ขอระบายเรื่องกรรมในใจค่ะ

สวัสดีค่ะ ดิฉันมีเรื่องจะสารภาพค่ะ
จริงๆ เป็นคนเชื่อเรื่องบาปบุญอยู่แล้ว แต่อยู่ๆ เรื่องนี้ที่เราลืมไปแล้ว กลับผุดขึ้นมาในใจตลอด ทำให้ไม่สบายใจค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่า ตอนเด็กๆ ดิฉันชอบไปเล่นที่วัด เป็นวัดป่าแถวบ้าน จะมีตู้บริจาค สำหรับใครที่อยากทำบุญช่วยทางวัด ดิฉันชอบเล่น หรือชอบอยู่ใกล้กลุ่มผู้ใหญ่ที่เขาทำงานกัน ไม่ค่อยชอบแยกย้ายไปเล่นกับเด็กๆคนอื่นๆ วันหนึ่ง ผู้ใหญ่ที่วัดนำตู้บริจาคมาเปิดและนับเงินบริจาค ในตู้มีแต่เหรียญ ดิฉันก็นั่งดูผู้ใหญ่นับเงิน ในใจเราก็อยากมีเงินไปซื้อขนมมากินบ้าง (ตอนเด็กๆไม่ค่อยได้กินอะไรตามใจ) แต่ก็กลัวบาป ก็ได้แต่นั่งมอง จนกระทั่งนับจนจะหมด ผู้ใหญ่คงรู้แหละว่า เราอยากได้ เลยเอาเหรียญ 10 ให้ แต่เราว่ามันเยอะไป กลัวบาปด้วย ใจก็อยากได้ แต่อีกใจบอกว่าไม่เอา มันบาป ผู้ใหญ่ที่นับเงิน เขาก็เอาเหรียญ 5 ให้ เราก็มองแบบอยากได้ แต่ก็ยังไม่กล้าหยิบอีกนั่นแหละ เลยบอกว่า ไม่เอา เดี๋ยวบาป .. ผู้ใหญ่คนนั้นเลยบอกว่า เอาไปเถอะ ไม่บาปหรอก เราไม่ได้ขโมย ทางวัดอนุญาต แต่ตอนนั้นหลวงพ่อก็ไม่ได้พูดอะไร เขาก็พากันหัวเราะ เราก็ยิ้ม แต่ใจก็กลัว แต่ก็หยิบเอามา แต่ใจนึงก็ดีใจ ใจนึงก็ไม่กล้าเอาไปซื้อขนม จากตรงนี้ก็จำไม่ได้ว่า เอาเงิน 5 บาทกลับมาหยอดคืนหรือเปล่า

ทุกวันนี้เวลาทำบุญด้วยเงิน จะอธิษฐานขอชำระหนี้สงฆ์ตลอด แต่ก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี รู้สึกเหมือนทำไปเท่าไหร่ ก็ยังรู้สึกว่าชดใช้ไม่หมดสักทีค่ะ

ดิฉันกลัวเหลือเกินค่ะ กลัวตายไปจะต้องตกนรก แล้วเกิดมาในภพที่ไม่ดีค่ะ

 

ถ้าไม่สบายใจมาก ๆ ไปร่วมสร้างพระชำระหนี้สงฆ์หน้าตักสี่ศอกขึ้นไป (ที่มีการปิดทองพระด้วย) ตามกำลังทรัพย์ที่ทำได้ ถือว่าได้ชำระหนี้สงฆ์ที่เคยทำมาแล้วทั้งหมด ลองไปหาอ่านเรื่องอานิสงส์สร้างพระชำระหนี้สงฆ์ดู

 

...+++ตอบ บุพกรรม ตรงนี้ได้หมดไปแล้วครับ ชดใช้ไปในชาติปัจจุบันนี้แระ คือ เกี่ยวกับ
๑. ทำคุณคนไม่ขึ้น
๒. ให้ใครยืมตังค์แล้วมักไม่ได้คืน
๓. มักถูกทำให้เจ็บใจ

***โปรดใช้วิจารณญาณ***ตรงนี้เป็นกรรมที่เราได้ชดใช้ไปแล้ว (ถ้ามีตามนั้น)
และเราก็ได้ ชดใช้ ไถ่ถอน ผ่อนหนักเป็นเบา เบาเป็นหาย สร้าง สร้างบารมี
การชำระหนี้สงฆ์ก็เป็นวิธีการที่ถูกต้องที่สุดด้วยอีกทางหนึ่ง****

....ขอให้สบายใจครับ อนุโมทนาบุญ.....

