ได้ไปเจอ "ซัน" ผู้มีญาณทิพย์

ทดสอบแก้ปัญหาเฉพาะหน้า คือ โดนอะไรมาและจะแก้คืนอย่างไร ใช่ไม่ใช่ ...

 

ใช่ เรียกว่า ไวพริบ

 

สัตว์ใหญ่เล็กผมฟาดไม่เหลือเลยครับ กินไปมียิ้มไปด้วยอิอิ อย่างนี่ถ้าจะหลงไปไกลแล้วนะครับช่วยด้วยครับ สหายธรรม

และเท่านั้นยังไม่พอ มันอร่อยด้วยน่ะครับ มิไปไกลเลยใช่ไหมครับ นี่แหละหนาห่างครูบาอาจารณ์ก็อย่างเนี้ยครับ

แปลกที่ตอนกินมันอร่อยแต่พอกินเสร็จมันไม่ได้อยู่กับความอร่อยแล้ว มันสนุกอยู่กับกิจกรรมที่ทำ นี่แปลกพิลึกอีกแล้วนั่น มันอย่างไรกัน

ช่วยดึงผมไว้หน่อยนะครับ จิตผมท่าจะไปกันใหญ่แล้ว

ตอนกินอาหารบางคนก็บอกไม่อร่อยก็มี แต่ของผมมีอร่อยอย่างเดียว ทำไมเป็นอย่างนั้นหว่า ตอนทำกิจกรรมผมสนุกทุกรายการ แต่ท่านอื่นบางทีบอกว่าเบื่อ แล้วใครถูกหว่า งง งง

ตอนเดินทางเค้าบอกไกล ผมมัวไปนึกซะเรื่องอื่นเลยไม่รู้สึกว่าไกล เอ ชักยังไง ผู้รู้ช่วยดึงผมทีครับ

 

ฟุ้ง ไม่ทันกิน

 

เห็นตามที่เป็น ตอบตามความรู้สึกจริง เพียงแต่ รู้ว่าคิดอะไร ปฏิภาณไวพริบ

 

ประโยชน์ของ ไหวพริบและการนำไปใช้ คือ?

 

ฟังหลวงพ่อไม่จบสิท่า แบบนี้แหละ จะเห็น

จิตยิ้มก็ส่วนหนึ่ง

ขันธ์ กิเลส ก็ส่วนหนึ่ง

กิเลสทำงานไป แต่จิตยิ้มได้ มันไม่ย้อมติด

จิตยิ้มไม่ใช่ยิ้มเพราะกิเลสมันเป็นปัจจัย แต่ปัจจัยมาจากการเห็น
กิเลสมันเกิดยุบยับให้เห็น นั้นแหละ ทางที่จะเห็นกิเลสมันทำอะไร
เราไม่ได้

จิตยิ้มเองก็ไม่ใช่เรา เขาพอใจจะยิ้ม เขาก็ยิ้ม

กิเลศก็ไม่ใช่เรา เขาจะหลงไปกับรสอาหาร เขาก็ทำของเขาไป

ภาวนาก็เพื่อเห็นสิ่งเหล่านี้ ไม่ใช่เพื่อให้ นิ่ง ว่างเปล่า ไม่มีอะไร
นั่นเรียกว่า ติด อวิชชา

ไปหาฟังเอานะ ใน CD

 

ความมี สติ ณ ปัจจุบัน

 

เอาของผมเป็นบรรทัดฐานไม่ได้นะครับ ขอบอก

คือผมมันเข้า ๆ ออก ๆ กันมั่วไปหมดนะครับ คือมันอยู่ทั้งว่างโดยชอบ ๆ ก็ได้ อยู่แบบไม่ว่างเพราะต้องเจอกับผู้คนก็ได้ มันเป็นอันเดียวกัน กลมกลืนกันไปแยกไม่ได้ เพราะไม่มีสิ่งที่เป็นตัวตน

อันไหนเห็นผมไม่ดีบอกเลยครับ แรง ๆ สวน ๆ ก็ได้เลย ปวารณานะครับ แต่แปลกว่าจะให้เคืองเป็นไม่มีหรอกครับ ไอ้เรามันไม่มี จะไปเคืองสิ่งไม่มี ไม่รู้จะเอาอะไรไปเคืองน่ะครับ ไม่ใช่ทำใจได้อะไรหรอก

 

จะติอะไร ภาวนาเป็นนะสิ ถึงได้แบบนี้

นี่ไม่ใช่พวกมานะ เลยไม่ดิ้นรนคิดจะทำอะไรไปสู้ ไปกดมัน แบบตั้งหน้าฟัด
แบบนี้สุดท้ายจะตระหนักว่า ทำไปก็เท่านั้น

แบบนี้เรียกว่า รู้อนุโลม เพราะเข้าใจ สัจจะ มากขึ้น แบบหลังพิงฟา แบบนี้
จะเห็นว่าสุดท้ายมันก็แบบนี้แหละ

 

อันนี้ธรรมมะเค้าบอกว่าทางใครทางมัน เอ่อ คือ ทรัพย์ใครทรัพย์มันน่ะครับ

 

แจ่มนะ ชื่นใจแทนหลวงพ่อ

แบบนี้ไปถามหลวงพ่อนะ ธาตุขันธ์ของหลวงพ่อจะยาวขึ้น

สาธุครับ หมดธุระ

 

