พระราชประวัติ "สมเด็จพระ นเรศวร มหาราช"

..."สมเด็จ พระนเรศวรเจ้า จอมทัพไทย "..ทรงเตรียมป้องกันพระนครเป็นอย่างดี...(เตรียมรับศึกอยู่ หลายเดือน )...ด้วยทรงระดำริว่า ..." พอสิ้นหน้าฝน ..พวกหงสาวดี ต้องยกมาเป็นเเน่ "...


...."อิสรภาพ ของเมืองไทย" ..จะ "พินาศ..หรือจะรอด."....ขึ้นอยู่กับการต่อสู้ศึกใหญ่...ในคราวนี้ ..

...เวลานั้น "สมเด็จพระนเรศวร "..พระชันษา 31 ปี ...(ทรงใด้รับ พระราชานุญาต ..จาก สมเด็จ พระราชบิดา...ให้ ปกครองบ้านเมือง เเละบังคับบัญชาไพร่พล ..เเทน "สมเด็จพระ มหาธรรมราชาธิราช" เเล้ว )

 

ประวัติศาสตร์ของพระนเรศวร เคยเรียนมาตอนมัธยม เรียนแล้วก็เลยไป ไม่ค่อยซึมในหัวใจ อันที่จริงน่าจะมาทบทวนในหลักสูตรมหาวิทยาลัยอีกครั้ง จะได้ซึมซับไปในหัวใจว่าผืนแผ่นดินที่เราเหยียบกันอยู่ในขณะนี้ บรรพบุรุษของเราท่านเอาเลือดเนื้อและชีวิตเข้าแลกมาทั้งนั้น อนุโมทนาสาธุค่ะ

 

..."สมเด็จพระนเรศวร" นั้นทรงเป็น ..นัก "ยุทธศาตร์"..อย่างยากจะหาผู้ใดเสมอเหมือน..

....คือ วิธีการใดใด้ผล ก็คงไว้ เเละปรับปรุงให้ดีขึ้น..

....วิธีการใด..ไม่เป็นผลดีก็ ..ทรงให้ยกเลิกเสีย..โดยมิทรงลังเล

ดังนี้

1.. ตั้งเเต่เข้า ฤดูฝน ให้เกณฑ์ ผู้คนออกไปทำนา ทั่วท้องทุ่ง ทุกทำเลนา รอบกรุง..ทั้งให้ กำลังทหารอาสา ยกออกมา คอยตรวจตราป้องกัน มิให้พวกข้าศึก ยกออกมารังเเกใด้ ..ครั้น พอทราบ ..ว่า ข้าศึกยกกองทัพใหญ่ มา เวลานั้น ข้าวกำลังออกรวง ..ทรงให้รีบเก็บเกี่ยวข้าว .ในส่วนที่เก็บเกี่ยว .. ไม่ทันก็ให้ทำลาย เสีย ..มิให้เป็นประโยชน์เเก่ข้าศึก

 

.....2..ทรงให้ระดมผู้คนเข้ามาอยู่ในพระนคร..เเต่ มักจะเกิดปัญหาอย่างศึกทุกคราวที่กล่าวมาคือ...ผู้คนมักจะ หลบหนีไปอยู่เสียที่ห่างใกลเป็น อันมาก...พระองค์ ทรง ..โปรดให้ ..เกลี้ยกล่อม ผู้คนที่มักจะหลบหนีเหล่านั้น ...มาเป็นกองอาสา อยู่ตามป่าเขาใกล้ๆกรุง..เพื่อลอบ..ตีตัดกำลังข้าศึกอยู่ เสมอๆ..ซึ่งเป็นวิธีที่ใด้ผล ..เเละเป็นเหตุหนึ่ง ทำให้ พระองค์ ชนะศึก (ดังจะกล่าวต่อไป )






...3...การป้องกัน "พระนคร"..ทรงให้ ยกเลิกการออกไปตั้งค่ายรับ ข้าศึกนอกกำแพงเมือง..ทรงให้ รักษาการ ณ พระนคร เเละชานเมืองหลวงเท่านั้น..ทางข้างใต้ให้รักษา ทางส่งกำลังบำรุงทางทะเล ..เข้ามาทาง เเม่น้ำเจ้าพระยาเท่านั้น (อาจทรง พระดำริว่า ฝ่ายไทยรี้พลน้อยตัว ..รักษาเเต่จุดสำคัญ ..ไม่กระจายกำลัง เหมือนคราวก่อนมา )....ประการสำคัญ คือ..ทรงให้จัดหาปืนใหญ่ ทุกขนาด ..เพิ่มเติมขึ้นอีกมาก..






