แก้โกรธ คนมักโกรธ แก้ตามนี้

ความโกรธนั้นทุกคนต้องมีเป็นธรรมดาตราบใดที่ยังไม่เป็นพระอรหันต์ก็ต้องมีจะมีมากบ้างน้อยบ้าง แต่เราก็ต้องระวังระงับให้ได้โดยใช้สติควบคุม การมาปฏิบัติธรรมก็สามารถช่วยให้ความโกรธน้อยลงได้บ้าง คือ ระงับได้เร็วขึ้น

หลวงตาแนะวิธีการแก้อารมณ์โกรธว่า ให้หาภาพพระพุทธรูป หรือพระสงฆ์องค์ใดองค์หนึ่งที่เราเคารพนับถือ อัดขยายภาพให้ใหญ่แล้วใส่กรอบตั้งไว้ในที่ที่เหมาะสม และเราสามารถมองเห็นได้บ่อยๆ แล้วนั่งมองดูทุกวันๆ

พอเวลาโกรธใครก็ให้นึกถึงหน้าท่าน แล้วอารมณ์โกรธก็จะหายไปเอง ให้ทำเช่นนี้เรื่อยๆ จนกลายเป็นความเคยชินพอเกิดอารมณ์โกรธปั๊บก็ให้เห็นหน้าท่านปุ๊บ กลายเป็นสมาธิเลย

เวลาคนโกรธนั้นจะแสดงออกทางกาย ทางวาจา ทางใจ ทางกายก็ออกมาทางสีหน้าและแววตา การกระทำบ้าง ทางวาจาก็ด่าบ้าง ทางใจก็คิดมุ่งร้ายต่อเขาบ้าง

รู้หรือเปล่าว่า เวลาโกรธ ร่างกายต้องทำงานมากขนาดไหน ธาตุทั้งสี่นั้นทำงานป่วนไปหมด คือ ทำงานไม่เป็นระบบ กระทบถึงหัวใจด้วย เป็นแบบนี้บ่อยๆเข้า โกรธบ่อยๆ อายุจะสั้น เพราะมันกระทบร่างกายโดยตรง เพราะจิตควบคุมธาตุอยู่ จิตเป็นอย่างไร ก็กระทบธาตุด้วย

บางคนโกรธมาก มีอาวุธอยู่กับตัวก็ถึงขั้นทำร้ายกัน ฆ่าเขาติดคุกติดตาราง ต้องเดือดร้อนไปทั่วเพราะอารมณ์โกรธเพียงแค่นี้

เหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะไม่มีสติคอยควบคุม สิ่งเหล่านี้อยู่ที่การฝึกจิต ฝึกสมาธิ ให้สังเกตจากพอตาเห็นภาพปั๊บ หูก็ได้ยิน การสัมผัส อารมณ์จะเริ่มปรุงแต่งเสริมทันที ถ้าไม่มีตัวสติคอยควบคุมก็จะไปเรื่อย

เหมือนกับการภาวนา เรากำลังภาวนาอะไรอยู่ก็ตาม เผลอแป๊บเดียว จิตก็ไปคิดเรื่องอื่นแล้ว นี่เป็นเพราะเราไม่มีสติเข้าไปควบคุม พอนึกได้ก็กลับมาภาวนาใหม่

ฉะนั้น เวลาทำอะไร ต้องใช้สติเป็นตัวควบคุมตลอด
ทำด้วยความมี "สติสัมปชัญญะ"

คติธรรมคำสอนโดย... พระอาจารย์วรงคต วิริยธโร (หลวงตาม้า)

 

