สัมมาสมาธิ แตกต่างกับ สมาธิทั่วไปอย่างไร

ด่าตัวเองชัดๆ ว่า จับใจความอะไรไม่ได้ ไม่รู้ว่าเขาตอบโพสไหนอยู่
จิตไม่อยู่กับร่องกับรอย
แถมท้าย เตือนตัวเองอีก จูนสมองด่วน

 

จะมาประกาศบอกชาวบ้านทำไมล่ะลุง

จะมาบอกทำไม ว่าด่าตนชัดแค่ไหน :'(

เก็บๆไว้ในใจ เอาไว้รู้ตนคนเดียวบ้างสิครับ

งงตัวเองไหมเนี่ย

 

นี่แหละนักปราชญ์แห่งปี 2555

555+

 

ทักภูมิจิต ที่ไหนเล่าคุณ

ผมเขียนภาษาไทยว่า ถาม

ผมเขียนภาษาไทยย้ำไปว่า ตอบได้ก็ตอบมา

ตอบไม่ได้ก็ตอบมา

คนเขาเขียน ถามโต้งๆ ดัน อ่านเป็นว่า ผมไปเดาภูมิจิต

นี่ถ้าจะ เมาธรรมได้ที่แล้วหละ เพราะ เริ่มจับคำเล็กน้อย
ไปกระเดียดความเสียใหม่

ความที่สื่อสารตรงๆอยู่แท้ๆ กลับ พาไปนู้น "ทักภูมิจิต"

แต่ก็นะ พอเข้าใจว่า ทำไมถึงแล่นไปแบบนั้น ก็อย่าง
ที่ผมว่าไว้ตอนช่วงแรกๆของวันนี้นั่นแหละ มันเป็นเหตุ
เดียวกัน

 

บทความกันลืม ขี้เกียจเสวนาด้วย มีแต่น้ำทุกที ^^

 

เอ้า มาตอนไหนนี่

วันนี้ พูดได้ดีแหะ น่าแปลกใจ ยังกะคนเห็น จิตสมาธิ
แล้วยังงั้นแหละ

ขออภัยนะ หากไม่เป็นการละลาภลล้วงเกินไป

คนที่ใช้ความคิดส่งออกไปทางโลกมาก คุยมาก ค้นคว้ามาก
เวลาทำสมาธิ จิตจะหมดกำลัง ถอยกำลังลง ตรงนี้หากไม่
ทำตามความเคยชิน คือ ล้มตัวลงนอนซะ แต่ เกิดเอะใจว่า

อันนี้มันคือ สภาพธรรมนิวรณ์ตัวหนึ่ง

การเอะใจตรงนี้ แล้วเกิดยกจิตพิจารณา สภาพธรรม นิวรณ์
ตัวนี้ ก็จะเกิดการละนิวรณ์เกิดขึ้น จิตจะเป็นสมาธิ แต่ช่วง
แรกๆที่ฝึก หรือ หากวันนั้นใช้ความคิดมาก พอจิตเป็นสมาธิ
ปั๊ปจะเกิด แสง สี เสียง ดังกระหึ่ม วับๆๆๆๆๆ ก็ต้องพิจารณา
ต่อ พอผ่านได้ไม่ตกข้าง กุกกุจจะเสียก่อน ก็จะเริ่มฝึกสมาธิ
ที่เขาเรียกว่า "จับหลับ" ได้

พอฝึกแบบนี้ ผู้ภาวนาจะไม่ฝืนขึ้นมานั่งสมาธิ แต่จะปล่อยให้
กายหลับไป เรื่องของกาย แต่จิตจะพิจารณาการ หลับ ที่เป็น
สภาพธรรมนี้จนกว่าจะผลิกภูมิออกจากการหลับ หากสติสัมปชัญญะ
ยังอยู่ จะรู้สึกเหมือนว่า ไม่ได้หลับเลย แถมไม่งัวเงียด้วย

