อยากสอบถามเรื่องการฝึกสมาธิ อภิญญา กำลังเริ่มต้น

ปกติตอนนี้ก็นั่งสมาธิบ้าง ตามโอกาศเหมาะครับ ตอนนี้ใจรู้สึกอยากฝึกจริงจังมากๆ อยากขอคำแนะนำพี่ๆ เป็นขั้นเป็นตอนหน่อยครับผม อายุ 23 ปีครับ ควรฝึกแบบไหนอย่างไร ในขั้นแรกครับ เมื่อก่อนเคยนั่งนานๆแล้วกลัว ถึงขั้นไม่อยากนั่งต่อ แต่ตอนนี้คิดว่าใจพร้อมแล้วครับผม

 

ยืน เดิน นั่ง นอน ทุกลมหายใจ เข้า ออก อย่าหายใจทิ้งเปล่าๆ

ฝึกที่ ใจ ใจ เป็นผู้ฝึก

สงบจาก นิวรณ์ 5 มีคำภาวนา ภาวนาจน จิตสงบ จิตตั่งมั่น เป็น สมาธิ

ไม่ฟุ้งซ่าน มีสติ ตลอด

ปฏิบัติ จน จิต เป็น สมาธิ เป็นพื้นฐานเบื้องต้น ให้ได้ สมาธิ ก่อนครับ


กรรมฐาน 40 ห้อง อย่างไหนถูกจริตต้วเอง ก็ไปตามแนวทางนั้น


.

 

ตามแบบแผนก็ต้องเริ่มที่ กสิณ ๑๐
แต่ตามการปฏิบัติก็ควรคล่องในอานาปานสติ หรือได้นวสีนั่นเอง
รบกวนลองอ่าน
http://www.palungjit.org/smati/k40/arahan3.htm

ฝึกอภิญญา ใจต้องเป็นหนึ่งนะครับ

 

ขอบคุณมากครับผม จักลองทำตามครับ ได้ผลอย่างไรจะแจ้งให้ทราบครับ ^^

 

และถ้าเรากำหนดลมหายใจเข้าออกทุกอิริยาบทเราจะต้องไม่สุงสิงกับใคร
อยู่คนเดียวโดดเดียวหรือป่าวครับหรือยังไงช่วยชี้แนะด้วยครับ

 

ถ้าชำนาญแล้ว จะกำหนดไปพร้อมกับใช้ชีวิตประจำวันได้ตามปกติ จนตอนที่ทำได้แรกๆ จะงงตัวเองเลยว่า มันทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอเนี่ย

ถ้ายังไม่ชำนาญ เริ่มจากกำหนดอิริยาบถย่อย ของร่างกายไปก่อนก็ได้ จะง่ายกว่า

 

โอ้ ดีเลยครับ ขอโมทนา ผมก็เหมือนกันได้ศึกษาธรรมะมาแต่เด็ก ๆ แล้วครับ แต่ไม่ได้เอาจริงเอาจังสักที พอดีไปอ่านกระทู้ บันทึกการฝึกอภิญญา เหมือนมีไฟอยากจะนั่งสมาธิแบบจริง ๆ จัง ๆ บ้าง ช่วงนี้ผมก็พยายามฝึกนั่งทุกวัน ๆ ตอนแรกตั้งใจจะให้ได้วันละ 1 ชั่วโมงให้ได้ (นั่งครั้งละ 10 - 30 นาทีหลายครั้งให้ได้ 1 ชั่วโมง) แต่ติดที่เพิ่งเรียนจบและต้องทำงานบางวันก็เหนื่อย เพลีย ว่าจะนั่งก็จะหลับก็มี ไม่ได้ 1 ชั่วโมงอย่างตั้งใจ (บางวันก็เล่นเกมเพลิน) เลยเปลี่ยนใหม่เป็นวันละครั้งกี่นาทีก็ได้ก็พอ แต่ผมก็ยังได้ไม่ถึงไหนหรอกครับ แต่ก็พยายามฝึกต่อไป ๆ และต่อไปครับ
ที่ผมพยายามฝึก คือ แบบอานาปนสติกรรมฐานกำหนดลมหายใจเข้าออกครับ

 

อยู่ในโลกแต่ไม่ติดในโลก

--------------------------------------------------------------------------------


ถาม : แรกๆ คิดว่าทำไมแต่ก่อนเราคุยกันรู้เรื่อง แต่เดี๋ยวนี้ทำไมคุยกันไม่รู้เรื่อง ?

