ใครมีคำคมน่าคิดเอามาบรรเลงกัน

เกิดมาจนต่ำต้อยด้อยเงินตรา
มีวิชาปัญญาเลิศล้ำ
ไม่เกรงกลัวใครทั่วหล้าท้ารุมยำ
โดนสกรัมเจ็บหนักพักอีกที
งอมพระรามน่าหยุดปิดทางลี้
ตัวกูนี้ลูกพ่อท้อที่ใหน
พ่อกูสอนให้สู้เยี่ยงชาติชาย
แม้นตัวตายฝากชื่อไว้รู้คู่แผ่นดิน
...................................ชอบมากๆๆ

 

น่าจะตรงกับคำที่ผมใช้บ่อยเวลามีอะไรมากระทบ คือคำว่า กะซ่าง
(ก็ช่าง) บางครั้งหาดเราบอกว่า ช่างเขาเถิดบ้างคงจะดีสำหรับทุกคนครับ

 

ใครตู่เราไร้ผลรู้ตนเป็นพอ ทำหน้าที่พ่อที่ดี

 

จงใส่ใจเขาแล้วเขาจะใส่ใจเรา

 

*** หลักสัจจะธรรม ****

หลักเดียว...ที่ปักไว้มั่นคง ไม่กระดุกกระดิก

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

คล้ายกันครับ
แต่ของผมแรงไปหน่อย ใช้เตือนตัวเองน่ะครับ
ถ้าวันใหนไม่มีใครคุยกับเราเลยแสดงว่าเราเริ่มหมดประโยชน์กับสังคมแล้ว

 

ผู้ตื่นอยู่มิได้หลับเลยย่อมรู้สึกว่า ราตรีหนึ่งยาวนาน ผู้ที่เดินทางจนเมื่อยล้าแล้ว ย่อมรู้สึกว่าโยชน์หนึ่งเป็นหนทางที่ยืดยาว แต่สังสารวัฏฏ์ คือ การเวียนเกิดเวียนตายของสัตว์ผู้ไม่รู้พระสัทธรรมยังยาวนานกว่านั้น

เสนาบดีดื่มน้ำด้วยภาชนะทองคำ กับคนจน ๆ ดื่มน้ำด้วยภาชนะที่ทำด้วยกะลามะพร้าว เมื่อมีความพอใจย่อมมีความสุขเท่ากัน นี่เป็นข้อยืนยันว่า ความสุขนั้น...อยู่ที่ความรู้สึกทางใจเป็นสำคัญ

ชีวิตนี้เริ่มต้น และจบลงด้วยเสียงคร่ำครวญ เมื่อลืมตาขึ้นดูโลกเป็นครั้งแรกเราก็ร้องไห้ และเมื่อจะหลับตาลาโลกเราก็ร้องไห้อีก หรืออย่างน้อยก็เป็นสาเหตุให้คนอื่นหลั่งน้ำตา เด็กร้องไห้พร้อมด้วยกำมือแน่น เป็นสัญลักษณ์ว่าเขาเกิดมาเพื่อจะหน่วงเหนี่ยวยึดถือ แต่เมื่อจะหลับตาลาโลกนั้น ทุกคนแบมือออกเหมือนจะเตือนให้ผู้อยู่เบื้องหลังสำนึกและเป็นพยานว่า เขามิได้เอาอะไรไปด้วยเลย

