เรื่องเด่น “หลวงปู่บุญ”เกจิดังเมืองอุบลฯ ละสังขาร แล้ว!!

“หลวงปู่บุญ”เกจิดังเมืองอุบลฯ ละสังขาร แล้ว!!



วันนี้ ( 2 ม.ค.62 ) ผู้สื่อข่าวของเรารายงานมาว่า พระครูมงคลธรรมธีรคุณ (บุญ ธมฺมธีโร) หรือหลวงปู่บุญ เจ้าอ้าวาสวัดบ้านหมากมี่ ต.กระโสบ อ.เมือง จ.อุบลราชธานี ซึ่งเป็นพระเกจิชื่อดังของเมืองอุบลราชธานี มีชาวบ้านและ ศิษย์ยานุศิษย์ ทั้งในจังหวัดอุบลราชธานี และ จากต่างจังหวัดทั่วประเทศให้ความเคารพนับถือเป็นจำนวนมาก ได้มรณภาพลงอย่างสงบแล้ว ด้วยโรคชรา เมื่อเวลา 10.10 น. ของวันที่ 1 ม.ค. 62 ที่โรงพยาบาล 50 พรรษา บ้านปลาดุก ต.ไร่น้อย อ.เมือง จ.อุบลราชธานี รวม สิริอายุได้ 99 ปี 26 พรรษา ทั้งนี้ ญาติโยมและ ศิษย์ยานุศิษย์ ได้นำสรีระสังขารของพระครูมงคลธรรมธีรคุณหรือหลวงปู่บุญ มาตั้งบำเพ็ญกุศลที่วัดบ้านหมากมี่ ต.กระโสบ อ.เมือง จ.อุบลราชธานี ซึ่งเป็นวัดที่หลวงปู่บุญ จำพรรษาและเป็นเจ้าอาวาส เพื่อประกอบพิธีทางศาสนา โดยญาติและสิษย์ตกลงกันว่า จะเก็บสรีระสังขารของหลวงปู่บุญ ไว้ให้ประชาชนได้กราบไหว้ เป็นเวลา 7 วัน



“พระครูมงคลธรรมธีรคุณ” หรือ “หลวงปู่บุญ ธมฺมธีโร” วัดบ้านหมากมี่ ต.กระโสบ อ.เมือง จ.อุบลราชธานี ท่านเป็นพระสุปฏิปันโน “ปฏิบัติดี-ปฎิบัติชอบ-ปฎิบัติเรียบง่าย” พระเถระผู้มีรัตตัญญูกาล ศิษย์ในสาย หลวงปู่ธรรมโสดาโสม วัดบ้านเหล่าแดง และหลวงปู่ธรรมบาลผุย สหธรรมิก หลวงปู่สำเร็จลุน (อดีตเจ้าอาวาสวัดมณีวนาราม) จ.อุบลราชธานี



สำหรับประวัติ หลวงปู่บุญ ธมฺมธีโร ระบุว่า ท่านเกิดเมื่อวันเสาร์ที่ 24 มกราคม 2463 ใน “ตระกูลนาเลิง” เป็นบุตรคนโตในจำนวนพี่น้องทั้งหมด 5 คน และมีน้องต่างบิดาอีก 1 คน ที่บ้านคำใฮใหญ่ อ.ดอนมดแดง จ.อุบลราชธานี ได้เข้าศึกษาเล่าเรียนชั้นประถม ช่วงแรกจบ ป.2 เพราะต้องออกมาช่วยพ่อแม่ทำนาต่อมาจึงได้เข้าศึกษาจนจบประถม ป.4 เมื่ออายุ 20 ปี ได้อุปสมบท โดยความเมตตาของ หลวงปู่ธรรมโสดาโสม เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้ให้ความเมตตาพร่ำสอนสรรพวิชาต่างให้พระบุญ และชอบเรียกพระบุญว่า “เจ้าคุณ” ซึ่งผิดแปลกนิสัยของท่านธรรมโสดาโสม ที่ท่านจะดุด่าพระเณรจนได้ฉายาว่า “ญาท่านเสือ” แห่งบ้านเหล่าแดง ญาถ่านเสือ หรือหลวงปู่ธรรมโสดาโสม ท่านเป็นศิษย์ยุคต้นของ ท่านธรรมบาลผุย อดีตเจ้าอาวาส วัดมณีวนาราม เจ้าคณะเมืองอุบลราชธานี รูปที่ 5 ต่อจาก ท่านพระอริยวงศาจารย์(สุ้ย)



