DIY : รวมทิป ของทำเอง ใช้ยามฉุกเฉินและไปแคมป์ปิ้ง...

พูดจากใจเลยนะ กระทู้นี้น่าปักหมุดเป็นกระทู้แนะนำถาวรไปเลย
จะอยู่รอดได้ก็ต้องรู้จักช่วยเหลือตัวเอง มีทักษะการเอาชีวิตรอดซะก่อน

 

ขอบคุณครับ

นี่เป็นอีกประเด็นที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา อยากให้ทุกคนมีความรู้และทักษะ ในการเอาตัวรอด ในยามที่เกิดเหตุ ไม่ว่าเหตุเล็กหรือเหตุใหญ่

ถ้าเรายังไม่คิดที่จะช่วยเหลือตัวเอง เอาตัวรอดให้ได้ พระท่านคงไม่เมตตาแน่ๆ

 

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่น่าสนับสนุนให้เป็นกระทู้แนะนำจริงๆครับ นี่คือคนที่มีสาระดีๆมาให้ฟรีๆกับเพื่อนพ้องจริงๆ ขอบคุณมากๆครับคุณjingjoknayork อีกท่านที่มีจิตอาสาครับ

 

เห็นด้วยค่ะ ขอบคุณในน้ำใจของพี่ jingjoknayork และอีกหลายท่านที่มีจิตอาสาค่ะ

 

ขอบคุณทั้งสองท่านและบอร์ดแห่งนี้ ที่ให้โอกาสผมได้รับใช้ครับ

 

ตะกี้คิดอะไรได้อย่างนึง คือพวกกระป๋องโค้กนี่ถ้ามีติดไว้ก็ดีนะ ตัดตรงหัวออกแล้วเอาไว้ใช้ต้มน้ำได้ เอากระป๋องบิดไปบิดมาให้ขาดก็ได้มีดเล็กๆไว้ใช้ อาจจะไม่ค่อยคมแต่ไว้ตัดอะไรเล็กๆน้อยๆได้

เห็นคนใช้กระบอกไม้ไผ่หุงข้าวกัน กระป๋องโค้กก็น่าจะใช้หุงข้าวได้นะแต่อาจจะได้ข้าวน้อยหน่อย

ก้นกระป๋อง เอาไว้สะท้อนแสงอาทิตย์ ส่งเป็นสัญญาณขอความช่วยเหลือ เวลาเฮลิคอปเตอร์บินผ่าน

เอากระป๋องตัดส่วนหัวออกแล้วตัดกระป๋องซิกแซกเป็นปากฉลาม เอาไว้ใช้เป็นอาวุธก็ได้

ทั้งหมดไม่เคยทำเองนะ แต่คิดๆเอาว่าน่าจะได้

 

ลืม "ขอบคุณ" สนิทเลยครับ

ขอขอบคุณที่เสนอความคิดใหม่ๆ นะครับ

สำหรับความเห็นส่วนตัวของผมคือ การใช้ทำอาหาร เช่น ต้มน้ำ หุงข้าว เนื่องจากไม่ใช่ภาชนะหุงต้มน่ะครับ ค่อนข้างอันตรายเรื่องสารพวกโลหะ นอกจากฉุกเฉินจริงๆ ถ้าเลี่ยงได้ควรเลี่ยงนะครับ

แต่แนวคิดเรื่อง ก้นกระป๋องสะท้อนแสงแทนสัญญาณฉุกเฉิน นี่เยี่ยมเลยครับ...เพราะขนาดใหญ่พอประมาณ และโค้งมนคล้ายเลนส์

ส่วนเรื่องทำเป็นปากฉลาม คิดว่า มันเป็นโลหะที่บางไปหน่อยครับผม

 

กดขอกระทู้นี้เป็นกระทู้แนะนำไปแล้ว จริงๆไม่รู้ว่าเคยเป็นกระทู้แนะนำไปหรือยัง แต่กดขอไปแล้วเด้อ

 

ขอบคุณอีกครั้งครับ

สำหรับเรื่องเป็นกระทู้แนะนำ คงแล้วแต่ทาง WM เขาครับ

สำหรับผม สัญญาว่า จะยังคงหาอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ มานำเสนอเรื่อยๆ ครับ

 

Case : หนูนันไปหลงป่ามาค่ะ อยากจะเล่า้ประสบการณ์นี้ให้เพื่อนๆได้อ่านค่ะ

บังเอิญไปเจอมาครับ เรื่องแถวๆ บ้านผมเอง อุทยานน้ำตกคลองลาน บางท่าน อาจจะเคยผ่านตามาบ้าง แต่เชื่อว่า หลายท่านที่ยังไม่เคย ผมจึงนำมา
นำเสนอไว้ เป็นเกร็ดความรู้ครับ
_______________________________________

