เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

อยากชมหลวงพ่อพรหมครับ หุๆ

ตะก่อนผมเคยห้อยตะกรุดหลวงพ่อพรหม จารมือ เนื้อตะกั่ว เเล้วไปซ้อมมวยกะพวกพี่ rig crewบนเเท่นเจาะน้ำมัน หล่นหายเลย เสียดายสุดๆ ตอนนี้เหลือเเต่ธนบัตรครับ

 

กระทู้นี้กันเองดีครับ โดยเฉพาะพี เสาวภา

 

องค์ที่ผมเคยเอาลง โชว์นั้นแหละครับแฮะๆ มีอยู่องค์เดียว

องค์นี้ที่ชอบเพราะว่าเป็นเนื้อว่านด้วย อีกทั้ง วิธีการปลุกเสกที่ไม่เหมือนรุ่นอื่นๆ ตลอดจน มวลสารเยี่ยมแฮะๆ

 

รุ่นไหนพอจะเปิดเผย และเอารูปลงได้ไหมครับ วิทยาทานพวกน้องๆ...แหะๆ

 

ขอบคุณครับ ...สำหรับปิยะวาจา

ผมอยากเชิญชวน มาสร้าง ชมรม กันเอง จริงใจ มาคุยกัน แลกเปลี่ยนความรู้กัน พี่น้องๆ อยากจะโม้ อยากแซว อยากเป็นห่วงกัน ช่วยกันแบบมีมนุษยธรรม ภายใต้เงื่อนไข ลูกหลานหลวงพ่อทรงองค์เดียวกัน....ไม่มีซื้อขายน่ะครับ

ไม่ได้ห้ามหรือ ไม่ชอบพวกซื้อขาย บางคนน่ะเพื่อนซี้เลย ผมอยากได้อะไรก็ซื้อเขาเหมือนกัน

 

ได้ยินชื่อเสียงและเลื่อมใสหลวงพ่อมานานมาก

แต่ผมไม่มีของท่านเลย มีเรื่องเล่าแต่ไม่กล้าเล่าในนี้ เอาไว้โอกาศหน้า

ถ้ามีของท่านแท้ๆ เก็บให้ดีน่ะครับ ดีกว่ามีเงินซ่ะอีก

 

ขอให้พี่พีช่วยพิจารณารอยจารด้วยครับ

 

องค์นี้ไงครับพี่พีที่เล่าให้ฟัง พระผงองค์นี้ พิมพ์รูปเหมือนหลังยันต์๑๐ มีเกศา รุ่น๕มหาเมตตาครับ คล้ายๆกับพระผงรูปเหมือนหลวงพ่อเราเลย

;hi2

พระคุณยอดมนุษย์อุนตร้า รู้สึกจะเป็นพระปี๑๕ รุ่นผัดก๋วยเตี๋ยวนะครับถ้าจำไม่ผิด รุ่นนี้ของแท้ต้องเปิงๆมีเนื้อว่าน๑๐๘ผสม เสกในกะละมังใส่น้ำมนต์ใบใหญ่ แล้วลพ.ท่านก็คนๆๆๆ ขลังดีครับผมยังอยากได้เลย แต่หาตามสนามไม่เจอมาหลายปีละ

 

quote=พี เสาวภา;2116013]
ส่วนคนที่เคยได้รับแจกฟรีๆไปจากผม โดยผมไม่คิดค่าน้ำมันรถ หรือ ค่าส่งจากเงินส่วนตัวของผม ให้ฟรีๆ แบบไม่ต้องรู้ชื่อ รู้หน้าผมน่ะ เพราะผมก็ไม่อยากให้ท่านติดบุญคุณกัน ผมทำเพื่อเจตนาว่าให้ท่านจะได้มีของดีไว้ใช้หรือให้คนที่ท่านรัก แค่นี้จริงๆ คนที่ได้ไปฟรีๆ มีกี่คนครับ กรุณายกมือด้วย

ผมอีกคนหนึ่งครับ พระที่พี่พีให้มาเป็นพระนักธรรมเอาให้ลูกชายคนเล็กแขวนคอไว้
เด็กห้องธรรมดาสอบเลขคณิต ทั้งชั้น(เน้นคำว่าทั้งชั้นนะครับ ไม่ใช่ทั้งห้อง)ได้ ๓ คน ลูกชายผมเป็นหนึ่งในสามคนนั้นครับ
ขอขอบคุณพี่พี อีกครั้งหนึ่งครับ