...4...การจัดกระบวนทัพนั้น ทรงให้จัดเป็น 4 อย่าง สมัยใหม่คือ..




...กองทัพเรือ...มีทั้งเรือเร็ว...เเละเรือปืนใหญ่..(สำหรับ เที่่ยวดักยิงข้าศึก มิให้รุกเข้ามาใกล้พระนคร )


...กองทัพบก...คราวนี้ ทรงชอบใช้ เป็น "กองเเล่น" สำหรับออกจู่ตีข้าศึกเมื่อข้าศึกเผลอ (มิโปรดให้ ออกตั้งค่ายประชิด ข้าศึกนอกตัวเมือง )

...ทหาร ใน "พระนคร"..ให้ขึ้นประจำป้อมต่างๆ...อย่างเข้มเเข็ง


....ยังโปรด ให้มี "กองสอดเเนม"..(ซึ่งตามประวัติศาสตร์ ..สมเด็จพระนเรศวร ทรงโปรดให้ใช้กองสอดเเนมมาก)..ซึ่งล้วนเป็นผู้คนที่ พระองค์ทรง เลือกสรรเอง

 

....ขณะที่ "กองทัพ พระเจ้าหงสาวดี "...ยกลงมาถึงกรุง...


...."สมเด็จพระนเรศวร"..โปรดให้ "เจ้าพระยากำเเพงเพชร"..ซึ่งใด้ "ว่าที่ สมุหกลาโหม"...คุมกองทัพ ออกไปป้องกันผู้คน ที่ไปเกี่ยวข้าว...ที่ "ท้องนาทุ่งหันตรา"..ด้านตะวันออกพระนคร..


...." พอกองทัพ พระมหาอุปราชา มังกะยอชวา "...ยกมาถึง...ใด้โปรดให้ทัพ พม่ารามัญ...ยกออกมาตี .."กองทัพเจ้าพระยา กำเเพงเพชร".. กองทัพไทย สู้ไม่ใด้ ..ก็เเตกพ่าย ไม่เป็นขบวน...เข้าไปใน."พระนคร"..



....."สมเด็จ พระนเรศวร "..ทรง พระพิโรธมาก...ด้วยนับเเต่ พระองค์ทรงคุมทัพออกศึก...ไม่เคยมีครั้งใด...ที่ "กองทหารไทย"..จะ "เเตกพ่าย"..เช่นนี้.. ที่ "ทรงพระพิโรธ"..คงเป็นด้วย "เกรงว่าคนไทย จะเสียขวัญ ครั่นคร้ามข้าศึก ..ขึ้นมาอีก "..

 

....เมื่อทรงเห็น การณ์ เป็นดังนี้...ทรงตัดสินพระทัย...เร่งยกทัพเรือ..โดย "ทั้งสองพระองค์"..ประทัพเรือลำเดียวกัน..


....สมเด็จพระนเรศวร เเละสมเด็จพระเอกาทศรถ...ทรงนำทหารด้วยพระองค์เอง ...ใด้ต่อสู้กับ ข้าศึกที่ทุ่งชายเคือง...


....ขณะที่รบกันอยู่นั้น ..ใด้มีเหตุ "อัศจรรย์"...เกิดขึ้น คือ....."สมเด็จพระเอกาทศรถ"...ทรงถูกกระสุนปืนข้าศึก ..." ฉลองพระองค์ (เสื้อ) ขาดตลอดพระกร เเต่กระสุนหาใด้ต้องพระองค์ไม่"...

(เป็นที่กล่าวขวัญเลื่องลือในพระบุญญาธิการเป็นอย่างยิ่ง )..


...รบกันอยู่จน พลบค่ำ ..ข้าศึกสู้ไม่ใด้ จึงใด้ถอยไปจาก ค่ายเจ้าพระยากำเเพงเพชร นั้น...จึงเสด็จกลับ พระนคร

 

.....ครั้น ทั้งสองพระองค์ ...เสด็จกลับพระนคร..."สมเด็จพระนเรศวร"..ทรง "สั่งประหาร"..."เจ้าพระยากำเเพงเพชร"...


