เห็นจักเป็นสักว่าเห็น เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง เมื่อทราบจักเป็นสักว่าทราบฯ

[๔๓] พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรกัจจานะ โลกนี้ โดยมากอาศัยส่วน ๒ อย่าง คือ
ความมี ๑ ความไม่มี ๑ ก็เมื่อบุคคลเห็นความเกิดแห่งโลกด้วยปัญญาอันชอบตามเป็นจริงแล้ว
ความไม่มีในโลก ย่อมไม่มี เมื่อบุคคลเห็นความดับแห่งโลกด้วยปัญญาอันชอบตามเป็นจริงแล้ว
ความมีในโลก ย่อมไม่มีโลกนี้โดยมากยังพัวพันด้วยอุบายอุปาทานและอภินิเวส แต่พระอริยสาวก
ย่อมไม่เข้าถึง ไม่ถือมั่น ไม่ตั้งไว้ซึ่งอุบายและอุปาทานนั้น อันเป็นอภินิเวสและอนุสัย อันเป็น
ที่ตั้งมั่นแห่งจิตว่า อัตตาของเรา ดังนี้ ย่อมไม่เคลือบแคลงสงสัยว่าทุกข์นั่นแหละ เมื่อบังเกิด
ขึ้น ย่อมบังเกิดขึ้น ทุกข์เมื่อดับ ย่อมดับ พระอริยสาวกนั้นมีญาณหยั่งรู้ในเรื่องนี้โดยไม่ต้อง
เชื่อผู้อื่นเลย ด้วยเหตุเพียงเท่านี้แล กัจจานะจึงชื่อว่าสัมมาทิฐิ ฯ

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๖ หน้าที่ ๑๕/๒๘๘

 

1. ละสังโยชน์ ได้หมดแล้วหรือ โยมอุรุเวลา


ขอให้ตอบแบบตรงไปตรงมาแบบลูกผู้ชาย ไม่ต้องยกพระพุทธพจน์มา ไม่ต้องเฉไฉไปมา


2. พระพุทธองค์ ทรงบัญญัติ ธุดงควัตร 13 มีพระสงฆ์องค์ใด ถือได้ครบหมดทุกข้อบ้าง


ขอคำตอบแบบสั้นๆ ด้วย


3. ใครคือ ผู้เสมอด้วยพระพุทธเจ้า


ขอแบบสั้นๆ ชัดๆ และ ให้ตรงคำถามด้วย

 

ข้อ ๑ ผมไม่ตอบครับ เพราะการประพฤติปฏิบัติจะรู้ได้ด้วยการสนทนา การอยู่ด้วยกันนานๆ ไม่ได้อยู่ที่คำพูดครับ
ข้อ ๒ และ ข้อ ๓ ผมตอบพระคุณเจ้าไปในกระทู้นั้นฯ แล้ว ขอพระคุณเจ้าพิจารณาธรรมของพระพุทธองค์เถิดครับ
กราบอนุโมทนาครับ

 

อาตมาย่อมพิจารณาในพระธรรมของพระพุทธเจ้า ที่ถูกต้อง จริงแท้


และย่อมชี้ให้เห็นว่า คนที่นำมาลงนั้น ตีความบิดเบือนไปหรือไม่ เพื่อรักษาความถูกต้องแห่งพระพุทธพจน์ ซึ่งเป็นหน้าที่ของอาตมา


เอวัง โหตุ