 

ขอบคุณที่ชม คร้าบ........อิอิ

 

เมื่อวานมีโอกาสได้เจอ ขอทานนั่งอยู่ที่บันไดสะพานลอย ซึ่งปกติขอทานแก๊งเหล่านี้ผมไม่ได้ให้มานานมาก เพราะเห็นใจคนพิการมือด้วนขาด้วนเค้ายังทำมาหากิน แต่ขอทานพวกนี้ยังดูแข็งแรงดี มือเท้าครบ จึงงดส่งเสริม

แต่รายนี้มีอะไรพิเศษ ก่อนผมจะเดินไปถึง เห็นขอทานคนนี้ ภาวนาคาถาพร้อมกับนำเหรียญมาวนรอบปากกระป๋อง พลันผมปิ๊งส์ขึ้นมาทันทีเลยว่า นี่สงสัยจะเป็นขอทานอาชีพ มีวิชา มีครู ตัวจริงเสียงจริง ผมรีบล้วงกระเป๋ากางเกงสำรวจ โอเคมีเหรียญ นึกทบทวนขั้นตอน แต่.....ดันมาตกม้าตายตรงคาถา จำได้แค่...นะชาลีติ สวาหะ 555
เซ็งใจนิดหน่อย วันนี้ไม่เห็นขอทานคนนั้นแล้ว จำหน้าไม่ได้ด้วย :)

 

แหม...กำลังลุ้นว่า คาถาของเค้าจะได้ผลดลใจให้คุณนริศโยนตังค์เข้ากระป๋อง...แต่ดั๊นมาบอกตอนท้ายว่านึกถึงคาถาของพี่พีได้ไม่หมด...เอ๊ะ...ยังงัยกันแน่เนี่ย.....;40

 

เหอๆ....มีการปล่อยวิชาใส่กันด้วย

ถ้าหัวหน้าขอทานมาอ่าน กระทู้นี้ คงได้มุขสำหรับลูกน้องอื้อ

 

เรื่องนี้ต้องขอบันทึกไว้น่ะจ้ะ

 

เปิดราคาเท่าไหร่ครับ??? มีตั้งสองป้าย

 

สวยงามครับ เอาอย่างอื่นมาโชว์อีกน่ะครับ

 

บรรยายกาศกระทู้นี้ เหมือนอยู่ในศาลาจริงๆ ครับ มีพี่น้อง หมู่มิตร เฮ ฮา หยอกเย้า ให้ความรู้ สนุกสนาน มากมาย 55555+

 

คุณพีครับ มีคนจะขออ่านบทความที่ท่านเคยลงที่เว็บสวนน่ะครับ เขาขอจากผมพี่จะอนุญาติให้เขาอ่านได้ไหมครับผม

 

เหรียญ สองพระเศียรพิมพ์ปาฏิหารย์<O:p</O:p
<O:p</O:p

ที่จริงผมจะเรียกเหรียญนี้ว่าเหรียญสองหน้า หรือ เหรียญสองพระพักตร์ก็ได้เหมือนกัน<O:p</O:p
<O:p</O:p

ด้านหน้า เนื่องจากความผิดพลาดทางเทคนิค มีการปั้มท์ซ้ำ พระบรมรูปขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวซ้ำกันสองครั้ง ทำให้มองดูเห็นเป็นสองพระองค์ซ้อนกัน เรียกว่าปางปาฏิหารย์ก็ได้<O:p</O:p
<O:p</O:p

พระบารมีของพระองค์กว้างไกล ทรงบันดาลให้ที่ร้อนก็กลับกลายเป็นที่เย็น ที่แล้งก็กลับชุ่มด้วยน้ำ ที่น้ำมากก็ทรงทำให้พอดี ที่ทะเลาะเบาะแว้งกัน (ในอดีต )ก็ทุเลา ใครที่ฝืดเคืองถ้ามีรูปท่านเยอะๆ ก็หายฝืด ( ในพวกแบงค์น่ะครับ สีน้ำตาลยิ่งดี ...แหะๆ )
<O:p</O:p
พอผมได้เหรียญนี้มา จากรุ่นน้องสายของผมเมื่อเกือบยี่สิบปีมาแล้ว ผมรีบเอาไปให้หลวงปู่อาจารย์ของผมท่านดู ท่านหยิบดู แล้วบอกว่าแปลกดี ไม่เคยเห็น มาสององค์เลย ดีเป็นสองเท่า <O:p</O:p
<O:p</O:p

