ทริปมโนมยิทธิเต็มกำลังวัดท่าซุง 13-14 ธ.ค. 2551

จะไปเหมือนกันค่ะ แต่ว่าจะไม่ข้ามโป๊ะ ว่าจะลองไปทางสะพานที่สร้างใหม่ มีใครเคยไปบ้างหรือเปล่า ช่วยบอกทางด้วยค่ะ

 

ไม่เคยไปเหมือนกันค่ะ เอาแผนที่มาให้ดูก่อน น่าจะโอนะคะ

ถ้าไม่ชัวร์โทรไปถามที่วัดได้ตามเบอร์เลยค่า

------------------------------------------------------


<center>การเดินทางไปวัดท่าซุง อ.เมือง จ.อุทัยธานี</center><center>วิธีการเดินทาง
รถส่วนตัว

</center><dd>จากกรุงเทพ ขับมาตามถนนสายเอเซีย ทางหลวงหมายเลข 32 จนสี่แยกหางน้ำสาคร จังหวัดชัยนาท แล้วเลี้ยวซ้ายไป อ.มโนรมย์ สุดถนน 3212 เป็นแม่น้ำสะแกกรัง ให้เอารถขึ้นแพข้ามฟากไปฝั่งอุทัยธานี และขับต่อขึ้นไปตามถนน 3265 ประมาณ 4 - 5 ก.ม. ก็จะถึงบริเวณวัด


</dd><dd>เวลานี้ สะพานข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา ที่วัดธรรมามูลไปวัดปากคลองมะขามเฒ่าเสร็จแล้ว จะขับรถข้ามไปเลยก็ได้ อ่านรายละเอียดที่กระทู้ตามรอยพระพุทธบาท


</dd><dd>นั่งรถโดยสาร

</dd><dd>นั่งรถตู้ไปอุทัยธานี (จอดที่ใต้ทางด่วนอนุสาวรีย์ มุมตะวันออกเฉียงเหนือของอนุสาวรีย์ คนละ180 บ. ใช้เวลา 3 ชม. วันงานคนมาก) ถึงตลาดบขส.อุทัย ให้ขึ้นรถสองแถวที่เขียนว่า ท่าซุง - มโนรมย์ ราคา 8 บาท (รถหมดประมาณบ่าย 2 โมง) หรือเหมารถสามล้อ นั่งได้ 2 คน ในราคาประมาณ 70 บาท.

โทรศัพท์ (พระเจ้าหน้าที่ศาลานวราช ที่เป็นผู้รับสาย) (056) 502 - 655




ชมข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ :
http://www.watthasung.com/wat/viewthread.php?tid=453 </dd>

 

อนุโมทนา ครับ
สาธุ สาธุ สาธุ
___________
ธรรมคือธรรมชาติ

 

รบกวนท่านที่ไปทริป มโนมยิทธิ ช่วยถ่ายภาพมาให้ดูด้วยนะครับ
เพื่อเป็นการเจริญศรัทรา และอนุโมทนา สาธุ ๆ ๆ ๆ

 

คงยังไม่ถึงเวลา

พึ่งทราบว่าจะไปฝึกมโนยิทธิ 13-14 ธ.ค.2551 คงยังไม่ถึงเวลา ถ้ามีบุญคงได้ไปด้วยค่ะ ขออนุโมทนาบุญกับเทพบุตรเทพธิดาทุกท่านนะค่ะ

 

วันนี้ไปฝึกเต็มกำลังด้วยกัน เป็นยังไงบ้างครับ
ใครมีประสบการณ์อะไรเกิดขึ้นก็บอกกันด้วยนะครับ
จะได้เป็นวิทยาทานกันทุกคนครับ
โมทนาบุญกันทุกคนนะครับ ขอให้ไปถึงพระนิพพานกันทุกคนนะครับ

 

ทริปฝึกมโนมยิทธิเต็มกำลัง ​

วันเสาร์ - อาทิตย์ ที่ 13 , 14 ธันวาคม 2008

6.00 น. รถมารับของจัดโรงทานที่ ลาดหญ้า วงเวียนใหญ่
6.00 น. รถตู้มารับที่อนุสาวรีย์ชัยฯ บริเวณ ปั๊มป.ต.ท. สนามเป้าใกล้ททบ.5

10.30 น. ถึง วัดท่าซุง นำข้าวของส่วนตัวเข้าที่พักบริเวณ " อาคาร 3 ไร่ "​

11.00 น. รับประทานอาหาร ( มีโรงทานเลี้ยง อาหารทั้งสามมื้อ )

11.30 น. เตรียมตัวเข้าที่เพื่อการฝึกมโนมยิทธิเต็มกำลังกัน ที่ ศาลา 12 ไร่
14.20 น. ชมสถานสำคัญ ณ วัดท่าซุง ( วัดจันทาราม )​

พระอุโบสถใหม่ พระประธานมีพระนามว่า " พระพุทธพรมงคล "
ซึ่งผู้กราบใหว้บูชา สามารถขอพระได้ตามปราถนา ตามสมควรแก่บุญวาสนาบารมี

ทางกลุ่มคณะพลังจิตได้ ร่วมกันถวายบารศรี พร้อมทั้งขอพร
ขอพระเมตตาบารมีให้เข้าถึงวิชชามโนมยิทธิเต็มกำลัง

ภายในรอบ ๆ พระอุโบสถใหม่มี - มณฑปหลวงปู่ปาน หน้าตัก 44 นิ้ว สูง 49 นิ้ว
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ร.9 ทรงเสด็จ เททอง เมื่อวันที่ 21 สิ.ค 2518 ​

- มณฑปหลวงพ่อใหญ่ - มณฑปหลวงปู่เส็ง ( หลวงพ่อขนมจีน )

อยู่มุมขวาสุดหลังโบสถ์ อดีตท่านเคยเป็นเจ้าอาวาส วัดท่าซุง ต่อจากหลวงพ่อใหญ่ ​

- มณฑปพระสีวลี ในสมัยพุทธกาลพระสีวลีเป็นพระอสีติมหาสาวกผู้เสิศทางด้านลาภ

ต่อด้วยไปกราบสักการะ สถานศักดิ์สิทธิ์บริเวณวัดเก่า



- มณฑปแก้ว ( พระองค์ที่ 10,11 )
- มณฑปท้าวมหาราชทั้ง 4 ( หัวหน้าชันจาตุมหาราช )
ท้าวธตรฐ มีคนธรรม เป็นบริวาร รักษาอยู่ทิศตะวันออก ท้าววิรุฬหก มีกุมภัณฑ์ เป็นบริวาร รักษาอยู่ทิศใต้
ท้าววิรูปักษ์ มีนาค เป็นบริวาณ รักษาอยู่ทิศใต้ ท้าวเวสสุวัณ มียักษ์ เป็นบริวาณ รักษาอยู่ทิศเหนือ
หลวงพ่อสร้างมณฑป ท้าวมหาราชทั้ง 4 เพื่อให้ลูกหลานได้กราบใหว้
บูชาท่าน และ รำลึกถึงพระคุณท่านที่ได้ช่วยเหลือมาตรอด

