บทความ...กระดานเล่าสู่กันฟัง

พระศรีอริยเมตไตรจำลอง หน้าตัก 5.5 นิ้ว สูง 7.9 นิ้ว สร้างจากกระดาษค่ะ

เสร็จเรียบร้อย คงเหลือแค่บัลลังก์นาค

งดงามเนอะ คริคริ (ปั้นเองชมเอง)

 

อยู่กับงานปั้นทุกวัน จิตจดจ่ออยู่กับชิ้นงาน พิจารณาเห็นวิริยะบารมีและบารมีอื่นๆ ของบารมี 10 งานปั้น 1 ชิ้นงานกว่าจะเสร็จสมบูรณ์ได้ ต้องใช้ทั้งสมาธิและปัญญาและบารมี

ได้เห็นธรรมผุดทุกขณะจิต จิตเป็นผู้เห็น เวลาทึ่จะนำมาเล่าต้องหาสมมติบัญญัติที่มีความหมายใกล้เคียงมาเรียงร้อยถัอยความ หรือเรียกอีกอย่างว่าปรุงแต่ง....กำลังพิมพ์ๆ อยู่ บางทีลืมไปเลยก็มี 555

เน้นๆ มรณานุสสติ จิตตัดหมดทุกเรื่องราวเลยทีเดียว ตายแน่...ตายแน่...ตายแน่

 

ตกแต่งเพิ่มเติม นำภาพมาให้ชมกันค่ะ

 

เราทำดีแล้วยึดดี ติดดี หลงดี ก็ทำให้มีอัตตามานะแล้วก็ไปหมิ่นผู้อื่นที่ไม่ทำอย่างเรา วงจรกรรมหมุนวนเหมือนล้อเกวียนก็มองไม่เห็น ด้วยยึดไว้ซึ่งตนแต่เพียงผู้เดียว

เมตตาจริงหรือ?

เรียกว่าจ่ม...คริคริ

 

ความคืบหน้าค่ะ

 

จุดกำเนิดขององค์นี้เกิดจากเมื่อออกพรรษาปีที่แล้ว ได้ปั้นพระพุทธรัตนอาลัยไปถวายวัด ระหว่างการเดินทางได้ไปแวะเติมน้ำมันรถและได้เจอเพื่อนค่ะ เพื่อนขอชมพระที่ปั้นและขอร่วมทำบุญสร้างพระด้วย หลังจากนำพระมาให้ชมเพื่อนได้สัมผัสองค์พระแล้วขนลุก 555 ธรรมดาเนอะ คนที่มีศรัทธามักจะขนลุกเวลาที่ได้พบเจอกับสิ่งที่ตนไม่คิดว่าจะได้พบเจอ

หลังจากนั้นก็ขอให้ปั้นพญานาคเก้าเศียรให้ด้วย โดยบอกว่าต้องการนำไปถวายวัด ก็ได้บอกไปว่าให้รอกลับมาจากงานบุญก่อนคือหลังปีใหม่

เวลาผ่านไปจนถึงเดือนมกราคม 2560 เราก็มัวแต่ปั้นอย่างอื่น ใจจริงไม่อยากปั้นพญานาคแล้ว...เบื่อ 555 ก็คิดถึงเพื่อน...ทำไงดีไม่อยากโฟกัสนาคแล้ว เอาน่าปั้นพระพุทธรูปให้เพื่อนนำไปถวายวัดแล้วกัน ครั้นจะปั้นองค์ใหญ่ๆ ก็ไม่ไหว ต้องใช้วัสดุและเวลามาก ทำคนเดียวไม่มีเครื่องทุ่นแรง ใช้มือจริงๆ

จึงปั้นพระพุทธรูปกึ่งเทวดา ปั้นไปๆ กลายเป็นพระศรีอริยเมตไตรไปเลย

วันนี้เพื่อนโทรมาทวงงาน 555 นึกว่าลืมไปแล้ว

กำลังชั่งใจว่าพญานาคเก้าเศียรนี้จะขดกี่ชั้นดี...