หนูนันไปหลงป่ามา 2 คืนค่ะ เลยอยากจะแบ่งปันประสบการณ์ชีวิตอันนี้ให้เพื่อนๆทุกคน ขออย่าได้มองเป็นกระทู้นอกเรื่องเลยนะคะ


เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา หนูนันกับแฟนไปเที่ยวอุทยานแห่งชาติแห่งหนึ่งที่จังหวัดกำแพงเพชรค่ะ พอเข้ารีสอร์ท วางกระเป๋า กินข้าว พักผ่อนได้ไม่นาน ก็ไปเดินเล่นกันตรงเส้นทางศึกษาธรรมชาติ เราสองคนแต่งกายกางเกงสามส่วน รองเท้าแตะ ไม่มีอุปกรณ์อะไรเลย เพราะเส้นทางศึกษาธรรมชาติคงไม่มีอะไรต้องระวัง

คืนนี้ไม่มีแม้ผ้าห่ม เราสองคนกึ่งนั่งกึ่งนอนกอดกันบนหินก้อนนั้น อากาศเย็นให้ไออุ่นกันและกัน แฟนเป่าลมร้อนให้จากปากของเขา รู้สึกอุ่นมาก พยายามไม่ร้องไห้ ไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยเราด้วยขอค้างที่นี่หนึ่งคืนนะคะ ขอให้อย่ามีอันตรายกับเรา เพิ่งได้เคยเห็นในป่าตอนกลางคืนค่ะ มืดแบบนี้นี่เอง มองไปเห็นแสงแปลกๆ คิดว่าเป็นแมลง มีเสียงนกร้องบ้าง เห็นกิ่งไม้บางกิ่งมีแสงในตัวเองด้วย คิดว่าคงเป็นเชื่อราที่มีแสง แต่กลัวสัตว์ร้ายที่สุด ได้แต่ภาวนาให้เรารอดกลับไป นั่งนับเวลากัน 1 ทุ่ม 2 ทุ่ม ..... ตี 1 ตี 2....... จนถึงเวลาที่รอคอย ตีห้าครึ่งเริ่มมองเห็นแสงแล้ว เรารอดแล้ว เราจะหาทางกลับบ้านกันแล้ว


เราสองคนพยายามหาทางกลับตามทางน้ำไหลนั้น ที่คิดไว้เมือคืนว่าน่าจะเป็นทางนี้ เดินๆไป เหมือนว่าจะใช่ทางเก่า แต่กลับไม่ใช่ค่ะ ไปไหนแล้วไม่รู้ทีนี้ บางทีเหมือนได้ยินเสียงรถยนต์แล่น ก็ดีใจคิดว่าด้านบนเป็นถนน เลยปีนขึ้นไป ก็เป็นความว่างเปล่า เหนื่อยเพิ่มขึ้น บางครั้งเห็นป่าไผ่หลายร้อยต้น มองๆดูเหมือนเป็นบ้านคน ก็ปีนขึ้นไป แต่ไม่พบอะไรเลย ได้แต่เหนื่อย และเจ็บเท้ามากขึ้น จนกระทั่งเราสองคนเดินย้อนทางน้ำด้วยความลำบาก เพราะไม่ใช่ทางเดินของคน ปีนบ้าง หกล้ม คลุกคลานบ้าง จะเจ็บยังไงก็หยุดไม่ได้ จนมาถึงหน้าผาเป็นลานหินกว้างๆ เป็นน้ำตกกลางป่า เหมือนจะเป็นต้นน้ำสักแห่ง กล้องดิจิตอล โทรศัพท์มือถือ เปียกน้ำ โดนล้มกระแทก พังหมด