- ชมบริเวณพระอุโบสถเก่า - วิหารหลวงพ่อใหญ่ ( หลวงพ่อศักดิ์สิทธิ์ )

16.00 น. พักผ่อนตามสะดวก
17.45 น. เตรียมทำวัตรเย็น + ฟังเทศน์ + ฝึกกรรมฐาน
19.00 น. เข้าที่พัก
21.00 น. พระพระธรรมเสียงตามสาย อยู่ ณ ที่พัก​

​

วันที่ 14 ธ ค. 2551​

3.30 น. มีทำวัตรเช้ามืดสำหรับท่านปฏิบัติธุดงค์อุกฤต
หากไม่ไหวก็ขอให้พักเพื่อสงวนแรงเอาไว้ฝึกได้ตามสะดวกเช่นกัน
5.40 น. เตรียมตัวตักบาตรพระธุดงค์
7.00 น. ทำวัตรเช้าถวายข้าวพระ รับพร จากนั้นรับประทานอาหารเช้า​

แล้วเก็บข้าวของเครื่องใช้ ใส่กระเป๋า นำขึ้นรถตู้ จากนั้นทีมงาน ก็ ... ​

- แจก พระบรมสารีริกธาตุ แก่ผู้เข้าร่วมทริปฝึกมโนมยิทธิเต็มกำลัง
http://palungjit.org/showthread.php?t=79786

- แจกหนังสือธรรมมะ หนังสือวิชชาที่จะทำให้อยู่รอดจากยุคสมัยภัยพิบัติ
http://palungjit.org/showthread.php?t=119110​

- จัดให้มีการเขียนคำอธิฐานลงบนแผ่นทองใน " โครงการพระเจ้าองค์แสน "
http://palungjit.org/showthread.php?t=155870​

- แจกพระเครื่องสมเด็จองค์ปฐมทรงเครื่องจักรพรรดิ์
- ลูกแก้วจักรพรรดิ์ อธิฐานจิตโดยหลวงปู่ศรี วัดปากกุง จ.ร้อยเอ็ด​

- ดีวีดี ไฟล์เสียงหลวงพ่อฤาษีฯ​

http://palungjit.org/showthread.php?t=77783
http://palungjit.org/showthread.php?t=120684

​

​

ต่อด้วย ไปกราบสักการะ ... สถานสำคัญ ณ ที่​

- ปราสาททองกาญจนาพิเษก ( ปราสาททองคำ )

- มณฑปสมเด็จองค์ปฐม
- มณฑปพระศรีอาริยเมตไตรย
- หอพระไตรปิฎก ( สูง 7 ชั้น )
พระพุทธรูปยืนสูง 30 ศอก ปางโปรดเวไนยสัตว์ หรือ ปางอุ้มบาตร
- มหาวิหารแก้ว 100 เมตร​

ต่อด้วยไปซื้อของที่ระลึก ณ ตึกรับแขก *****

11.00 น. รับประทานอาหารกลางวัน
11.30 น. เตรียมตัวฝึกมโนฯ เต็มกำลังกันในรอบที่สอง ​

เมื่อเสร็จจากการฝึกมโนฯ เต็มกำลัง
ก็ร่วมกันถวายมหาสังฆทาน 2,000 บาท 2 ชุด​

จากนั้นก็รวมพลบริเวณที่จอดรถ ก่อนเดินทางกลับกรุงเทพ
อย่างสวัสดิภาพ และ อิ่มบุญ สุด ๆๆ ^^'​

​

<!-- / message --><!-- sig -->

 

สาวปีใหม่<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1733006", true); </SCRIPT>

สมาชิก



เพิ่งเคยไปวัดท่าซุงเป็นครั้งแรก จากที่เห็นแต่ในรูปที่น้องสาวิกาถ่ายภาพสถานที่สวยงามต่างๆมาให้ดูค่ะ อยากไปมานานแล้ว


ที่วัดรองรับพุทธศาสนิกชนได้มากมายจริงๆ หลวงพ่อท่านเตรียมไว้ให้ทุกๆคนอย่างเพียงพอ ทุกคนที่ไปก็หลั่งไหลไปด้วยศรัทธา เชื่อมั่นในคำสอนขององค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าและ หลวงพ่อของเรา

มีทั้งไปเดี่ยวคนเดียวไปเป็นครอบครัว และคณะ บางคนมีลูกเล็กเด็กแดงไปด้วย แบบว่าเห็นอุ้มเดินถือขวดนมอยู่เลยก็มี ตัวเอ๋เองก็ไปเป็นคู่กับแฟนค่ะ ลูกลิงเล็ก 2 คนไม่สบายอยู่บ้าน เพราะถ้าพาไปด้วยคงได้วิ่งไล่กัน หรือร้องให้ ทำลายสมาธิชาวบ้านอย่างแน่นอน พอเห็นบางท่านจูงเด็กเล็กใส่ชุดขาวไปด้วยเลย ได้แต่สะกิดกันดูว่าเออดีนะลูกเขาไม่งอแงร้องให้ ยอมอยู่นิ่งๆ เป็นเจ้าลูกลิงของเราคงได้ตะโกนเรียกแม่หรือร้องลั่นศาลาแล้ว (เจ้าคนเล็กร้องดังลั่นบ้านหาแม่ตั้งแต่วันแรกที่ออกจากบ้านในตอนเช้า )

