เมื่อสักครู่เหมือนผีอำ มันคืออะไรคะ

สวัสดีคะทุกท่าน มีเรื่องมาเล่าให้ฟังนะคะ เมื่อสักครู่นอนๆอยู่ กำลังนวดอยู่เคลิ้มๆ และกอนนวดนี้นขอบารมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เทวดา นำพาคนที่สามารถช่วยให้หายอาการที่เป็นอยู่ได้ นอนไปสักพักขณะนวดอยู่นั้น รู้สึกขยับตัวไม่ได้ และรู้สึกว่าตัวเองท่องบทสวดมนต์เจ้าแม่กวนอิมแบบท่องได้ อาจจะไม่เป๊ะ แต่รู้สึกว่าท่องแต่ขยับตัวไม่ได้ และเสียงเราก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเสียงหนาๆแหบๆ จากนั้นก็ เป็นเสียงลากยาวๆค่อยๆหายไป ฟังไม่รู้เรื่องและเราก็ตื่นขึ้น

สงสัยจิตเราคิดไปเอง หวังว่าจะมีท่านใดมาช่วย จึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้ และอาจง่วงและร่างกายอ่อนเพลีย


เล่าสู่กันฟังนะคะ

 

และเราก็ตื่นขึ้น

ร่างกายหลับ แต่จิตไม่ได้หลับ ก็เลยขยับไม่ได้ แต่พอตื่นก็ปรกติ

 

ไอ้อาการแบบนี้ ไอ้กะโผมเป็นบ่อยเป็นเกือบจะสิบปีได้แล้วมั้ง
ภาษาชาวบ้านชอบเรียกผีอำ แต่ภาษาพระนักปฏิบัติท่านเรียกว่าจิตอยู่ในโหมดอุปจาระ ข้าพเจ้านอนภาวนาจนหลับเป็นบ่อย
ไม่มีอะไร แต่มันก็น่ากลัวอยู่นา...แต้อี้ๆๆ

 

เป็นเหมือนกับผีอำขยับไม่ได้แต่ลืมตา แต่ตาเรานั้นมองเห็นคนนวดอยู่แต่เบลอๆขยับตัวไม่ได้ จำได้ว่ามันเร็วๆ และรู้สึกตัวนิดหน่อย ในขณะที่มีเสียงสวดมนต์และลากยาวไปจนฟังไม่รู้เรื่องและเสียงก็หายไปพร้อมกับรู้สึกตัวขยับได้

 

กิริยาทางกายถือว่าปกติครับ
จิตจะมีความเป็นทิพย์
ในระดับที่ไม่สามารถควบคุม
ร่างกายได้ เรียกว่า อุปจารสมาธิ
ให้เฉยๆ ไม่ต้องสนใจครับ
ถ้าเราไม่ทราบวัตถุประสงค์ว่าคืออะไร
ให้เข้าใจตรงนี้มากกว่าสิ่งที่เห็นคืออะไรนะครับ
เด่วพอกำลังสติทางธรรม
เราจะมีเครื่องย้อนรู้ไดอัตโนมัติของมันเองครับ
ถ้าเราไม่สนใจในสิ่งที่เห็นและเฉยๆกับมันได้นะครับ

ส่วนถ้าจะให้เกิดประโยชน์
ให้เราระลึกทำความรู้สึกตัว
ให้ได้ แล้วอย่าพึ่งลืมตา
และก็กลับเข้าไปสภาวะนั้นอีก
ทำแบบนี้บ่อยๆได้
ต่อไปสามารถระลึกกิเลสที่เราอ่อนอยู่
ซึ่งมันจะผุดขึ้นมาในสภาวะอารมย์นี้
ถ้าพิจารณาได้ ๔ ถึง ๕ ครั้ง
แม้ว่าลืมตาจิตจะยังกะเพื่อมๆที่ลิ้นปี่อยู่ก็ตาม
จะสามารถตัดกิเลสเรื่องนั้นๆถึง
ระดับที่ละเอียดได้
หลักสังเกตุถ้าได้ผล
แม้อยู่ในสถานะการณ์เดิมๆ
แม้พยายามนึก ระลึก
มันจะไม่ขึ้นมา และไม่มีผล
ต่อจิตใจเราครับ