จะลุกขึ้นแบบกระปรี้กระเป่า

ทีนี้ ฝึกแบบนี้ไว้บ่อยๆ จิตจะค่อยๆมีกำลังขึ้น ซึ่งจะแสดงออก
โดยช่วงเช้าๆ(หรือช่วงใกล้จะตื่น ) จะเกิดนิมิตเห็นนู้นเห็นนี่ มัก
จะเห็นล่วงหน้า หรือไม่ก็เกิดสภาพ แดจาวู คือ คุ้นๆกับ บรรยากาศ

ก็ฝึกไปอีก ดูความ ยินดี ยินร้าย ในนิมิต ดูความแปรปรวนในนิมิต
หลังจากนั้น จิตจะเลิกจับนิมิต แล้ว สมาธิถึงจะเริ่มความสมบูรณ์

สมาธิสมบูรณ์คือ จะเกิด เอโกธิภาวะ ได้ทั้งวัน

เหมือนเดินออกจากบ้าน โลกมันราบไปหมด ไม่มีอะไรย้อมจิต

การงานทำสะดวก ไหลลื่น ตัวความคิด ที่เคยคิดๆๆๆๆ คราว
นี้จะเห็นว่า เป็นสภาวะธรรมต่างหาก แยกกันกับ จิตผู้รู้

โอยย...ยาว.... สุดท้ายจะต้อง ยกจิตผู้รู้ ดูความไม่เที่ยง ต้อง
ไม่เอาจิตผู้รู้ เพราะถ้าเผลอไปเอาจิตผู้รู้ ตอนจิตเสื่อมจะเกิด
นิมิตมากมายพรั่งพรู จะต้านไม่อยู่

ยานอนหลับก็เอาไม่อยู่ด้วย

เรียกว่า ช่วงคิดดอกเบี้ยของการ จับหลับ หรือ ช่วงคิดดอกเบี้ย
ของการกดข่มจิตถีนะมิททะ

* * * *

อนึ่ง หากภาวนาไปทางนี้แล้ว เล่นจับหลับแล้ว เกิดสภาวะสะดุ้ง
เหมือนคนผวา หรือ เกิดอาการทางกาย ทางปาก โพล่งออกไป
ลอยๆ แบบนี้แปลว่า กำลังจิตไม่พอ กำลังสติไม่พอ หากฝืนได้ก็
ลองทำต่อ แต่ถ้าทำแล้วยิ่งหนักข้อ แปลว่า ไม่ถูกกับจริต ก็ให้
เลิก ไปหาวิธีอื่นเสีย ไม่งั้น จะกลายเป็นพวก นางรำ นายเลื้อย ได้

ตัวอย่าง บุคคลที่ใช้ จับหลับ ในเว็บนี้ก็มี มัมบู้* แองโดรเมด*

(* ด้วยความจันญาไรของคนหัวหมอ จึงไม่อาจบอกชื่อตรงๆได้ )

 

ดอกไม้ประดับ ของนายขันธ์

 

เข้ามาเสี้ยม..พี่นิวรณ์ ลุงหมานด่าพี่ ที่หน้า20..!
เกณฑ์พระมาทำสงครามกับลุงหมานเลยเร็วววว.

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ลุงหมาน
อ่านคำที่นิวรณ์โพสท์ทีไรไม่เคยรู้เรื่องสักที่
พูดวนไปวนมาอยู่นั่นแหละ ทำเหมือนคนปสาทแดก
ทำเป็นเจ้าบทเจ้ากลอน ทำเป็นเหมือนรู้ จับใจความไม่ได้เลย
โดดไปโดดมาเวียนหัว...ดูๆๆไปเหมือนคนบ้า
</TD></TR></TBODY></TABLE>
บทความกันลืม ขี้เกียจเสวนาด้วย มีแต่น้ำทุกที ^^<!-- google_ad_section_end -->

ไม่ต้องเสริมเติมแต่ง ชัวร์

 