แค่ท่านองค์เดียวบารมีก็เหลือล้น ที่นี้มาสองไม่ต้องบรรยายเพิ่ม หลวงปู่อาจารย์ผมเลยจารแล้วเสกให้ หลวงปู่ท่านแก่แล้ว จารเบามาก มองไม่เห็นแล้วตอนนี้ นอกจากนั้นผมยังให้ท่านเสกอีกหลายครั้ง แถมมาเป็นร้อยๆครั้ง จนท่านบอกพอแล้ว <O:p</O:p
<O:p</O:p

จนมาเจอหลวงพ่อทรง พระอย่างหลวงพ่อทรงนี่หายากน่ะครับ ครบเครื่อง ผมเลยขอท่านเสกซ้ำ ท่านมองดูแล้วยิ้มบอกว่าแปลกดี แล้วจารให้ รอยจารบางและเบา ส่องไม่ค่อยเห็นแล้วครับ<O:p</O:p
<O:p</O:p

ตามรูปน่ะเป็นเหรียญห้าบาท จะมีพระองค์ท่านหันข้าง พระองค์ท่านเป็นเทพเทวดาเป็นๆที่ผมเห็นมาตั้งแต่ผมยังเด็ก ผมมีความเคารพท่านอย่างสูงสุด และกราบขอพระรัตนตรัย ขอให้พระองค์ ท่านเทพเทวดาที่มีชีวิตพระองค์นี้ ให้มีพระพลานามัยที่แข็งแกร่ง ไปให้นานที่สุดให้นานมากกว่าผมซึ่งเป็นแค่พวกบริวารข้าทาสของท่านไปสัก สี่ห้าเท่า<O:p</O:p
<O:p</O:p

ผมมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับพระองค์ท่านหน่อยหนึ่ง ในบางตอนของชีวิตที่ผมผ่านมา จะไม่เกี่ยวกับเหรียญโดยตรงน่ะครับ ถือว่าคนแก่เล่าความหลังก็แล้วกันขอโอกาศผมเชิดชูคนที่น่าเชิดชู และเป็นที่เคารพรักของผม<O:p</O:p
<O:p</O:p

ในยุค ๑๔ ต.ค. ๑๖ น่ะ ผมเรียนปีสองอยู่ที่จุฬาฯ ระหัส ๑๕xxxx ( ที่จริงจำได้แม่นแต่อุบไว้ ) เหตุการณ์มันยาว ผมจะไม่เล่าทั้งหมด เพราะมันยาวมาก ผมไปร่วมกับการประท้วงในฐานะนักศึกษา ที่รักชาติบ้านเมือง ไม่ได้เป็นพวกแกนนำอะไรกับเขาหรอก เพราะเป็นคนไม่ซีเรียส เรื่องการเมือง ที่จริงใครมาก้ได้ แต่อยากให้ชาติบ้านเมือง มีประชาธิปไตยแบบชาติที่เจริญทั้งหลาย<O:p</O:p
<O:p</O:p

ขอเล่าข้ามมาเลย พอเหตุการณ์เข้ามาวันที่ ๑๕ ต.ค. เหตุการณ์เริ่มสงบ หลังจากยิงกันไปวันหนึ่ง เพราะฝ่ายผู้นำรัฐบาลทั้งสามคน ได้หนีไปต่างประเทศ ในท้องถนนมีแต่คน ขับรถไปมา คนเดินไปมา แต่ไม่มีเจ้าหน้าที่ทหารและตำรวจน่ะครับ ( เห็นจ่าแก่ๆ โบกรถคนเดียว แถวสามย่าน มีคนด่าแกเยอะเหมือนกัน แกก็หน้าแหย๋ แต่ก็ก้มหน้าทำหน้าที่ต่อไป...คนแบบนี้หายากน่ะครับ ) แต่รถก็ไม่ติด คนไทยไปไหนก็ยิ้มให้กัน เป็นสังคมไทยที่ perfact ที่สุดเท่าที่เคยเห็น มีคนออกเรี่ยไรบ้าง เพื่อเอาเงินไปช่วยนักศึกษา คนที่ไม่ได้เข้าร่วม แต่อยากจะช่วย ก็บริจาคเงิน ผมเคยเห็นเงิน ใส่ลังกระดาษ เป็นหลายสิบกล่องน่ะครับ แต่ไม่บอกว่าเห็นที่ไหน

