วิธีการอ่านและวิเคราะห์จิตใจคน

ตามนั้นแหละครับ บทความเขาชี้ให้เห็นชัดว่า เพื่อปรับเข้าหา และนี่เป็นบทความ
จากหนังสือฟรั่ง จากภูมิปัญญาฟรั่ง ถึงแม้จะเป็นการส่งออกนอก แต่ก็เพื่อปรับ
ตัวเข้าหา ไม่ใช่เพื่อตั้งมั่นเอกเทศน์

ดังนั้น การกล่าวว่า โต้แย้งบทความนั้น ไม่มีมูลความจริง ไม่เช่นนั้น ก็เป็นความผิด
พลาดไม่รอบครอบ หรือ อาจมีเหตุผลอื่น<!-- / message -->

 

การอ่านข้อความ โดยตัดใจความสำคัญในการนำเสนอ

แล้วไปฝื้นฝอยหาตะเข็บ ย่อมต้องพบ และไม่เข้าใจว่า
ส่วนของบทความนั้นเสนอมาเพื่ออะไร

เปรียบดั่งคนที่อ่านข้อความไม่ถ้วน อยากจับไปกระเดียด
เพื่อให้เข้าทิฏฐิตนที่เตรียมไว้ เอาไปดัดแปลงเพื่อประโยชน์ใน
การนำเสนอทิฏฐิตนอย่างน่าละอาย

 

เถียงกันอีกแล้ว กรรมหนอกรรม เหตุมาผลก็ตาม

 

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ

สับปรับ

คือ สับ แล้ว ปรับ

เมื่อโต้ไปอย่างไร ก็จะจับมา สับ แล้วปรับ ไปเรื่อยๆ

 

คุณย่อมชี้โทษ หรือ อกุศลจิตที่เราได้

แต่นั่นไม่ใช่เหตุปรกติแห่งเรา

แต่เป็นเพราะ การกระทำยั่วยุของคนสันดานหยาบ
ที่คอยคุ้ยแคะ ประสงค์จะเห็นอกุศลจิตที่เกิดขึ้น
เพื่อสนองตัณหา ความทยานอยากของตน

คนเช่นนี้หรือกัลยาณมิตร

 

กัลยาณมิตรนั้น จะมีการกระทำดั่งคุณ วัชรพงษ์

เมื่อเห็นอกุศลจิตเกิดขึ้น ก็ชี้ให้ดูว่าเกิดขึ้น และคอยปัดเป่าออกไป

ไม่ใช่ คอยตีให้ฟุ้ง เพื่อให้เขาดูว่า เขามี

 

คุณก็ชี้โทษ ชี้อกุศลที่เรามี

ผมก็ชี้โทษ ชี้อกุศลที่คุณมี

แล้วคุณหวังว่า มันจะหยุดตรงไหน

หยุดที่เราก่อน เราคยหยุดไหม

หยุดที่คุณก่อน คุณเคยหยุดไหม

 

คุณกลับไปอ่านใหม่ ในบทความไม่เคยมีการชี้ดีในผู้อื่น

มีแต่การชี้การดูจริตที่ไม่ดี เพื่อให้เราปรับเข้าหา

 

ได้กลิ่นสงคราม กระทู้ข้างๆ

 

เสียเวลาคุย กับคนสับปรับ

 

เพื่อให้คุณสาแก่ใจ เพื่อให้คุณรู้ว่าคุณทำสำเร็จ

ก็จงรับคำต่อว่าต่อขานไปเถิด จงยินดี และกล่าวเถิดว่า

คุณไม่ได้สนใจมัน คุณสามารถปล่อยจิตอิสระเป็นปัจจุบัน

และให้ความร้อนนั้น ค้างคาที่เราตามความประสงค์ของท่าน

 

ปรับ เหมือน หมูป่าว? แต่รู้ว่า ต้องใช้อีโต้ แน่ๆ

 

The legend !!!!