การใช้ถ้อยคำตลก แกล้งพูดถูกบ้างผิดบ้าง เพื่อให้ผู้อื่นขำบ้างหรือหัวเราะบ้าง หรือโดยการเล่นมุกตลก ก็เขาเหล่าไม่เข้าใจธรรมะ
/รู้ธรรมก็รู้ทาง-
ในสมัยพุทธกาลพระพุทธเจ้าไม่เคยกล่าวธรรมะฮาเฮ หรือเล่นมุกตลกโดยการแกล้งพูดถูกพูดผิดหรือกล่าวคำเท็จที่แต่งขึ้นมาเพราะเพื่อต้องการให้ผู้อื่นตลกให้แก่ภิกษุฟังเลย ท่านกลับเคยสอนพระราหุลในการกล่าววาจาที่ไม่ควร เช่น
พระผู้มีพระภาคเหลือน้ำไว้ในภาชนะน้ำหน่อยหนึ่ง แล้วตรัสกะท่านพระราหุลว่า ดูกรราหุล เธอเห็นน้ำเหลือหน่อยหนึ่งอยู่ในภาชนะน้ำนี้หรือ?
ท่านพระราหุลกราบทูลว่า เห็นพระเจ้าข้า.
ดูกรราหุล สมณธรรมของบุคคลผู้ไม่มีความละอายในการกล่าวมุสาทั้งรู้อยู่ ก็มีน้อยเหมือนกันฉะนั้น.
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงเทน้ำที่เหลือหน่อยหนึ่งนั้นเสีย แล้วตรัสกะท่านพระราหุลว่า ดูกรราหุล เธอเห็นน้ำหน่อยหนึ่งที่เราเทเสียแล้วหรือ?
รา. เห็น พระเจ้าข้า.
พ. ดูกรราหุล สมณธรรมของบุคคลผู้ไม่มีความละอายในการกล่าวมุสาทั้งรู้อยู่ ก็เป็นของที่เขาทิ้งเสียแล้วเหมือนกันฉะนั้น.
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงคว่ำภาชนะน้ำนั้น แล้วตรัสกะท่านพระราหุลว่า ดูกรราหุลเธอเห็นภาชนะน้ำที่คว่ำนี้หรือ?
เห็น พระเจ้าข้า.
ดูกรราหุล สมณธรรมของบุคคลผู้ไม่มีความละอายในการกล่าวมุสาทั้งรู้อยู่ ก็เป็นของที่
คว่ำเสียแล้วเหมือนกันฉะนั้น.
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงหงายภาชนะน้ำนั้นขึ้น แล้วตรัสกะท่านพระราหุลว่า
ดูกรราหุล เธอเห็นภาชนะน้ำอันว่างเปล่านี้หรือ?
เห็น พระเจ้าข้า.
ดูกรราหุล สมณธรรมของบุคคลผู้ไม่มีความละอายในการกล่าวมุสาทั้งรู้อยู่ ก็เป็นของว่างเปล่าเหมือนกันฉะนั้น.
[๑๓๐] ดูกรราหุล เธอปรารถนาจะทำกรรมใดด้วยวาจา เธอพึงพิจารณาวจีกรรมนั้นเสียก่อนว่า เราปรารถนาจะทำกรรมใดด้วยวาจา วจีกรรมของเรานี้ พึงเป็นไปเพื่อเบียดเบียนตนบ้าง เพื่อเบียดเบียนผู้อื่นบ้าง และเพื่อเบียดเบียนทั้งตนและผู้อื่นบ้าง วจีกรรมนี้เป็นอกุศล มีทุกข์เป็นกำไร มีทุกข์เป็นวิบากกระมังหนอ. ถ้าเธอพิจารณาอยู่ พึงรู้อย่างนี้ว่า เราปรารถนาจะทำกรรมใดด้วยวาจา วจีกรรมของเรานี้ พึงเป็นไปเพื่อเบียดเบียนตนบ้าง เพื่อเบียดเบียนผู้อื่นบ้างและเพื่อเบียดเบียนทั้งตนและผู้อื่นบ้าง วจีกรรมนี้เป็นอกุศล มีทุกข์เป็นกำไร มีทุกข์เป็นวิบากดังนี้ไซร้ วจีกรรมเห็นปานนั้น เธอไม่ควรทำโดยส่วนเดียว.
<!-- m -->