ต้นเหตุของคำว่า "ใครจะใหญ่เกินกรรม" หลวงตาม้าท่านเล่าว่า มีอยู่ครั้งหนึงสมัยโน้น มีกลุ่มลูกศิษย์กลุ่มหนึ่งนั่งถกเถียงกันเกี่ยวกับประเด็นทางโลกทางธรรมอย่างเข้มข้นต่อหน้าหลวงปู่ดู่ ระหว่างนั้นหลวงปู่ดู่ท่านเพียงนั่งฟังอยู่ไม่พูดอะไรอยู่เป็นเวลานาน แล้วท่านก็พูดขึ้นลอยๆว่า "ใครจะใหญ่เกินกรรม" สิ้นเสียงคำหลวงปู่ศิษย์ทุกคนตรงนั้นก็คิดขึ้นได้และเลิกถกเถียงกัน นับว่าเป็นความอัจฉริยะของหลวงปู่โดยแท้ อันคำที่หลวงปู่กล่าวนั้นจริงแท้แน่นอนโดยธรรม อันธรรมะนั้นเป็นสัจธรรมตามธรรมชาติ "ใครจะใหญ่เกินกรรม"

กรรม คือ อะไร? กรรม คือ การกระทำ
การกระทำนั้นมี ๒ อย่าง

คือ

๑. การกระทำกรรมดี
๒. การกระทำกรรมชั่ว

การกระทำกรรมดี เป็นการกระทำที่เป็นบุญหรือเป็นกุศล
การกระทำกรรมชั่ว เป็นการกระทำที่เป็นบาปหรือเป็นอกุศล

ถ้าหากบุญกุศลส่งผลเมื่อไรเราก็จะพบกับความสุข ความเจริญรุ่งเรือง ความสำเร็จ ความสมหวัง ความคล่องตัว มีกำไร ป่วยอยู่ก็จะหายป่วย ที่หน่ายอยู่ก็จะกลับมารัก ฯลฯ

ถ้าหากบาปอกุศลส่งผลเมื่อไรเราก็จะพบกับความทุกข์ ความเสื่อม ความล้มเหลว ความผิดหวัง การติดขัด ขาดทุน ป่วยอยู่ก็จะตาย ที่รักอยู่ก็แหนงหน่าย ฯลฯ

ฉะนั้นคำว่า " กรรม " หมายถึงความดีและความไม่ดีด้วยเพราะกรรมคือการกระทำ และท่านเลือกการกระทำในขณะปัจจุบันนี้ของท่านได้เอง อย่าลืมว่าคนเราต้องมีเสบียงไว้เลียงตัว หากไม่สร้างบุญบารมีไว้ ท่านจะลำบากในวันหน้า

 

ต้นเหตุของคำว่า "ใครจะใหญ่เกินกรรม" หลวงตาม้าท่านเล่าว่า มีอยู่ครั้งหนึงสมัยโน้น มีกลุ่มลูกศิษย์กลุ่มหนึ่งนั่งถกเถียงกันเกี่ยวกับประเด็นทางโลกทางธรรมอย่างเข้มข้นต่อหน้าหลวงปู่ดู่ ระหว่างนั้นหลวงปู่ดู่ท่านเพียงนั่งฟังอยู่ไม่พูดอะไรอยู่เป็นเวลานาน แล้วท่านก็พูดขึ้นลอยๆว่า "ใครจะใหญ่เกินกรรม" สิ้นเสียงคำหลวงปู่ศิษย์ทุกคนตรงนั้นก็คิดขึ้นได้และเลิกถกเถียงกัน นับว่าเป็นความอัจฉริยะของหลวงปู่โดยแท้ อันคำที่หลวงปู่กล่าวนั้นจริงแท้แน่นอนโดยธรรม อันธรรมะนั้นเป็นสัจธรรมตามธรรมชาติ "ใครจะใหญ่เกินกรรม"

กรรม คือ อะไร? กรรม คือ การกระทำ
การกระทำนั้นมี ๒ อย่าง

คือ

๑. การกระทำกรรมดี
๒. การกระทำกรรมชั่ว

การกระทำกรรมดี เป็นการกระทำที่เป็นบุญหรือเป็นกุศล
การกระทำกรรมชั่ว เป็นการกระทำที่เป็นบาปหรือเป็นอกุศล

