ไม่แน่อาจจะมีคนที่มีพลังจิตสูงแอบเอาใจช่วยคุณอยู่ห่างๆก็ได้นะครับ

วันนี้มานำเสนอความคิดในมุมมองที่ว่า ไม่แน่อาจจะมีคนที่มีพลังจิตสูงคนหนึ่งบนโลกใบนี้ที่ไหนสักแห่ง กำลังแอบเฝ้ามองคุณอยู่(อาจจะด้วยญาณหรือในสมาธิ)และให้กำลังใจคุณอยู่ห่างๆ ดูว่าชีวิตคุณจะไปได้ไกลขนาดไหน หรือคุณจะฝ่าฟันอุปสรรคในชีวิตได้หรือไม่ อะไรแบบนี้ก็ได้นะครับ

ซึ่งท่านผู้นั้นอาจจะเป็นคนที่มีพลังจิตสูงที่อยู่ไม่ไกลจากที่ท่านพักอาศัยอยู่ หรืออาจเป็นพระ นักบวช นักบุญ ฤษี ที่อยู่ไกลโพ้นอีกซีกโลกหนึ่งเลยก็ได้ ผมว่ามีความเป็นไปได้นะ

 

ก็อาจเป็นไปได้ครับ ท่านอาจจะมองมายังพวกเราและก็กล่าวสั้นๆว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

 

การสนทนาทางเว็บบอร์ด อาจทำให้เราคิดว่า "ไม่ใช่เรา"
เพราะไม่ได้เผยรูปร่างหน้าตา หรือบอกเล่าเรื่องราวในชีวิตให้ใครๆ ได้รู้

แต่ในความเป็นจริง...คนคนนั้นได้ปรากฏตัวขึ้นมาแล้ว
"เรา" ที่แท้... ก็คือปรากฏการณ์ทางนามธรรม
ที่ต่างเข้ามาร่วมด้วยช่วยกัน สร้างความสมดุลย์แห่งจักรวาล ให้ไหลเนื่องไปโดยที่ไม่รู้ตัว

ไม่ว่าจะเป็น จขกท. หรือเพื่อนสมาชิกที่ได้ร่วมกันออกความเห็น หรือแสดงทัศนะใดๆ
เราต่างก็ช่วยกันโดยที่ไม่รู้ตัวว่ากำลังช่วย เราได้ระดมกำลังจิตอย่างเต็มที่
ผ่านสื่อกลางที่เรียกว่าตัวหนังสือ อันเป็นสมมติ แต่จุดหมายที่แท้ก็คือการ "สื่อจิต" นั่นเอง

เมื่อเราตั้งคำถาม นั่นแสดงว่ามีความไม่สมดุลย์เกิดขึ้นในพิกัดหนึ่งๆ
และจำเป็นต้องได้รับการปรับสมดุลย์ ผ่านกระบวนการบางอย่าง
ต่อจากนั้น เมื่อสัญญาณถูกส่งออกมา ผู้ที่มีหน้าที่เกี่ยวข้องและรับผิดชอบโดยตรง
ก็จะถูกดึงให้เข้ามาพบข้อความ และต้องเข้ามาร่วมจัดการบางอย่างเพื่อให้เกิดความสมดุลย์.

 

*** อย่าลืม ****

อย่า...ลืม สัจจะ
ลืมไม่ได้
ถ้าลืม...วิบัติจะเกิด

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ต้องเป็นคนทีีมีพลังจิตสูงเพียงอย่างเดียวหรือคะ
เป็นจิตวิญญาญต่างมิติหรืออะไรอย่างนั้นได้หรือไม่
แล้วอะไรทำให้เจ้าของกระทู้คิดอย่างนั้นคะ

 

เชื่อว่ามันก็มีหมดแหละครับทั้งจากมิติหรือนอกมิติ หรืออาจจะในมิตินี้กล่าวคือในโลกนี้และนอกโลกนี้

เพียงแต่ว่าในหลายกระทู้ๆในบอร์ดนี้มีเขียนมาเยอะแล้วว่ามีคนจากนอกมิติมองอยู่
เลยอยากเสนอมุมมองที่ว่าในมิตินี้ในโลกนี้ก็น่าจะมีคนแอบมองท่านๆอยู่เหมือนกันนะ

ทั้งหมดนี้เดาเอาครับ

 

ใช้ปัญญาตัดสินนะครับ

เขามองเรามาตลอดครับเขาก็เกิดมาเป็นมนุษย์นี่แหละ แบ่งจิตเกิดไปทั้งจักรวาลเพื่อดูความเป็นไปในสิ่งที่สร้างขึ้น จะยื่นมือมาช่วยในบางกรณีตามวาระกฎวัฎจักรของธรรมชาติจักรวาล

ที่เขาลงมามาด้วยพลังเพียงน้อยและพยายามเรียนรู้พลังที่สูงขึ้น เจออุปสรรคนานาประการจนถึงวาระที่พลังเขาได้มากพอที่จะช่วยดาวดวงนั้นเพื่อเลี้ยงภัยพิบัติครับ