..."สมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราช"..พระราชบิดา .."ดำรัสขอชีวิตไว้"...จึงเป็นเเต่เพียงถอดจากตำเเหน่งเเละมิให้ว่าการ "กลาโหมต่อไป"..


....พวกข้าราชการ เเละชาวกรุง เมื่อทราบความดังนี้ ...จึง เกรงกลัวพระอาญา ..ตั้งหน้ารบพุ่งเเต่นั้นมา..




....เเม้เเต่ "พระเจ้าหงสาวดี นันทบุเรง"..ก็ ทรงกล่าวเเก่ ทหารพม่ารามัญว่า...


" ที่เมืองไทย ซึ่งมีรี้พล เทียบกับหงสาวดี เเละเมืองบริวารเเล้ว...มีจำนวนน้อยนิด..เเต่ต่อสู้เข้มเเข็งใด้ เพราะ ...เชื่อในพระปรีชาสามารถ เเห่ง สมเด็จพระนเรศวร.."



......" อีกทั้งคนไทย (เวลาทำสงคราม) กลัว สมเด็จพระนเรศวร ยิ่งกว่ากลัว..ข้าศึกศัตรู "..

 

....ในพงศาวดาร พม่าว่า...เมื่อพระเจ้าหงสาวดี ..ตั้งล้อมกรุงอยู่นั้น ..ให้กองทัพเข้าตี "ปล้นพระนคร" หลายครั้ง ...เเต่ไม่ปรากฏว่าตีทางใหนบ้าง..



...เป็นเเต่กล่าวว่า ไทยต่อสู้เข้มเเข็งกว่าเเต่ก่อน...พม่ามาปล้นคราวใด ใด้พากันถอยหนีเข้าค่ายทุกครั้ง...


....เป็นที่ กังวลพระทัย เเก่พระเจ้าหงสาวดี ..เป็นยิ่งนัก..ที่ กองทัพขนาดใหญ่ กว่าไทยมาก...เเต่มาล้อมกรุง..ใด้ 1 เดือน เเล้ว



ก็ ยังไม่สามารถ......." ตั้งค่าย ประชิด ติดพระนคร ใด้ เลย "...

 

....ในระหว่างนั้น พวกกองโจรฝ่ายไทย ที่สมเด็จพระนเรศวร ทรงตั้งขึ้น หลายหมวด หลายกอง ข้างนอกพระนคร ..ก็คอย ออก ตีตัดกำลัง เเละเสบียง ข้าศึก ...จน เกิดภาวะ ..อัตคัด ขึ้น ที่กองทัพพม่ารามัญ..


...พอ สมเด็จพระนเรศวร ทรงเห็นใด้ที ก็ ทรงนำทหาร จู่ ออก "ปล้นค่าย ข้าศึก"...ที่ตั้งอยู่ ณ ที่ต่างๆ ทั้งกลางวัน เเละกลางคืน มิให้ อยู่เป็นสุข..



...ใน พงศาวดารไทย มี บันทึก ไว้ เเต่คราวที่ "สมเด็จ พระนเรศวร "..ทรงนำทหารออก ไปรบ เองดังนี้




....เดือน 3 แรม 5 ค่ำ เวลา 5 นาฬิกา ...เสด็จ ออกปล้นค่าย "พระยานคร"..ที่ปากน้ำพุทธเลา ...ข้าศึกเเตกหนี ทรงให้เผาค่ายเสีย . ...เเล้วเสด็จกลับคืน พระนคร






...เดือน 5 ขึ้น 10 ค่ำ เวลากลางคืน ..."สมเด็จ พระนเรศวร "..เสด็จนำทหาร ออกไปปล้นค่าย ..ทัพหน้า พระเจ้าหงสาวดี...ข้าศึกไม่รู้ตัว ก็พากันเเตกพ่าย ..


...เมื่อใด้ค่ายทัพหน้า ..ข้าศึกเเล้ว จึงทรงให้ตามฟันเเทง ทหารฝ่ายข้าศึก ต่อไปมิให้ลดละ...จนทหาร พม่ารามัญ วิ่งกรู กัน เข้าไปในค่ายทัพหลวง...ของ "พระเจ้าหงสาวดี นันทบุเรง"...

 

...." พระเเสงดาบ คาบค่าย "...




