บทความ...กระดานเล่าสู่กันฟัง

ทดลองอัพโหลดภาพค่ะ เป็นผลงานปั้นล่าสุด...คู่คองค่ะ

ตอนนี้ใช้มือถือค่ะ โน๊ตบุคหมดสภาพ ไปอยู่วัดกลับมา เจ้าลิลลี่เค้ากัดสายชาร์ตแบตกระจุย 555

ช้ามากค่ะ อาจเป็นที่สัญญานเน็ตของเราเอง แต่ก็ถือว่าสะดวกมากสำหรับผู้ใช้มือถือในการออนเวป และโพสต์ภาพต่างๆ

 

แต่เรื่องวิบากกรรมนี่ยอมรับว่าส่งผลเร็วกว่าเดิมค่ะ ตำหนิติเตียนใครไม่ได้เลย เวลาถัดมาโดนทันทึ

เรื่องตัด ไม่ได้คิดเลยค่ะ เพราะเข้าใจการทำงานของมรรค เราไปกำหนดให้มีให้เป็นไม่ได้ค่ะ เพราะเป็นเรื่องของการสั่งสมเหตุปัจจัย จนศีลสมาธิปัญญารวมลงเป็นมรรค

ยังไม่ได้เล่าเรื่องเห็นสมมติและพ้นสมมติ จิตนะคะไม่ใช่เรา ก็เข้าใจธรรมมากขึ้น เข้าใจสมมติบัญญัติที่เกี่ยวกับนิพพานมากขึ้นค่ะ

 

ความจริงร่างกายจะหายใจได้เองตามธรรมชาติ หากไม่มึการปรุงแต่งใดๆ ธรรมชาติก็ยังคงดำเนินไปอย่างนั้น ลมหายใจที่ละเอียดบางเบาจนแทบไม่รู้สึกว่ากำลังหายใจอยู่ก็เป็นไปตามเหตุปัจจัย จิตกับลมหายใจจะเนื่องกันค่ะ

 

ตอนนี้รู้สึกว่าจะยุ่งๆ วุ่นวายกับลูกๆ หลานๆ ในอดีตซะเป็นส่วนใหญ่ เวลาก็ใกล้เข้ามาทุกทึ วาระเปิดเพื่อให้สงเคราะห์ จึงไม่ค่อยมีเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟังนะคะ เหมือนเป็นคนเลี้ยงโคไล่ต้อนโคเข้าคอกยังไงก็ไม่รูั 555

 

ทุกคืนจะหลับไปพร้อมกับบทสวดมนต์และความสงบของจิต เบาสบายเข้าโหมดความเป็นทิพย์ คืออยู่ในสมาธิระดับอุปจารสมาธิ ทีนี้ก็สัมผัสโลกทิพย์ซิ ไม่ใช่โลกทิพย์ที่ไหนหรอก ก็โลกทิพย์ที่อยู่ในบ้านตัวเองนั่นแหละ 555

ถ้าเข้าใจเรื่องมิติต่างๆ ทึ่ซ้อนๆ กันอยู่ก็คงไม่สงสัย ฝันทุกคืนนะ แต่พอตื่นมาก็จำไม่ได้เพราะไม่ได้ตั้งใจจำ แต่พอมาเห็นเหตุการณ์ตรงกันก็นึกได้ ้แล้วขำตัวเองที่เมื่อก่อนคิดว่าตนไปที่โน่นที่นี่ตอนหลับ

มิติของจิตอาศัยสื่อต่างๆ ที่เป็นวัตถุ ก็ของที่มีอยู่ในบ้านนั่นแหละ เช่น วัตถุมงคล พระบูชา พระเครื่อง วัตถุที่เกี่ยวกับพญานาค เป็นต้น

เมื่อก่อนฟังใครๆ เล่าให้ฟังก็ยังไม่เข้าใจ คนอื่นเค้าฝึกกันนะ เอาวัตถุต่างๆ มากำทำสมาธิแล้วจึงได้พบเห็นเหตุการณ์ สำหรับเราไม่ต้อง เพราะไม่ถนัดในการกำสิ่งของตอนทำสมาธิและนอน จิตทิพย์วนเวียนอยู่ในบ้าน แต่เป็นอีกมิติหนึ่งของบ้าน

จิตเป็นทิพย์นี้ ถ้าหากเป็นจิตที่ขาดความรู้ ก็จะปรุงแต่งกันเพลินเลยทั้งยามหลับและยามตื่น....จบเรื่องโม้ อิอิ

อ้อแถมๆ เวลาในโลกทิพย์กับเวลาของโลกปัจจุบันช้าเร็วไม่เท่ากันนะ

 