แหมไหน ๆ มาถึงนี่แล้ว ขอถามหน่อยเหอะ :d
เรื่องเคืองคงไม่ยาก แต่ที่ยาก คือ โมหะ หมวด กาม ทั้ง หยาบ กลาง ละเอียด
กามราคะ รูปราคะ อรูปราคะ ใช้วิธีไหนดี

ปล.ตอนนี้ใช้คู่ขนานอยู่ พี่แนะนำผมหน่อยสิ

 

อ้ะ อย่างนี้ผมแปลผลเข้าข้างตัวเองว่าดีนะนี่ ไงเป็นงั้นหว่า แต่ถ้าดีจริงผมก็เย้ ครับ ขอบคุณครับสำหรับคำติชม

 

เบิกบานเอานะ อย่า ติดสุข

ถ้าติดสุข วันหลัง มันจะปรุงอาการแบบนั้น แล้ว ขัดใจ

เป๋ เอาได้นะ

ขอเตือนอีกนิดหน่อย เพราะคุณบอกไม่หมด ถ้าหมด
ผมจะหมดห่วงทันที

ลืม ไม่ต้องตอบผมนะ ให้เอาไปถามหลวงพ่อครับ

ฟาร์มโชคชัยนี้ส่งได้ดี ใช่ไม่ใช่ มีเบิกบาน ผิดก็เบิกบานนะ ถูกก็เบิกบาน
เพราะว่า มาตรงทางสอนของหลวงพ่อนั่นเอง

 

คุณจินนี่จะวางผมกว่าอนาคาซะแล้วอะแฮ้ม ถามท่านผู้รู้ทั้งหลายดีกว่านะคร้าบบบ รอถามผมผู้ไม่รู้เดี๋ยวเข้ารกเข้าพงกันหมด อิอิ

 

ไม่ได้วางคับ อยากทราบวิธีที่ใช้เท่านั้นเอง ไม่ได้ล๊อบบี้ฐานะซะหน่อย
วาระไหนก็ไม่ต่างคับ มีเลือดเนื้อ มีเกิดดับ มีทุกข์ดำรงอยู่
ถาม ๆ ไว้ก่อนเผื่อจะได้แนวมาพิจารณา :d

 

ไม่ต้องทำอะไรนะ

ก็เห็นจิตยิ้มที่ไม่ใช่เรานั้นแหละยิ้มไป

ก็เห็นกิเลส สัญญาสังขาร สังขาร อนุสัย สัยโยชน์ เขาทำงานของเขาไป
โผล่หัวขึ้นมาก็รู้ ก็เห็น ไม่ติดหลง ไปติดอวิชชาว่างอยู่ไม่เห็น มันมีหรือไม่
มีก็ไม่รู้ เพราะหลงรู้ไม่ทัน เพราะปิดบังเอาไว้ด้วยว่าง

ต้นสาย ปลายทาง 4 ขณะ ก็แบบนี้แหละ ไม่มีอย่างอื่น

อ้อ แต่ขณะสุดท้าย คือ ไอ้จิตยิ้มนั้นแหละ ตัวดี

 

เอ ไม่รู้จะถูกรึปล่าวนะครับ ผู้มั่วขอมั่วต่อนะครับ ผิดถูกท่านอื่นอย่าปล่อยให้ผมหลงนะครับ

มันไม่มีตัวตนทั้งเราทั้งเขานี่ครับ เราจะเอาตัวอะไรไปโกรธตัวอะไร ก็มันไม่มีอะไรน่ะครับ มันเลยไม่รู้ว่าต้องโกรธใคร รักใคร ผมอธิบายชักไปกันใหญ่แล้วนะนี่

อันกามนั้นมันเสพมาจากจิตส่งออกไปเสพ แล้วพาเข้ามาที่พระยาจิตราชในใจนี้ ผ่านเข้ามาทางทวารหรือประตู มือ เท้า ลิ้น หู จมูก อะไรเนี่ย ไม่ว่าเข้ามาทางไหนทุกทางมารวมที่นี่ที่ใจนี้ทั้งนั้น

พอเราไม่รู้มันก็เอาเป็นตัวตนผ่านเข้ามา เอามารักมาชังเอามากามกันอยู่นี่ แต่พอเราดักรอมันอยู่ที่หน้าด่าน เข้ามาก็รู้ว่าธาตุสี่ เข้ามาถึงก็ธาตุสี่ กลับออกไปก็ธาตุสี่ แน่ะเล่นสำนวนด้วย แล้วที่มันจะพัวพันมันเลยอยู่ไม่ได้เพราะไม่มีที่ให้มันตั้งอยู่

มันเห็นชัดกันแต่เป็นธาตุสี่ โทษทีครับ พอดีลืมปรุง พอปรุงปั๊บ ก็มีตัวตนขึ้นมา อันนั้นก็ดี อันนี้ก็ดี มันเลยไหลไปกับที่เราปรุง ไม่ใช่เขาปรุงนะครับ งานนี้โทษเขาคงไม่ได้ เพราะเราปรุงเอง

ก็มั่ว ๆๆ อีกตามเคย ถ้ารู้คำตอบที่ถูกแล้วอาจได้บอกอีกทีนะครับ ผู้รู้ที่ถูกต้องช่วยอธิบายแทนที เดี๋ยวผมจะหลงไปใหญ่แล้ว อันนี้ก็ไม่ใช่เราอันนั้นก็ไม่ใช่เรา แล้วจะอยู่กันได้ไหมเนี่ย สงสัยหนอ

 

คี่ คี๊ จิตไม่นิ่ง ประหม่า กลัวโดน สอย

หากจิต นิ่ง จะไม่เขียนเเบบนี้