วันแรกที่นั่งสมาธิไม่ดีนัก เวลาดูเหมือนผ่านไปเร็ว

วันที่สองได้ตักบาตรทำบุญในช่วงเช้า ก็รู้สึกเริ่มเช้าวันใหม่อย่างมีปิติในใจเป็นต้นทุน พอเริ่มไปเข้าศาลา ก็เริ่มนั่งสมาธิไปก่อน รู้สึกนิ่งขึ้น ดีกว่าเมื่อวานมาก แต่นั่งไปซักพัก ก็ยังทรงภาพพระไม่ได้ดีนัก เลยเน้นแต่ตามลมหายใจและภาวนา นะมะพะทะ ไปเรื่อยๆแทน ขณะที่สมาธิเริ่มทรงตัว ก็จะมีเสียงร้องของคนอื่น หรือเสียงสั่นพับๆ มาให้ได้ยินบ้างก็พยายามไม่สนใจมากนัก นึกขอบารมีของพระพุทธองค์และ หลวงพ่อให้ช่วยลูกได้ไปกราบพระท่านที่นิพพาน

ขณะที่นึกก็พยายามตัดกายไปด้วยโดยคิดถึงว่า ร่างกายที่มีอยู่นั้นเกิดมาแล้วก็มีแต่เสื่อมไป เกิดมาเพื่อเสื่อมไป นึกไปทีละอย่าง จากเส้นผมตอนเป็นเด็กเล็กเส้นผมอ่อนบาง พอเติบโตเป็นผู้ใหญ่ผมก็ค่อยๆยาวขึ้นแข็งขึ้น จากสีดำเงาสลวย ก็ค่อยๆหงอกเป็นผมขาว จากที่อ่อนบางก็ค่อยๆหยาบแห้ง หงอกขาว แล้วพอตายก็หลุดร่วงไป แล้วก็คิดแบบนี้กับ เล็บ ฟัน หนัง ขน ส่วนต่างๆของร่างกาย

คิดเปรียบเทียบไปทีละอย่าง ถึงความเสื่อมไปของสังขารร่างกาย จากเล็บของเด็กแรกเกิดอ่อนบางใส ก็ค่อยๆเสื่อมไป เปลี่ยนเป็นเหลือง แข็ง หยาบ ดำ หลุดไป ผิวหนังจากละเอียดอ่อนนุ่ม ก็หยาบเหี่ยว ย่น นึกถึงภาพหลวงพ่อด้วยค่ะ เพราะไปเห็นที่ศาลาที่ให้เช่าพระ เห็นมีภาพหลวงพ่อ ตอนมรณะภาพแล้วเขาถ่ายติดเอาไว้ที่ผนัง เหลือแต่ร่างกายใบหน้ามีแต่ผิวแห้ง เป็นสีน้ำตาลดำติดกระโหลกศรีษะ คิดไปก็บอกตัวเองไปว่าแม้แต่หลวงพ่อก็มีรูปถ่ายมาให้เราเห็นนะว่า ร่างกายนี้ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ยึดถือไม่ได้ ร่างกายนี้ไม่มีในเรา เราไม่มีในกายนี้ ถ้าตายไปขอไปพระนิพพานเลย ไม่อยากมาเกิดอีกแล้ว

คิดต่อไปว่า ร่างกายนี้เป็นที่ห่อหุ้ม ของเสียต่างๆ ทั้งอุจาระ ปัสสาวะ (พอดีช่วงที่ไปก็ไม่สบายค่ะ เลยยิ่งเห็นชัดขึ้น ) ดูไปตั้งแต่ตา ตาเราอยู่เฉยๆเดี๋ยวก็มาแล้วขี้ตา หูก็มีอีกขี้หู จมูกก็มาแล้วขี้มูก ในคอในปาก ก็เป็นที่อยู่ของน้ำลาย เสลด เสมหะ ต่างๆ ของเสียของเหม็น ฟันก็อีกจากฟันขาวๆ ดีๆก็ผุพัง ดำหลอ หลุดร่วง แบบว่าพยายามวิปัสสนา ตัดกายไปทุกเรื่องที่คิดน้อมใจไปได้ ว่าร่างกายเลวๆแบบนี้ ลูกไม่เอาแล้ว ขอบารมีพระท่านไปด้วยเรื่อยๆ ขอให้ท่านช่วย

ภาพพระก็ไม่ได้จับค่ะ เพราะลองแล้วทรงภาพพระไม่ค่อยอยู่ เลยไปจับแต่วิปัสสนาแทน พอค่อยๆนึกไปแบบนี้ หัวใจก็ค่อยๆเต้นแรงขึ้นๆ เรื่อยๆจนตัวโยก สั่น ยิ่งคิดวิปัสสนา หัวใจก็ยิ่งเต้นแรงขึ้น ก็พยายาม นึกถึงภาพอสุภกรรมฐานต่อ ภาพคนตายขึ้นอืด พองปริ เนื้อหนังดำ มีเลือดน้ำหนองไหล ภาพคนตายที่เคยไปเห็นที่วัดพระบาทน้ำพุ ที่เขาเอาศพมาตั้งไว้ให้คนดู มีทั้งเด็กและผู้ใหญ่ มีแต่หนังแห้งดำติดโครงกระดูก ดูแล้วน่าสังเวช แล้วก็นึกต่อไปว่าคนในศาลาที่นั่งสมาธิอยู่ หลายพันคนตอนนี้ ทั้งหมดตายหมดเลย นอนตายมีแต่ซากศพ กำลังเน่า อืด ไม่มีดี ตายไปก็เอาร่างกาย เอาอะไรไปไม่ได้เลยซักราย ต้องทิ้งไว้ที่นี่ทั้งหมด

ขณะที่คิดวิปัสสนา ก็ภาวนานะมะพะทะไปตลอด (แต่ไม่ได้จับลมแบบ ลมเข้า นะมะ ลมออกออก พะทะ นะคะ ) รู้แต่ว่ามีสติ ในการหายใจ ลมหายใจสั้นลงเบาลงแต่ยังหายใจอยู่ และยังภาวนานะมะพะทะไปด้วย ไม่เห็นแสงสว่างอย่างที่คนอื่นๆเห็นกัน บางช่วงเสียงภายนอกจะเบาลง แต่ไม่ถึงกับหูดับ ได้ยินเสียงสวดมนต์ดังกังวาลขึ้นก็เงี่ยหูฟังว่าใช่ไหม ก็ยังดังอยู่ ยิ่งคิดวิปัสสนามากขึ้น หัวใจยิ่งเต้นแรงขึ้น แรงมาก จนรู้สึกเหนื่อย และที่ศรีษะ จะรู้สึกว่ามีแรง บีบแบบค่อยๆขมวดเข้า ขมวดเข้าเรื่อยๆ มากลางหน้าผาก ผสมกับตัวโยก สั่น และเหนื่อย แต่ก็ไม่ได้กลัวค่ะ