....ในคราวนี้เอง ..ขณะที่พระองค์ ทรงนำทหารไทยไล่ติดตาม ..ทหารข้าศึกที่ เเตก จากค่ายทัพหน้า..เมื่อไปถึง ค่ายทัพหลวง..ของ "พระเจ้านันทะบุเรง"...



...."สมเด็จ พระนเรศวร "...มีพระดำรัส สั่งให้ ..ทหารเตรียมปีนเข้าค่าย ทัพหลวง หงสาวดีโดยด่วน....


....เมื่อทหารไทยใด้ ยินรับสั่งต่างพากัน...ปีนค่าย พม่ารามัญ....."สมเด็จพระนเรศวร ".. เสด็จ ลงจากหลังม้า...


" ทรงคาบ พระเเสงดาบ"...นำทหารไทย "ขึ้นปีนระเนียด"...จะเข้าปล้นค่าย ทัพหลวงของข้าศึก... " พระองค์ ทรงถูก ทหารพม่าที่ อยู่รักษาหน้าที่ เเทง จนตกลงมา"...จึงไม่สามารถเข้าค่ายหลวงใด้...


...เมื่อ ข้าศึก ทราบว่า "สมเด็จพระนเรศวร"... ทรงนำทหาร ปีนค่าย ด้วยพระองค์เอง ...นายทัพพม่าก็ สั่งให้กรูกัน เข้ามาในที่ที่ "พระองค์อยู่"...


...เมื่อ "สมเด็จ พระนเรศวร "...ทรงเห็นว่ ไม่ใด้ที ก็จึง ให้ถอยทัพกลับ เข้า พระนคร โดย เร็ว.....



.....การที่ " องค์ สมเด็จ พระนเรศวร "...ทรงนำทหาร ตีทัพหน้าข้าศึก เเตก ..เเละเกือบ ปล้น "ค่ายหลวง ของ พระเจ้า นันทบุเรง"...ใด้ ....ทั้ง ยังทรง "ปีนระเนียดปล้นค่าย ด้วยพระองค์เอง "..คราวนี้..


....เป็นที่เล่าลือ .."พระเกียรติยศ เเห่ง สมเด็จพระนเรศวร "..จากทั้ง ฝ่ายไทย เเละ ฝ่ายหงสาวดีเป็นอันมาก...

 

....."พระเเสงดาบ ที่ สมเด็จ พระนเรศวร ทรงคาบ เพื่อนำทหาร "..ขึ้นปีนระเนียด จะทรงปล้นค่าย พม่ารามัญ ในคราวนั้น...



....ใด้ ปรากฎ.... "พระนาม..พระเเสงดาบ คาบค่าย "...



...."อันเป็น 1 ใน เรื่องราชูปโภค ...สำหรับ พระมหากษัตริยาธิราชเจ้า ของราชอาณาจักรไทย ทุกๆพระองค์...สืบมาจนถึง ปัจจุบัน..."...

 

ขอเรียนถาม
ขณะนี้พระเเสงดาบคาบค่าย
ได้ถูกเก็บรักษาไว้ ณ ที่แห่งใดครับ

 

....สวัสดี ท่าน "sirius galaxy"....เเละเพื่อนๆพี่น้องทุกท่าน


1....."พระเเสงดาบ คาบค่าย "...

2....." พระมาลาเบี่ยง (ตอนทรงทำยุทธหัตถี)"

3....."พระเเสงปืนต้น " (ตอนยิงสุรกรรมา เเม่ทัพผู้เฒ่า...ข้ามเเม่น้ำสะโตง)


.... เครื่อง "ราชูปโภค ทั้ง 3 "..องค์ นั้น ...ทราบเเต่เพียงว่า ..."เล่าลือกันว่า หายไป ในครั้งเสียกรุงครั้งที่สอง "... ( หากพวกเรา พี่น้องท่านใด ..มี ข้อมูล เพิ่มเติมก็ เชิญนำมา เล่าสู่กันอ่าน นะครับ )



....มีข้อมูลเพิ่มเติมมาว่า ..."พระบาทสมเด็จ พระเจ้าอยู่หัว พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก มหาราช..ทรง พระกรุณาโปรดเกล้าให้ "สร้าง พระเเสงดาบคาบค่าย ขึ้นมาใหม่"



...เเล้ว ..ปัจจุบัน..พระเเสงดาบคาบค่าย องค์ ใหม่..เก็บรักษาไว้ ณ..."พระที่นั่ง ....จักรพรรดิพิมาน"...ในพระบรมมหาราชวัง








....ขอเพิ่มเติม อีกสักนิดครับ....." พระเเสงดาบคาบค่าย "..องค์จริงนั้น...มี เรื่องเล่ากันว่า....