 

เจ้ากรรมนายเวรก็ตัวเองนั่นแหละ จะไปตามหาที่ไหนกันอีก เพราะจิตไม่คลายออกจากการกระทำต่างๆ ทางกาย วาจา ใจ ยังมีความยึด สำคัญมั่นหมาย จึงฝังอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ พิธีกรรมใดๆ ก็ทำให้หมดซึ่งเจ้ากรรมนายเวรไม่ได้ เพราะใจมันไม่คลาย

โอ๊ย...คนที่ยังมีกิเลสหนาแน่น มันก็มีเจ้ากรรมนายเวรกันทั้งนั้น ยึดไว้สารพัดยึด ยึดแล้วก็ทำตามยึด ทำไม่ได้ก็ยึดไว้อีกด้วยกระแสแห่งตัณหา เจ้าพ่อเจ้าแม่เอามาขังไว้ในใจเต็มไปหมด

บ่ได้จ่มเด้อ แค่พิมพ์ๆ ไปซื่อๆ อิอิ

 

เมื่อจิตเข้าถึงธรรมชาติและยอมรับว่าสรรพสิ่งล้วนเป็นเพียงพลังงานหนึ่งๆ คุณวิเศษ ความมหัศจรรย์ต่างๆ ก็ไม่มี จึงหมดความหลงกับอุปาทานปรุงแต่งทั้งหลาย แสง สี เสียง เป็นเพียงคลื่นของพลังงานเท่านั้น มีเกิด มึดับ สลับกันไปมาอย่างนี้ ความน่ารื่นรมย์ต่างๆ เกิดเพราะเข้าไปยึดว่ารัก ว่าชอบ เป็นสภาวะของจิตที่ทำปฏิกิริยากับคลื่นกระแสพลังงาน

ความหลงสมมติคงดำเนินต่อไป ตราบใดที่จิตยังยึดติดในสัญญา....

 

อรุณสวัสดิ์กับภาพโม้ๆ

 

...สวัสดีความรัก...

บอกรักด้วยธรรม

ปัญญาไม่เกิด

ความจริงก็ใจคนเรามันก็อยู่ในกาย ในตัวทุกคนนี้แหละ แต่ว่าหากว่าผู้ใดขาดสติ ขาดสมาธิ ขาดปัญญา ขาดความเอาใจใส่ในจิตใจ ปัญญาก็ไม่เกิด ศีลธรรมกรรมฐานก็ไม่เกิด เมื่อไม่เกิดไม่มีขึ้น จิตมันก็เข้าสู่โมหะ ความหลง ความไม่รู้ ความไม่ตั้งใจ ทำดีไม่ได้ แต่ว่าทำชั่วทำได้ ดูในโลกเรานี้คนทำบาปทำอกุศลนั้น แม้จะเอาชีวิตเข้าเสี่ยงเขาก็ทำ เพราะว่าจิตอวิชชา ตัณหา มันย่อมเป็นไปอย่างนั้น มันทำให้เกิดทุกข์ พาให้เกิดความเดือดร้อน ไม่รู้จักแก้ไขจิตใจของตัวเองให้เป็นไปตามทำนองคลองธรรม

รวมที่จิต

อะไรๆ ทั้งหมดนั้นมันมารวมทีีจิต จิตอันเดียวนี้แหละเป็นต้น เป็นประธาน ในตัวเราทั้งหมด ร่างกาย ยืน เดิน นั่ง นอน ไปมา พูดจาปราศรัย ทำกิจกรรมการงาน ทางโลก ทางธรรมได้ก็อาศัยจิตเป็นใหญ่ ใจนี้แหละเป็นใหญ่แต่ว่าถ้าใจมันใหญ่ในโมโห โทโส ฟุ้งซ่าน รำคาญ มันก็ทำแต่สิ่งที่เป็นบาป ถ้าใจนี้แหละไม่มีความโกรธ ไม่มีความโลภ ไม่มีความหลง เป็นจิตใจอันเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เป็นจิตใจที่ไม่อิจฉาพยาบาทใคร อนุเคราะห์ สงเคราะห์ เพื่อนมนุษย ์ให้มีความสุขกาย สบายใจ ทำแต่ความดี ทั้งภายในและภายนอก เรียกว่าอุบายธรรมเหล่านี้ เมื่อรวมเข้ามาแล้วมันก็อยู่ที่ใจ ทำใจให้หนักแน่นเหมือนแผ่นดิน อย่าไปท้อแท้อ่อนแอ ต้องเลิกละกิเลสความโกรธ ความโลภ ความหลง อันมีอยู่ในตัวมีอยู่ในใจนีัแหละให้มันหมดไป สิ้นไป เบาไป บางไป จนจิตใจรู้แจ้งแทงตลอดในธรรม

สาธุธรรมหลวงปู่สิม พุทธาจาโร นำมาฝากกันค่ะ

 

เสร็จแล้วก็ต้องอวดซิ คริคริ

 

หลงมาแล้ว...ก็แล้วไป
หลงใหม่...ไม่ต้องมาอีก ไม่ต้องยึดเอาอีก

...มีอยู่แต่ไม่เห็น...