เที่ยงแล้วยังหาทางออกไม่ได้เลย ไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่ตอนเย็นวาน มองไปมีแต่ป่าเขา ต้นไม้ทุกทิศทาง แฟนหนูนันพยายามจุดไฟ โดยเอาไม้ไผ่มาสีกัน ทั้งๆที่ไม่เคยทำมาก่อน ก็สีๆไปนานมาก ดูๆมันก็ร้อนขึ้นนะ มีกลิ่นเหม็นไหม้ แต่ยังไงไฟก็เห็นติด ถ้าไฟติดอาจจะมีควันขึ้นไปให้ใครเห็นได้ จนเหนื่อยหมดแรง กันไป
เราสองคนก็เลยคิดว่า เราคงหาทางออกไม่ได้แล้ว เราจะรอกันตรงนี้ จนกว่าจะมีคนมาช่วยเหลือ เจ้าหน้าที่อุทยานคงรู้ เพราะถึงเวลา check out แล้วเราไม่มา รถยังจอดอยู่ที่รีสอร์ท เรื่องอาหารไม่ต้องพูดถึง ไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อวาน แต่ก็ไม่รู้สึกหิวนะคะ ไม่หิวแม้แต่นิดเดียว กินแต่น้ำจากลำธารใหญ่และน้ำตกต้นน้ำ ในเริ่มคิดไปต่างๆนานา เราจะรอดไหม ป่านนี้พ่อแม่คงเป็นห่วง เขาจะหาเราเจอไหม พยายามตั้งสมาธิ บางทีหนูนันก็เริ่มเสียสติ แฟนก็ปลอบ บางครั้งแฟนก็เริ่มเครียด เราก็ช่วยกันปลอบช่วยกันพูดให้กำลังใจว่าเราจะต้องรอด ตอนเย็นมองเห็นแมลงปอบินวนแล้วใจไม่ดีเลยค่ะ คิดว่าฝนจะต้องตก แล้วตกจริงๆด้วยค่ะ คืนนั้นเราสองคนไปหลบฝนบนพุ่มไม้ มีมดมียุงบ้าง พยายามขอให้เขาอย่าทำอะไรเรา นั่งหนาวสั่นกอดกันไว้ คืนที่สองแล้ว เหรอเนี่ย มืดแล้วทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่รอเวลา เนื้อตัวมอมแมม และเจ็บ แผลเต็มตัวจากการเดินป่า บรรยากาศเครียด และทรมานสุดชีวิต นี่เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม นี่ไม่ใช่ฝันจริงๆเหรอ เรามาที่นี่ได้ยังไง ความรู้ทางวิชาการที่เรามี ตอนนี้ช่วยอะไรไม่ได้เลย ต้องรอแต่คนอื่นเท่านั้น ชาวบ้านขาวเขา ผ่านมาสักคนก็ยังดี ถึงตอนนี้ก็ต้องไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์กันแล้วค่ะ เจ้าป่าเจ้าเขาที่ปกปักรักษาป่าผืนนี้ ที่เราไม่เคยเชื่อ หลวงพ่อที่วัดแถวบ้านที่ปกติเราได้แต่ไปไหว้ท่านแบบขอไปที เราก็ได้แต่นึกถึงท่านแล้วตอนนี้ คิดว่าถ้ารอดกลับไป จะทำตัวดีๆ จะเข้าวัดบ่อยๆ ทำบุญมากๆ เราจะทำเพื่อคนอื่นให้เยอะๆ พยายามไม่ร้องไห้ คืนนั้นนอนแทบไม่หลับ เพราะมีมดแมลง คิดว่าเราจะได้กลับไปที่ทำงานไหม จะได้กลับไปเล่น pantip facebook ไหม นอนหลับๆตื่นๆ ฝันถึงแต่พ่อแม่ เพื่อน อาหารที่เราชอบกิน หลับตาสุดท้ายก็หลับไปเพราะเพลียมาก


เดินไปเรื่อยๆ ทางยิ่งไกล ชัน มีทางแตกไปมากมาย แต่ละทางก็น่าสนใจน่าเดิน จนเวลาเริ่มจะเย็นเลยจะกลับ ทีนี้ เกิดหาทางกลับไม่ถูกค่ะ คิดว่าเป็นทางนี้ แต่เข้าไปแล้วยิ่งลึกๆ ตะวันเริ่มจะคล้อย แสงน้อยลง เสียงของป่าเริ่มดังๆ สัตว์ต่างๆเริ่มออกหากิน สัญญาณมือถือไม่มี หนูนันกะแฟนกลัวกันมาก พยายามทำใจดีๆกันไว้ ว่าจะนอนที่ไหนกันดี แล้วเราจะทำยังไงกันดี รอบตัวมีแต่ป่า พอดีเจอทางน้ำไหลเป็นสายน้ำตื้นๆค่อนข้างใหญ่ เลยลองเดินตามสายน้ำนี้ไป คิดว่าคงพาไปน้ำตกได้ และมือถือเริ่มเปียกน้ำ