แต่ความโมโหโกรธแค้นเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลยังอยู่ ยังมีประชาชนบางกลุ่ม ยังมีอารมณ์ค้างด้วยความโกรธ พวกนี้ยังจะหาที่ระบายความแค้นอยู่ ด้วยการทำลายหรือ เผาสถานที่ราชการ แต่ไม่ทำร้ายกันเองน่ะครับ ตอนนั้นความสามัคคีเป็นหนึ่งเดียวจริงๆ<O:p</O:p
<O:p</O:p

เล่ามาถึงตอนนี้ขอขั้นด้วยเหตุการณ์อีกเหตุการณ์หนึ่ง เคยมีผู้ใหญ่ของบ้านเมืองคนหนึ่ง ตอนนั้นเป็นกระทั่งรัฐมนตรี เป็น ดร.ด้วย เมื่อไม่กี่ปีมานี่เอง ท่านออกมาพูดเรื่องเหตุการณ์นี้ ว่าท่านลองสอบสวนประวัติดู และในตอนหนึ่งบอกว่า ไม่มีการยิงปืนกล ลงจาก ฮ มายังฝูงชน ผมอยากจะกราบเรียนถามท่านว่า ไม่ทราบท่านพูดด้วยอะไรอ้าง ผมและเพื่อน หรือ คนรุ่นผมได้ฟังแล้วคงหัวร่อก้ากๆๆ ตอนนั้นท่านเองน่ะ คงเรียนต่างประเทศ และผมไม่กล้าจะไปคุยถึงเรื่องส่วนตัวท่าน แต่คนที่เขาวิ่งหนีลูกปืนน่ะในเหตุการณ์นั้น่ะ เขายังมีชีวิตอยู่หลายคนน่ะครับ นั่งพิมพ์อยู่นี่ก็คนหนึ่งแล้วครับ<O:p</O:p
<O:p</O:p

ความจริงเลยมีการยิงปืนลงมาจาก ฮ หลายชุด มายังกลุ่มประชาชน พระภิกษุ รถเมล์ บริเวณ สนามหลวง ใบมะขามน่ะปลิวว่อน พวกผมถึงรู้ว่าถูกยิงลงมา วิ่งกันตับแลบ ดีว่า มีหลวงพ่อดีในคอ และมีพระบารมีของเทพเทวดาเป็นๆคือพระเจ้าอยู่หัวน่ะคุ้มตัวอยู่ ส่วนการยิงน่ะ ไม่ใช่ชุดเดียว การยิง บินวนไปยิงตั้งแต่ ธรรมศาสตร์ มาถึงถนนราชดำเนิน มีรอยกระสุน โตเท่ากำปั้น บริเวณตัวตึกของธรรมศาสตร์ ตึกสลากกินแบ่งและ ตึกบริเวณนั้น หลายสิบรู จากมุมยิงสูง ช่างภาพเขาถ่ายรูปกันไว้ ไม่ใช่เป็นร้อยรูป แต่เป็นร้อยๆช่างภาพ คนที่อยู่ในเหตุการณ์ยังอยู่เป็นๆก็หลายคน ความจริงให้เป็นความจริงเถอะครับ ชาวบ้านยุคนั้น รู้กระทั่งคนยิงลงมาน่ะใคร เป็นคนเดียวกับที่ได้เหรียญกล้าหาญจากเวียดนาม ด้วยเหตุการณ์คล้ายๆกัน คือยิงปืนกล ฮ ไปยังเวียดกง เหตุการณ์ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป แต่ขอความกรุณาอย่าบิดเบือนเลยครับ ให้ประวัติศาสตร์เป็นตัวอย่างให้ลูกหลานได้เรียนรู้เถอะครับ<O:p</O:p
<O:p</O:p