หลังจากนั้นก็มีอะไรบางอย่างมาแตะที่หัว เย็นวาบ นานมาก (มารู้ทีหลังว่าเป็นไม้ครู) ใจขณะนั้นหยุดคิดต่อเพราะงงๆค่ะ รู้สึกเย็นศรีษะ ตัวเริ่มนิ่งไม่โยกแล้ว หัวใจเต้นเบาลง แล้วก็มาคิดว่าแบบงงๆ สงสัยเราต้องมาทางผิดแน่เลย แสงก็ไม่เห็นแบบคนอื่น ไม่รู้สึกสว่าง เบา สงบ รู้แต่หัวใจมันเต้นแรง จนเหนื่อย พอหายงงแล้วก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อดี เพราะไม่รู้ว่าที่ทำไปถูกทางหรือผิด แต่ไปคิดไว้ก่อนว่าสงสัยผิดทาง พระท่านเลยเมตตาเอาไม้มาแตะหัวเตือน เลยนั่งภาวนาพะมะพะทะต่อ และแผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลตาม จนกระทั่งเสียงนาฬิกาดังขึ้น หมดเวลาค่ะ

ส่วนแฟนพอถามเขาทีหลัง เขาก็บอกว่านั่งครั้งที่ 2 รู้สึกเหมือน มีแรงมาช่วยดึงขึ้นตามแขนค่ะ และรู้สึกตึงขมวดเข้าที่กลางหน้าผาก เหมือนกัน แต่ก็ไม่ออกค่ะเพราะเขารอแสงสว่าง แต่ก็ไม่มีแสงมาแบบตอนนั่งครั้งแรก

สรุปว่า ดีใจที่ได้มาค่ะ กลับมาก็รู้สึกว่ามีกำลังใจในการปฎิบัติมากขึ้น ขณะที่นั่งรถขากลับก็ลองนั่งจับลม ภาวนานะมะพะทะ แล้วก็ทรงภาพพระ ก็ทรงภาพพระได้ดีขึ้นค่ะ

กราบขอคำแนะนำจากอ.เล็ก พี่ธร และทุกท่านด้วยค่ะ เพื่อเป็นธรรมทานและเป็นแนวทางในการปฎิบัติต่อไป ขอกราบขอบพระคุณและอนุโมทนากับผู้เกี่ยวข้องที่วัดทุกท่านทุกคณะ และเพื่อนๆกัลยาณมิตรทุกท่านด้วยค่ะ

 

phutsa<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1733533", true); </SCRIPT>
สมาชิก



ขอบคุณพี่คณานันณ์ ทีมงานทุก ๆ ท่าน ที่ได้จัดทริปนี้ขึ้นมาครับ และสมาชิกทุกท่านที่ร่วมเดินทางในครั้งนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้มาวัดท่าซุง และได้มาฝึกแบบเต็มกำลัง วันแรกผมรู้สึกตั้งใจมาก ก่อนเดินทางก็หลับ ๆ ตื่น ๆ กลัวมือถือนาฬิกาตั้งไว้ไม่ปลุก ทำให้การฝึกวันแรกอาจเป็นเพราะนอนน้อย ร่างกายเพลียกับการเดินทาง ฝึกมโนเต็มกำลังวันแรกจึงไม่ได้ผล มีความง่วงเป็นนิวรณ์ กับการนั่งด้านหลังสุด เห็นคนเดินผ่านไป ผ่านมา ก็มีจิตฟุ้งซ่าน พอเริ่มฝึก ผมก็นั่งภาวนาหายใจเข้า นะมะ หายใจออก พะธะ ประมาณจนพระท่านมาพรมน้ำมนต์ ผมรู้สึกซู่ซ่า คล้ายเวลาสาดน้ำลงในเตาถ่านไฟ ตัวเบาเริ่มสั่นโยกหหน้า โยกหลัง เล็กน้อย จากนั้นเริ่มรู้สึกตัวเบาแล้วพองคล้ายจะลอยแต่ไม่ลอย มีความรู้สึกเหมือนจะโดนดูดร่างกายแต่ก็ไม่ออก ยังไปติดว่าจะต้องมีแสงสว่างมาก่อน และพระท่านยังไม่มาใช้คฑาเคาะหัว ก็นั่งภาวนารอเมื่อไหร่ท่านจะมาเคาะเสียที คอยนานท่านไม่มาเริ่มปวดหลัง ปวดขา เปลี่ยนท่านั่งหลายรอบ ก็เลยคิดว่าพระท่านไม่มาไม่เป็นไร ภาวนาไปเรื่อย ๆ แล้ว กัน คราวนี้เกิดความง่วง นั่งไปอยู่ดี ๆ ก็เหมือนวูบจะหลับในหลายครั้ง จนเสียงกริ้งบอกหมดเวลา จบวันแรกก็ไปไม่ได้ แต่ก็ไม่เสียใจ แต่เสียใจที่ไม่ได้ไม้คฑาเคาะหัวอย่างเดียวครับ
ส่วนวันที่สองคราวนี้ตั้งกำลังใจไว้ดีมากจับภาพพระที่ชอบพยายามทรงไว้ไม่ให้ฟุ้งซ่านเหมือนวันแรก ที่เห็นคนเดินผ่านไปผ่านมาแล้วฟุ้งซ่าน วันนี้ผมนั่งหลับตาฟังคำอธิบาย ทำใจสบาย ๆ ไว้พอถึงเวลาฝึก ก็ภาวนาควบลมหายใจเหมือนเดิม หลวงพี่ท่านก็เตือนสติก่อนฝึกว่าถ้าได้ครึ่งกำลังก็ไปแบบครึ่งกำลังได้เลยไม่ต้องรอแสง รอน้ำมนต์ ผมก็ภาวนาสัก 15 นาที แล้วก็ขอบารมีพระรัตนตรับ เทวดา พรหม ทั้งหมดได้โปรดสงเคราะห์ จับภาพพระวิสุทธิเทพแล้วก็ไปแบบครึ่งกำลัง เห็นคนมากมายสวมชุดขาวนั่งพับเพียบอยู่ข้างหน้าพระพุทธเจ้าท่าน เห็นหลวงพ่อยืนอยู่ทางขวา ก็ขอบารมีหลวงพ่อช่วยสงเคราะห์เคาะหัวให้ลูกที ท่านก็เคาะให้ ก็รู้สึกเย็นวูบในกาย แล้วหลวงพ่อท่านก็สอนเรื่องการตัดร่างกาย ว่าไม่ให้เสียดายในชีวิต ทรัพย์สินเงินทองทั้งหมด ตายไปแล้วก็ทิ้งไว้เอาไปไหนไม่ได้ ถ้ายังมีจิตผูกพันมันก็ทุกข์นะลูกนะ แล้วสักพักหลวงพ่อก็บอกจะหมดเวลาแล้วลูกนะ ผมก็เลยลงมา ได้ยินเสียงคนร้องก็อยากจะดูก็เลยลืมตามองข้าง ๆ เห็นเพื่อนด้วยกันนั่งยิ้ม(คิดว่าไปไม่ได้เหมือนกัน) ก็นั่งดูคนอื่นไปทั่ว แล้วหลับตาทำสมาธิขึ้นไปแบบครึ่งกำลังใหม่พอได้ยินเสียงกริ้งหมดเวลาก็เลยขอบารมีพระพุทธเจ้าและหลวงพ่อท่านรดน้ำมนต์ทิพย์ให้ลูกด้วยหากว่าลูกขึ้นมาจริง คราวนี้รู้สึกเย็นวาบในกายกว่าครั้งเดิมมาก แล้วก็กราบลาท่าน อุทิศส่วนกุศลเป็นอันเสร็จพิธีการฝึกเต็มกำลัง หลังจากนั้นได้ถวายสังฆทานชุดใหญ่กับคณะพลังจิต แล้วก็อธิษฐานในใจผลบุญใดที่ทุก ๆ ท่านทำลูกขอโมทนนาทั้งหมดทั้งมวลกับทุกบุญทุกท่านด้วยเทอญ แล้วขณะกลับบ้านก็สำรวจว่าลืมอะไรไหม ปรากฏว่ากระเป๋าตังค์หาย ก็เลยออกไปหาคิดว่าคงหล่นในห้องน้ำ พอไปถึงห้องน้ำก็งงไม่รู้ห้องไหน ก็เลยวิ่งกลับทางคณะก็เป็นห่วงว่าจะไม่มีเงินกลับบ้าน ในกระเป๋าก็ไม่มีอะไรมากเงิน 2 - 300 บาท บัตร atm 3 ใบ กับบัตรประชาชน ผมก็เลยไม่ห่วง กับพอดีตอนฝึกหลวงพ่อก็สอนไว้ว่าไม่ให้ห่วงในร่างกาย ทรัพย์สิน ผมก็เลยคิดว่านี่แค่กระเป๋่าตังค์หายยังทุกข์ขนาดนี้ ถ้าสูญเสียของมีค่ากว่านี้จะทุกข์แค่ไหน เหมือนกับโดนทดสอบกำลังใจ พอนึกถึงคำสอนหลวงพ่อก็สบายใจไม่ห่วง ก็คิดว่าไม่มีอะไรจะอยู่กับเราไปตลอดกาลแม้ร่างกายของเรามันก็ต้องพัง
และขอขอบคุณพี่ ๆ ทุกคนที่เป็นห่วง ที่คอยช่วยเหลือทุกท่านมากครับ สรุป 2 วันผมก็ไม่ได้เหมือนเดิม และแบบครึ่งกำลังผมก็ไมแน่ใจ เพราะไม่มีครู หรือคนยืนยัน แต่ประสบการ์ณที่ได้จากทริปนี้มีค่ามากมายมหาศาลครับ
<!-- / message --><!-- sig -->__________________

