ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

ยุงกวนทำยังไงดีครับ

เมื่อคืนขณะนอนหลับก็ได้ยินเสียงยุงหนึ่งตัวบินหึ่งๆอยู่ข้างหู ทั้งๆที่อากาสก็หนาวถ้าเป็น
เมื่อก่อนก็ตบไปทันที แต่ปัจจุบันกำลังประคับประคองศีลห้าอยู่ ไม่ทราบว่ามีท่านใดมี
แนวทางแก้ปัญหาแนว win-win ทั้งสองฝ่ายหรือเปล่าคร้ับ อย่าบอกว่าให้คลุมโปงหรือ
กางมุ้ง หรือบริจากเลือดให้ยุงนะครับ ไม่สะดวกครับ

 

ฮา. ไม่เป็นไรค่ะ ถือว่าเราช่วยกันจรรโลง(รักษาไว้)ภาษาไทยที่ถูกต้อง ให้อยู่คู่คนไทยตลอดไปค่ะ อย่าน้อยๆ คำที่พลาดบ่อยๆ คุณกบ ก็สะกดถูกต้องนะคะ

หลายๆ คนบอกว่า เกร็ง ที่จะเขียน กลัวว่าจะผิดจะพลาด แล้วจะโดนท้วง (เราไม่ได้ตำหนินะคะ) จากเว็บ (คุณครูภาษาไทยจะมาเอง)

แต่หนิงว่า การที่เราผิดเพราะไม่รู้ ดีกว่ารู้ว่าผิดแต่ยังทำ นะคะ หากเราไม่ช่วยกันแล้ว ภาษาไทยที่ไพเราะ งดงาม จะหายไป หรือถูกบั่นทอนลงไปเพราะการนำภาษาพูดมาใช้เป็นภาษาเขียนค่ะ

เพิ่มเติมให้อีกนิดค่ะ สำหรับพระนามเต็มของเสด็จเตี่ยของชาวเรือ

พลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์ กรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์

บันทึกบางเล่ม และเอกสารหรือป้ายที่ติดศาลของเสด็จในกรมฯ บางแห่งยังใช้เป็น กรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ ค่ะ โดยเฉพาะบันทึกตามพระอิสริยยศตามพระสุพรรณบัฏ ว่า "ชุมพรเขตรอุดมศักดิ์" ค่ะ

หน่วยงานราชการใช้คำว่า " กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ "

บางแห่ง รวมถึง พาณิชย์พระนคร ใช้ " กรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์"

สามารถใช้ได้ทั้ง 2 แบบค่ะ

 

เอาบุญมาฝากครับ
วันนี้ได้ไปซื้อปลาช่อน 1 ตัวและปลาดุกที่ตลาด ประมาณ 2 กิโล ไปปล่อยที่สวนสาธารณะธนบุรีรมย์
ขอให้กัลยาณมิตรทุกท่านร่วมอนุโมทนาบุญด้วยกันนะครับ

 

ยินดีต้อนรับค่ะ

ส่วนเรื่องการฝึกมโนมยิทธิก็ค่อยๆฝึก ค่อยๆเรียนรู้ไปค่ะ ติดขัดอะไรค่อยมาถามไถ่กันในที่นี้ได้ค่ะ

คุณหนิงส่งไม้พายให้แล้ว แต่ท่านโฆษกประจำเรือยังไม่มา เดี๋ยวก็คงมาต้อนรับแหละค่ะ

 

แหมมม .. คุณหนิงบรรยายเห็นภาพตามไปด้วยเลยค่ะ ... 5555 :d
บันได 1400 กว่าขั้น...ถ้ากบไปด้วยเนี่ยมีหวังคงได้คลานแน่ๆ เลย ..คงหอบซี่โครงบาน..ขาลงนี้คงต้องกลิ้งกันหล่ะ

เห็นยอดผ้าป่า - เห็นรูปแล้ว ก็อิ่มอกอิ่มใจจริงๆ เลยค่ะ ..
อนุโมทนาบุญด้วยทั้งหมดทั้งมวลด้วยนะคะ ... สาธุ สาธุ สาธุ ^-^

