เสียงธรรมพูด ใครเคยเจอมาบ้าง

ประมาณนั้น อะฮับ

สังเกต ภายใน

หาก ภาวนาถูก เห็น กิเลส เห็น อาสวะ

เห็น วัฏ

มันจะเหลือ การกระโดด ข้ามไป โดยไม่เห็น อีกฝั่ง มีไหม

พระพุทธองค์ สติ จะไว ไปอยู่อีกฝั่งแล้ว

ปัจเจก จะ ตั้งท่านิดนึง แล้ว .............


สาวก จะต้องมี คนมาประกาศ กระจองงอง กระจองงอง
ฝั่งปู้นมีจริงๆ ( ไม่เห็นหลอก แต่ ...... เอาไง ......)


ปล.ลิง : คำพระ เทศนา ...สุดท้าย ก็มีสำเร็จ บ้าง
ก็ตกไปตาย แข็งขาหัก มันก็มี ( เอาไง ......)

 

คำว่าฝั่งนี่มีที่มาไหมครับ เหมือนแบ่งเขตเลย จริงๆมันคนละสภาวะใช่ไหมครับ
จริงๆไม่มีตัวคน สิ่งของ แค่ภาษาเท่านั้นใช่ไหมครับ

 

บัณฑิต พึงรู้ธรรม ด้วย อุปมา


ถ้าเป็น คนพาล จะพยายาม
รู้เพื่อ การ เข้าไปบัญญัติ
( โอฆะ คือ ทิฏฐิ นี่ตัวร้าย )

 

แค่นี้เหรอครับ ที่แยกพาล กับบัดเดาะ เอ้ยดิด

 

บัณฑิต พึงรู้ธรรม ด้วย อุปมา

ใช้เพียงอาศัยระลึก เห็น ไตรลักษณ์
ไม่ใช่ สะกดจิต อยู่ ย้าย โยก
พ้นจาก อุปทานหมู่


ถ้าเป็น คนพาล จะพยายาม
รู้เพื่อ การ เข้าไปบัญญัติ

กิจคือ ทำให้เกิด การหวลกลับ
ตีกลับ ไปยัง อะไรแบบโลกๆ เขา
ทำตามกันไป

 

รสชาติ ของ ความ ชนะตน

มันต่างกันกับ การชนะแบบ อาศัยเหยียบผู้อื่น

หาก กิจของการเบียดเบียนมี ไม่ชื่อว่า สมณะ

 

สำหรับผม ผมไม่เคยแยกนะว่าไหนพาล ไหนดิด
ผมมองหรือคือเพือนไปหมด พูดตรงๆพื้นฐานผม ถูกเลี้ยงมากับสัตว์เลี้ยง
เลยแยกไม่ออกว่าผมเป็นคนหรือสัตว์มองแต่พวกเขาคือเพือน
พอมาอยู่สังคมเรียน สังคมทำงาน เห็นคนประกาศว่ามึงอย่ามาเยอะกับกูนะ
กูคนเป็นดีนะ ผมได้ยินประโยคนี้จริงๆไม่ได้ กระแหนะพี่นะ อายุคงจะแก่กว่าผม
ขออนุญาติเรียกพี่ เลยไม่ได้แยกแยะคน คุยได้หมด

 

คำว่า เพื่อน สำหรับคน พุทธ จะไม่ ลักลั่น
กล่าวออกมาด้วยอาการ ประจบ สอพลอ

เพราะ เพื่อน จะเกิดขึ้นได้ คนๆนั้น จะต้อง
เห็น อริยสัจจ4 หรือ เป็นโสดาปฏิมรรค
บุคคล จึงจะเรียก เพื่อน ได้อย่างถูกต้อง

นอกนั้น เรียกเอาด้วย อาการ ประจบ สอพลอ
ไม่ได้ออกมาจาก สัจจธรรม ความเป็นจริง

มาตราฐาน ของว่า ไมตรี เมตตา มิตร
ของพุทธ จะต้องออกมาจาก ข้อเท็จจริง(สัตบุรุษ/สัปปบุรุษ)

ถ้า ยังไม่จริง ไม่เห็น รากเง้า ที่มา ที่ไป

ก็พึง สำรวมไว้จะดีกว่า

เพราะว่า มันจะดีด เดี๋ยวก็เพื่อน เดี๋ยวก็ .......

