ใครคือผู้สร้างสรรค์จินตนาการที่มาก่อนภาษา หรือคำอธิบาย

เป็นเพราะว่ากระบวนการกัดเซาะเกี่ยวกับภาพต่างๆ โดยคำพูดนั้น
เกิดขึ้นมานับตั้งแต่ยุคต้นๆ เลยทีเดียว
พวกเราลืมไปว่าเพื่อที่จะเรียนรู้บางสิ่งใหม่ๆ
อย่างถึงราก อันดับแรกเราต้องการที่จะจินตนาการถึงมัน.
คำว่า "จินตนาการ" อันที่จริงหมายถึง
"การสร้างภาพ" (make an image)
พยานหลักฐานของการแสดงออกต่างๆ ที่พวกเราใช้
ถูกใช้เมื่อต้องต่อสู้กับไอเดียหรือความคิดใหม่อันหนึ่ง
เช่น "ข้าพเจ้าไม่สามารถสร้างภาพมันขึ้นมาได้",
"ขอให้ข้าพเจ้าสร้างตุ๊กตา (แบบจำลอง) ในใจขึ้นมาอันหนึ่ง,
และ "ข้าพเจ้าพยายามที่จะหลับตานึกถึงมัน" ถ้า,
ดั่งที่ข้าพเจ้านำเสนอ,
ภาระหน้าที่อันนี้เกี่ยวกับการจินตนาการ,
ค่อนจะเป็นการชี้ขาดต่อพัฒนาการของเด็กทารกคนหนึ่ง
และยังปรากฏอยู่ในอารยธรรมส่วนใหญ่ด้วย
ถัดจากนั้นใครกันเล่าที่สร้างสรรค์จินตภาพใหม่ๆ
ที่มาก่อนไอเดียหรือความคิดนามธรรมและภาษาที่ใช้ในการอธิบาย ?
เขาผู้นั้นก็คือ "ศิลปิน" นั่นเอง

ในลำดับถัดไป ข้าพเจ้าจะแสดงให้เห็นถึงว่าทำอย่างไร
ศิลปะที่มีลักษณะของการปฏิวัติ (revolutionary art)
สามารถที่จะเข้าใจได้ในฐานะที่เป็นขั้นตอนก่อนที่จะมีคำพูด (preverbal stage)
ของอารยธรรมหนึ่ง ซึ่งในตอนแรกต้องแข่งขันต่อสู้กับความเปลี่ยนแปลง
ครั้งใหญ่ในการรับรู้เกี่ยวกับโลก เพื่อที่จะเพิ่มเติมในรายละเอียดเกี่ยวกับบทสรุปนี้,
ข้าพเจ้าจะตรวจสอบงานศิลปะ ไม่เพียงในแง่ของสุนทรีภาพเท่านั้น
ที่สามารถสร้างความพึงพอใจให้กับสายตาของเรา
แต่จะตรวจค้นในแง่ที่มันเป็นระบบหนึ่งซึ่งคอยตักเตือนเรามาแต่เนิ่นๆ
เกี่ยวกับความคิดที่รวบรวมกันขึ้นมาของสังคมหนึ่ง

ศิลปะที่ปรากฏต่อสายตา (visionary art) หรือทัศนศิลป์
มันปลุกเร้าสมาชิกคนอื่นๆ ให้ตื่นตัวอยู่เสมอว่า
การเปลี่ยนแปลงทางแนวคิดนั้น
เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในระบบความคิดที่ใช้ในการรับรู้โลก.
John Russell นักวิจารณ์ศิลปะคนหนึ่งให้ความเห็นว่า
"มันมีพลังของการรู้เห็นและเข้าใจอันพิเศษ (clairvoyance ตาทิพย์)
อยู่ในงานศิลปะ ซึ่งพลังอำนาจอันนั้นเรายังไม่ค้นพบชื่อ,
และยังคงให้คำอธิบายมันได้น้อยมาก"

 

<img src="http://img156.imageshack.us/img156/3418/no3vk8.jpg"

 

<img src="http://img293.imageshack.us/img293/7928/sept8nk5.jpg"