เราเป็นใคร คำสอนของพระพุทธองค์อ่านกัน ศึกษากัน พอถึงเวลาที่กิเลสตัณหามันแสดง ก็ลืมคำสอนหมดสิ้น หลงแล่นตามมันไป

เราจึงไปสอนไปชี้นำใครไม่ได้ เว้นแต่ตนเองแล้ว ไม่มีใครช่วยใครได้ทั้งนั้น

คำสอนจึงกลายเป็นคำตำหนิไป กิเลสไม่ชอบคำตำหนิ เขาเหล่านั้นก็ไม่เข้าใกล้เราอีก

บ่นซื่อๆ กร๊ากๆๆๆ

 

สุดแต่ใจจะไขว่คว้า

เมื่อให้ค่ากับสมมติ สมมตินั้นก็ต้องมีค่า โดยทำสมมติให้เป็นจริง สมมติจะเป็นจริงได้ก็ต่อเมื่อทำจริง รู้จริง เห็นจริงอันเกิดขึ้นที่ใจเอง ใจ จิตเป็นผู้รู้ รู้ที่เป็นอมตะ ไม่ใช่รู้อย่างสมมติ

 

พระแม่ปางโปรดสัตว์ในอนาคตกาลข้างหน้า

 

เราเกิดมาเพื่อเรียนรู้และฝึกฝน ทำให้ได้เห็นลักษณะต่างๆ ของธรรมชาติ ได้มากหรือได้น้อยก็สั่งสมลงทึ่ใจ เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าจิตจะเข้าถึงความเป็นที่สุดของธรรมชาติต่างๆ เหล่านั้น

เกิดมาแล้วก็สั่งสมสมมติ สั่งสมแล้วก็ต้องถอดถอนให้หมดไป วัฏจักรของธรรมชาติแสดงให้เห็นที่กายและจิตตลอดเวลา ทำไมไม่ยอมรับธรรมชาติความเป็นไปซะที จะได้เดินหน้าต่อไปได้

นิยาย นิทานต่างๆ เพียงทำให้ได้รับความเพลิดเพลินไปในอุปาทานต่างๆ เท่านั้น ซึ่งเราหมายไปเองว่าเป็นการผ่อนคลาย มันก็คลายได้แค่เปลี่ยนเรื่องคิด จิตต่างหากที่ไม่ได้คลายออกจากความยึดต่างๆ เลย

ฝึกสติก็ต้องได้สติ และเป็นสัมมาสติเท่านั้น ไม่ใช่สติที่ยังปรุงแต่งไปตามตัณหาอุปาทาน

 

วัฏจักรอารมณ์
วัฏจักรความคิด
วัฏจักรต่างๆ มักเริ่มต้นที่อายตนะ เราไม่เอาอายตนะได้มั้ย ไม่ได้ เพราะเป็นธรรมชาติของรูปนามความเป็นคน มนุษย์ สิ่งสำคัญจึงต้องหาอุบายไม่ให้อายตนะสตาร์ตเรื่องราวไปในทุกข์ ได้รู้เห็นและเข้าใจวงจรปฏิจจสมุปบาทแล้ว เรายังจะไปคบหากับโมหะอวิชชา อุปาทาน อีกหรือ?

นับวันชักจะพูดคุยไม่รู้เรื่องแล้วค่ะ

 

เรื่องของความจริง

จริงอันเป็นสมมติ หรือที่เรียกว่า "สมมติสัจจะ" กับจริงอันเป็นปรมัตถ์ หรือที่เรียกว่า "ปรมัตถ์สัจจะ" จริงทั้งสองจริงนี้มีความละเอียดของจิตที่เข้าถึงธรรมไม่เท่ากัน

เวลาที่ได้รู้ ได้เห็นนิมิตเกี่ยวกับอดีตหรืออนาคต จิตเห็นอะไร หมายถึงผลของการรู้เห็นที่เกิดขึ้นที่จิตคืออะไร คือวิชชา หรืออวิชชา ให้ดูตรงนี้ และเป็นสมมติสัจจะหรือปรมัตถ์สัจจะ

ถ้าเป็นปรมัตถ์สัจจะ จิตก็จะเห็นไปในเรื่องของ รูป จิต เจตสิก นิพพาน

ผู้ปรารถนานิพพาน จึงต้องเพียรเพื่อให้จิตเข้าถึงปรมัตถธรรม มิใช่ทรงไว้แค่สมมติ

 