ไม่ภาวนาพุทโธในใจ ไม่มีที่พึ่งในใจ ยังไม่มีในใจนี้มันยังมีแต่กิเลส ตาเห็นรูปก็โลเลในรูป หูฟังเสียงก็โลเลในเสียง จมูกดมกลิ่น ลิันลิ้มรสก็โลเลกันทั้งนั้น ยังไม่มีอะไรข้ามพ้นเป็นอย่างๆ ไปเลย ทำอะไรก็ตกอยู่ในอำนาจของกิเลสความโกรธ พูดทำอะไรก็ตกอยู่ในกิเลสราคะ ตัณหา คิดอ่านอะไรก็ตกอยู่ในอวิชชา ตัณหา จิตไม่รู้ จิตหลง จิตเมา มันก็ไม่รู้อะไร เหมือนคนหูหนวกหูตึงฟังเสียงไม่ได้ยินอย่างนั้นแหละ เสียงฟ้าร้องก็ไม่ได้ยิน เหมือนคนตาบอดตั้งแต่กำเนิดเกิดมา ดวงพระอาทิตย์ พระจันทร์ มีอยู่ในโลกก็ไม่เห็น

...อย่าอยู่นอกใจ...

อุบายธรรมต่างๆ นี้ ไม่ว่าจะเป็นอุบายชั้นใด ภูมิใด เมื่อจับจิตใจของเราได้ก็ให้เอาอุบายนั้นแหละมาสั่งสอนแนะนำพร่ำสอน ให้อยู่ให้สงบได้ในหัวใจ ให้พากันภาวนาอยู่ในใจ อย่าอยู่นอกใจ สังวรระวังในสิ่งเหล่านี้อยู่ตลอด เมื่อสติไม่ขาด สมาธิก็ต่อเนื่อง เมื่อสมาธิต่อเนื่อง ปัญญาก็เกิด ปัญญาเกิดขึ้นจะกำหนดพิจารณาอะไรๆ ได้ทุกส่วนหน้า แต่ต้องอาศัยความตั้งอกตั้งใจของเราทุกคน จนยังเกิดมีในใจของตนได้ เรียกว่า "พุทธะ" พุทโธจริงๆ มันอยู่ในใจ ไม่ใช่อยู่ภายนอก ใจที่สงบระงับย่อมเป็นจิตใจอันเยือกเย็นสบาย เรียกว่าพุทโธๆ อยู่ในดวงใจ อยู่จนสงบระงับ เป็นองค์พุทโธจริง มีอยู่ภายใน

สาธุโอวาทธรรมหลวงปู่สิม พุทธาจาโร

 

สมบูรณ์แบบค่ะ

 

ไปแล้วๆๆๆ ไปฮินดูแล้วจ้าาาาา

 

จิตโพธิสัตว์คือจิตที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตา จึงกรุณาสงเคราะห์สัตว์ ด้วยมองเห็นทุกข์ รู้จักทุกข์ แต่ไม่ได้เป็นทุกข์กับการให้ความสงเคราะห์ ไม่ได้เป็นทุกข์กับผลของการสงเคราะห์นั้นๆ

จิตโพธิสัตว์เปี่ยมด้วยบุญฤทธิ์และอิทธิฤทธิ์ ใช้ในการโปรดสัตว์และกำหราบกิเลส ไม่ใช่ไปไล่ล่าทับถมสัตว์ที่หลงผิด

พระโพธิสัตว์จึงมีมหาอุบายซึ่งสังเคราะห์มาจากมหาปัญญาอันเกิดจากการเวียนว่ายตายเกิดเพื่อคลุกคลีกับหมู่สัตว์

 

"วันเวลาที่ผ่านไป" ประโยคนี้ช่างมีความหมายต่อใจซะเหลือเกิน เพราะช่วงเวลาดังกล่าวฉันต้องเผชิญกับความโหดร้ายในใจไม่ให้คร่ำครวญออกมา เห็นความโง่งมงายของตน ความไว้ใจ เชื่อใจ ฉันทำอะไรผิด ฉันกลายเป็นมารในสายตาของผู้คน ความปรารถนาดี เมตตาเกื้อกูล มันย้อนกลับมาทำลายตัวฉันเอง หนึ่งปีที่ผ่านไป ฉันได้เห็นกายเห็นจิตตัวเองมากขึ้น จากการทำความเพียรทั้งยามหลับและยามตื่น เพื่อให้ลืมเรื่องราวที่ทำให้เกิดบาดแผลในใจ บาดแผลนั้นถูกสมานด้วยสัจธรรม ดูเหมือนว่ามันจะหายสนิท แต่แล้วประโยคที่บอกว่า "วันเวลาที่ผ่านไป" มันก็เข้ามากระทบใจ ดูเหมือนจะพลุ่งพล่าน แต่แล้วมันก็สงบลง เห็นการเกิดดับของใจ ความลังเลสงสัยเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป จิตที่ถูกฝึกดีแล้ว ไม่เป็นทุกข์กังวล ความโกรธแค้นอาฆาตชิงชังไม่มี แต่ดันมีความสงสารเข้ามาแทนที่ สงสารเธอเหลือเกิน ขอให้เอาชนะมารในใจให้ได้นะ