ผมกับเพื่อนพอหนีออกมาได้ ก็กลับไปรวมตัวกันที่บ้านผม เพื่อนคนหนึ่ง ชื่อ ไอ้บัง เป็นอิสลามแต่กินหมู กินเหล้า ( ขอโทษน่ะครับ ตอนเด็กๆก็เป็นแบบนั้นแหละ มันบอกอ้างว่าใต้หลังคาพระเจ้าท่านไม่เห็น ก็เมากันมาตลอด ) ตอนนั้นไอ้บังใส่รองเท้าแตะอยู่ มันขอเปลี่ยนเป็นรองเท้าผ้าใบของผม มันจะขอกลับไปอีกที่บริเวณถนนราชดำเนิน พวกผมพยายามทัดทานมัน ผมบอกมันว่ามึงอยู่ช่วยกูขนเลือดให้สภากาชาดนี่แหละ เขาต้องการคนช่วย ( เจ้าหน้าที่เขาไม่พอ คนเจ็บมีเยอะ ) แล้วประการสำคัญมึงจะเอาอะไรไปสู้เขาว่ะ มันไม่ยอม มันบอกจะเขาไปช่วยพวกข้างใน ( แถวถนนราชดำเนิน ) ตามสายเลือดนักสู้ของมัน

ตกลงมันเอารองเท้าผมไป ทิ้งรองเท้าแตะของมันให้ผมดูต่างหน้า ผมเก็บรองเท้าแตะไว้ จนย้ายบ้านไปมาหลายที รองเท้าแตะก็สูญหายไป มันไม่เคยเอารองเท้าผ้าใบมาคืนผม แล้วกับมาเอารองเท้าแตะของมันคืนไป เปิดเรียนก็หายไปเลย ไม่มาคณะ และพวกผมตามไปกี่ที่ก็ไม่เจอมัน <O:p</O:p
<O:p</O:p

ผมอยากจะบอกมันว่า ไอ้บังถ้ามึงยังไม่ตาย แล้วเสือกมาอ่านกระทู้นี้ ( สงสัยเหมือนกัน ว่ามันจะมาอ่านเรื่องพระหรือปล่าว แต่มันคงมีลูกหลานบ้างล่ะ ) แล้วยังจำกูได้ ที่อยู่ที่บ้านในสถานเสาวภา เคยเรียนวิดยาด้วยกัน มึงรีบโทรมาหากูโดยด่วน 086 322 8619 กูจะเอารองเท้ากูคืน ส่วนรองเท้าแตะของมึง กูจะซื้อให้มึงใหม่น่ะเพื่อน...แหะๆ<O:p</O:p
<O:p</O:p

ตกลงหลังจาก วันที่ ๑๔ ต.ค. แล้วเหตุการณ์เริ่มคลายความตึงเครียด แต่ยังมีพวก ที่ยังโมโหอยู่ วิ่งทั่วเมือง ก่อความวุ่นวายบ้าง พวกผมกลับไปที่ศูนย์นิสิตนักศึกษา ที่จุฬาฯ เขาแต่งตั้งให้เป็นพวกหน่วยเคลื่อนที่เร็ว เพราะมีรถ เจ้าของรถตอนนั้นเรียนหมอ คนๆนี้ตอนสอบ ม.ศ.๕ ยุคนั้น เขาติดหนึ่งในสิบอันดับต้นของประเทศไทย คนนี้ไม่ธรรมดา รถที่มี เป็นรถโฟล์ค ไม่ใช่เต่า ลืมรุ่นซ่ะแล้ว ตอนนี้ไอ้หมอนี่อยู่ทีอเมริกา เป็นหมอที่นั่น สงสัยมันจะไม่กลับมาแล้ว <O:p</O:p
<O:p</O:p

พอไปที่ศูนย์นิสิต พวกรุ่นพี่แจกงานทันที บอกว่าให้ไปที่โรงพักดุสิต เพราะคนจะเผาโรงพัก พวกผมก็ไปกันประมาณสี่ห้าคน ตอนนั้นไม่ได้กลัวอะไรยังเด็ก มีแต่หัวใจ และเท้าเอาไว้วิ่ง ...แหะๆ หน้าที่คือไปขอร้องชาวบ้าน ถ้าเขาจะใช้กำลัง ก็บอกว่าเหตุการณ์จบแล้ว สามคนนั่นหนีออกนอกประเทศไปแล้ว เขาบอกให้ไปก็ไป บึ่งรถรีบไป ส่วนค่าน้ำมันออกเองเพื่อชาติ <O:p</O:p
<O:p</O:p