มันเป็นอาการ ประจบ สอพลอ ออเซาะ
ฉ้อเลาะ บิดไป บิดมา แล้วก็ หาว่า คนอื่นเป็น
ตนม่ายยยยยยเปนนนนนนนนนนนนนน

 

ไม่นะ ผมไม่เคยประจบใคร ผมตรงๆ นี้แระ ขุ่นที่สุดก็คือตอนที่นั่งข้างป้าในรถตู้นั้น
ไม่ได้มองเมตตานะ ผมนั่งมองใจผม คำว่าเพื่อนของพี่คือแบบไหน ระดับไหน
ทำไมคำว่าเพื่อนต้องคือการประจบ ผมไม่เข้าใจครับ มีเงื่อนไขอะไรอีก เยอะไปไหม

 

ปล.ลิง : น้องๆ หนูๆ ที่ เออะ เรายังไม่เป็น
โสดาปฏิมรรคบุคคล ทำไง

พุทธจะใช้ สิ่งที่เรีนกว่า "สัทธา" นำหน้า

เมื่อมี สัทธา ใน มะนุด นำหน้า ก็จะเกิด
การ ประสิทธิภาพ เกิด ประสาทะ(ความ
รับรู้ การโต้ตอบ การตอบสนอง ที่เพียง
พอแก่การใช้ สร้าง วจีสังขาร )

เมื่อ สัทธา นำหน้าด้วยดี การเสวนาจะ
มุ่งกันโจมตี "กิเลส" เอา กิเลสมาตีแผ่
และ กำหนดรู้ความพ้น ความดับไป
จากใจ เป็นหลัก หรือ มีธรรมเป็นใหญ่

แต่ถ้า เมื่อไหร่ "หวั่นไหว" "อ้อนแอ้น"
ความ สัทธาในมะนุด หายไป ก็พึง
กำหนดรู้ ความเป็น สัตบุรุส หรือ
สัปบุรุษ ณ จุดใด หายไป

 

ก็ พินา ไป จิฮับ

พระศาสดา ตรัสไว้ หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ

อายตนะพวกนี้ อาศัย ปฏิฆสัญญา ในการ ปรากฏ

ไปเห็นป้า แล้ว เกิด ปฏิฆสัญญา นี้เกิดทางใด
หละ จมูก ตา หู กาย ใจ ( ลิ้น ยกไว้ แต่จริงๆ
มันก็สัมผัสได้ เพียงแต่ จิตที่ทำกิจตัดสินจะ
เลือก หู กับ ตา เป็นใหญ่ รองลงมา กาย ตะหมูก
ส่วนใจ นั้น สาธารณะ รับทั้ง5 ไปอีกที )

ดังนั้น ตราบใด เพลินในตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
ก็คือ จิตยังเบียดเบียนผู้อื่นอยู่ แน่นอน

ความเป็น มิตร(พุทธ) ไม่มี เพราะ ไร้ราก

 

คุยตามฐานะครับ พี่ฐานะสูง ผมยังธรรมดา

 

ล่วงเกินผู้อวุโสอะไร ขออภัยครับ

 

ธรรมะ ของ พระพุทธองค์ ไม่ใช่เรื่อง การสะสม สั่งสม

เป็นเรื่อง ปัจจุบัน ขณะ อย่างเดียว

เป็นเรื่อง ปัจจัยการใน ขณะ อย่างเดียว

จึงไม่มีจะแล่นไป อ้างอิงแอบ เพศ มานำหน้า
การภาวนา สัทธาในความเพียร ( หรือ สติ)

เมื่อไม่มีการ เผลอไปเอา เพศ มานำหน้า "สติ"
สติจะบริสุทธิอยู่ เพราะ อุเบกขา

ความเห็น การติดข้อง(สัตว์ก็เรียก อุปทานก็เรียก)
ปรากฏอยู่ ก็จะเห็น แก่น สาระ ในการ สร้าง มิตร
ไมตรี