การคิดช่วยเหลือคนนะดีครับ
แต่เราต้องรู้จักวิธีเคลียตัวเองให้เป็นด้วยครับ
ถึงจะไม่ส่งผลกระทบไม่ว่าทางกาย และอารมย์ของเรา
ไม่ว่าเราจะว่ายน้ำเป็นหรือไม่เป็น
เราก็สามารถช่วยคนที่ตกนำ้ได้ทั้งนั้นครับ
สำคัญว่าช่วยอย่างไร ถึงจะปลอดภัยทั้งตัวเรา
และผู้ที่เราช่วย หรือเราต้องทำอะไรอย่างไร
เช่น เรียกให้คนช่วย หาอุปกรณ์ช่วย
กระโดดลงไปช่วยเอง หรือ รอจังหวะก่อนช่วย
หรือ ต้องปล่อยให้จมน้ำไป
พวกนี้ค่อยๆพิจารณาเอาเอง
ตามเหตุและปัจจัยแห่งตน
ตามวาระและสถานะการณ์นั้นๆ
กำลังสติทางธรรมตอนนั้นจะ
เป็นตัวบอกเราได้ครับ
ปล.ประมานนี้ครับ

 

มีวิธีใดไหมคะ ที่เราป้องกันตัวเอง ก่อนอุทิศให้ผู้อื่น นอกจากแผ่ให้ตัวเองก่อนแล้ว เพราะกลัวว่าตัวเองยังไม่รอดเลย กลัวเหมือนกันคะ แต่อยากให้บรรพบุรุษผู้มีพระคุณคะ

 

หรือว่า ไม่เกี่ยวเจ้าค่ะ

 

ทำให้บรรพบุรุษที่ล่วงลับ
หรือบุคคลที่ล่วงลับไปแล้ว
ตลอดจนสรรพสัตว์
ครูบาร์ อาจารย์
หรือระดับต่างๆทั้งหลาย
ไม่ต้องกลัวอะไรหรอกครับ
ยิ่งทำเรายิ่งมีมาก
ไม่ว่าจะบารมี
หรือพันธมิตรทางภพภูมิครับ

ยกเว้นว่าจะไปช่วยคนที่เค้าเจ็บป่วยอยู่
ต้องมั่นใจว่าตนมีบารมีมากพอ
ยิ่งพวกที่มีวิบากกับระดับมีฤิทธิ์
คือที่เค้าดูเพี้ยนๆ ดูมีสองบุคลิก
พูดอะไรไป จำไม่ได้และไม่ได้ว่าตัวเองพูด

เราก็ต้องมีภูมิป้องกันตนพอสมควร
และมีพันมิตรและเบื้องหลังที่ดีพอ

แต่จะให้ดีให้
อุทิศส่วนกุศลออกจากกลางจิต
ให้ขยายออกไปให้ได้มากที่สุด
จะป้องกันได้ทุกกรณีคับ

แต่ยังไงก็ต้องมีตกค้างครับ
ต่อให้จะมีความสามารถทางจิตแค่ไหนก็ตาม
เพราะจิตปกติมันไม่สามารถคลายตัว
และมีบารมีมากพอที่จะผลักกะแส
วิบากได้เป็นปกติเหมือนๆท่านที่
เริ่มเข้าถึงแล้วทั้งหลาย ที่เวลาปกติ
ไม่ได้เป็นวงกลมครับ

และก็ต้องมากรวดน้ำร่วมด้วย
จนกว่าหน่อง และแขน
และตัวเราจะรู้สึก
ว่าโล่งครับ หรือไม่ก็ต้องนั่งสมาธิ
และอุทิศส่วนกุศลก่อนนั่งและหลังนั่ง
ไม่งั้นยังไงๆ
มันก็ต้องส่งผลต่อร่างกาย
และจิตใจเราครับ