ก็แค่อยากจะฟุ้งบ้างไรบ้าง คงไม่ว่ากันนะ อิอิ

 

ตัวอักษร ประโยคต่างๆ บอกสติ บอกให้รู้ว่ามีสติ หรือลืมสติ

 

ที่ไหนๆ ไปให้ไกลจนสุดหล้า สุดขอบฟ้าเขาเขียว งดงามปานสวรรค์ หรือรกรุงรังอย่างนรก ก็ไม่พ้นใจ อยู่ที่ใจ เกิดที่ใจ ดับที่ใจทั้งสิ้นเลย จะแสวงหากันไปใย แสวงหาใจตนให้พบดีกว่า

แวะมาจ่ม คริคริ

 

เรื่องเล่า...

องค์นี้มีนามว่ายามีนญามุนีนาคีนาคราช ตอนที่ปั้นรู้สึกคิดถึงนาคีองค์นี้ ท่านเคยมาหาเป็นนาคีสีขาวทั้งองค์เลื้อยมาหยุดตรงหน้าแล้วเรียก...แม่ๆ

พอปั้นเสร็จก็ให้พี่สาวไป ต่อมาพี่เขยก็มาขอบทสวดบูชา เพราะแกได้โชคลาภแต่ไม่บอกใคร มาขยั้นขยอขอบทสวดบูชาองค์นี้โดยบอกว่าอยากทำให้ถูกต้อง ไอ้เราก็ไม่เคยบูชาพญานาคตนไหนจะรู้ไหมเนี่ย ก็เลยขอจากหน่อยๆ สื่อมาให้ เอาให้พี่เขยไป

ได้พบพี่เขยวันงานรับปริญญาของหลานชาย ก็ถามแกว่าได้พญานาคไปถูกหวยบ้างป่าว แกบอกถูกติดๆ กันสามงวดแล้ว แต่งวดที่ผ่านมาไม่ถูกแถมยังปวดหัวไหล่จนนอนไม่ได้มาเป็นอาทิตย์แล้ว ทรมานมาก ไปหาหมอกินยาจนหมดก็ยังไม่หาย ก็เลยถามว่าไปบนบานอะไรไว้หรือป่าว แกบอกว่าแกชอบสัญญาและจะชอบพูดซ้ำๆ คุยกันไปคุยกันมาก็เลยบอกแกว่าขอแต่หวย ทำไมไม่ขอให้รักษาอาการเจ็บป่วยให้ล่ะ แกก็ถามว่าขออย่างอื่นก็ได้หรือ...ได้ซิขอได้ทุกเรื่องเลยท่านเป็นโพธิสัตว์นะ แล้วก็นัดหมายว่าจะขอเบอร์หมอนวดพลังจิต พลังจักรวาลให้แล้วให้ติดต่อไปรักษากันเอง...

เวลาผ่านไป ทำไมเงียบๆ ไม่เห็นโวยวายอะไร ติดต่อไปรักษากันเองหรือยัง จึงถามกับพี่สาวๆ บอกว่าแกไปทำตามที่เราบอก คือไปขอกับองค์ยามีนญาฯ แล้ววันนั้น ขณะที่เดินอยู่ในซอยบ้านก็ได้พบกับลูกหลานพญานาคที่เป็นหมอรักษา เค้ารักษาให้ฟรี แกจึงไปรักษากับหมอคนนี้ อาการดีขึ้น ความปวดทุเลาลง นอนได้ เค้าไม่เรียกร้องค่ารักษาแต่แกกำนัลเงินให้ไปสองร้อยบาท...จบเรื่องเล่า

พญานาคที่ปั้นไปทุกองค์มีความศักดิ์สิทธิ์ในตัวเอง ใครที่บูชาไป เกิดปัญหา ความเดือดร้อนใดๆ บอกกล่าวขอให้ท่านช่วยได้ทุกเรื่องไม่เกินกฏแห่งกรรม อย่าเอาไปตั้งไว้เฉยๆ

 

อย่าให้ตัวเองว่างจากสติ สมาธิและปัญญา...มันจะตกลงไปในกิเลส ฟุ้งงงงงง