.....ใน รัชสมัย "พระเจ้าอยู่หัว บรมโกศ "...ใด้ทรง "อัญเชิญ"..พระเเสงดาบคาบค่าย.. "องค์จริง"...มาปราบ "กบถ".. ด้วย

 

....สวัสดีครับ ..เพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ ..ทั้งหลาย...ในบอร์ดนี้..

...ผมเองนั้นติดกิจส่วนตัว...ห่างหายไปหลายวัน...ต้องขอโมทนาด้วย กับพวกเราที่ติดตาม "พระราชประวัติ ของพระองค์ท่าน"...(สังเกตุจากยอดผู้อ่าน มีจำนวนพอสมควร เเม้จะ ไม่ใด้โพสนับ 10 วัน )...รวมทั้งติดตามอ่าน กระทู้ดีๆอีกหลายๆกระทู้ในบอร์ดนี้..


.....สำหรับผมเเล้ว การเขียน "พระราชประวัติ"..ในครั้งนี้ ..ตั้งใจจะ สรุปรายละเอียด..ในหลายๆเเง่ มุมให้ดีที่สุด...ถูกต้องที่สุด..



...อีกอย่าง...ตามความเชื่อส่วนตัว...พระองค์ท่าน "สมเด็จพระนเรศวรเจ้า"..นั้น ในพระชาติ ปัจุบัน...องค์ท่าน "ทรงบารมีทั้ง 10 ประการเป็นอย่างดี"...ทรง เด่นใน พระ "ปัญญา".."วิริยะ".."ขันติ"...


....เเละที่ประทับอยู่ในใจ ผมผู้เขียนเอง ...คือ "พระเมตตา"..เเห่งพระองค์ท่านต่อ "อาณาประชาราษฎร์"

 

.....ก่อนที่จะเล่า "พระราชประวัติสมเด็จพระนเรศวรเจ้า..ในตอนต่อไป"..



ผมเองนั้น..ทราบว่า พวกเราหลายท่าน......ติดตาม "พระราชประวัติ".."ประวัติ"..

..แห่งวีรบุรุษ.....ของ "ชนเผ่าไทย"..."หรือวีรบุรษเเห่ง พระพุทธศาสนา"..มาหลายองค์...เเล้ว..


...ผมอยากจะนำเสนอ เกร็ดเรื่องราว ของ "ท่านเเม่"...ผู้เป็น .."นางเเก้ว"...ของท่านพ่อผู้เป็นอดีต..."พระวิริยาธิกะ โพธิสัตว์เจ้า"...



....คืิอ...เรื่องราวของ...."ท่านเเม่ศรี"...ที่เกี่ยวกับการ ช่วย "ท่านพ่อ รบทัพจับศึก"...





( ผมเอง นำเสนอเรื่องราว ..ของ "ท่านเเม่"...จากความทรงจำ...ครับ...บันทึกเรื่องนี้ ผมทำหายเเล้ว...หากว่าพี่น้องเรา อ่านพบเเละมี บันทึกฉบับสมบูรณ์ ถ้าไม่เป็นการรบกวน กรุณานำมาลงให้ใด้อ่านกันนะครับ)

 

....ในสมัยที่ "พระเดชพระคุณ..หลวงพ่อวัดท่าซุง"..ท่านยังทรงขันธ์ อยู่...


....พวกเรา คงใด้ ทราบว่า "องค์ท่าน"...ในระยะหลายปี ก่อนท่านละสังขาร...มีอาการเจ็บป่วยทางร่างกายเป็นอย่างหนัก....มีอยู่คราวหนึ่ง..."องค์ท่าน"..ล้มป่วยอย่างหนักในห้องน้ำ...ในเวลากลางคืน..


.เมื่ออาการท่านฟื้นคืนมาเเล้ว...."หลวงพ่อ"..ท่านเล่าเอาไว้ว่า..."มีเสียง ดังมาว่า"..


...."อาการ ป่วยในครั้งนี้ ...เป็น ผลจากเมื่อครั้ง รบกับ "เจ้าสิงห์"..เมื่อหลายชาติมาเเล้ว "...