 

ลุงหมานเป็นใครก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ ชอบธรรมะแบบ ถามมา-ตอบไป ที่เป็นแบบ
แผน หรือไม่ก็สำนวน อภิธรรม ไปเลย

แต่พอมาเจอ ภาษาพูดในชีวิตจริง ก็ ติดแบบแผนที่ชอบ เลยข้ามไม่ได้ พอ
ข้ามอภิชญา(อกุศลจิต)ไม่ได้ ก็เลย ซัดโครมเข้าให้ ไม่ใช่ลุงหมานซัดผม
นะ อกุศลมูลจิตซัดลุงหมานต่างหาก เราก็เลยต้องนิ่ง เอาไว้ก่อน

นี่ยังดีนะ ที่คุยกับผม หากไปคุยกับคุณ อโส วิสุกโทร <img src='http://www.iurban.in.th/wp-content/uploads/2012/01/df1be8b584ff8832564676762133c50a_1.jpg' width=64> อะไรนั่น จะยิ่งไป
กันใหญ่เลย คนนั้น เวลาคุยด้วยนี่เหมือนเปิดโปรแกรม simsimi

พูดไปคำนึง คำโต้กลับมา มีแต่ .......................

 

  แปะแปะใบลานเปล่า อ่านพระสูตรนี้ก่อน ทำความเข้าใจให้ดี

 

ลุงขันธ์ กล่าวได้ถูกใจข้าน้อยยิ่ง

 

เพิงจะอ่านเจอ สังเกตุอยู่หลายวันแล้ว
ตอนนอนหลับไปพร้อมคำบริกรรม จะเร็วมาก ทีนี้พอใกล้ตื่นจะฝัน ชัดๆทุกวัน
ทีนี้ก็ดูดูอยู่ว่า ตอนก่อนหลับที่บริกรรมไปนั้น มันหายไปยังไง จำไม่ได้สักที
แต่ที่แน่ๆ ไม่คิดฟุ้งก่อนนอน บริกรรมไปได้น่าจะไม่เกินสองนาที หลับเลย

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=43vLlpdiVcY]บทเพลงพระพุทธประวัติ - YouTube[/ame]

 

ขันธ์ นี่มันไปก็อปมาทำไมในตำรา ก็ไหนว่าเกลียดตำรา ชอบรู้นอกตำรา

ไหนๆก็ยกตำรามาอ้างแล้ว ขยายความให้ดูหน่อยซิ

 

รู้จักคำว่าปลาติดหลังแหป่าว

 

เข้าใจผิดแล้ว เพราะเอ็งบ้าตำราต่างห่าง ข้าพูดอะไรด้วยเหตุผลจากสามัญสำนึกเอ็งไม่ฟัง
ก็หยิบข้อความจากตำรามาให้อ่าน ยังจะไปเพ่งโทษคนอื่นว่าเกลียดตำราอีกหรือ

ความในภาษิตนั้น กล่าวว่า คนโง่โดนตำหนิ ก็เดือดดาล พาลไปกล่าวว่าวาจาที่ถูกกลายเป็นผิด

 

http://palungjit.org/threads/มิจฉาสมาธิ-สัมมาสมาธิ-หลวงตามหาบัว-ญาณสัมปันโน.270560/

 

ข้าว่าเองนั่นแหละบ้า พล่ามไม่เลิก พูดมาแต่ละทีหาหลักฐานไม่ได้เลย ไม่บ้าก็เมา ชอบสอนส่งเดช...ยาหมดยัง