 

พุทธโกมุท<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1732540", true); </SCRIPT>
ผู้ร่วมสนับสนุนบริจาค

รอบนี้ ถึงกับหงายท้องลงไปนับดาวแล้ว ยังภาวนาต่อไปเรื่อยๆ จนเงียบฉี่ไปพักนึง จนกลับมารู้สึกตัวอีกทีก็ภาวนาต่อจนหมดเวลา ยังไม่เห็นอะไรเลย หมดมุกแล้วครับ

แฟนผมสามารถเห็นเทวดาที่เดินอยู่ทั่วทั้ง 12 ไร่ได้ชัดเจนมาก เธอเห็นขาเดินผ่านมาข้างๆหลายท่าน พยายามเกาะขาร้องขอให้เทวดาท่านช่วย เธอเล่าว่าท่านเอานิ้วชี้ที่หน้าผากเกิดแสงสว่างไปทั่ว แต่ก็ออกไปไม่ได้ จึงยอมแพ้ปล่อยขาท่าน แล้วขอให้ท่านได้โปรดไปสงเคราะห์คนอื่นที่มีความฉลาดกว่านี้เถิด

ท่านไหนไปได้แล้วช่วยมาเล่ากันนำครับ
<!-- / message --><!-- sig -->__________________
พุทธโกมุท : ดอกบัวรองพระบาทของพระพุทธเจ้า เมื่อคราวประสูตร ตรัสรู้ และปรินิพพาน

 

blastmaster<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1732698", true); </SCRIPT>
สมาชิก





ไม่มีพื้นฐานมาก่อนค่ะ

วันแรก สมาธิไม่ค่อยดี วูบ ๆ วาบ ๆ ไม่ได้อะไร

วันที่สอง สมาธิดี รู้สึกถึงพลังมากมาย พอหลวงพ่อให้เอาแผ่นกระดาษปิดหน้าปุ๊บก็สั่นผับ ๆ เลย ตัวหมุนติ้วอยู่หลายรอบจนหมดแรงแล้วมันก็หยุดไปเอง จากนั้นก็เริ่มใหม่เป็นอาการเดิมอยู่ 4-5 ครั้ง ภายในสว่างไปหมดแต่ก็ไม่ไปถึงไหน จนใกล้จะหมดเวลาตอนที่กำลังสั่นอยู่ โดนไม้พระอาจารย์จี้ที่หัว ถึงกับหงายท้องนอนแผ่เลย เห็นแสงสว่างโพลงไปหมดก็ไปแดนนิพพานไม่ได้สักที แฟนที่ไปด้วยก็มีอาการอย่างเดียวกัน ต่างตรงที่ตอนเขาโดนไม้แตะหัว ท่านอาจารย์ถามว่าเห็นอะไรบ้าง เขาก็ตอบว่าเห็นแสงสว่างมาก ๆ แต่ก็ไปไม่ถึงเหมือนกันค่ะ เราสองคนได้แต่ปีติ น้ำตาไหลพราก แค่นี้ก็สุขใจแล้วค่ะ คงต้องฝึกสมาธิให้ละเอียดกว่านี้น่าจะไปกับเขาได้บ้าง ปีหน้าถ้ามีโอกาสก็จะไปอีกค่ะ ขอบคุณทุกท่านนะคะ
<!-- / message --><!-- sig -->__________________
ทำแต่สิ่งที่ดีทุกวัน แล้วทุกวันจะพบแต่สิ่งที่ดี