ที่โรงพัก ดุสิตจะข้ามไป เพราะไม่มีอะไรตื่นเต้น เพราะเหตุการณ์สงบ จำได้ว่าตำรวจท่านดีใจมากที่เจอ ยกข้าวต้มมาให้กิน ผมไม่เคยมีตำรวจเลี้ยงข้าว ก็นั่งกินกันไป คุยกันไป รอดูเหตุการณ์<O:p</O:p
<O:p</O:p

จนประมาณ ห้าทุ่ม มีโทรศัพย์จาก ศูนย์นิสิตฯ รุ่นพี่ โทรมาที่โรงพักดุสิต ตอนนั้นไม่มีใครรู้จักมือถือน่ะครับ รุ่นพี่บอกว่าให้รีบไปที่โรงพัก บริเวณ ท่าพระ ด่วน มีรายงานว่ามีคนจะไปเผาโรงพัก ไปด่วนจี๋<O:p</O:p
<O:p</O:p

โอ้โฮ ยุคนั้น ฝั่งธนฯ ท่าพระน่ะโคตรไกลเลย บ้านนอกมากๆ แทบไม่เคยไปกันเลย แต่ก็บึ่งรถกันไป ไปถึงน่ะมืดตึ้ดตื้อ คงประมาณเที่ยงคืนกว่าๆถ้าจะได้ ท่านต้องจิตนการหน่อย โรงพักน่ะ เป็นแบบไม้ โบราณ มีบันไดขึ้นสองด้าน และมีมุขตรงกลางกว้างพอสมควร โรงพักแบบนี้ ยังมีเห็นตามต่างจังหวัด หรือ จวนผู้ว่า เป็นแบบสมัยนิยมที่สร้างกัน น่าจะก่อนผมเกิดหลายสิบปีซ่ะอีก โรงพักแบบนี้ พอเดินไปจะดังเอี้ยดๆดูคลาสสิกมากครับ<O:p</O:p
<O:p</O:p

พอไปถึงมีคนชุมนุม รวมตัว อยู่หน้าโรงพักแล้ว เป็นชาวบ้าน กลุ่มใหญ่ มี คบเพลิง และ โมโลต็อป ค็อกเทล ( ไม่ทราบเด็กรุ่นนี้รู้จักหรือไม่ ) ระเบิดขวดใส่น้ำมัน จุกด้วยผ้าน่ะแหละครับและอาวุธ มีดไม้ครบมือ พวกผมไปก็แนะนำตัว พูดคุยกับพวกพี่ๆเขาสักพัก ว่าเหตุการณ์สงบแล้ว อย่าไปเผาอะไรเลยครับ เขาก็เชื่อดีๆ และบอกว่าไม่มีอะไรแล้วจะกลับกันล่ะยุคนั้นคนเชื่อนักศึกษาน่ะครับ เขาคงเมตตาเอ็นดู เห็นว่าเด็ก ซื่อๆกัน และมีอุดมการณ์<O:p</O:p
<O:p</O:p

พวกผมเลยเดินไปที่โรงพัก โรงพักปิดไฟมืดน่ะครับ พอเดินขึ้นบันไดมา เงยหน้าก็เห็นโต้ะปูผ้าขาว บนโต้ะนั้น มีรูปพระบรมฉายาลักษณ์ขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอยู่ตั้งอยู่ พวกผมมองซ้ายมองขวา ไม่เห็นมีคน หลังจากมองซ้ายมองขวาอยู่สักพักก็มี คนโผล่ออกมาจากมุมมืด พวกผมมองดูแกไม่มีอาวุธอะไร แกถามว่าพวกผมเป็นใคร ผมบอกว่าเป็นนักศึกษาครับ แล้วบอกว่า ศูนย์นิสิตนักศึกษาส่งพวกผมมาพูดกับชาวบ้าน ไม่ให้เผาโรงพัก<O:p</O:p
<O:p</O:p
แกบอกว่าผมเป็นคนโทรไปเองครับ ตกลงชายนั้นเป็นดาบตำรวจประจำโรงพัก แกเล่าว่า พอวันที่ ๑๓ ต.ค. มีคำสั่งให้เตรียมพร้อม และส่งกำลังเข้าไปสนับสนุนในด้านพระนคร ผู้กำกับ ( คนที่เป็นหัวหน้าน่ะครับผมไม่แน่ใจว่า สารวัตรหรือ รองผู้กำกับเพราะนานจัด ) ท่านและพวกตำรวจมีบ้านพักหลัง โรงพักนั่นเอง ผู้กำกับท่านนี้ เป็นธรรมศาสตร์เก่าครับ ท่านรู้ว่าจะมีการยิงกันแน่ๆจากเหตุการณ์ที่ตึงเครียดมาก ท่านเลยประชุม พวกลูกน้องแล้วบอกว่า พวกมึงจะไปกันก็ไป แต่กูไม่ไป ว่าแล้วท่านก็กลับเข้าบ้าน ตกลงเมื่อนายไม่ไป ลูกน้องมองหน้ามองตากันแล้ว ก็ไม่มีใครไป ต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน <O:p</O:p
<O:p</O:p

