ทำไมเราไม่รู้สึกผูกพันธ์พ่อกับแม่เลย

นี่เป็นกระทู้แรกของชีวิตเลยค่ะคือหนูงงกับตัวเองมากเลยทำไมถึงคิดแบบนี้ตอนเด็กๆเคยอยู่กับแม่นะคะส่วนพ่อไปทำงานที่กทม.ค่ะพอหนูอยู่อนุบาล 1แม่ก็ไปทำงานกับพ่อแล้วฝากป้าเลี้ยงจนหนูอยู่ ป.2แล้วหนูนี่เปลี่ยนบ้านบ่อยมากย้ายไปย้ายมาพอหนูอยู่ป.3ก็มาอยู่กับพี่ชายค่ะพี่ชายอยู่ม.5ทำเป็นทุกอย่างค่ะหนูก็อยู่กับพี่จนพี่จบม.6พอพี่อยู่ปี 1หนูก็ย้ายไปอยู่กับป้าอีกค่ะจนอยู่ม.2พอพี่อยู่ปี 5ก็มาฝึกสอนแล้วมาอยู่บ้านค่ะแล้วก็อยู่ด้วยกันจนถึงม.4ปัจจุบันค่ะคือหนูสับสนกับชีวิตค่ะเวลาพ่อแม่กลับมาบ้านทีไรทำไมหนูต้องมานอนบ้านป้าแล้วคือบอกพ่อแล้วนะคะตอนแรกเค้าก็โอเคพอเค้าเมาเค้าก็จะเอาหนูกลับไปนอนบ้านแล้วหนูไม่ไปหนูเลยทะเลาะกับพ่อหนูมันลูกอกตัญญูใช่ไหมคะแล้วหนูพึ่งไปเข้าค่ายธรรมะมาแล้วเค้าบอกให้รักพ่อแม่มากๆหนูเลยกะจะมากอดเค้าพอเกิดเหตุการณ์เมื่อคืนหนูเลยสับสนค่ะหนูอยากทราบว่าชาติก่อนหนูไปทำไรใครไว้คะทำไมชาตินี้หนูต้องมาเป็นแบบนี้หนูเกิดวันที่ 17/03/2545เวลา 18:25น.เกิดปีมะเมียค่ะ

 

อย่าคิดมากครับ เราทำหน้าที่ ตั้งใจเรียน ทำทาน ศีล ภาวนา สร้างบุญกุศลกรรม ต่อไปครับ เวลาเดินไปเรื่อยๆ เดี๋ยวอายุมากขึ้น มี ภาวะตัดสินใจได้ดีขึ้น ผ่านโลกมากขึ้นครับ

 

หมั่นหาเวลาไปทำบุญ ไปเที่ยว ทำกิจกรรมร่วมกันบ่อยๆ

จะเกิดความรัก ความผูกพันขึ้นเอง