ภิกษุทั้งหลาย! น้ำตาของสัตว์ที่ต้องร้องไห้เพราะความทุกข์โทมนัสทับถมในขณะที่ท่องเที่ยว อยู่ในวัฏฏ์สงสารนี้ มีจำนวนมากเหลือคณาสุดที่จะกล่าวได้ว่ามีประมาณเท่านั้นเท่านี้ กระดูกที่เขาทอดทิ้งลงทับถมปฐพีเล่า ถ้านำมากองรวมกันไม่ให้กระจัดกระจายคงจะสูงเท่าภูเขา บนพื้นแผ่นดินนี้ไม่มีช่องว่างเลย แม้แต่นิดเดียวที่สัตว์ไม่เคยตาย ปฐพีนี้เกลื่อนกล่นด้วยสัตว์ที่ตายแล้วตายเล่า เป็นที่น่าสังเวชสลดจิตยิ่งนัก ทุกย่างก้าวของมนุษย์และสัตว์ เหยียบย่ำลงบนกองกระดูก นอนอยู่บนกองกระดูก สนุกสนานเพลิดเพลินอยู่บนกองกระดูกทั้งสิ้น”

อารมณ์อันวิจิตร สิ่งสวยงามในโลกนี้มิใช่กาม แต่ความกำหนัดที่เกิดขึ้นเพราะการดำริต่างหากเล่าเป็นกามของคน เมื่อกระชากความพอใจออกเสียได้แล้ว สิ่งที่วิจิตรสวยงามก็อยู่อย่างเก้อ ๆ ทำพิษอะไรมิได้อีกต่อไป

เมื่อหัวใจยึดถือไว้ด้วยความรัก หัวใจนั้นจะสร้างความหวังขึ้นอย่างเจิดจ้า แต่ทุกครั้งที่เราหวัง ความผิดหวังก็จะรอเราอยู่”
“ดูกร ภิกษุทั้งหลาย! อย่าหวังอะไรให้มากนัก จงมองดูชีวิตอย่างผู้ช่ำชอง อย่าวิตกกังวลอะไรล่วงหน้า ชีวิตนี้เหมือนเกลียวคลื่น ซึ่งก่อตัวขึ้นแล้วม้วนเข้าหาฝั่ง และแตกกระจายเป็นฟองฝอย จงยืนมองดูชีวิตเหมือนคนผู้ยืนอยู่บนฝั่งมองดูเกลียวคลื่นในมหาสมุทรฉะนั้น”

“ดูกรภิกษุทั้งหลาย! ธรรมที่เราได้บรรลุแล้วนี้ลึกซึ้งเห็นได้ยาก รู้ตามได้ยาก สงบประณีตมิใช่วิสัยแห่งสัตว์ คือ คิดเอาไม่ได้หรือไม่ควรลงความเห็นด้วยการเดา แต่เป็นธรรมที่บัณฑิตพอจะรู้ได้”
“ดูกร ภิกษุทั้งหลาย! จงดูกายอันนี้เถิด ฟันหัก ผมหงอก หนังหดเหี่ยว หย่อนยาน มีอาการทรุดโทรมให้เห็นอย่างเด่นชัดเหมือนเกวียนที่ชำรุดแล้วชำรุดอีกได้ อาศัยแต่ไม้ไผ่มาซ่อมไว้ ผูก กระหนาบคาบค้ำไว้จะยืนนานไปได้สักเท่าใด การแตกสลายย่อมจะมาถึงเข้าสักวันหนึ่ง พวกเธอทั้งหลาย พวกเธอจงมีธรรมเป็นที่เกาะที่พึ่งเถิด อย่าคิดยึดสิ่งอื่นเป็นที่พึ่งเลย แม้เราตถาคตก็เป็นแต่เพียงผู้บอกทางเท่านั้น"

บุคคลย่อมต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ที่พึงใจเป็นธรรมดา หลีกเลี่ยงไม่ได้
อานนท์เอย! ชีวิตนี้มีความพลัดพรากเป็นที่สุด สิ่งทั้งหลายมีความแตกไป ดับไป สลายไปเป็นธรรมดา จะปรารถนามิให้เป็นอย่างที่มันควรจะเป็นนั้นเป็นฐานะที่ไม่พึงหวังได้ ทุกสิ่งทุกอย่างดำเนินไป เคลื่อนไปสู่จุดสลายตัวอยู่ทุกขณะ”
“ดูกร ภิกษุทั้งหลาย! บัดนี้เป็นวาระสุดท้ายแห่งเราแล้ว เราขอเตือนเธอทั้งหลายให้จำมั่นไว้ว่าสิ่งทั้งปวงมีความเสื่อมและสิ้นไปเป็น ธรรมดา เธอทั้งหลายจงอยู่ด้วยความไม่ประมาทเถิด"