 

ยินดีต้อนรับน้องเดียค่ะ ส่งข้อมูลให้พี่ได้เลยนะคะ กำลังรวบรวมแล้วจะจัดส่งให้สมาชิกทางอีเมล์ค่ะ

 

แต่ปัจจุบันกำลังประคับประคองศีลห้าอยู่ โมทนาด้วยค่ะ

ท่าทางจะเลือดกรุ๊ป โอ.. เหล่าคนใจดีทั้งหลายเนี่ย ยุงมักจะให้ความสำคัญเสมอๆ หนิงเป็น 1 คน ค่ะ ที่เนื้อหอม..ซะจนยุงหลง น่าเบื่อมากๆ นั่งกันอยู่หลายคน ส่วนมากจะเป็นคนเดียวที่โดนยุงกัด น่าแปลกอยู่อย่างตรงที่ มีคนเลือดกรุ๊ปโอ มาเฉลี่ยเลือดให้ ยุงก็ยังเลือกเรา.ซะงั้น

หลังๆ มานี่ หนิงอาจจะโดนกัดน้อยลง หรือว่า โดนเหมือนเดิมแต่อาการแพ้น้อยลงไม่รู้เหมือนกันค่ะ (ก่อนนี้จะแพ้เยอะมาก) หนิงแผ่เมตตาค่ะ ไม่เกิดอาการรำคาญ ตั้งจิตดีๆ สิคะ ลองเลี่ยงเหตุที่จะทำให้เกิดการละเมิดศีลห้า ให้มากที่สุดในแต่ละวัน แล้วค่อยมาสังเกตดู (ถึงเวลานั้นแล้วอาจจะลืมสังเกตไปก็ได้นะคะ)

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ jaack
เมื่อคืนขณะนอนหลับก็ได้ยินเสียงยุงหนึ่งตัวบินหึ่งๆอยู่ข้างหู ทั้งๆที่อากาส(อากาศ)ก็หนาวถ้าเป็น เมื่อก่อนก็ตบไปทันที แต่ปัจจุบันกำลังประคับประคองศีลห้าอยู่ ไม่ทราบว่ามีท่านใดมี
แนวทางแก้ปัญหาแนว win-win ทั้งสองฝ่ายหรือเปล่าคร้ับ อย่าบอกว่าให้คลุมโปงหรือ กางมุ้ง หรือบริจากเลือดให้ยุงนะครับ ไม่สะดวกครับ
</TD></TR></TBODY></TABLE>

เป็นอีกคนนึงที่ยุงชอบมารุมมากกว่าคนอื่นๆ แล้วก็แพ้มันซะด้วย โดนกัดทีไรเป็นตุ่มขึ้นเกาจนเป็นแผลกว่าจะหายนานหลายวันในแต่ละครั้ง หลังๆตั้งแต่ตั้งใจรักษาศีลห้า ก็เลยไม่สามารถที่จะทำอะไรต่อยุงได้เหมือนเมื่อก่อน ฮาฮา ได้แต่แผ่เมตตาค่ะ ครั้งนึงเคยนั่งมองยุงดูดเลือดตัวเองจนท้องโตบินไม่ไหวเลยค่ะ เห็นตั้งแต่มาเกาะขาเราแล้ว กำลังสวดมนต์ด้วย ก็เลยปล่อยให้เขาดูดเลือดไป พร้อมทั้งแผ่เมตตาไปด้วย หลังๆยุงมักไม่ค่อยกวนนะคะ

 

