ไม่รู้รายละเอียดของศีล จะรักษาให้บริสุทธิ์ได้ไหม

สำหรับฆราวาสที่ตั้งใจประพฤติธรรม การรักษาศีล
ให้บริสุทธิ์ไม่ด่างพร้อยทั้งทางกาย วาจา ใจ
ต้องรู้รายละเอียดในข้อห้ามของศีลแต่ละข้อ
อย่างลึกซึ้งเสียก่อน จึงจะรักษาได้โดยไม่
ขาดตกบกพร่อง

แต่ถึงไม่รู้รายละเอียดของศีลก็ไม่ได้เป็น
อุปสรรคต่อการฝึก
อภิญญา หรือฝึกสมาธิ

เนื่องด้วยการฝึกอภิญญา สมาธิที่ไม่ได้มีเป้าประสงค์ไปยังวิมุติหลุดพ้นนั้นจะฝึกไปโดย
ศีลจะบริสุทธิ์ผุดผ่องหรือไม่ก็ได้

ใช่หรือไม่ครับ

 

ต้อง หาคำ บาลี มาช่วย

ทีนี้ ถ้าปฏิเสธบาลี เห็นว่า เป็นเรื่อง ยุ่งยาก ก็จะช่วยไม่ได้

แต่ถ้า สมาทาน มุขนัย ที่พระพุทธองค์ ทรงประทานไว้ให้
ก็จะมี เครื่องไม้เครื่องมือ แยกแยะ

ศีลไม่ใช่วัตร วัตรไม่ใช่ศีล .......อันนี้ มุขนัยหนึ่ง

ศีล และ สมาธิ อภิญญา ไม่ใช่ สัลลเลขา (เครื่องขัดเกลา ) อันนี้อีก มุขนัยหนึ่ง

ทีนี้ วัตร ต้องมีการประกอบ ไม่มีใครปฏิเสธ วัตร ดังนั้น ศีล สมาธิ ทำไปเถอะ
มีอานิสงค์มาก ประมาณไม่ได้ เพียงแต่ว่า ต้องกำหนดรู้ว่า ไม่ใช่ สัลเลขา
เครื่องขัดเกลา


ปล. ถ้าเป็นนักปฏิบัติ ต่อยอดนิดเดียว เหมือน ขบหมากแหลก

 

ตอบว่าได้ : สำหรับคนที่มีพฤติกรรมแห่งศีลอยู่แล้ว
และตอบว่า ไม่ได้ : สำหรับคนที่ไม่มีพฤติกรรมแห่งศีล แต่อยากจะเปลี่ยนพฤติกรรมจิต จึงทำให้มีการบัญญัติกฎข้อรักษาศีลขึ้น

 

ประเด็นคือ ตัวจิตมันคลายตัวเอง
ได้หรือยัง ก่อนที่จะฝึกครับ
ถ้ายังก็มีเสื่อม ท่ามาก ผลน้อย หลงตัวเอง ยึด
แสดง ใช้เพื่อ ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ
ถ้าคลายก็ตรงข้าม
เรื่องศีลมันคือข้อละเว้น
ถ้าจิตมันเคยคลายตัวแล้ว
ไม่ต้องไม่พูดอะไรมากครับ มันมีในกมลสันดานครับ
มีแต่พวกท่ามาก ไร้ความสามารถ หลงตัวเอง
เท่านั้นหละที่มักเอาเรื่อง ศีลมาอ้าง
เกี่ยวกับการฝึกเผื่อให้ตนดูดีครับ
ประเด็นคือ จิตเคยคลายตัวหรือยังครับ

 

ศีลเปรียบเหมือนยา เราคือคนป่วย เรารักษาตัวเองด้วยการทานยา เมื่อหายดีเราก็จะเป็นปรกติ
เมื่อเป็นปรกติดีแล้ว เราจะไม่ต้องรับยาเพิ่มหรือลดยาอะไรๆอีก
คนป่วยมีหลายรูปแบบ ยาก็มีหลายประเภท เมื่อหายดีแล้วเราสามารถระลึกถึงคุณของยาได้
แต่การที่เราจะไปเอายานั้นมาทานเพิ่มขึ้นอีก ทั้งที่เราก็ปรกติดีแล้ว มันก็จะกลายไปเป็นกินยาเกินพอดี

ยาที่ดีที่สุดไม่มี มีแต่ยาที่เหมาะสมกับโรคนั้นๆ สำนวนท่อนนี้ผมจำมาจาก ท่านsuwi จากห้องจิตวิทยา-สุขภาพ

การรู้รายละเอียดนับว่าเป็นเรื่องที่ดี เพราะเราก็จะเป็นหมอย่อมๆได้ ในการแนะนำยาต่างๆให้คนอื่นและรักษาตัวเราเองได้
ไม่รู้รายละเอียดก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดี เพราะอย่างน้อยก็ยังรู้จักยาสามัญประจำบ้าน พอเยียวยาตัวเองได้บ้าง
ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็สามารถเป็นปรกติหรือบริสุทธิ์ กันได้เหมือนกันครับ

ความเห็นมีเท่านี้ครับลุงนีโอ ^_^

 

อยากเข้าใจในรายละเอียดขององค์ศีลใช้บทท้ายของกาลามสูตรเข้ามาจับครับ
สิ่งใดๆก็ตามที่พิจารณาแล้วว่าดีพึงกระทำ
สิ่งใดๆก็ตามที่พิจารณาแล้วว่าไม่ดีอย่าทำ
(ย่อมากๆเพราะขี้เกียจเปิดหาพระสูตรมาเทียบครับ ขออภัย)
ศีลคือความปรกติไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่นครับ

 

ไม่รู้จัก แล้วจะรักษา ได้อย่างไร