ไม่รู้ว่าใช่คำคมหรือเปล่านะ แต่อ่านแล้วให้ข้อคิดได้ดี ^^"
คัดลอกบางส่วนมาจาก ใบไม้ในกำมือ
อ่านเต็มๆได้ที่ >>http://palungjit.org/threads/%E0%B9%83%E0%B8%9A%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%89%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%B3%E0%B8%A1%E0%B8%B7%E0%B8%AD.276361/

 

คิดดี ทำดี พูดดี คือสิริมงคลโดยแท้

 

คน เกิดมาจาก ควายกับหนู

 

คน คือความไม่พอดี เพราะต้องคนไปเรื่อยๆ

 

..."ให้รู้จักพอดี...แล้วทุกสิ่งจะ ดีพอ"...

 

เศษแก้วบาดคม เศษอารมณ์บาดใจ

 

ไม่นานก็จางหาย [^_^]

 

อารมภ์ถึงจะเป็นน้องพ่อไปง้อทำไม รักอารู้แค่เป็นญาต ต้องฉลาดรู้จักใช้อา

ใช้อารมภ์ให้เป็นทาสอย่าตกเป็นทาสอารมภ์

 

คนน้อยไปหน่อยครับต้องคนมากมากๆจนเป็น ฅน

 

ร้องไห้ไปใย บอกแล้วอย่าใช้อารมภ์

 

ไม้ค้ำผู้เฒ่า ดีกว่าลูกเต้าอกตัญญู

เมื่อรู้ว่าตนเองเป็นที่รัก ก็จงรักษาตนเองไว้ให้ดี

ปฏิบัติวันละนิด ดีกว่าเพียงแค่คิดจะทำ

 

นางฟ้าดำทำกระทู้หนักแน่นนัก
คนรักความก็น่ารักคำเลิศหรู
หนุมานใช้สัจจะนั้นเป็นครู
หมูดินรู้ผู้นี้มีวิชา
ขณิกก็เออออหนอระรวย
เลขโนนสูงก็รวยตัวเลขหนา
พยัคนิลคำคมเทพเสพวิญญา
The jude หนารู้ค่าคนความดี
พันนะทีมีคำคมซ่อมความลับ
ตายิ้มจับอักษรตีนตามาน่าเลื่อมใส
คุณเม็งนั้นใช้คำคมแนบทรวงใน
แก๊กแหย่มาแล้วใช้คำน่ารักดี
แล้วอีกคนโทนี่2002ไซร้
คนแตกคำลับเฉพาะน่าเลื่อมไส
rwootพูดน้อยต่อยหนักไป
deweder นั้นไซร้จางจากลา
โอ้สวรรค์คัดปราชน์ฉลาดพลัน
ต้องพบแน่หน่อเนื้อเชื้อสวรรค์
กระทู้นี้ตามหาผู้รักธรรม
จงกระทำตามหน้าที่สู้ดีเอย

 

ต่อให้เอาเงินกองเท่าภูเขาก็ไม่สามารถพรากความรักไปจากเราได้
แต่คนที่เรารักล่ะ เฮ้ย นั่นมันไปกับคนขับสิบล้อบรรทุกเงินคันแรกแล้ว


ต่อนี้จะหาหญิงที่รัก ต้องหาคนที่เห็นค่าของตน เธอจะมีค่าสมกับความรักเรา
รักที่เกิดขึ้นไม่ได้ซื้อหา แต่มีค่ามากเกินกว่าบรรยาย

 

ลูกผู้ชายเป็นหนี้ ยี่สิบปีก็ไม่สาย