พอแสงหมด เราสองคนก็ทำอะไม่ได้ ไม่มีแม้ไฟฉาย หนูนันกะแฟนนั่งบนก้อนหินใหญ่กลางลำน้ำ ซึ่งเปรียบเหมือนเกาะกลางน้ำ เผื่อจะได้กันงู และสัตว์เลื้อยคลานได้ เราสองคนพยายามทำกำลังใจให้ดี ตอนนี้หกโมงครึ่งแล้ว แทบไม่เห็นอะไร เราจะนอนที่นี่กันก่อน แล้วพรุ่งนี้เราจะหาทางกลับกัน

(ยังมีต่อครับ)

 

เช้าของวันที่สอง แล้วในป่านี้ คิดว่าป่านนี้เจ้าหน้าที่คงกำลังตามหาเรา เขาคงจะมาช่วยเราวันนี้ อีกอย่างลานหินนี้ก็พอเป็นจุดเด่น เค้าน่าจะมาค้นหาเราตรงนี้ด้วย เฮลิคอปเตอร์ถ้าออกค้นหาก็คงมองเห็นเราค่ะ ตอนนี้ถึงแม้จะไม่ได้กินอะไร แต่เหมือนน้ำย่อยจะออกมาทางคอแล้วค่ะ รู้สึกอยากอาเจียน ใช่ เราต้องกินอะไรบ้าง ยังไงกระเพาะต้องได้รับอาหาร นี่ไม่ได้กินอะไรมาสองวันแ้ล้ว แต่ก็ไม่รู้จะกินอะไร ใบไม้อาจมีพิษ มียาง เลยติดสินใจ กินใบไผ่แห้งๆ รสชาติไม่เอาไหนเลยค่ะ ก็ต้องกลืนกันไป

เรารอ รอความช่วยเหลือที่ไม่รู้ว่าจะมาเมื่อไหร่ เมื่อไหร่กันล่ะ จะอีกกี่วัน เราจะรอดหรือไม่ และรอดออกไปในสภาพไหน และมองไปเริ่มท้อและกลัว แรงเริ่มหมดลงเพราะไม่ได้กินอะไรเลยสองวันแล้ว ถ้าออกไม่ได้ คงได้เป็นข่าวแน่ ป่านนี้แม่คงร้องไห้ และเรื่องคงถึงตำรวจแ้ล้ว

ก่อนที่เราสองคนจะหมดแรง เราตัดสินใจครั้งสุดท้าย ที่จะเดินตามลำน้ำ ลำน้ำนี้ต้องสู่ที่ต่ำ และพาเราไปไหนสักแห่ง จะใช้เวลากี่วัน จะไปที่ไหนยังไง น้ำต้องลงที่ต่ำ ยังไงต้องเจอกับแม่น้ำหรืออะไรก็ได้ ที่นั่นคงเจอชาวบ้าน หรือใครสักคน จะได้ขอความช่วยเหลือ เราเริ่มตัดสินใจด้วยสติและกำลังครั้งสุดท้ายที่จะเดินไป พยายามทิ้งร่องรอยและ กระดาษ ทันใดนั้นเอง ได้ยินเสียงใครคนหนึ่ง พูดว่า เจอแล้วๆ ทางนี้ๆ พี่ทหารที่ค้นหาเรานั่นเองค่ะ เขาเจอเราแล้ว เขาตามหาเราจนเจอ หนูนันร้องไห้วิ่งไปกอดพี่ทหารเลยค่ะ ชีวิตนี้จะไม่ลืมบุณคุณเลย เหมือนได้เกิดใหม่ เรารอดแล้ว พี่ทหารก็เอาข้าวเอาน้ำ นม เกลือแร่ ให้กิน

พาออกมาจากป่าได้ สะบักสะบอมเต็มที่กันสองคน แผลที่ตอนนั้นไม่รู้สึกเจ็บ ก็เจ็บแล้วค่ะ ใครต่อใครมามุงดูกันใหญ่ เลยถือโอกาสนี้มาเล่าให้เพื่อนๆได้อ่านค่ะ ดีใจมากที่ได้กลับมาได้ เหมือนได้ชีวิตใหม่ ชีวิตดูมีค่าขึ้นเยอะ ขอบคุณอาหารทุกมื้อ ที่ทำให้เรายังได้อยู่ เราได้รอดแล้ว เราจะเป็นคนดี ทำตัวดีๆเพื่อคนอื่นอย่างที่ได้สัญญากับทุกๆสิ่งไว้ และจากเหตุการณ์นี้ ทำให้เรารักกันมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า และรู้ว่าเราต่างเกิดมาเพื่อกันและกันจริงๆค่ะ</QUOTE>
________________________
จากกระทู้เก่าในคลังกระทู้ ของพันธ์ทิพย์ครับ
PANTIP.COM : X12955696 หนูนันไปหลงป่ามาค่ะ อยากจะเล่า้ประสบการณ์นี้ให้เพื่อนๆได้อ่านค่ะ []