 

หากอ่านแล้ววางเป็นกลาง ไม่ยึดอารมณ์ไม่ยึดสัญญา นิ่งเฉยเสีย ก็เปรียบเสมือนปรบมือข้างเดียว ย่อมไม่เกิดเสียงดัง ย่อมไม่ละคายเคืองต่อหูของผู้ได้ยินเพราะเสียงปรบมือนั้น หากเสียงดังมากเกินไป อาจมีบุคคลที่สามสอดแทรกเข้ามาเพราะเสียงนั้นดังไปไกล

 

ก็ถ้าเราเป็นคนพาลในสายตาเธอ เธอก็อย่าได้มาเสวนา

แม้เพียงการ เสวนา แม้การสบตา กับคนพาลนั้น กรรม
อันเป็นอุกศลก็ได้ส่งไปถึงแล้วฉันใด

เธอก็จงปฏิบัติเราอย่างนั้น อย่าได้มาเสวนา ถ้าเธอเห็นว่าเราเป็นคนพาล

 

เกย์มากขอบอก

 

ศิลปิน : บอย โกสิยพงศ์
ชุด : Million Ways To Love


แพ้ชนะ ทุกข์หรือสุข มันเป็นเช่นไร คนหนึ่งคนกว่าจะเข้าใจ ต้องรู้ต้องโดนด้วยตัวเอง
ไม่มีใครสอนให้มองเห็น ต้องล้มเอง รับเอง แพ้เอง รู้เองถึงจะค่อยๆ เข้าใจ

ถ้าหากไม่ปล่อยให้เรียนรู้ในวันนี้ แล้วจะมีวันที่เข้าใจไหม
ปล่อยมันให้ล้มบ้างก็ได้ ปล่อยมันให้แพ้บ้างก็ได้
ก็แค่หกล้มแล้วลุกขึ้นยืนใหม่ แพ้ก็แค่ต้องเข้าใจ
ล้มบ้างก็ได้ และเธอจะแพ้บ้างก็ได้
คำว่าชนะนั้นคงไม่ยิ่งใหญ่ ถ้าคำว่าแพ้นั้นยังไม่เข้าใจ

ผิดหวังหรือสำเร็จอยู่ที่ข้างใน
คนหนึ่งคนกว่าจะเข้าใจ ต้องรู้ต้องโดนด้วยตัวเอง
ไม่มีทางลัดให้เดินเล่น ต้องล้มเอง รับเอง ลุกเอง รู้เอง ถึงจะค่อยๆ เข้าใจ

ถ้าหากไม่ปล่อยให้เรียนรู้ในวันนี้ ก็แล้วจะมีวันที่เข้าใจไหม
ปล่อยมันให้ล้มบ้างก็ได้ ปล่อยมันให้แพ้บ้างก็ได้
ก็แค่หกล้มแล้วลุกขึ้นยืนใหม่ แพ้ก็แค่ต้องเข้าใจ
ล้มบ้างก็ได้ และเธอจะแพ้บ้างก็ได้
คำว่าชนะนั้นคงไม่ยิ่งใหญ่ ถ้าคำว่าแพ้นั้น ยังไม่เข้าใจ

เดี๋ยวซิ่ ลองฟังนี่ซิ่ จะผิดหวังหรือจะแพ้ ก็ตามแต่ ขอเพียงแค่ลองฟังนี่ซิ่
อย่าเพิ่งหนีซิ่ อย่าเพิ่งท้อซิ่ อย่าเพิ่งล้มความตั้งใจอะไรง่ายๆกันอย่างนั้นซิ่
คนทุกคนเคยผิดหวัง คนทุกคนมีปัญหา แต่ไม่ใช่ต้องหลบหน้า หรือเศร้าจนบ้าไปอย่างนั้นนี่
อย่างนี้ก็แย่ซิ่ ถ้าหัวสมองยังไม่ไหวก็ใช้หัวไปแทนได้นี่