ส่วนต่อมาเล่าให้ฟังเล่นๆ
เห็นท่านที่มีชื่อดังๆทั้งหลายไหมครับ
ที่รักษาคน ช่วยคนมามาก
แต่สุดท้ายตัวเอง ก็ต้องพักผ่อน
เพราะว่าเป็น สารพัดโลก
บางท่านก็ตายไปเลยง่ายๆก็มี.
หลายๆท่านที่ช่วยคน
จึงทำอย่างเป็นระบบพิธีการไงครับ

การช่วยคนแล้วเคลียตัวเองไม่ได้
หรือประมาทว่าตัวเก่ง
แล้วยิ่งไปติด ใน ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ
อย่างใดอย่างหนึ่ง กะแสที่เข้ามาก็เหมือนร่างทรง
นั่นหละครับ ไม่กะดูกนิ้ว เท้า นิ้วมือบวม
ก็เป็นโรคร้ายแรงตายทุกรายครับ

และถ้าไปเจอคนที่มีวิบากจากสัตว์เล็กๆ
เนี่ยซึ่งมันจะส่งเป็นโรคนานเรื้อรัง
รักษาไม่หายขาด
ไม่เหมือนคนที่เจอวิบากสัตว์ใหญ่
แขนขาหักก็จบกัน
ย้ำว่าเล่าให้ฟังเล่นๆครับ

 

ชัดเลย ของเราเป็นวิบากจากสัตว์เล็ก หายยากจาิงๆ เรื้อรังด้วย

พอจะนึกออกแล้วว่าเป็นอะไร แน่พวกเค้าไม่อโหสิกรรมให้เสียที

ไม่รู้ต้องทำอย่างไร โรคนี้หมอไม่รู้ด้วยว่าเป็นอะไรจากไหน ระบบใด


ท้อสุดๆ ค่ะ แต่ยังไงก็ขอบคุณคะ

 

มันแปลกตรงที่ มันปวดแบบอะดแร่น ปวดร้าว พอเราไปเพ่ง มันยิ่งปวด แต่พอใจเราทำเปนว่าหายมันก็เบาขึ้น แต่ก็กลับมาปวดแน่นดังเดิม

ตอนแรกคิดว่า เป็นอาการคิดไปเองรึป่าว แต่รู้ได้เลยว่ามีนไม่ใช่แล้ว เราไม่ได้คิดมันก็เป็น

 

เล่าให้ฟังเล่นๆครับ..
ถ้าเป็นแขนซ้าย กินต้นแขนผ่านข้อศอกลงไปข้างล่างหน่อยหนึง
ส่วนแขนขวาถ้าเป็นก็ตรงข้อต่อหัวไหล่แต่อาการไม่หนักเท่า
ช่วงต้นแขนเลยข้อศอกด้านซ้าย
ซึ่งตรงนี้จะทำให้รู้สึกตึงๆตรงไหล่ด้านหน้าซ้ายร่วมด้วย
และก็จะทำให้นิ้วนางนิ้วก้อยทั้งสองข้างเรารู้สึกชาๆร่วมด้วย
ส่วนนิ้วที่ไม่ชาคือมันเหมือนไม่มีแรง
ส่วนที่หลังก็จะตึงด้านขวาข้างแนวกระดูกสันหลัง
เพราะเส้นมันเอ็นมันคตไปเล็กน้อย
ช่วงที่ตรงกับบริเวณเหนือสะดือ
ซึ่งโดยรวมแล้วมันส่งผลต่อความคิด
เราในภาพรวมทำให้มันไม่ค่อยไหลลื่นเท่าไร
ปล.เล่าให้ฟังเล่นๆครับ

 

ตรงนิ้วนางก้อยนี่ใช่เลยคะ มันปวดแบบบอกไม่ถูก