“ท่านธรรมบายผุย” ท่านเก่งกล้าวิชา มนต์กระจาย พระธรรมวินัย บาลี ในเรื่องภาษา รับรู้ได้แม้กระทั้งภาษาสัตว์ในสมัยนั้นชื่อเสียงท่านธรรมบายผุย โด่งดังไปจนถึงฝากฝั่งโขงเมืองนครจำปาสัก อันเป็นเหตุให้ “สำเร็จลุน วัดเวินไช” ได้มาสนทนาธรรมอยู่เป็นประจำ ท่านธรรมบาล (ผุย) ท่านมีลูกศิษย์ที่มีคนรู้จักในยุคๆ หนึ่ง เช่น พระครูวิโรจน์ วัดทุ่งศรีเมือง หลวงปู่ธรรมโสดาโสม วัดบ้านเหล่าแดง ในขณะนั้นหลวงปู่ทา ธมฺมธโร ในวัยหนุ่มได้มาศึกษาตำราวิชามนต์กระจาย กับหลวงปู่ธรรมโสดาโสม หลายปี หลวงปู่ทา และหลวงปู่บุญ จึงนับถือเป็นพี่น้องในสายธรรมกัน ในช่วงหลวงปู่บุญกำลังหัดเรียนพระปาฏิโมกข์นั้น โยมบิดาจึงขอให้ลาสิกขา เนื่องจากเป็นบุตรคนโตไม่มีใครทำไร่ไถนาช่วย ต่อมาจึงได้มีครอบครัวอยู่ที่ ตำบลกระโสบ ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากบ้านหมากมี่

ครั้งเมื่อ สมเด็จมหาวีระวงศ์ (อ้วน ติสฺโส) เดินทางมาเยี่ยมบ้านเกิด หลวงปู่บุญ ได้ติดตาม หลวงปู่หมาย วัดบ้านบ่อหวาย ไปต้อนรับที่ท่าเรือและได้หามเสลี่ยง เจ้าประคุณสมเด็จ ส่งต่อหมู่บ้านต่อหมู่บ้าน ไปยังวัดบ้านเหล่าแดง เพื่อสนทนาธรรมกับหลวงปู่ธรรมโสดาโสม และตกแต่งถนนหมู่บ้านสู่หมู่บ้าน จึงกลายเป็นถนนสมเด็จในปัจจุบัน

เหตุสู่รมกาสาวพัสตร์ ครั้งที่ 2 เมื่อผู้มีพระคุณ อย่างหลวงปู่ทา ธมฺมธโร ได้เอ่ยปากขอให้บวช เพื่อให้ได้ครอบองค์กฐิน หลวงปู่บุญได้เห็นว่าภาระทางครอบครัวไม่มีแล้ว จึงเต็มใจที่จะกลับมาสู่ร่มกาสาวพัสตร์ ในปีนั้นหลวงปู่ทา ได้รับตำแหน่งพระอุปัชฌาย์ จึงได้ให้การอุปสมบทหลวงปู่บุญ ในฐานะน้องในสายธรรม ได้ฉายา ว่า “ธมฺมธีโร” และอยู่ช่วยการศาสนากับหลวงปู่ทา โดยเฉพาะงานช่าง ซึ่งหลวงปู่บุญ ท่านมีฝีมือทางช่างไม้มาแต่เดิม หลวงปู่ทา จึงให้เป็นผู้นำในการซ่อมบำรุงกุฏิ วิหารต่างๆ

ในระหว่างที่อยู่กับหลวงปู่ทานั้นได้ติดตามไปกราบ คูบาอาจารย์หลายท่านเช่น หลวงปู่สวน วัดนาอุดม โดยเฉพาะหลวงปู่บุญมี วัดบ้านนาเมือง ที่หลวงปู่บุญสนิทสนมมากที่สุด ไปๆมาๆ แก้ข้อสงสัยในธรรมอยู่เป็นประจำ ก่อนที่หลวงปู่ทา จะละสังขารได้มอบหมายให้หลวงปู่บุญ ดูแลวัดวาศาสนา เมื่อหลวงปู่ทาได้ละสังขารลง หลวงปู่บุญจึงได้รับตำแหน่งเจ้าอาวาส สืบมา