 

เข้าใจผิดแล้วครับ เมื่อตอนเด็ก แม้มีความอยากได้แต่ยังระลึกได้ว่าเป็นสิ่งไม่ควรขนาดนั้น ถือว่าเป็นหิริโอตัปปะ อันเกิดได้ยาก ใจขณะนั้นจึงมีบุญกุศลเกิดขึ้นแล้ว ไม่ใช่บาปหรอกครับ
ผู้ใดมีธรรม หิริโอตตัปปะ ผู้นั้นจะได้ภูมิเทวดาครับ
แต่ สิ่งที่จะเป็นมารมาล่อลวงใจ ให้เกิดความกังวล ตรงนี้แหละครับจะเป็นอกุศล ให้เราพิจารณาดังที่กล่าวข้างต้นว่า เรามีหิริโอตัปปะแล้ว ไม่ต้องพะวงอดีตแล้วครับ เดินหน้าทำบุญจุนเจือ แก่ผู้ที่ขาด วัดวาอาราม พระสงฆ์ที่ยังขาดแคลนปัจจัย เป็นสิ่งประเสริฐแล้วครับ

 

กลางๆนะ แต่จะบาปก็เพราะคุณคิดให้มาเป็นบ่วงรัดตัวเองนี่ล่ะ

ปล่อยไปเถอะ แล้วตั้งใจปฏิบัติธรรมต่อไป

 

ก็ดีแล้วครับ...ที่มันมีความขัดแย้งอยู่ในใจ นี้....เรียกว่า รับรู้ ยอมรับในสิ่งที่ตนเองไม่ได้ตั้งใจจะทำ....ถือเป็น..การรับผล การชดใช้ การสำนึก...ด้วยใจตัวเอง....วิธีแก้ก็คือ....คุณยกโทษให้ผู้ใหญ่ที่พระที่เขาให้เงินคุณ อโหสิกรรมให้พวกเขา ระลึกเสมอว่า ตัวคุณไม่ได้ เห็นด้วยในสิ่งที่เขาให้เงินคุณมา..เอาตรงนี้ก่อน....แล้ว ทีนี้คุณก็ เอาเหรียญ5 ไส่ตู้บริจาค ที่วัดทุกครั้ง หรือตู้บริจาคอื่นได้ทั้งนั้น...หยอดทีให้ ระลึก ว่า คืนกลับ ...คืนในสิ่งที่ตนเคยรับมา

ทำแบบนี้เสมอ จนกว่า ตนเองจะสบายใจขึ้นมาได้ สักวันนึง...เมื่อระลึกได้แล้วเราไม่เศร้าหมอง เรายินดีในบุญใหม่ที่เราทำทดแทนได้...สบายใจได้ ก็ถือว่า...เราคืนหมดได้...ครับ

หรือ..วลาทำบุญร่วมสร้างนั่นนี่ เช่น ร้อย สองร้อย..ห้าร้อย...ก็ระลึกร่วมกันเงินห้าบาทนั้นทุกครั้ง..เพราะ ห้าบาทนั้นคนที่เขาอธิฐานอะไรเอาไว้...คำขอของเขา อาจคาที่ใจคุณ...ดังนั้น ทำบุญทุกครั้ง แผ่บุญให้เจ้าของเงินห้าบาทนั้นเสมอๆ..จนเราสบายใจได้สักวันนึง...นั่นแหล่ะครับ

 

ให้ทำบุญร่วมบุญหล่อพระประธาน ครับ ตัดกรรมหนี้สงฆ์ ได้ครับ ตอนร่วมบุญ ทำบุญก็ขออธิฐานใช้หนี้สงฆ์ ชำระหนี้สงฆ์ที่เคยเป็นหนี้ที่รู้ก็ดี ไม่รู้ก็ดีในชาติปัจจุบันก็ดี อดีตชาติก็ดี ครับ

รับลองว่า ขาด หมดหนี้สงฆ์แน่นอน ครับที่เคยทำมา ยกเว้นไปสร้างใหม่ในอนาคต ก็ชำระกันใหม่ครับ

 