ตกลงตำรวจโรงพักนี้ไม่ได้เข้าไป เตรียมพร้อม และอยู่ในกลุ่มพวกที่ยิงใส่ประชาชนน่ะครับ ( เช็คข้อมูลกลับไปได้น่ะครับ ถ้าใครเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นั้น ผมยืนยันว่าได้ยินมาอย่างนี้ ชัดเจนสองรูหู ) สาเหตุที่ไม่ไป เพราะท่านผู้กำกับเห็นชัดว่าต้องมีการยิงนักศึกษาและประชาชน ท่านเลยไม่ไปร่วม แพราะคงไม่ต้องการยิงใส่คนบริสุทธิ์ ( ถ้าผมได้มีวาสนาเจอท่านอีกครั้ง ท่านคงจะแก่มากแล้ว ผมจะขอกราบตีนท่านน่ะขอรับ ตำรวจอย่างท่านหายากมากครับ ) ส่วนพวกลูกน้องก็เผ่น แยกย้ายกันไป<O:p</O:p
<O:p</O:p

ที่นี่ พี่ดาบแกก็ไม่ได้ไปกับเขาด้วย แกก็เลยรับหน้าที่มาเฝ้าของหลวง ฟังข่าวไปด้วย จนมาถึงเหตุการณ์ วันที่ ๑๕ กลางคืน เริ่มมีคนสะสมกันมากหน้าโรงพัก แล้วแกดูเหตุการณ์ว่า คงจะไม่ดี และจะมีการเผาโรงพักแน่ๆ แกอยู่ตัวคนเดียว เรื่องจะยิงใส่คนนั้นลืมไปได้ มีแต่จะหนี หรือ ทำอย่างไร ด้วยความซื่อสัตย์ในหน้าที่และปฏิภานไหวพริบของตำรวจไทย แกก็เลยโทรไปยังศูนย์นิสิต ขอให้ส่งคนมาช่วยพูดกับชาวบ้านหน่อย ในขณะเดียวกันแกก็ต้องซื้อเวลา จนกว่าศูนย์นิสิตนักศึกษาจะส่งคนมาช่วย<O:p</O:p
<O:p</O:p

แบบไวด้วยความคิดตามสัญชาติญาณ...แหะๆ ตามความคิดของแก พี่ดาบก็เอาโต้ะมาตั้งตรงกลางมุขหน้าโรงพัก เอาผ้าขาวมาปู แล้วอัญเชิญพระบรมฉายาลักษณ์ขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมาตั้งเด่นเป็นสง่า บนโต้ะ <O:p</O:p
<O:p</O:p

แล้วก็มาจริงๆ พอพวกชาวบ้าน( เรียกชาวบ้านก็แล้วกัน ) พอรวมตัวกันได้พอ ก็ยกพวกเดินขึ้นมาบนโรงพัก แต่พอจะถึงข้างบน เงยหน้าเห็นพระบรมฉายาลักษณ์ขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พวกเขาก็ชงัก มือที่ก่ะจะเขวี้ยงระเบิดขวดใส่โรงพักก็ลด ลง แล้วยืนซุบซิบกันสักพักแล้วก็ล่าถอยกันออกไป พี่ดาบที่แอบมองอยู่ก็โล่งใจเพราะถ้าเขาปาระเบิด แกก็คงเผ่นลง ตรงหลังโรงพักเหมือนกัน<O:p</O:p
<O:p</O:p