....( "ท่านสิงห์"...เป็น ผู้นำของประเทศมหาอำนาจในอดีต อันยาวไกลที่ ..ใด้รบกับ"หลวงพ่อท่าน".."ตัวต่อตัว"...เเละ "ท่านเเม่ศรี"...ใด้ใช้ความสามารถ อันยิ่งยวด...ช่วยท่านพ่อในคราวนี้ ด้วย)

 

.....ใน ชาตินั้น...หลวงพ่อท่านเกิดเป็น "เจ้าชายหนุ่ม "...ทรงมี ชายาเอก คือ "ท่านเเม่ศรี"... ถูกอีกเมืองหนึ่งที่เป็น "ชาติมหาอำนาจ"...หาทางเป็นอริ เเละ พยายามจะยึดครอง เมืองของ "ท่านหลวงพ่อ"...


....ด้วยความที่ฝ่ายเรา มีกำลังน้อยกว่ามาก..."หลวงพ่อ ท่านในชาตินั้น"...จึงใด้วางกลยุทธ...หลายอย่าง เช่น....การฝึกผู้คนให้รักชาติ เเละเข้มเเข็งในการศึก...การวางคน เป็น สายลับ...กองสอดเเนม ....เเละอีกหลาย วิธี



....."เมือง มหาอำนาจที่เป็นคู่สงครามในคราวนี้"...มีเจ้าชายหนุ่มที่ ..."ถือกันว่าเก่งกล้า่ ในการศึก"...ว่ากันว่า ฝีมีการรบ ตัวต่อตัว...."เก่งที่สุดในยุคนั้น"...ชื่อเล่นว่า "เจ้าชาย สิงห์"...

 

เรื่องราวของท่านแม่ศรี สมเด็จพระนางแก้วคู่พระบารมีของพระเดชพระคุณหลวงพ่อนั้น ก็อยากจะฝากให้คนที่เป็นนางแก้วคู่ใจของท่านที่ปรารถนาพระโพธิญาณทั้งหลายได้ศึกษาพระราชประวัติของท่าน สำหรับผมถือว่าท่านเป็นแม่แก้วสุดประเสริฐที่ครบเครื่องสมบูรณ์แบบที่สุดพรรณา กราบระลึกถึงท่านแม่ครับ

 

....เมื่อสงครามระหว่าง 2 ราชอาณาจักรเกิดขึ้น...ใด้มีการเคลื่อนทัพ...เข้าหากัน...


..."หลวงพ่อ ท่าน ในฐานะ เจ้าชาย ผู้เป็นเเม่ทัพ "...(ถ้าผมจำไม่ผิด องค์จอมทัพ คือ ท่านปู่ เเต่เนื่องจาก..องค์ ท่าน "ทรงธรรม" เเละคงตั้ง พระทัยที่จะไม่จะไม่เกี่ยวข้องกับสงคราม ..)...ใด้จัดวางกำลังทั้งกอง สอดเเนม ...กองทหารลับ...พลธนูซุ่ม เเละอีกหลายวีธี....(เนื่องด้วยฝ่ายเรามีกำลังน้อยตัวกว่า)



.... ถึง "หลวงพ่อ ในฐานะ เเม่ทัพหนุ่ม "...ดำริว่า หาก กองทัพปะทะกัน...เเม้ฝ่ายเรา กำลังพลน้อยกว่า ...เเต่คาดว่า ..."จะเอาชนะข้าศึกใด้"..




.....เเต่ความสูญ เสียไพร่พล จะมากด้วยกันทั้งสองฝ่าย..."หลวงพ่อท่าน"...จึงดำริใหม่ว่า...



...."ขอให้กองทัพ ทั้งสองเมือง...ตั้ง ประจันหน้ากัน.."....เเละ ...." ท่านกับ เจ้าชาย สิงห์"...



......" รบกันตัวต่อตัว "....หากผู้ใดเเพ้ ถือว่า เมืองนั้นรบเเพ้ เเละจะยอมปฎิบัติตาม " ประเพณีการศึก ...สำหรับผู้ชนะ เเละ ผู้เเพ้ ...



...."เจ้าชายสิงห์ "...จึงตอบตกลงตามข้อเสนอของ ..."หลวงพ่อท่าน"...

 

...สวัสดี คุณ bhothisata....เเละต้องขอขอบคุณที่ ให้ข้อมูลเพิ่มเติม ครับ



...เจริญในธรรม ครับ