ถ้าหากบุญกุศลส่งผลเมื่อไรเราก็จะพบกับความสุข ความเจริญรุ่งเรือง ความสำเร็จ ความสมหวัง ความคล่องตัว มีกำไร ป่วยอยู่ก็จะหายป่วย ที่หน่ายอยู่ก็จะกลับมารัก ฯลฯ

ถ้าหากบาปอกุศลส่งผลเมื่อไรเราก็จะพบกับความทุกข์ ความเสื่อม ความล้มเหลว ความผิดหวัง การติดขัด ขาดทุน ป่วยอยู่ก็จะตาย ที่รักอยู่ก็แหนงหน่าย ฯลฯ

ฉะนั้นคำว่า " กรรม " หมายถึงความดีและความไม่ดีด้วยเพราะกรรมคือการกระทำ และท่านเลือกการกระทำในขณะปัจจุบันนี้ของท่านได้เอง อย่าลืมว่าคนเราต้องมีเสบียงไว้เลียงตัว หากไม่สร้างบุญบารมีไว้ ท่านจะลำบากในวันหน้า

 

ผมขออนุญาตแชร์วิธิการของผมบ้างนะครับ
ก่อนหน้านี้ไม่นานผมจิตตกขั้นรุนแรง คือถูกกระทำ ถูกกระทบหลาย ๆ เรื่อง
ในเวลาใกล้ ๆ กัน และต่อเนื่องกัน แต่ละเรื่องค่อนข้างเจ็บใจมาก
ทั้งเรื่องภายในครอบครัวพี่น้อง ไม่สามารถกระโดดหนีออกมาได้ ได้แต่ทน
ช่วงหลังมาฝึกสติปัฏฐาน ๔ เองแบบงู ๆ ปลา ๆ สลับเจริญเมตตา
ทุกเช้าก่อนออกบ้านจะไหว้พระ สมาทานศีล ๕ กรรมบท ๑๐
และจะกราบเท้าแม่ กินข้าวเสร็จก็จะกราบขอบคุณแม่ และขอขมาโทษแม่
หลาย ๆ วันจะกราบเท้าแม่ตอนก่อนนอนด้วย
ทำให้มันชิน พยายามเอาความเก่ง ความถือตัวของตัวเองออกบ่อย ๆ
เวลาทำสมาธิก็จะเจริญเมตตากำหนดจิตจี้ไปหาคนที่เราโกรธเกลียดมาก ๆ
ไล่ทีละคน ก็จะกำหนดว่าเขาได้มาเอาคืนเราแล้ว เขาก็โครงกระดูก
เราก็โครงกระดูก ขอให้หมดเวรหมดกรรมกันในชาตินี้
ไม่ขอตามจองล้างจองผลาญใคร ขอเป็นมิตรกับทุกคน ไม่ขอเป็นศัตรูกับใคร
ขอให้ศัตรูของเราเกิดสัมมาทิฐิ เกิดปัญญา ขอให้พ้นทุกข์
แล้วก็พยายามระวังกาย วาจา ใจ ไม่ให้ไปกระทบใคร
เวลาไหนที่ใจกระทบอะไร แล้วรู้สึกไม่ชอบใจ ก็จะรีบเจริญเมตตา
และบอกตัวเองต้องมีความอดทน ขันติเป็นเครื่องเผากิเลส
รู้สึกว่าสติมันเริ่มเร็ว เวลาไม่ชอบใจอะไร อารมณ์มันจะลงเร็วมากขึ้น
ตอนนี้ใจเบาขึ้นมากแล้วครับ

 

prefer follow teacher

 

อนุโมทนาครับ ได้แนวทางในปฎิบัติ และระงับความโกรธที่ชะงักนักแล^^

 

ขอบคุณมากค่ะสำหรับบทความดีๆแบบนี้ จะได้นำไปใช้ฝึกสติในชีวิตประจำวันได้ค่ะ