ดิฉันก็เคยเจอค่ะคุณ jaack .. ตอนแรกก็พัดๆ เขาไปไม่อยู่ สักพักก็มาใหม่อีก รำคาญ ...
จุดยากันยุง ... ตัวเองก็เหม็น มึน เสียเอง
ลองวิธีเอาสำลีอุดหู ...ที่นี้ใครเรียกก็ไม่ค่อยได้ยินอีก
ตอนนี้ได้ 2 วิธีค่ะ
1. ใช้กย.15 (มิได้ค่าสปอนเซอร์นะคะ 555) แต่บางทีก็เอาไม่อยู่ค่ะ .. หากฝูงยุงนั้นมีกำลังแกร่งกล้า
2. เอายาหม่องหลวงพ่อทาตามแข้ง-ขา-แขน-ลูบใบหูนิดหน่อย
วิธีนี้ดิฉันได้ผลมากค่ะ เพราะอำนาจรัศมีความร้อนของยาหม่องแข็งกล้ากว่ายุง
ได้ผลทุกคราวเลยค่ะ .. ขอย้ำ อิ อิ (^_^) .. ชอบกันทั้งครอบครัว
ปล. เวลาเราทาไปแล้วไม่รู้สึกร้อนมากนะคะ นิดหน่อยออกเย็นๆ

 

เปลี่ยนมาใช้สเปรย์ตะไคร้หอมหรือยาหม่องตะไคร้หอมก็ดีนะคะ ไม่มีสารพิษเป็นสมุนไพรค่ะ ยุงไม่กวนแน่นอน

 

ขอบพระคุณคุณหนิงมากเลยนะคะ ที่ได้ให้ความรู้เพิ่มเติม (^_^)
กบเพิ่งรู้นะคะเนี่ยว่ากรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ คำว่าเขตสามารถเขียนเป็น เขตร ได้อีกแบบหนึ่ง

กบไม่ว่าเลยนะคะที่มีคนช่วยแนะนำเรื่องภาษาไทย กลับจะขอบคุณเสียอีกด้วยซ้ำ
เพราะที่ผ่านมาก็เขียนแบบวัยรุ่น-วัยจ๊าบกัน จนบางทีเขียนผิดก็คิดว่าถูกไป ..
แต่ก็แสนเกรงใจผู้ที่ช่วยแนะนำ .. กลัวเขาจะรำคาญ..ก็พยายามตรวจทานก่อนส่งอยู่ค่ะ (^_^)

 

ลืมหมวกไหมพรม และพระธาตุ , หนังสือธรรมะ ที่คุณกบส่งมาร่วมบุญด้วย _/\_ ขอโมทนาบุญด้วยนะคะ

อิ่ม..บุญร่วมกับหลายๆ ท่านไปด้วยค่ะ ทั้งแรงใจที่ส่งมาให้ น้องลม(Ga_t) บอกว่า "พี่ๆ ในเว็บเค้าส่งกำลังใจ แรงใจมาเชียร์เรา เหมือนเราเป็นตัวแทนไปแข่งกีฬ่า ทีมชาติ (อันนี้ หนิงเติมเองค่ะ)

ฮ่า.. เข้ามาอ่านแล้วอบอุ่น.. กลับมานี่ ก็มีส่งเสียงหลังไมค์ พี่ๆ หายเหนื่อยยัง อยากอ่านสิ่งที่พวกพี่ไปเจอมาใจจะขาด..ฮ่า.. ปล่อยให้ใจ ขาดเป็นชิ้นๆ แล้วพี่จะเก็บมาทากาวให้.. ใจเย็นๆ นะคะ

ไปเพียงแค่ สองวัน แต่มีเรื่องราวมากมาย..... ที่อยากจะเล่าสู่กันฟัง
รูปก็ยังไม่ได้ทำ (แค่ดูรูปที่ตัวเอง ถ่ายมายังตื่นเต้นไม่หาย)
เพลียและยังเมื่อยขา อยู่เลยค่ะ
หันซ้ายหันขวา.. งานที่ค้างก็ยังกองเต็ม..

ส่งสองภาพ จากงานบุญถวายผ้าป่า ณ วัดปราสาทดิน และวัดถ้ำวัวแดง มาให้ชม.. กันก่อน.. ใจเต้น ตึก..ตึก..ตึก.. ใจใครหนอ..ที่ลุ้นรอดู รออ่าน..