เราก็ได้ของกินของใช้จากวัดมาบ่อยเหมือนกัน แต่ตอนนี้ครอบครัวเราลำบากเพราะลูกคนโตต้องเข้าบำบัดการพูดใช้เงินรักษาเยอะมาก พระครูเจ้าอาวาสที่วัดท่านก็ให้โยมที่ดูแลวัดหอบเอามาใส่รถให้ตลอด เพราะท่านรู้จักสามีเราและครอบครัวทุกคน เราก็กังวลเอาของวัดมากินมาใช้ บางทีแม้แต่เงินจะหยอดเหรียญทำบุญบางทีไม่มี มีแค่ 10 20 หรือ 50 เซนต์เราก็พยายามหามาหยอดใส่ตู้ชำระหนี้สงฆ์ทุกครั้งที่ไปวัด ความกังวลนี้ก็ติดในใจเราตลอดเหมือนกัน จนวันนึงพระครูอีกรูป (มีพระในวัดแค่ 2 รูป) ท่านเทศน์เรื่องการชำระหนี้สงฆ์ คือเป็นเรื่องที่เรากังวลพอดี เหมือนท่านรับทราบ ท่านเลยบอกของในวัดถ้าพระสงฆ์ทุกรูปในวัดท่านอนุญาตแล้วก็เอากลับบ้านได้ ไม่มีปัญหาอะไร มันก็เลยคลายความกังวลตรงนี้ไปได้ ทุกครั้งที่พอจะมีเงินเก็บไว้ทำบุญก็จะหยอดในตู้ชำระหนี้สงฆ์ด้วย
วัดที่เมลเบิร์นวัดนี้ใกล้บ้าน ปกติถ้าท่านมีงาน เราจะไปช่วยตลอด ไม่มีเงินทำบุญแต่ก็ใช้แรงงานช่วย จัดดอกไม้บ้าง ช่วยทำความสะอาดวัด ทำสวนบ้างตามที่กำลังมี ได้อ่านกระทู้นี้เลยมาแบ่งปันประสบการณ์เรื่องการชำระหนี้สงฆ์ด้วยค่ะ

 

หนู ขออนุญาต แสดงความคิดเห็น
หนูคิดว่า ไม่บาป เพราะ เป็นแค่ความคิดว่าอยาก
ไม่ได้มีการคิดว่าจะขโมย ไม่ได้มีการวางแผนจะขโมย
และไม่ได้ลงมือบโมย
แต่หนูสงสัยอยู่อย่าง 5 บาทนี้ ซื้ออะไรได้คับ - -???

 

ตอบคุณ Igiko_L

คณะกรรมการวัด ไม่ใช่กลุ่มพระสงฆ์ที่รับบริจาค ไม่มีสิทธิ์อนุญาติให้ใครอยู่แล้ว

ทำไมถึงจะไม่บาปล่ะจ๊ะ แต่ จขกท.เค้าชำระหนี้สงฆ์แล้ว ถึงให้ปล่อยวางเสีย


.

 

อ้ออ เป็นแบบนี้เอง ขอบคุณนะคะที่ชี้แนะ ^^
หนู ได้มีโอกาส ไปไหว้ ทำบุญที่วัด ศาลาลอย
ได้ ไปทำบุญชำระหนี้สงฆ์ ทำไว้ เพราะอาจจะเผลอ
ทำผิดโดยไม่ตั้งใจ รู้สึกสบายใจเหมือนกันคะ

 

สมัยนั้น 5 บาท กินขนมอิ่มอยู่นะคะ แถวบ้านนอกค่ะ ^_^

 

แ้ก้ใจค่ะ คงไม่ต้องแนะนำวิธีแก้ใจนะคะ

 

คนเราทำผิดพลาดกันทั้งนั้น หากคุณสำนึกผิด ก็ถือว่าคุณดีแล้ว แต่กลัวที่จะรับผลกรรมที่ก่อไว้ ผมว่าคุณปล่อยวางเถอะและอยู่กับปัจจุบัน ไม่มีใครมาแสกนกรรมให้คุณเห็นได้หรอก และที่คุณทำก็ถือว่าแก้ไขแล้วในปัจจุบันนี้ ถ้าคุณศรัทธาพระพุทธเจ้าก็ต้องเชื่อพระพุทธเจ้า พระองค์ทรงสอนให้ชาวพุทธทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ถ้าอยากจะชดใช้มากกว่านี้ ก็เอาธรรมมะมาประยุกต์ใช้ให้ถูกสถานการณ์ ใช้เหตุผลเหนือความรู้สึก อย่าเชื่ออะไรง่ายๆ อะไรที่นอกธรรมะ ทิ้งให้หมดเลย มีแต่ธรรมะอยู่ในใจ นอกจากพ่อแม่หรือคนที่ตนเคารพรักแล้ว ก็มีแต่พระรัตนตรัยอย่างเดียว