ยังไม่คุ้นชินกับเวปบอร์ดใหม่ ใช้เครื่องมือต่างๆ ไม่ค่อยถูก กดไปกดมา...หาย 55 ไม่ใช่เซียนเวปบอร์ดอ่ะนะ คงต้องขออภัยเพื่อนๆ ที่ต้องการสนทนาด้วยแต่เราไม่มีความสะดวกซะเลย (ใช้งานไม่เป็นค่ะ)

การอัปโหลดไฟล์ภาพก็ยังต้องหาเครื่องพีซีช่วย มือถือราคาถูกอัปโหลดไฟล์ภาพนานมาก พอออกจากเวปก็เจอข้อมูลส่วนบุคคลประเภท 18+ ทุกที ต้องลบทิ้งแล้วเครื่องก็รวน เห้อ...คนจนๆ ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง ดีอย่างเดียวที่ไม่ต้องคิดอะไร จนไปถึงความคิด 555

 

เช้านี้ตื่นมา...เปิดเฟสเจอ..........มากดไล้ท์ ก็อดคิดไม่ได้ถึงเรื่องลอยดวงจิตเพื่อกลับไปเกิดเป็นนาคอีกครั้ง หวังได้พบกับรักที่รอคอย...ก็ยกเรื่องดวงแก้วที่มีจิตนาคสิงสถิตย์อยู่ขึ้นมาพิจารณา เอาดวงแก้วนั้นไปลอยน้ำ ดวงแก้วนั้นย่อมตกลงไปในน้ำและสิันสุดของพื้นน้ำแน่นอนต้องเป็นดิน

ดวงจิตเป็นนามธาตุมีน้ำหนักเบากว่ารูปธาตุ ล่องลอยไปตามกระแสต่างๆ ได้ แต่ยังไม่อาจหลุดพ้นไปจากวัฏสงสารหรือภพภูมิได้

คนยุคใหม่ เกิดมาใหม่ก็มาเสาะหาลูกแก้วพญานาคกันใหม่ ก็ได้พบเจออยู่ในน้ำบ้าง อยู่ในดินบ้าง ก็เก็บกันมาบูชาเพื่อหวังลาภ หวังโลกธรรม แล้วก็เอาไปทิ้งไว้ในน้ำบ้าง ในดินบ้างอีก ตามความเชื่อ ตามจริตสันดานเดิม ก็เป็นวงจรอย่างนี้เรื่อยไป

ได้เห็นวัฏจักรของ ดิน น้ำ ลม ไฟ แผ่ขยายออกไปทั่วทั้งจักรวาลและทุกภพภูมิ อืม...มีแต่ธาตุทั้งนั้นเลย ดิน น้ำ ลม ไฟ เป็นทั้งรูปธาตุและนามธาตุ มีอยู่ใน 31 ภูมิหรือกามาวจรภพ เพราะเชื้อเกิดคือดิน น้ำ ลม ไฟนี่เอง

มีเพียงดินแดนเดียวที่ไม่มีดิน น้ำ ลม ไฟ ไม่มีรูปธาตุและนามธาตุ นั่นคือดินแดนนอกภพภูมิ....นิพพาน

จิตเป็นนามธาตุ นามธาตุมีธาตุแขวนทำให้หนัก จึงวนเวียนอยู่แค่ 31 ภพภูมิ ลอยขึ้นไปออกนอกภพภูมิไม่ได้ ต้องเอาธาตุหลักและธาตุแขวนต่างๆ ออกไปให้หมด

พูดเล่าได้แค่นี้เพราะจิตเป็นผู้เห็น

 

ทักทาย คุณนุ๊กสบายดีบ๊อ

หน้าเว็บใหม่ แต่เพื่อนสมาชิกเก่าๆคงหายไปเยอะนะ..."วันคืนก็ล่วงเลยไป ความหนักในจิตใจได้สลายกลายเปลี่ยนเป็นความปลอดโปร่งโล่งเบาแล้วหรือยัง?"

สัมผัสจากข้อความ คิดว่าคุณนุ๊กคงโล่งไปเยอะแล้วนะครับ...เมื่อเห็นสังขารของสรรพสิ่งแปรเปลี่ยนตามกาลอยู่ทุกขณะ(โดยเฉพาะในธาตุขันธ์เราเอง) เมื่อตามดูมันอยู่! ปรากฎว่าความปรุงแต่งตอบโต้น้อยลง และน้อยลงไปเรื่อยๆ( จากเดิมที่จิตเข้าไปจับแล้วตามตอบสนองอยู่ร่ำไป) เมื่อไม่ปรุงแต่งตอบโต ความเบาความโล่ง ความเป็นอุเบกขาจิตก็ทรงตัวอยู่โดยธรรมชาติ จึงเห็นเรื่องราวของสังขารต่างๆที่ผ่านมา(ที่สัญญานำมาเสนอ) ก็ให้นึกเห็นเป็นเรื่องไร้สาระไป(ไม่ยึดแนบแน่นเหมือนก่อน ไม่สำคัญว่ามีคุณค่าควรแก่การฝังจิตฝังใจอีกต่อไป...เช่น ความพอใจไม่พอใจ ความรัก ความแค้น ความอึดอัด ความโกรธพยาบาท ฯลฯ )เท่ากับทิฐิมานะอัตตาได้ถูกขจัดออกไปที่ละน้อยๆด้วย คงเหลือไว้แต่ความดีและวิถีทางแห่งการสั่งสมบารมีให้ยิ่งขึ้น...