เหตุนี้ยุคขององค์4ได้หมดไปเมื่อวันที่22ที่ผ่านมา ได้ล้างกฎต่างๆที่บุตรผู้สร้างนั้นได้ให้พลังกับองค์4และหวังเป็นที่สุดว่าจะสร้างโลกในจินตนาการได้ 20000ปีที่ได้ดูความเป็นไปขององค์4ทุกอย่างมันเดินทางไปสู้ความเป็นผู้ทำลายดูแค่สังคมปัจจุบัน พระสงฆ์แตกแยก มั่วกาม ผิดศีล5ข้อหลัก จะมีถึง1เปอร์เซ็นต์ไหมที่พระสงฆ์จะบริสุทธิ์แท้จริง

หลักการสอนที่จะนำพาคนแค่อยู่เป็นบัวสามเหล่าไปพบแสงสว่างและเหล่าที่4ท่านเอาไว้ไหนเหล่าสี่มีมากกว่า90%ของทั้งหมดท่านละทิ้งพวกเขาหรือไร การเป็นอรหันต์ก้อคือมิติที่องค์4สร้างลวงให้คนได้หลงไปว่าจะไม่แตกดับไปเสวยสุขแบบทิพย์ธรรมอีกมิติหนึ่งไม่ได้เกิดตลอดกาล

อันนั้นผมจะแจงนะที่นี้เลยว่ามิติที่ว่านั้นถูกบิดเบือนมานานแล้ว พระผู้สร้างกำหนดไว้เลยว่าและตรากฎไว้เลยในอนันตจักรวาลทุกๆมิติ ไม่มีสรรพสัตว์วิญญานใดจะอยู่ในมิติทิพย์อย่างอนันตกาล ต้องมาเกิดตลอดยังไม่เคยมีใครที่จะอยู่แบบอนันต์ยกเว้นตัวพระผู้สร้าง แต่ท่านยังไม่เคยจะใชฝ้สิทธิ์นั้นกลับมาเกิดตลอดๆเพื่อดูความเป็นไปในจักรวาล

ดังนั้นของใครก็ตามที่ได้รับความรู้มาว่าเป็นชีวิตที่อนันต์ม่ายมีในที่นี้ เป็นความรู้ที่ถูกบิดเบือนกล่าวได้เลยอรหันต์ที่สำเร็จติดกรรมกันหมด

วิธีที่ผู้สร้างจะใช้ให้ทุกสรรพสัตว์ได้เรียนต้องงายและทำได้ไวคือขอพลังมหาเวทย์ดูดดาราจักรวาลดูดด้วยแบล็คโฮลและระเบิดด้วยบิ๊กแบงดูดพลังทุกสรรพสัตว์และแตกตัวด้วยพลังรักที่มากนับอนันต์ที่หัวใจระเบิดกระจายแบบระลอกคลื่นไปที่สมองใช้จิตจักรวาลกระจายไปแบบวงคลื่นไปให้พลังความรักนับอนันไปให้สรรพสัตว์ทุกๆที่ในอนันตจักรวาลธรรมชาติดาราจักรทุกมิติทิพย์กระจายไปให้ทั้งหมดทั่วเขตแดน ขอบารมีพระศรีอาริยะพุทธะเมตไตรทศขอให้สรรพสัตว์เปลี่ยนจากเลวเป็นดีเมื่อเป็นดีให้ดียิ่งขึ้นตามกฎที่พระผู้สร้างได้กำหนดไว้ขอให้ทุกคนทำทุกวันโลกเราจะสวยงามเข้าสู่ยุคพระศรีอันแท้จริง

ปล.ใช้ปัญญาตัดสินนะครับอย่าได้เชื่อ หลับตาและคิดถึงชื่อพระศีรที่ได้กล่าวด้านบนท่านจะพบแสงที่ละมุนทำให้ท่านรู้สึกปิติจนน้ำตาไหล พวกเรารอพวกท่านอยู่ครับ ลูกๆของพวกเรา

 

เคยอ่านคอมเมนต์คุณกุญแจไขปริศนาในกระทู้เกี่ยวกับโนวา อนาลัย
รู้สึกเป็นคอมเมนต์ที่มีมุมมองน่าสนใจ เห็นคุณกุญแจไขปริศนาตั้งกระูทู้ก็เลยคิดว่าคงมีทีีมาที่ไปน่าสนใจ ก็เลยถามดู

 

ไปไม่ถึงดวงดาว แล้ว ตอนแรกแค่ 2500 ไม่ใช่หรือ
แล้วจะเปลี่ยนแปลงอีกได้อย่างไร ตัวเองตั้งสัตย์ ไว้แล้ว
ไม่ใช่หรือ ....

