 

เมื่อใจสบาย กายสบาย ไร้กังวล ปลอดโปร่ง โล่งใจ ไม่มีเรื่องใดๆ ให้หนักอกหนักใจ หรือให้เป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด จิตจะรวมเป็นสมาธิได้เร็วมากครับ

นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณในตอนนั้น ส่วนหนึ่งเป็นเพราะฤทธิ์ของเหล้าที่คุณดื่ม ซึ่งคุณยังคงครองสติอยู่ได้แม้จะหย่อนลงไปบ้าง แต่ใจเบาสบายไร้กังวลใดๆ แต่เรื่องนี้พูดมากไปไม่ดี คนไม่เคยมีประสพการณ์แบบนี้จะไม่เข้าใจและจะหาว่าเพี้ยน แต่พระในสายมหายานน่าจะรู้และ เข้าใจเรื่องนี้ได้ดี

 

พอจะทราบข้อมูลบ้างแต่ไม่แนะนำครับ เป็นหลักการอาศัยยามาช่วยตัดกังวลครับ อุปมาดั่งน้ำจมเรือได้ก็พยุงเรือให้ลอยได้ แต่เราท่านมักจะเป็นแบบจมเรือมากกว่า 99 %

ลองใหม่ครับ (ไม่ต้องดื่มเหล้าก่อนนะครับ) อย่าท้อครับ ถ้าเมื่อยเปลี่ยนอิริยาบถดูสิครับ ไม่จำเป็นต้องขัดสมาธิก็ได้ นั่งห้อยขา นั่งเก้าอี้ก็ได้

 

ก็ทำใหม่นะครับ

อิอิ

เป็นแบบนั้นแหละ หลังๆจะฝึกยาก ต้องเพิ่มวิริยะมากกว่าเดิม

 

ธรรมรักษาให้ถึงพระนิพพานนะครับ สำหรับเพื่อน ๆ พี่ และน้อง ๆ ผู้เป็นศิษย์พระพุทธเจ้าเหมือนกัน ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณครับ ธรรมรักษาคุณปานโสม ขอบารมีธรรมพระตถาคตเจ้าให้คุณปานโสมเข้าถึงพระนิพพานด้วยครับ...ส่วนผมจะพยายามเร่งวิริยะให้มากขึ้นตามที่น้องสมาชิกพุงย้วยได้แนะนำ..ขอบคุณครับเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ลูก ๆ หลานพระตถาคตเจ้าทั้งหลาย...ขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังใจของผู้บริสุทธิ์ที่จะทำให้กระผมได้มีกำลังใจเต็ม 100 ปฏิบัติธรรมเพื่อ...พระนิพพานของพวกเรา (ตอนนี้ผมเลิกเหล้าแล้วครับ)

 

ขอแสดงความเห็นครับ อาจไม่ใช่ก็ได้นะ
อาจเพราะคุณมีธงในใจว่าต้องการรู้สึกแบบเดิม(สุข) มากเกินไป คือมีความอยากให้ไปถึงจุดเดิมนั้นมากไป

 

เลิกเหล้าได้แล้ว ผมดีใจด้วยครับ เป็นการเริ่มต้นที่ดีมาก เมื่อจะทำความดี ต้องละความชั่วด้วย ไม่อย่างนั้นความดีก็ไม่อาจส่งผลได้เต็มที่หรอกครับ ตั้งใจฝึกเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผลเท่าที่ควรเหมือนถังน้ำรั่วๆใส่น้ำเท่าไหร่น้ำก็หายหมดเพราะไม่อุดรูรั่วให้ดีเสียก่อน (เผลอเอาอดีตที่ขมขื่นมาเล่าอีกแล้ว) ส่วนเรื่องการฝึกก็ลองทำใจสบายๆอย่าไปกังวลกับผลการฝึกเลยครับ ลองทำไปเรื่อยๆเมื่อฝึกเสร็จก็มาพิจารณาว่าการฝึกวันนี้เป็นอย่างไรบ้าง หากรู้สึกดีก็พยายามนึกดูว่าในตอนฝึกเราวางอารมณ์ยังไงแล้วก็จดจำไว้ใช้ต่อไป ทำเช่นนี้คุณจะพัฒนาไปข้างหน้าเรื่อยๆ แต่บางทีไอ้ที่ว่าดีของเมื่อวานอาจไม่ดีสำหรับวันนี้ก็ได้ คุณก็นึกดูแล้วกันว่ามีปัจจัยอะไรที่ต่างกันบ้าง อย่าไปเร่งรัดอยากได้ในทันที มันจะทำให้เครียดซะเปล่าๆ อ้อเข้าวัดทำบุญ ตักบาตร รักษาศีล แล้วอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร"ที่กำลังจะให้ผลในปัจจุบัน หรือในอนาคตอันใกล้นี้"จะช่วยได้มากในเวลาเช่นนี้

 

ขอขอบคุณครับคุณหลับตา กับคุณชา ใคร่รู้ ธรรมรักษา.....ขอบารมีธรรมองค์ตถาคตจงคุ้มครองปกปักรักษาศิษย์พระตถาคตเจ้าให้ถึงฝั่ง (พระนิพพาน) ด้วยเทอญ

 

ขอบคุณครับ......คุณ GAN9...สำหรับกำลังใจ...ผมก็ขออนุโมทนากับคุณด้วยเช่นกันครับ ขอบารมีธรรมองค์ตถาคตเจ้า..ให้คุณเข้าถึงฝั่ง (พระนิพพาน) แล้วพบกันที่นั่นนะครับ