♥ขาดมิตร♥

ผู้เขียน..กิ๊บ
(แต่งจากประสบการณ์จริง)


สายนํ้าตารินไหลไม่หยุดยั้ง
เจ็บดั่งมีดกรีดใจจนเลือดไหล
ชาติที่แล้วเรากระทำกรรมอะไร
จึงได้พบประสบความลำบากใจ

จะเหลียวซ้ายแลขวาไม่มีเงา
ที่พึ่งเราไม่มีเลยใช่ไหม
คนที่รักแช่งชักให้เป็นไป
มิได้ต่างจากหมาโดนทารุณ

พูดกี่ครั้งไม่ฟังเขาไม่สน
ไม่อยากทนใกล้กันเขาเฉียวฉุน
อยากเอามีดแทงใจให้มันพรุน
น่าเสียสูญเขาช่างเกลียดอย่างจริงจัง

ทำเป็นยิ้มหน้าบานไม่เสียวซ่าน
ทีท่าหวานทว่าเขาด่าไม่ยั้ง
มันช่างเจ็บข้างในหัวใจจัง
ลับหลังเขาเราสะอื้นแสนขื่นตรม

อะไรกันโลกนี้ไม่มีรัก
คนคอยจักผลักซํ้ายามหกล้ม
สุดชอกชํ้าระกำวอนสายลม
ว่าอย่าสมนํ้าหน้าให้น่าอาย

นั่งคุกเข่าที่เฝ้าสั่นอยู่อย่างนั้น
นอบน้อมพลันสองมือวิงวอนไหว้
เทวดาและท่านเทพทั้งหลาย
จงเปลี่ยนร้ายให้มันกลายเป็นดี

ให้คนที่เคยรักรักกันอีก
อย่าหลีกห่างกันไกลเอาใจหนี
อย่าทำร้ายใจกันด้วยท่วงที
ขอจงมีเมตตาอีกคราเทอญ

 

​

. . . น้าตานอง เปื้อนหน้า......
ในแววตา มีน้ำใส
ถามหาความอุ่น จากใจ
เธอจึงไม่ เห็นความงาม​

เหลียวมอง รอบข้าง
ใช่อ้างว้างปล่าวเปลี่ยว ที่ไหน
ปลายหญ้า สายลม ดอกไม้
อยู่ใกล้ใกล้ แค่เอื้อมมือ​

. . . สาวเอย อย่าหมอง......
จะร้อง ร่ำไป ไยหรือ
เช็ดน้ำตา ด้วยฝ่ามือ
อย่าถือ เอาใจเศร้า เป็นอารมณ์​

โลกมี ความสวยงาม.....
อย่ามัวถาม สิ่งใด ที่ไม่สม
เพียงดอกไม้ ที่พริ้วไหว ในสายลม
ก็เพียงพอ จะห่มใจ ให้ร้าวจาง​

 

น้องกิ๊บจ๋า.. ขอให้เป็นแค่แต่งกลอนจริงก็พอนะคะ
ชีวิตจริง... อย่าเป็นอย่างนั้นเลย!!!

 

น้องกิ๊บ รักอะไรก็แล้วแต่ "อย่าให้เต็มร้อย"ยกเว้น"คุณพ่อ+คุณแม่"ของเรา
แต่ประเทศไทยก็มีผู้ชายดีๆๆๆอีกเยอะมักมากๆๆๆ ให้น้องเริ่มต้นใหม่
ไม่เชื่อถ้าไม่เชื่อ ดูผมเป็นตัวอย่างก็แล้วกัน [ไม่ได้โม้]

 

...ทุกข์คนอื่นมองเห็นเท่าเส้นขน
ทุกข์ของตนมองเห็นเช่นภูเขา
เป็นเรื่องใหญ่เป็นเรื่องยุ่งเป็นเรื่องยาว
เป็นเรื่องเผาผลาญใจให้ระทม

พระตถาคตสอนให้ผ่อนทุกข์
ที่รานรุกเข้ามาอย่าสะสม
จงสะสางอย่าทิ้งร้างเนิ่นนานนม
อกจะขมปมฤทัยไม่คลายเกลียว

ถ้าทุกข์ใจให้ผ่อนคลายทำใจว่าง
ปล่อยวางอารมณ์ฉุนที่ขุ่นเขียว
พุทโธท่องในจิตซักนิดเดียว
ที่ฉุนเฉียวเคืองใจจะคลายลง

ถ้าทุกข์ท้อไม่สมในสิ่งหวัง
ก็ให้ตั้งใจใหม่อย่าไปหลง
เพียรพากบากบั่นด้วยใจจง
ไม่นานคงสมได้ที่หมายมั่น

ถ้าทุกข์เพราะรักเขาเขาไม่รัก
ก็ให้หักห้ามจิตอย่าคิดฝัน
คงไม่เคยทำบุญร่วมกัน
กุศลนั้นจึงไม่ส่งให้สมหทัย

อันว่าทุกข์เกิดก่อก็เพราะเหตุ
ทุกประเภทเหตุดับผลก็หาย
จะระงับดับทุกข์ต้องดับใจ
จิตสงบไม่หวั่นไหวทุกข์หายเอง
<O</O
ถ้าทุกข์ใจให้ผ่อนคลายทำใจว่าง
ให้นับแกะสักพันครั้งนะหนูจ๋า
ให้ปล่อยวางอารมณ์ที่ฉุนเฉียวมา
นับไปมาความเคืองใจจะคลายลง

ถ้าทุกข์ท้อไม่สมในสิ่งใดหวัง
ให้มองหาความหวังใหม่อย่าไหลหลง
สิ่งเก่าเก่าให้ทิ้งไปเจิดจำนง
ไม่นานคงสมฤทัยที่หมายพลัน

ถ้าทุกข์เพราะรักเขาเขาไม่รัก
ก็ให้รักคนใหม่แสนสุขสันต์
เพราะรักใหม่ได้ทำบุญมาร่วมกัน
กุศลนั้นจึงได้ส่งสมหทัย