 

คนที่ช่วยรณรงค์ ต่างหากค่ะที่ต้องกังวล ว่าจะใช้ภาษาถูกหรือไม่ หรือว่าแจ้งไปแล้ว คนนั้นจะโกรธหรือไม่ ฯลฯ

ช่วยๆ กันค่ะ เห็นมะ (ภาษาเขียนที่ถูกต้อง เห็นไหมคะ) แค่นี้ คุณกบ ย้ายบ้านไปอยู่ บ้านบางจะเกร็ง ซะแล้น (ภาษาเขียนที่ถูกต้อง คือ แล้ว) ย้ายตามน้องอ้อย :cool:

 

หนูก็แพ้ค่ะพี่..แข้งขางี้ลายพร้อยอัปลักษณ์เชียว 2 ข้างเลย..
มีครั้งหนึ่งยุงกัดแขน..ดูดซะท้องเต่งเลย..แล้วที่นี้คันก็ไม่กล้าไปโดนตัวเขาเดี๋ยวกลัวท้องเขาแตก (ใสเลย)
ก็เลยเกร็งกล้ามเนื้อ ยิ่งคันยิ่งเกร็ง ปรากฏเขาดึงปากออกจากแขนไม่ได้ค่ะ 555 (บาปกรรมมั้ยเนี่ย)
ก็เลยคลายกล้ามเนื้อลง เขาก็บินจากไป แต่เพราะหนักท้องเขาเลยบินได้ไม่สูง

เปลี่ยนมาใช้สเปรย์ตะไคร้หอมหรือยาหม่องตะไคร้หอมก็ดีนะคะ ไม่มีสารพิษเป็นสมุนไพรค่ะ ยุงไม่กวนแน่นอน
โอ้! .. จริงด้วยค่ะ แหมมม.. ลืมสมุนไพรไทยเราได้อย่างไรนิ..หอมดีด้วย
และหนูจะลองแผ่เมตตาให้เขาตามที่พี่แนะนำด้วยนะคะ .. ขอบพระคุณค่ะพี่ (^_^)

 

สบม. วันนี้ยังเดินตัวปลิวไปทำงานได้

เมื่อกี้เพิ่งไปดัดตัวดัดตนมา เล่นโยคะมาค่ะ

รู้สึกสบายตัวขึ้น เป็นปกติแล้วจ้า

อย่าประมาทคนรุ่นลายครามเน้อ...

ล้อเล่น ขำ ขำ ค่ะ

 

ก๊ากกกกกก พี่ลี หนูกำลังคิดว่าจะไปเล่นโยคะบ้างแล้วแหละ เพราะร่างกายกล้ามเนื้อมันจะได้ยืดหยุ่น จะได้ไม่เดี้ยงแบบครั้งนี้

 

สวัสดีค่ะ กลับมาถึงบ้านในหุบเขาเรียบร้อยแล้วค่ะ นั่งรถตลอด4วัน ม๊วน ม่วนค่ะ 555
เพิ่งทำงานเสร็จ ก็เลยรีบเข้ามาค่ะ พี่สาวกับพี่หนิงเกริ่นนำไปแล้ว เดี๋ยวอ้อยค่อยเล่าเสริมเป็นช่วงๆไปนะคะ ^_^