ถ้าหากไม่ปล่อยให้เรียนรู้ในวันนี้ ก็แล้วจะมีวันที่เข้าใจไหม
ปล่อยมันให้ล้มบ้างก็ได้ ปล่อยมันให้แพ้บ้างก็ได้
ก็แค่หกล้มแล้วลุกขึ้นยืนใหม่ แพ้ก็แค่ต้องเข้าใจ
ล้มบ้างก็ได้ และเธอจะแพ้บ้างก็ได้
คำว่าชนะนั้นคงไม่ยิ่งใหญ่ ถ้าคำว่าแพ้นั้น ยังไม่เข้าใจ

ให้กะลังจาย คุณ ไร้กำ คับ
และก้อ ประชด คนไม่เคยแพ้ ไม่เคยผิด ด้วย ฮับ

 

โอ้ มหาบัณฑิตขจรศักดิ์

เธอผู้หัวเราะเยาะได้ทุกเรื่อง

เธอผู้หลุดพ้นแล้วซึ่งอาสวะ

เธอผู้รู้ถ้วนในปัจจุบันขณะ

เธอผู้รู้แล้วถึงที่สุดของการศึกษา

เธอผู้อัน โลภะ โทสะ โมหะ ไม่ได้อาศัยอยู่

เธอจงเปล่งวาจานั้นเป็นนิจศีลในกุศลอันสมบูรณ์แล้วในเธอ

ก็เราเล่าคือ อสุรกายที่ไม่เคยฟังความคิดใคร

ก็เรานั้นคือ ผู้มีใจพาบประสงค์หยิบยื่นความเห็นอันร้ายให้คนอื่นได้เห็น

ก็เรานั้นคือ ผู้ปลุกอกุศลจิตที่นอนเนื่องเป็นสันดานให้ฟุ้งฟู

ท่านจะมาทำอะไร

ท่านหวังให้เราเห็นว่า ไม่ควรไประรานเขา

ท่านหวังให้เราเห็นท่านได้ทำตัวอย่าง ให้เรารู้สึกรู้สา ว่าไม่ควรหยิบยื่น
สิ่งดีๆให้

ควรที่จะให้เขาพร้อม เพื่อรับสิ่งดีๆ

ท่านจงยินดีที่เห็นผู้อื่นเห็นผิด แล้วปล่อยให้เรารับกรรมไปตามแต่เรา
ที่คอยพยายาชี้ให้คนอื่นเห็นถูก

ท่านจงพยายามขัดขวางการกระทำของเราไว้

ตามแต่ท่านประสงค์เถิด

 

♂♂

 

หากอ่านแล้ววางเป็นกลาง ไม่ยึดอารมณ์ไม่ยึดสัญญา นิ่งเฉยเสีย ก็เปรียบเสมือนปรบมือข้างเดียว ย่อมไม่เกิดเสียงดัง ย่อมไม่ละคายเคืองต่อหูของผู้ได้ยินเพราะเสียงปรบมือนั้น หากเสียงดังมากเกินไป อาจมีบุคคลที่สามสอดแทรกเข้ามาเพราะเสียงนั้นดังไปไกล
................
ก็ผมคิดว่าคนที่นี่รู้ธรรมกันมาก คงเป็นกลางได้ ไม่คิดอะไรมากมาย
แต่ถ้าผมคิดผิด
ผมก็กลายเป็นผู้ร้ายทันทีครับ.....เพราะการกระทำ ไม่ไช่ที่เจตนา

อย่าน้อยใจไปเลยท่าน ในนี้ยังไม่มีใครสำเร็จถึงขั้นโสดาบันหรอก รู้มากจริงอยู่ แต่ทิฏฐิก็มากตาม อย่าต่อความยาวสาวความยืดเลย ใครหยุดก่อนคือผู้ชนะ
<!-- / message -->