และด้วยอำนาจพระบารมีอีกครั้งบนผืนแผ่นดินไทยนี้ แค่พระบรมฉายาลักษณ์ก็สามารถป้องกันโรงพักไม่ให้ถูกเผาได้ พวกที่ขึ้นมาเผา พอเจอรูปพระองค์ท่านตั้งอยู่ก็ไม่สามารถตกลงใจจะ ขว้างระเบิดใส่ได้ เหตุการณ์เล็กๆแบบนี้คงเกิดขึ้นหลายพันครั้ง ภายใต่ร่มพระบารมีของเทพยดาที่เดินได้ พระองค์นี้น่ะครับ ในผืนแผ่นดินแผ่นนี้<O:p</O:p
<O:p</O:p

กลับมาที่เหรียญ สองหน้า ผมคงไม่ต้องบรรยายความในใจต่อ ผมเก็บเหรียญชิ้นนี้อย่างดีในกระเป๋าสตางค์ ติดตัวไม่เคยห่างไปทุกที่ ทั่วไทย มั่นใจสองเท่า ...แหะๆ<O:p</O:p
<O:p</O:p

เขาเล่ากันว่า ในที่ๆมีอาถรรพ์ วิธีจะแก้อาถรรพ์ของพื้นที่นั่น ก็เชิญพระบรมฉายาลักษณ์หรือพระปรมาภิไทยไปด้วย พระบรมฉายาลักษณ์นี้ ไปได้ทุกที่ เพราะท่านเป็นเจ้าของแผ่นดินครับ<O:p</O:p
<O:p</O:p

ป.ล.รุ่นพี่ของผม เคยย้ายเข้าไปพักบ้านพักของข้าราชการแล้วเจอผีดุ แกก็ไม่ใช่หมอผี พระยังไม่ห้อยเลย วิธีที่แกใช้ก็คือ เอาไปปริญญา ( ปริญญาตรี จากมหาวิทยาลัย ยุคนั้นรับจากพระหัตถ์ขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทุกคนครับ และท่านจะไปทรงดนตรีให้พวกเราฟัง ที่จุฬาฯทุกปีครับ) เดินโบกไปทั่วบ้านแล้วบอกกับผีน่ะครับ ว่ารู้ไหมนี่ของใคร ของในหลวงน่ะโว้ย รับพระราชทานมากับมือ ท่านเสด็จมาเองเลยนี่ ไปๆๆๆๆ ไปซ่ะ แล้วโบกใบปริญญาไปทั่วบ้านเหมือนเดินพรมน้ำมนต์น่ะครับ<O:p</O:p
<O:p</O:p

ผมจะบอกคุณว่า ได้ผลครับ ตั้งแต่นั้น นอนสบาย เด็กไม่ตกใจตื่น ที่ตกใจตื่นน่ะผี ครับ มันคงเกรงพระบารมีของในหลวง เลยเผ่นแนบ...แหะๆ ไม่ได้โม้น่ะจ้ะ เรื่องจริง<O:p</O:p
<O:p</O:p

ผมเขียนเรื่องข้างบน จากความจำแก่ๆ ที่เรื่องเกิดขึ้นมาเกือบสี่สิบปีมาแล้ว รายละเอียดอาจจะผิดพลาดไปบ้างกราบขออภัยน่ะครับ แต่ประเด็นรับรองไม่พลาดครับ<O:p</O:p

 

เซ็งเลย...วันนี้จัดชุด ลพ.ทรง ใหม่ ไม่รู้หายไปอยู่ไหนอีกหลายองค์ แถมเหรียญหล่อหน้าเสือกำลังสงสัยว่าจะปลอมอีกเช่ามาตั้งสองปีแล้วพึ่งจะรู้สึก...เฮ้อ....ไม่รู้องค์อื่นจะมีงานเข้าอีกไหมเนี่ย.....แล้วก็มีพลาดไปเอารุ่นนะ...มาซะด้วย...เดี๋ยวไปค้นเพิ่มอีกจะเอามาให้ดูนะครับ....รุ่นคุณพุ่มอยู่ไหนน่า....