เหล่านั้น หลีกหนีกรรมอยู่

บุญไม่สามารถชำระบาปได้
บุญไม่สามารถเจือจางบาปได้

เป็นเหล่าต้องการหนีบาปกรรม
คิดแบบนี้ มันจะเจริญได้อย่างไร

มันต้องสำนึกในบาป สิ

ว่า สิ่งที่ทำไปเป็นความผิด

ต้องการชำระบาปเหล่านั้น ต้องการ
แก้ไขกลับคืน

แต่สิ่งที่ทำ กลับหน้าด้าน ทำต่อไป
หวังเพื่อให้ตนเอง มีความดีเยอะ ที่จะ
ลบล้างเจือจางใน บาป

ก่ มีมานะ ต่อไป แม้นไปแล้ว ก่ ยังมีมานะ
อยู่

 

ที่มาก็คือ ตอนก่อนโพสนั่งอยู่เงียบๆแล้วนึกถึงเรื่องนี้มาน่ะครับ แล้วคิดว่าถ้าตั้งกระทู้บอกคนอื่นอาจจะเป็นประโยชน์ก็ได้ ก็เลยมาตั้งครับ 55

 

อันนี้ผมไม่ทราบนะครับ ต้องถามคนอื่นละกัน เอาเป็นว่าอะไรที่พอจะรู้ก็จะพยายามบอกนะครับ อะไรที่ไม่รู้ก็จะตอบว่าไม่รู้
อิๆ

 

เราก็ไม่ต้องสนใจอะไร การคิดหรือตัดสินใจอะไร
แค่ทำในขอบเขตสติของเราที่มีอยู่ในปัจจุบันให้ดีที่สุดก็เพียงพอแล้วครับ
อะไรที่อยู่นอกเหนือวิสัยการควบคุมของเรา
ก็ปล่อยให้มันดำเนินไปตามธรรมชาติของมัน

ผลลัพธ์ที่ได้จากการตัดสินใจคือประสบการณ์ซึ่งจะนำมาใช้
เพื่อการตัดสินใจในครั้งต่อไปให้ดียิ่งขึ้นตามเหตุและปัจจัยในขณะนั้นๆ
ซึ่งเป็นหนึ่งในกระบวนการขยายขอบเขตของสติ

 

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ zeusi อ่านข้อความ
แล้วถ้าเค้าเฝ้ามองดูแบบกลั่นแกล้งบ้างล่ะครับ เราจะทำไงดี?จะฝ่าฟันอุปสรรคได้อย่างไร ถ้าผู้มีพลังจิตขั้นสูงไม่อนุมัติ.(สงสัย)...

-----------------------------------------------------
อ่านเล่น ๆ...

“ตีงูต้องตีให้ตาย
เพราะถ้างูไม่ตาย มันจะหันมากัดเราตายแทน”

ประโยคนี้ของคนโบราณ เป็นการเตือนว่า
เมื่อเจองู อย่าได้เดินสุ่มสี่สุ่มห้ากล้า ๆกลัวๆไปตีมัน
โดยไม่รู้ว่าตนนั้นมีกำลังเพียงพอหรือไม่ที่จะตีมันให้ตายได้
เพราะหากงูไม่ตายและหนีไปได้พร้อมอาการบาดเจ็บ
เราอาจมีสิทธิ์ตายด้วยการหวนกลับมากัดของงูได้ในภายหลัง

ถ้าเป็นเช่นนั้น…การไม่ตัดสินใจตีมันแต่แรกเห็นล่ะ…จะดีไม๊
โดยตั้งหลักสักนิดหยุดคิดวิปนึง
สงบนิ่งมองดูและปล่อยให้มันขู่ฟ่อ ๆ ไปจนกว่ามันจะเหนื่อย
แล้วเปิดทางให้มันเลื้อยหนีไป
ซึ่งถ้าทำอย่างนี้…เราก็ไม่ต้องคิดหาวิธีที่จะต้องตีมันให้ตาย
แล้วก็ไม่ต้องชั่งใจหรือเสี่ยงกับเรื่องของกำลังว่ามีพอหรือไม่
งูก็ไม่บาดเจ็บเก็บแค้นไว้
เพื่อรอวันมากัดเราให้ตายสมแค้น

แต่หากเกิดไปเจองูกำลังตกมัน…
ที่ปล่อยให้มันขู่ฟ่อๆก็นานแล้ว
ทางก็เปิดให้แล้ว มันก็ไม่เลื้อยพ้นไปสักที
คอยจ้องแต่จะฉกกัดเราอยู่นั่น…
เจอแบบฉบับนี้คงต้องรีบตรวจสอบกำลังตัวเองด่วน…
ว่ามีมากพอจะตีมันให้ตายหรือไม่…

และหากสะระตะแล้วรู้ตัวว่ากำลังมีเหลือเฟือ…
ฟันไปเลย…อย่าได้ช้าแม้วินาที…
เอาชนิดขาดสองท่อนในดาบเดียวเลยนะ…
(เหมือนแฮรี่ พอตเตอร์ตอนจบไง)

แต่หากผลประมวลได้ว่ากำลังที่มีอยู่นั้นมัน “ไม่ไหวมั้งเรา”
ก็ขอแนะนำด้วยความเคารพว่า
“ทางใครทางมัน…เจอทางไม่ตันก็เผ่นดีกว่านะเกลอ…”

 

ถ้าเขาคิดแบบครีโอพัตราละ
แนวคิดนี้ ยังใช้ได้ไหมเอ่ย?