เมื่ออายุเข้าหลักเก้า หลวงปู่บุญจึงยากกลับไปจำพรรษาที่วัดบ้านบ่อหวาย จะได้ใกล้ชิดกับลูกหลานเวลาป่วยไข้จะได้ไม่ลำบาก ขณะจำพรรษาที่วัดบ้านบ่อหวายไม่มีทีท่าที่จะกลับมาวัดบ้านหมากมี่ จึงเป็นเหตุให้จุกเสียดจิ้มแทงหน้าอกอยู่ตลอด คณะญาติจึงนำส่งโรงพยาบาล ๕๐ พรรษา หมอตรวจไม่พบอาการ ผิดปกติ แต่ยังคงมีอาการอยู่ตลอดเป็นช่วงๆ หลายวันต่อมาจึงนำส่งโรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ เพื่อให้แน่ใจอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่พบ อาการผิดปกติเช่นกัน หลวงปู่บุญกลับมาพักดูอาการที่เกิดอยู่หลายวัน จึงรำลึกนึกถึงเมื่อครั้งรับปากหลวงปู่ทาว่าจะอยู่ดูแลวัดบ้านหมากมี่

หลวงปู่บุญ ท่านจึงอธิษฐานว่า ถ้าเหตุป่วยไข้เกิดจากหลวงปู่ทา เพราะผิดคำสัญญาก็ขอให้หายป่วย ออกพรรษาจะกลับไป วัดบ้านหมากมี่ หลังจากคืนนั้น หลวงปู่บุญ ก็หายจากอาการดังกล่าวอย่างหน้าอัศจรรย์ หลังจากนั้นหลวงปู่บุญจึงกลับมาจำพรรษาที่วัดบ้านหมากมี่ดังเดิมตราบเท่าปัจจุบัน หลวงปู่บุญท่านเรียนวิชาเทพนิมิต ความฝันท่าน ชาวบ้านจะเอามาตีเป็น เลขเด็จอยู่เป็นประจำใครที่มีโชคก็พากันร่ำรวยกันหลายคน

ในปี พ.ศ.2554 ท่านได้รับรับพระราชทานสมณศักดิ์ สัญญาบัตรพัดยศชั้นตรี ในราชทินนาม "พระครูมงคลธรรมธีรคุณ" ปี พ.ศ.2555 หลวงปู่บุญได้เมตตาให้ทางวัดได้จัดสร้างเหรียญรุ่นแรก เนื้อเงินจำนวน 5 เหรียญ เนื้อนวะ 100 เหรียญ เนื้อทองแดงลงดำ 3,074 เหรียญ เพื่อเป็นที่ระลึกแก่ศิษยานุศิษย์ ซึ่งได้สร้างประสบการณ์มากมายหลายแบบ ผู้ที่ได้ไปต่างหวงแหนเป็นอย่างมาก

ปี พ.ศ.2557 จึงได้จัดสร้าง “พระกริ่งธมฺมธีโร” ซึ่งเป็นกริ่งรุ่นแรก ที่ชวนบ้านใกล้ไกลต่างชอบแสวงหาบูชาไว้อาราธนาทำน้ำมนต์ พร้อมติดตัวไว้คุ้มครองได้โชคลาภกับมากมาย และสมเด็จบัลดาลโชค แจกในวาระต่างๆ แต่ละเนื้อมีประสบการณ์เด่นด้านโชคลาภไม่ขาดสาย ส่วนมากจะอยู่กับเศรษฐีเมืองอุบลราชธานี อีกทั้งท่านยังให้จัดสร้าง เบี้ยแก้รุ่นแรกและรุ่นสองตามตำราป้องกันภัยกำปังภัยด้วยหัวในพระพุทธเจ้า 10 ชาติ ตามตำรับพระครูวิโรจน์รัตโนบล และหลวงปู่ ธรรมโสดาโสม

ปัจจุบันวัตถุมงคลของหลวงปู่บุญ กำลังเป็นที่นิยมในหมู่นักสะสม พุทธคุณเด่นทางด้านเมตตามหานิยม โชคลาภ แคล้วคลาดปลอดภัย ค้าขายร่ำรวย นับได้ว่า “หลวงปู่บุญ ธมฺมธีโร” เป็นผู้อุทิศตน เพื่อพุทธศาสนาโดยแท้ และยัง เป็นพระอาวุโสที่เปี่ยมล้นด้วยความเมตตา มานานแสนนาน

ขอบคุณที่มา
http://www.banmuang.co.th/news/regi...xInaEMchy41crqOwKAtUNcryYy0af4pMrOnDGx5Rwhg90