อ้อยเดินทางออกจากแม่แจ่ม ช่วงบ่ายสามของวันที่ 27 พ.ย ก่อนเดินทางก็ได้ขอพรจากอาจารย์ชนะ ซึ่งอาจารย์ก็เมตตาให้พรและให้ข้อปฏิบัติที่เป็นประโยชน์มาก ต้องกราบขอบพระคุณอาจารย์เป็นอย่างสูงค่ะ ระหว่างทางแวะอาศรมพรหมธาดา ที่อำเภอจอมทอง เพื่อกราบขอพรพระโพธิสัตว์กวนอิมก่อน จากนั้นทำสมาธิสักครู่ใหญ่ๆ ก็เดินทางเข้าในตัวเมือง แวะเอารถจอดบ้านพี่ว่านกะน้องทราย(ลูกสาวของพ่อพจน์) จากนั้นพี่ว่านกะน้องทรายก็ไปส่งที่อาเขตเพื่อขึ้นรถทัวร์ที่นั่นค่ะ ขอขอบคุณพี่ว่านกะน้องทรายมากๆเลยนะคะสำหรับน้ำใจที่งดงามค่ะ แถมยังมีเสบียงตุนให้อีกด้วยค่ะ ขอบคุณน้องกายด้วยสำหรับกำลังใจตอนส่งขึ้นรถที่หน้าบ้านค่ะ ^_^ ขอบคุณน้องพุทธสำหรับกับข้าวที่เตรียมถวายพระด้วยนะคะ น่ารักมากค่ะ เรื่องกับข้าวที่จะถวายพระที่ปฏิบัติอยู่บนถ้ำเนี่ย มีคนร่วมทำบุญเยอะมากค่ะ คุณแม่พี่หนิงก็เมตตาทำกับข้าวมาสมทบหลายอย่างด้วยกันค่ะ รวมถึงพี่กบและคณะด้วยค่ะกราบขอบพระคุณทุกคนงามๆค่ะ ^_^ นอกจากนั้นพวกเราทั้ง8 คนก็ได้ร่วมกันทำบุญด้วยค่ะ ขอเชิญเพื่อนกัลยาณมิตรโมทนาบุญร่วมกันนะคะ ^_^

พอดีน้องเล้งมารออยู่ก่อนแล้วค่ะ แต่อ้อยกะน้องเล้งขึ้นรถคนละคันเพราะจองตั๋วไม่ทันกันเนื่องจากช่วงนี้ตั๋วเต็มเร็วมาก เราสองคนก็เลยจองตั๋วรถกลับซะเลย กันไว้ก่อนค่ะไม่งั้นเกรงว่าจะไม่มีรถกลับค่ะ อิอิ

นั่งรถหลับๆตื่นๆไปตลอดคืนเพราะที่นั่งอยู่หน้าห้องน้ำพอดีค่ะ ฮา ^^ ทั้งกลิ่น ทั้งจำนวนคนที่เวียนเข้า ออก เลยจับกรรมฐานไปเรื่อยๆ ดีเหมือนกันนะคะเนี่ย เปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาสค่ะ ฮา(อีกรอบ) ไปถึงกรุงเทพเร็วกว่ากำหนดประมาณหนึ่งชั่วโมง โทรหาน้องเล้ง

อ้อย เล้งพี่มาถึงแล้วนะ เล้งอยู่ไหนคะเนี่ย
เล้ง อยู่หน้าฟิวเจอร์ครับพี่อ้อย แล้วพี่อยู่ไหนครับ
อ้อย (อืมม์ เราอยู่ตรงไหนอ่ะเนี่ย เค้าเรียกอะไรอ่ะ เหลียวไปๆมาๆ) พี่อยู่ตรงสะพานลอย?(มั๊ง)

แบบว่าอ้อยกะน้องเล้ง ภูธรพอกันอ่ะค่ะ ดังนั้นเช้านี้จึงมีเรื่องเด๋อๆด๋าๆแก้ง่วงกันก่อนเดินทางค่ะ 555

เล้ง สะพานลอยไหนอ่ะครับ

อ้อย (เอ่อ จริงแฮ่ะ มันมีตั้งหลายสะพานลอยนิ ตายละหว่า จะเจอกันมั๊ยเนี่ย) แล้วเล้งอยู่ตรงจุดไหนอ่ะ(ระหว่างนี้ก็เริ่มใช้มโนฯช่วย) เดี๋ยวพี่เดินไปหาละกัน ระหว่างที่ถามก็เดินไปเรื่อยๆ แจกยิ้มให้แทกซี่ตลอดเพราะขยันมาถามกันเหลือเกินว่าไปไหมครับๆๆ (ไม่ไปครับ)