 

kananun<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1733643", true); </SCRIPT>
หัวหน้ากลุ่มพลังจิตพิชิตภัยพิบัติ



การฝึกมโนมยิทธิครั้งนี้ มีหลายๆท่าน ที่ไม่ได้เอากายเดินทางมา
แต่ เอาอาทิสมานกายมาร่วมงานด้วยหลายท่านครับ

ที่เห็นจะๆ ก็คุณ D คุณ U และคุณ ต. ครับ ขออนุญาตใช้ตัวย่อครับเจ้าตัวรู้เองอยู่แล้ว

ส่วนท่านที่ไปฝึกหลายๆท่าน เกือบหลุดออกไปได้แล้ว ประมาณ ไม่ต่ำกว่า สิบท่านครับ
มีที่หลุดออกไปเต็มที่ 1ท่าน ครับแต่เจ้าตััวขอ อนุญาต จุ๊ๆ ไว้ ก็โมทนาบุญเอาแล้วกันครับ


การฝึกครั้งนี้เราจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่า กายก็ดี ความห่วงในร่างกายก็ดี
ความตายก็ดี ที่เราคิดว่าตัดได้ วางได้ ละได้แล้ว ลึกๆเรายังตัดไม่ได้จริงครับ
บางท่านเห็นสายใยนี้ ได้อย่างชัดเจน ก็ไม่เป็นไรครับ

ค่อย ๆฝึกเจริญวิปัสนาญาณให้มากขึ้นครับ ทำให้ละเอียดๆ ทีละน้อยครับ
แต่ที่ได้เห็นชัดเจน นั้น ในทริปนี้ หลายๆ ท่านมีสมาธิที่ตั้งมั่นเป็นฌานได้ดีจริง ๆ ครับ
ต้องโมทนากับสมาธิของท่านด้วย

รวมทั้งความพอใจในธรรม หรือ ธรรมฉันทะนั้นหลายๆท่านมีอยู่อย่างเต็มเปี่ยมเลย

 

พัฒนาตน<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1733002", true); </SCRIPT>
สมาชิก

ประสบการณ์การฝึกมโนมยิทธิแบบเต็มกำลัง
โดย .. แพทย์หญิง นีรดา นวรัตน ณ อยุธยา​

เมื่อข้าพเจ้าได้ทราบข่าวล่วงหน้าว่า หลวงพี่อนันต์ ท่านจะทำการฝึกมโนมยิทธิเต็ม
กำลังก็ดีใจมาก ตั้งใจไว้ล่วงหน้าแล้วถึง ๒ - ๓ เดือน ว่ายังไง ๆ ก็ต้องไปให้ได้ เคย
ได้ยินเขาเล่ากันว่า การฝึกเต็มกำลังนี้เห็นอะไรชัดเจนเหมือนเอาตาเนื้อเห็น อยาก
จะไปที่ไหนก็ได้ไปแบบชัดเจน ข้าพเจ้าจึงอยากฝึกมโนมยิทธิเต็มกำลังเหลือเกิน​

พอถึงวันฝึกจริงก็ตั้งใจมากว่า วันนี้เราต้องไปให้ได้ เรียกว่ากำลังใจมีมากกะจะไม่
ให้มีการผิดพลาดเด็ดขาด พอหลวงพี่อนันต์ท่านมาแนะนำก่อนฝึกว่า ให้ภาวนา นะ
มะ พะ ธะ ถ้ามีแสงสว่างมาเมื่อไรให้พุ่งจิตตามแสงนั้นไปทันที ข้าพเจ้าก็เริ่มภาวนา
ไปเรื่อย ๆ นะมะพะธะ นะมะพะธะ ท่องอยู่นาน ใจก็นึกรอแสงว่าเมื่อไรจะมีแสงสว่าง
มาจะได้รีบพุ่งจิตตามแสงไป วันนี้ถ้าหากจะต้องตายเป็นตาย จะไปนิพพานให้ได้สัก
ครั้งหนึ่ง ก็จด ๆ จ้อง ๆ แล้วก็ท่อง ๆ อยู่นาน จนหมดเวลาก็ไม่เห็นแสงมาสักที เป็น
อันว่าการฝึกวันแรกไม่ได้ผล เดินคอตกกลับที่พัก รู้สึกผิดหวังมาก กะจะไปเที่ยว
นิพพานสัก ๒ วัน นี่ก็หมดไปวันหนึ่งแล้ว นึก ๆ อยู่ว่า นี่แหละหนา​

พระท่านก็บอกแล้วว่า " คนที่เคยฝึกได้ ให้หมั่นกลับไปฝึกให้ดี ฝึกนั่งบ่อย ๆ
ให้จิตเคยชิน นี่เราขี้เกียจเอง นาน ๆ ถึงจะนั่งสักที " ​

หรือต้องการจะขออะไรท่านทีจึงค่อยเข้าห้องพระไปนั่ง ก็เลยผิดหวังแบบนี้
พอกลับมาที่พักก็หัดภาวนาตลอด ตอนนี้ชักเริ่มปลงตกคิดว่าเอาเถอะ
ไม่ได้ก็ไม่ได้ ไหน ๆ ก็มาแล้ว เราก็นั่งไปแบบที่เราเคยนั่งก็แล้วกัน
ครึ่งกำลังก็ยังดีกว่าไม่มีกำลังเสียเลย คือ นั่งไม่ได้เลย ​

แล้วก็ อธิษฐานจิตขอองค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปฐม สมเด็จองค์ปัจจุบัน หลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษี ว่ายังไง ๆ ลูกก็มาแล้ว และโอกาสที่จะฝึกเต็มกำลังแบบนี้ไม่ได้มีกันบ่อย ๆ ชาตินี้ทั้งชาติลูกจะได้มีโอกาสฝึกอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ขอให้บุญกุศลที่ลูกเคยบำเพ็ญมาแล้วนับตั้งแต่อดีตชาติจนถึงชาติปัจจุบันนี้ส่งผลให้ลูกฝึกมโนมยิทธิเต็มกำลังได้ในวันพรุ่งนี้ด้วยเถิด แล้วก็นอนภาวนาไปเรื่อย ๆ จนหลับ​