ตอบ : ประเภทคุยกันคนละเรื่อง เราพยายามจะอิงไปทางด้านศีลธรรม แต่ของเขาเองพยายามจะเลี้ยวเข้าไปหาในเรื่องของประโยชน์โดยไม่คำนึงถึงศีลธรรม ก็เลยคุยกันไม่รู้เรื่อง

ถาม : ทำให้เรามองว่า เอ๊ะ! ... การที่เราพยายามปฏิบัติธรรมจะทำให้เราแยกตัวเองออกมาหรือเปล่า ?

ตอบ : ไม่ใช่จ้ะ เรายังอยู่กับโลกแต่เรามีศีลเป็นกรอบ

เคยเห็นน้ำที่อยู่บนใบบัวใบบอนไหม ? กลิ้งไปกลิ้งมาแต่ไม่ติดบนใบบัวใบบอน ลักษณะของการอยู่กับโลกของเราก็ให้อยู่ในลักษณะอย่างนั้น ยังกลิ้งอยู่ในโลกแต่ไม่ติดในโลก ไปสุดขอบของศีลเมื่อไรเราเลี้ยวกลับ ปล่อยให้ที่เหลือเป็นเรื่องของกฎของกรรมเข้ามาจัดการก็แล้วกัน เราไม่ได้มีหน้าที่ไปยุ่งด้วย

ถาม : แต่ดีที่หนูได้พิจารณาหลายๆ อย่าง

ตอบ : จ้ะ... ทำไปเถอะ อยากรู้อะไรก็ต้องเข้าไปอยู่วงการนั้นๆ


สนทนากับพระครูวิลาศกาญจนธรรม (พระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ)
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนพฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๔๕

ที่มา : อยู่ในโลกแต่ไม่ติดในโลก - กระดานสนทนาวัดท่าขนุน

 

เอาวิปัสนากรรมฐาน ทำญาน ฌานให้แจ้ง เป็นฐานในการทรงอภิญญา เพื่อไปที่สุดแห่งอภิญญา

http://palungjit.org/threads/เข้าฌาน-แล้วระลึกชาติ.363781/

 

อภิญญา ต้องแลกด้วยชีวิต
อย่างแรกที่จะต้องทำ คือมอบกายถวายชีวิตให้แก่พระพุทธเจ้าซะ
ถ้ายังกลัว ยังไงก็สอบตก
ต้องตัดสินใจยอมตายคากรรมฐาน มันถึงจะพอไปต่อได้

โดยเบื้องต้น
การฝึกอภิญญา ต้องเลิกยุ่งเรื่องของชาวบ้าน
หมายถึงเลิกเก็บเอาเรื่องของชาวบ้านเอามาคิด โดยเฉพาะคิดให้ทุกข์โดยไม่จำเป็น
และต้องไปฝึกเพื่ออวดชาวบ้าน คือ ฝึกเงียบๆ ไม่ต้องบอกใคร ไม่ต้องทำให้ใครรู้
ไม่ยกตนข่มใคร ไม่เปรียบเทียบกับใคร สนใจแต่จิตของเราอย่างเดียว
ต่อมาต้องมีศีลที่สมบูรณ์ คือไม่ทำผิดเอง ไม่บอกให้คนอื่นทำ และไม่ยินดีเมื่อรู้ว่าใครทำผิดศีล
ต้องเจริญพรหมวิหาร๔ ให้ถึงพร้อมตลอดเวลา
ต้องเจริญสมาธิโดยเฉพาะอานาปานสติกรรมฐาน และกสิณให้ได้ฌาน
สามารถระงับนิวรณ์๕ ได้ทันทีที่ใจต้องการ
และต้องเจริญฌานจนได้วสี คือความคล่องในการเข้าออกฌาน

ลองหา อุทุมพริกสูตรมาอ่านครับ (หาในgoogle)

 

เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนกรกฎาคม ๒๕๕๕
สนทนากับพระครูวิลาศกาญจนธรรม (พระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ)

ถาม : ภาวนาอยู่แล้วเกิดนิมิตกรรมฐานกองใหม่ ต้องเปลี่ยนตามไปเลยหรือไม่ ?
ตอบ : ถ้าจับภาพพระอยู่ ภาพพระของเรายังไม่ถึงที่สุด ไม่สามารถจะอธิษฐานย่อขยาย ให้มาให้ไปได้ ไม่สามารถจะอธิษฐานขอใช้ทิพจักขุญาณได้ ให้จับภาพพระต่อไปก่อน เพราะว่าของอื่นที่แทรกเข้ามา ถ้าเราเบี่ยงความสนใจไปเท่ากับเป็นการเริ่มต้นใหม่ ของเก่าก็ยังไม่ได้ ของใหม่ก็ยังไม่ดี ถ้าของเก่าคล่องตัวแล้วค่อยขยับไปของใหม่

เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนกรกฎาคม ๒๕๕๕ - หน้า 4 - กระดานสนทนาวัดท่าขนุน