ก็เดินๆจนเจอน้องเล้งนั่งทำหน้าง่วงสุดฤทธิ์ตรงป้ายอะไรสักแห่งอ่ะ ก็นั่งคุยกันไปพลางๆระหว่างที่รอน้องเบนมารับ แบบว่าตอนนี้เหลือชาวเชียงใหม่สองชีวิต ดังนั้น รักกันไว้เถิด 555 สักพักน้องเบนก็มาถึง น้องเบนบอกว่าเดี๋ยวรอน้องจอร์จก่อน น้องจะเอารูปสมเด็จโตฝากไปถวายที่วัดถ้ำวัวแดงด้วย แล้วก็รอพี่กบ(สังสารวัฏ)ก่อน เย้ ดีใจ ดีใจ ค่ะที่จะได้เจอพี่ ^_^

ระหว่างนั้นน้องเบนก็คุยโทรศัพท์กะน้องจอร์จ และแล้วบทสนทนาระหว่างน้องเบนกะน้องจอร์จก็เริ่มขึ้น

แบบว่าต่างคนก็ต่างไม่เคยเจอกันอ่ะนะ แต่ว่าต่างคนก็ต่างเดินตามหลังกันไป ต่างก็คุยโทรฯกันไป แต่ไม่รู้ว่าเป็นกันและกัน สุดท้ายทนไม่ไหว(หลังจากเช็คด้วยมโนฯอีกรอบ)ก็เลยสะกิดน้องเบนว่า

อ้อย เบนๆๆ คนนี้ป่าวเนี่ย เดินตามๆหลังมาเนี่ย ปรากฏว่าใช่ค่ะ ฮา

น้องจอร์จน่ารักมากค่ะ หอบรูปสมเด็จโตมาฝากถวายด้วย เป็นเด็กยุคใหม่ที่สนใจธรรมะ พี่ก็ขอโมทนาด้วยนะคะ ให้กำลังใจน้องเต็มๆเลยค่ะ เสียดายที่ไม่ได้ไปด้วยกัน เอาไว้โอกาสหน้าเน๊าะน้องเน๊าะ ^_^ ระหว่างรอก็ได้คุยสนทนากับน้องถึงหัวข้อปฏิบัติกัน แบบว่าแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันและกันน่ะค่ะ ดีใจจริงๆที่น้องตั้งใจปฏิบัติ ก็ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะคะ

จากนั้นน้องเบนบอกว่า เดี๋ยวพี่กบจะไปพบที่บ้านน้องเบนเลย จากนั้นพวกเราสามชีวิต นำโดยน้องเบนก็มุ่งสู่บ้านน้องเบนค่ะ ไปถึงก็ทำกิจธุระเรียบร้อยก็นั่งคุยกัน เตรียมของไปด้วย น้องเบนเป็นเจ้าบ้านที่น่ารักมาก เริ่มอบอุ่นขึ้นเรื่อยๆตอนนี้มีสามชีวิตแล้วค่ะ 555

รอไม่นาน พี่กบ กับน้องสาวชื่อน้องสร้อย(ไม่แก้วก็ทองอ่ะค่ะขอโทษด้วยนะคะแบบว่าอ้อยความจำปลาทองอ่ะ)^^ มาพร้อมกับคุณแฟนของพี่กบ เป็นคณะที่น่ารักอีกคณะหนึ่งค่ะ

ขอบอกว่าทุกคนน่ารักมากค่ะยิ้มแย้มแจ่มใส หน้าตาอิ่มเอิบ พวกเราสนทนากันไปเรื่อยๆ เลยได้รู้ว่าคณะของพี่กบก็สร้างบุญบารมีเยอะมาก โดยเฉพาะการสร้างพระค่ะ เลยได้โมทนากันไปหลายรอบกันเลยทีเดียว คุยกันไปก็อิ่มบุญไป ม่วนแต้ๆเจ้า ^_^