โดยสังเกตุจากปีติเกิดง่ายในเรื่องที่เป็นฝ่ายกุศลจิต แต่เรื่องที่เป็นอกุศลจิตทั้งที่เกิดเองก็ดีหรือมากระทบก็ดี มักถูกปัญญาขจัดออกไปโดยง่ายเช่นกัน ความง่ายทั้งสองลักษณะนี้แหละคุณนุ๊ก เป็นเหตุให้เข้าถึงความปลอดโปร่งโล่งเบา...

มีในบท "ภาราหเว ปัญจักขันธา ฯ "เป็น อาทิ

การทักทายสหายธรรมก็มีด้วยประการ ฉะนี้

 

สวัสดีค่ะ เอ๊! ต้องกราบนมัสการซิ ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาทักทาย สบายดีเสมอๆ ค่ะ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันเพราะเป็นคนไม่เก็บทุกข์ รู้ทุกข์ เห็นทุกข์ รู้เหตุแห่งทุกข์ ก็หาทางออกจากทุกข์เลยค่ะ ออกไม่ได้ก็โยนทิ้งไป ได้เห็นพัฒนาการของตนเองค่ะ ถ้าย้อนไปอ่านข้อความเก่าๆ ที่เคยโพสต์ไว้ตามกระทู้ต่างๆ อ่านแล้วก็ขำดี

อนุโมทนากับธรรมทานค่ะ สาธุ

 

เรามองไปข้างหน้าอย่างเดียว อดีตแม้จะหอมหวาน แต่มันก็ดับไปนานแล้ว เอามาคิดคำนึงก็ไร้ซึ่งประโยชน์ ซ้ำยังฉุดดึงปัจจุบัน

 

เตือนตัวเองได้ดีทึเดียวค่ะ....

หยุดคิดหยุดจิตไม่ติดข้อง
หยุดประลองหยุดทำสำคัญหมาย
ร้อนวิชาพาร้อนจิตและร้อนใจ
อยากจะให้ใครๆ มาชื่นชม

ตัวหลงตัวเบ้อเริ่มฮึกเหิมสู้
ทั้งสู่รู้สู่ร้ายทำลายขวัญ
อวิชชาแทรกซึมทุกสิ่งอัน
ยังจะฝันว่าใกล้ได้นิพพาน

เอาแค่มีสติดำริชอบ
มุ่งเข้ากรอบสัจจะมุ่งละเห็น
ทำไม่ได้เพราะว่าอยากจะเป็น
อยากจะมีอย่างที่เห็นเช่นนั้นไป

ราคะ มานะ เต็มในจิต
ดำริใดก็ปนเปื้อนด้วยสังขาร
ไม่ใช่ธรรมถ่องแท้จากดวงมาลย์
เพียงสังขารมันแสดงแถลงไป

 

องค์นี้ปั้นถวายวัดค่ะ พระศรีอริยเมตไตร หน้าตักกว้าง 5 1/4 นิ้ว ประทับบนพญานาค 9 เศียร

(พญานาคยังไม่ได้ปั้น อิอิ)

 

ส่วนองค์นี้คือพระอมิตดาโพธิสัตว์ทรงมังกรขาว จะมาโปรดสัตว์ในอนาคตกาลข้างหน้านี้ค่ะ

ตั้งใจปั้นเก็บไว้เพื่อรอวาระ พอดีมีคนมาแอบส่องแล้วชอบ ขอบูชา เราบอกให้มารับเอง ไม่จัดส่งให้เพราะมังกรองค์ใหญ่ ไม่สะดวกในการจัดส่ง ผู้ขอบูชาจึงขอให้นำไปส่งด้วยตนเองที่ขอนแก่นค่ะ คงได้ไปเที่ยวขอนแก่นเร็วๆ นี้

 

ภาพนี้คือคู่คองค่ะ จะได้ครองกันในชาติสุดท้าย