 

เตือนสติได้ดีเลยครับ เรื่องนี้ ขอบคุณมากครับท่านjingjoknayork ที่นำมาเผยแพร่ต่อ

 

เรื่องหลงป่านี่ ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ขนาดคนเก่งๆทักษะดีๆ เคยคุยกัน เค้าบอกยังแทบแย่เลย
เค้าบอกมันเหมือนกันไปหมด เดินไปเดินมาวนอยู่ที่เดิม
คิดว่าถ้าหลงป่าจริง จะพยายามเดินไปตามเส้นแม่น้ำ ยังไงก็ยังมีน้ำกิน สัตว์ที่พอจะเอามาเป็นอาหารได้ก็คงต้องมากินน้ำแถวๆแม่น้ำ

อ่านมาถึงตรงนี้แล้วงงๆ ว่าทำไมคืนก่อนหน้าตอนโทรศัพท์ยังดีๆไม่ใช้โทรขอความช่วยเหลือ ไม่ได้จะมาแย้งอะไรคุณJingjoknayorkเน้อ เพียงแต่งงๆนิดหน่อยกับคนเขียน หรือว่าอาจจะไม่มีสัญญาณก็ได้เนาะ

"เราสองคนพยายามหาทางกลับตามทางน้ำไหลนั้น ที่คิดไว้เมือคืนว่าน่าจะเป็นทางนี้ เดินๆไป เหมือนว่าจะใช่ทางเก่า แต่กลับไม่ใช่ค่ะ ไปไหนแล้วไม่รู้ทีนี้ บางทีเหมือนได้ยินเสียงรถยนต์แล่น ก็ดีใจคิดว่าด้านบนเป็นถนน เลยปีนขึ้นไป ก็เป็นความว่างเปล่า เหนื่อยเพิ่มขึ้น บางครั้งเห็นป่าไผ่หลายร้อยต้น มองๆดูเหมือนเป็นบ้านคน ก็ปีนขึ้นไป แต่ไม่พบอะไรเลย ได้แต่เหนื่อย และเจ็บเท้ามากขึ้น จนกระทั่งเราสองคนเดินย้อนทางน้ำด้วยความลำบาก เพราะไม่ใช่ทางเดินของคน ปีนบ้าง หกล้ม คลุกคลานบ้าง จะเจ็บยังไงก็หยุดไม่ได้ จนมาถึงหน้าผาเป็นลานหินกว้างๆ เป็นน้ำตกกลางป่า เหมือนจะเป็นต้นน้ำสักแห่ง กล้องดิจิตอล โทรศัพท์มือถือ เปียกน้ำ โดนล้มกระแทก พังหมด"

 

หาคลิปมาช่วยคุณJingjoknayorkมั่ง อันนี้เป็นการจุดไฟโดยใช้ไม้ไผ่

<object width="420" height="315"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/O8yVT-PG9Zg?hl=en_US&amp;version=3&amp;rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/O8yVT-PG9Zg?hl=en_US&amp;version=3&amp;rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="420" height="315" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>

 

บางทีกำลังสับสน บางทีมือถือแบตหมด หรือตำแหน่งเดิมไม่มีสัญญาณก็เป็นได้ครับ...

 

ขอบคุณครับ

ผมเองก็เคยเจอของคนไทยที่เขาลองทำบ้างครับ แต่ลืมเอามาโพสต์ครับ แหะๆ

<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/wrk6D0F107I" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

ตะบันไฟ เป็นอีกแบบที่เป็นไฟฉุกเฉินที่เป็นภูมิปัญญาไทยทำใช้เองแล้วใช้ได้หลายๆครั้งไม่
หนักแรงด้วยครับ

<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/dqAQOqVmrwA" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

พูดจริงๆเลยว่าเพิ่งเคยเห็น แต่ดูแล้วใช้ได้เลย เยี่ยมๆๆ

 

ตะบันไฟ

ลองเข้าไปอ่านดูวิธีใช้นะครับ
วิธิทำเหมือนจะง่าย แต่ก็ไม่ง่ายเท่าไหร่ แต่มีไว้ติดตัวนี่เยี่ยมมาก

 

ขอบคุณมากๆครับ สำหรับบทความเรื่องหลงป่า ให้แนวคิดและเตือนสติได้ดีครับ ว่าต้องมีสติ