นอกจากนั้นพี่กบและคณะมาพร้อมกับเสบียงค่ะ มีหลากหลายกันเลยทีเดียว ขอบอกว่าเสบียงที่พี่ให้มาอ่ะ พวกเรานำถวายพร้อมกับข้าวที่เตรียมกันไป เป็นสังฆทานที่นำถวายพระของเช้าวันที่ 29 ค่ะ พอพระฉันเสร็จท่านอนุญาตพวกเราถึงจะกินกันค่ะ(เป็นขโยมอ่ะค่ะ อิอิ)ขอเชิญท่านกัลยาณมิตรโมทนาบุญร่วมกันนะคะ ^_^ นอกจากนั้นพี่กบและคณะยังได้นำพระธาตุจากกลุ่มภัยพิบัติมาสมทบอีก 200 องค์ หนังสือธรรมะ หมวกไหมพรมสำหรับพระ ที่เห็นว่านั่งถักกันจนดึกเลยทีเดียว ด้วยศรัทธาสูงมากๆ อ้อยขอโมทนาด้วยนะคะ ^_^ นอกจากนั้นยังได้ร่วมทำบุญด้วยหลายรายการ ทั้งร่วมจัดพิมพ์หนังสือ ทั้งร่วมสมทบพระไตรปิฏกและตู้ ฯลฯ

ก็คุยกันไปเรื่อยๆ รอคณะของพี่สาว พี่ลี พี่ตู่ พี่หนิง พี่นัถ มารับ พอมาถึงทุกคนก็ทักทายกัน แบบคุ้นเคยกันมานานมากค่ะ เป็นบรรยากาศที่อบอุ่นมากค่ะ พี่กบและคณะยืนรอส่งพวกเราทุกคน พร้อมอวยพรให้พวกเรา จากนั้นก็แยกย้ายกันไปเพื่อปฏิบัติภารกิจของแต่ละคณะกันต่อค่ะ ^_^

 

รูปข้างบน รูปแรก เป็นรถตู้ที่พาพวกเราไปทำบุญค่ะ พี่คนขับใจเย็นมากค่ะ มีพี่หนิงเป็นผู้นำทางค่ะ ^_^ (อ้อยเลยแอบเปลี่ยนชื่อพี่หนิงเป็นพี่เนไปเรียบร้อยแล้วค่ะ ฮา) ^_^

และก็มีอีกคันหนึ่งค่ะ เป็นรถขนส่งสำหรับขนตู้ไม้สักและหนังสือพระไตรปิฏก พร้อมคอมพิวเตอร์ค่ะ

รูปที่สอง ถึงวัดถ้ำปราสาทดินช่วยกันขนของนำไปถวายค่ะ เนื่องจากพวกเราได้คุยกันบนรถว่า เงินเหลือเยอะเพราะขณะเดินทางยังมีคนโทรมาร่วมทำบุญเรื่อยๆ แถมเงินก็เพิ่มมาจากไหนก็ไม่รู้อีกเรื่อยๆ น้องเบนนับไปๆยอดก็เพิ่มไปเรื่อยๆแบบไม่รู้ที่มา ปรากฏว่าเทวดามาร่วมทำบุญด้วยน่ะค่ะ และในครั้งนี้เรามีของมาถวายเยอะ เนื่องจากท่านกัลยาณมิตรหลายท่านได้ร่วมแรงร่วมใจกันเยอะมาก ดังนั้นจึงแวะซื้อผ้าสบงเพื่อถวายผ้าป่ากันค่ะ

รูปที่สาม พี่หนิงปีนขึ้นไปจัดของค่ะ เจ๊สั่งลุย อิอิ

รูปอื่นๆ คือบรรยากาศทั่วไปของวัดปราสาทดินค่ะ

 

เดี๋ยวอ้อยโพสต์รูปไปเรื่อยๆก่อนนะคะ คาดว่าพรุ่งนี้พี่สาว พี่หนิง พี่ลี พี่ตู่ พี่นัถ น้องเบน น้องเล้งจะมาเล่าประสบการณ์ของแต่ละคนอ่ะค่ะ ^_^ คืนนี้อ้อยยังไม่ง่วง บ้าพลังเลยโพสต์รูปนำไปก่อนเน๊าะ 555