จึงชื่อว่า โสดาปฏิมรรค เท่านั้น ที่จะ
สามารถทำให้ กล่าวว่า มิตร มิตร มิตร โดย
ไม่ต้อง อ้อนแอ้น กลับไป กลับมา


มีได้ ทุกรูปนาม ไม่มีกาล เวลา

ธรรมใดเนิ่นช้า ธรรมนั้น ไม่ใช่ สัทธรรมของ พระพุทธองค์

 

ไว้มีโอกาสสนทนาธรรมใหม่ ผมจะขับรถลงใต้ปลดล๊อค แล้ว บายครับ

 

เสวนาธรรม ก็ให้ เอา ธรรมมาแลก หมัดกัน

ห้าม ตำหนิจิต(ควรเป็น มิตร กับตน)

อย่าให้ มีสูง มีต่ำ ธรรม ไม่ใช่เรื่องจะพบกันได้ที่ ............

 

กุสลาธรรมมา อกุสลาธรรมมา
กรรมดีและกรรมชั่ว ที่ทำมาไม่
ตั้งใจสะสม ก็เหมือนสะสม
เพราะมันถูกบันทึกไว้ที่ไหน
ซักแห่งในขันธ์ 5 นี้
และบนบัญชีหนังหมา

ตราบเท่าที่ยังไม่พ้นวงล้ออวิชชา
จะต้องถูกยมบาลเช็คบิล
เพื่อลงโทษ
โดยการเปลี่ยนภพภูมิให้(เปลี่ยนร่าง)
ใหม่อย่างไม่มีทางเลือกเองได้
(อบายภูมิ หรือเทวภูมิ หรือมนุษยภูมิ)
ก็ตามข้อมูลที่
บันทึกการสะสมมานั่นแล

 

พระพุทธองค์ ไม่เคย แสดงธรรม
แบบ กำบางสิ่งแอบในมือ

บุญ เป็นปัจจัย .......
กรรม เป็นปัจจัย ......

นายนิราบาล มี สัญญาอย่างหนึ่ง
เวทนาอย่างหนึ่ง จึงเป็น ปัจจัยแห่ง .....

สัตว์ผู้ข้องใน สัญญาอย่างหนึ่ง
เวทนาอย่างหนึ่ง จึงเป็น ปัจจัยแห่ง ....

สัญญาเดียวกัน เวทนาต่างกัน เป็น ปัจจัย
แห่ง สัตว์ต่างกัน ภพ.....กัน
ดังนั้น

ทุก คำของ พระศาสดา แสดงแต่ การพ้น
เพื่อการพ้น ให้เห็นการพ้น ชี้หนทางการ
พ้นทุก คำพูด

ไม่มี การพูดแบบ ให้เกิด อุปทาน เพื่อ
จะได้ อยู่ ย้าย ตบ ซับ !!!

 

ฮับ

คนที่เจริญสติปัฏฐาน

จะพ้นการสะสมไปในตัวเลยฮับ

และหากยังไม่เกิดมรรคสัมปยุต บุญกุุศลจะสะสมเองไปในตัว

เรียกว่าแม้ ชาตินี้ยังไม่บรรลุ
บุญกุศล จากการเจริญ สติปัญฐาน จะจัดสรรเองเลยฮับ

ไปต้องร้องขอ โอ้ย ขอได้เกิดในศาสนาพระศรี ทำทาน บริจากเยอะๆนะโยมนะ เล่เข้ามาเล่เข้ามา

หากยังไม่บรรลุ จะมาต่อที่พระศรี โดยอัตโนมัติ บุญกุศล

สติปัฏฐานจะมีศีลในตัว

ศีล ชื่อว่า มหาทาน

ไม่ต้องกลัวว่า ชาติหน้า จะไม่มีตัง โอยยย ขนลุก

 

อยากได้บัตรเครดิต ขนลุกอีก... อูยย์