วันรุ่งขึ้น พอเริ่มลงมือฝึก หลวงพี่อนันต์ท่านก็บอกว่า เมื่อวานนี้ที่ไปกันไม่ได้ เพราะหลายคนใส่กระดาษคาถา นะโมพุทธายะ ผิดด้าน เอาด้านที่มีอักษรกลับหัวลง วันนี้ให้เปลี่ยนเสียใหม่ ข้าพเจ้าเลยรีบเช็คเผื่อเราจะเป็นหนึ่งในจำนวนนั้น แต่ก็พบว่าเมื่อวานนี้ใส่ถูกแล้ว ก็ยังไปไม่ได้ ชักจะใจเสียอีกแล้ว เริ่มภาวนาไปเรื่อย ๆ ได้ก็ช่าง เราก็นั่งของเราไปเรื่อย ๆ นั่งหลับตาไปก็ได้ยินเสียงคนโน้นล้มคนนี้ร้อง มีผู้หญิงคนหนึ่งมานั่งร้องไห้โหยหวนอยู่ใกล้ ๆ ข้าพเจ้าเสียด้วย แต่ก็ภาวนาไปเรื่อย ๆ ไม่สนใจว่าใครจะล้มใครจะลุก พอสักพักจิตสงบ ข้าพเจ้านึกถึงหลวงพ่อฤาษีขอให้ท่านมารับไปนิพพานด้วยเถิด ภาวนาต่อสักครู่ก็มีแสงสว่างวาบมาตรงหน้า ตัวของข้าพเจ้าเริ่มสั่นโคลงไปโคลงมา ข้าพเจ้ารีบเอาจิตพุ่งตามแสงสว่างนั้นไป ใจก็นึกถึงหลวงพ่อแล้วก็มีภาพหลวงพ่อฤาษีอยู่ตรงหน้า ท่านองค์ใหญ่มากมาปรากฏองค์แบบห่มจีวร ถือไม้เท้า ท่านยิ้มด้วย ซึ่งทำให้ข้าพเจ้าปลื้มปีติมาก แล้วก้มลงกราบท่าน พยายามรวบรวมกำลังใจทั้งหมดพุ่งไปหาท่าน ตัวที่กำลังสั่นผับ ๆ
ก็ยิ่งสั่นแรงขึ้น รู้สึกว่ามันตื้อ ๆ แต่บางทีก็เบาหวิวเหมือนจะลอยขึ้นจากพื้น​

ข้าพเจ้าจับภาพหลวงพ่อยิ้มให้อยู่อย่างนั้นสักพัก แล้วคุณสมพร ครูฝึกก็เข้ามาถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง ก็ตอบว่าเห็นภาพองค์หลวงพ่ออยู่ตรงหน้า ใจก็นึกว่า
ตายเป็นตายไม่ห่วงร่างกาย จะเต้นจะล้มอย่างไรก็เชิญตามสบาย
ตอนนี้หลวงพ่อท่านมารับแล้ว ลูกขอไปอยู่พระนิพพานกับหลวงพ่อด้วยเถิด​

พอนึกเสร็จปุ๊บ ภาพหลวงพ่อตรงหน้าก็เปลี่ยนใหม่ภายในอึดใจเดียว คราวนี้ ท่านทรงชุดพระนิพพานสว่างจ้าจนน้ำตาไหล สว่างเหมือนดวงอาทิตย์หลาย ๆ ดวงมารวมกันตรงหน้า จิตตอนนั้นเป็นสุขมาก ทั้ง ๆ ที่สว่างมากขนาดนั้น แต่กลับไม่ร้อน และมีความอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก เห็นหลวงพ่อท่านทรงชุดพระนิพพานใสสว่างเป็นประกายเพชร สวยสดงดงามเหลือเกินจนอยากที่จะหยุดนั่งอยู่ตรงนั้นตลอด ครูฝึกถามว่าคราวนี้อยากไปไหน ข้าพเจ้าตอบว่า อยากไปพระจุฬามณีเจดียสถาน
ไปกราบองค์สมเด็จ พอนึกเสร็จปุ๊บก็ไปยืนอยู่ตรงหน้าพระจุฬามณีเรียบร้อยแล้ว ​

แต่การมาคราวนี้สว่างไสว และสวยงามกว่าทุกครั้งที่ข้าพเจ้าเคยเห็น สว่างเป็นแก้วผสมเพชรแวววาวไปหมด ก้มลงมองดูตัวเอง ก็พบว่าแต่งตัวสวยไม่เบา ผิวเนื้อของข้าพเจ้าเป็นเหมือนผิวเนื้อคนและผสมแก้วด้วย แต่ไม่สว่างเป็นแก้วเหมือนของเทวดา นางฟ้า บนศีรษะใส่ชฎายอดแหลม เสื้อปักเพชรทั้งหมด ระยิบระยับ โจงกระเบนก็เป็นเพชร ที่นิ้วมีแหวนเพชรเม็ดโต ๆ ใส่หมดทั้งสิบนิ้วสวยงาม เลยเผลอนึกไปว่า ถ้าในเมืองมนุษย์เรามีแหวนมากอย่างนี้ก็จะดี​

นึกได้นิดเดียวกำลังจิตชักจะตก รีบตัดสินใจใหม่ พอเข้าไปข้างในพระจุฬามณีจะมีแท่นอยู่แท่นหนึ่ง ตอนนี้กำลังใจไม่สค่อยดี เลยไม่เห็นรายละเอียด แต่รู้ว่าสว่างมากที่สุด จิตตอนนั้นบอกว่าเป็นที่ประทับขององค์สมเด็จ ข้าพเจ้าก็ก้มลงกราบ พร้อมกันนั้นก็กราบพระอรหันต์ พรหม และเทวดา นางฟ้าที่ประทับ ณ ที่นั้นทั้งหมด ข้าพเจ้า
รู้สึกเหมือนองค์สมเด็จท่านเอาพระหัตถ์มาลูบที่ศีรษะ มันก็แปลกที่เรายังใส่ชฎา แต่
พอท่านเอาพระหัตถ์มาลูบ ทำไมเรารู้สึกได้ ครูฝึกถามว่า ท่านประทานโอวาท
ว่าอย่างไรได้ยินไหม ข้าพเจ้ารับสัมผัสได้ว่า​

​

" ให้ทำความดีมาก ๆ หมั่นทำบุญ สะสมบุญ และ
ให้กลับไปฝึกนั่งมโนมยิทธิเต็มกำลังทุกวัน "​

ข้าพเจ้าก็ก้มลงกราบท่าน ครูฝึกบอกว่า ท่านประทานโอวาทแล้วให้เอาไปปฏิบัติ
ตามด้วย แล้วถ้าอยากไปไหนอีกก็ก้มลงกราบท่าน ขออาราธนาบารมีองค์สมเด็จและหลวงพ่อท่านพาไป ตอนนี้กายของข้าพเจ้าก็ยังสั่นผับ ๆ แบบต่อเนื่อง จะล้มมิล้มแหล่ ครูฝึกเลยบอกว่าถ้าร่างกายมันอยากนอน ก็ให้เอนตัวลงนอนไม่ต้องฝืน ข้าพเจ้าก็เลยล้มตัวลงนอนกลางศาลา แหม..สบายดีแท้ นอนแผ่กลางศาลา ๑๒ ไร่ ใจยังอยู่ที่พระจุฬามณีคราวนี้หยุดเต้นแล้ว ก็เลยไปเที่ยวต่อ ขอบารมีองค์สมเด็จไปกราบสมเด็จองค์ปฐม กราบขอพรท่าน ขอให้ได้ไปนิพพานในชาตินี้ ท่านก็แผ่ฉัพพรรณรังสี เป็นประกายสว่างคลุมตัวข้าพเจ้า ความรู้สึกตอนนี้รักพระนิพพานมาก อยากอยู่ที่พระนิพพานจริง ๆ ตอนอยู่ที่เมืองมนุษย์ก็อยากได้นั่น อยากมีนี่ อยากไปเรื่อย ๆ แต่พอได้ไปอยู่เบื้องพระพักตร์ของท่าน ความอยากเหล่านั้นไม่รู้หายไปไหนหมด รักแต่พระนิพพานอย่างเดียว รู้สึกเบื่อหน่ายร่างกายไม่เห็นมีอะไรดี เกิดมายังไม่ทันไร มันก็เริ่มเหี่ยวเริ่มแก่แล้ว ทำงานก็เหนื่อยแสนเหนื่อย
กว่าจะได้เงิน ถ้าได้ตายตอนนี้แล้วได้ไปอยู่ที่พระนิพพานตลอดก็จะดี​

แล้วก็ขอบารมีหลวงพ่อไปเที่ยวชมวิมานของหลวงพ่อ (วิมานตัวเองไม่ยักอยากไป เพราะมันไม่สวยงามเท่าของหลวงพ่อท่าน) พอนึกปุ๊บ โอ้โฮ สว่างเหลืองอร่ามเป็นทอง แต่เป็นทองที่มีประกายเพชรผสมด้วย ไม่ใช่ทองอร่ามด้าน ๆ แบบในโลกมนุษย์ มีซุ้มประตู ๓ ซุ้ม เป็นทองผสมแก้วทั้งหมด เหมือนซุ้มประตูวัดท่าซุงแต่สวยกว่ามาก และมีฉัตรหลายชั้นซ้อน ๆ กันอยู่ข้างบน ข้าพเจ้าก็เข้าไปกราบหลวงพ่ออีก คราวนี้ มีท่านแม่ศรีประทับอยู่ข้าง ๆ ด้วย แต่ท่านประทับนั่งคนละแท่น ข้าพเจ้าก้มกราบท่าน ท่านแม่ท่านทรงชุดพระนิพพานทั้งชุดเป็นประกายเพชร พระพักตร์ท่านงามมาก รู้สึกอบอุ่นและสุขใจมากเมื่อได้เห็นท่าน มัวแต่นั่งเพลินกำลังจะขอพรจากท่าน "ขอให้ลูกรวย ๆ" กับเขาเสียที พอดีสัญญาณหมดเวลา
ก็เลยต้องกราบลาท่าน แล้วก็กลับมาในเมืองมนุษย์ คืนสู่สภาพเดิม
รู้สึกปวดเมื่อยไปหลายชั่วโมงเพราะว่าเต้นอยู่นาน​

ข้าพเจ้าดีใจมากที่ได้มีโอกาสฝึกมโนมยิทธิเต็มกำลังได้ และก็ปลื้มใจมากที่มีโอกาสได้ไปเห็นพระนิพพานที่สวยสดงดงามแบบชัด ๆ กว่าทุกครั้ง ถ้าไม่ได้มาฝึก
ในครั้งนี้ข้าพเจ้าคงต้องเสียใจไปตลอดแน่ ๆ และ รู้สึกซาบซึ้งในพระมหา
กรุณาธิคุณขององค์สมเด็จ หลวงพ่อฤาษี หลวงพี่อนันต์ รวมทั้งคุณสมพร
ครูฝึก อย่างหาที่สุดมิได้ ที่ท่านได้เมตตานำเราให้ได้ไปพบพระนิพพานในครั้งนี้​

พญ. นีรดา นวรัตน ณ อยุธยา​

<!-- / message --><!-- edit note -->

 

อนุโมทนาทุกท่านครับ
ลิงตัวนี้มันโง่จริงๆห่วงแต่สังขาร เลย อดไปพบพระพุทธองค์

ลิงตัวนี้ยังไม่ค่อยคุ้นกับทุกคน เลยยังไม่ซน ถ้าซนมากไปเค้าจะว่าไอ้ลิงนี้มันระยำเอา
สาธุสาธุ ฮ่ะๆ (ไอ้ลิงตัวนั้นก็ผมเองครับ)

 

มีทริปแบบนี้อีกไหมคราวนี้จะไม่ยอมให้พลาดเด็ดขาดเลย

 

ถ้าเต็มกำลังที่วัดท่าซุง ปีหน้าครับ กลางปีหรือปลายปีก็คงต้องติดตามครับ
อนุโมทนาที่ท่านสนใจ เตรียมตัวไว้เลยก็ดีครับ จะได้ง่ายขึ้นในตอนฝึก

;aa13

 

ขออนุโมทนากับทุกท่านด้วยครับที่ไปกันได้นะครับ
และผมดีใจมากครับที่ได้ใส่บาตรกับหลวงน้า อาจินต์ ด้วยครับ
เพราะท่านเป็นอาจารย์ที่สอนท่องเที่ยวได้ครับ

 

ขอโมทนา สาธุความดีทุกท่าน ที่ได้ไปปฏิบัติธรรมทริปมโนฯเต็มกำลังทั้งหมดทั้งมวลครับ

 

อยากขอคำแนะนำเกี่ยวกับการฝึกสมาธิด้วยตนเอง ก่อนไปฝึกที่วัดครับ

ตอนนี้มีจัดไปอีกไหมครับ จะได้ไปร่วมด้วย ผมเอารถไปเองครับ