การเห็นนิมิต

ผมเริ่มนั่งสมาธิแบบตั้งใจจริงจังได้สองเดือนกว่า เพราะเริ่มคิดได้ ถึึงเวรกรรมบาปบุญ และได้ฟังมาว่าการเจริญภาวนาสมาธิเป็นบุญสูงและช่วยตัดกรรมได้บ้าง
ืืืืืืืืืืืืืืืืืืืืืืืืืืจึงเอาประสบการณ์มาถามหน่อยครับ ผมฝึกหัดโดยการฟังจากพระอาจารย์คูบาต่างๆจากในยูทูบนี่แหละครับ จากที่เคยนั่งได้5-10นาทีตอนนี้ได้เป็นชั่วโมง อาการเหน็บชายังคงเป็นแต่รู้สึกว่ามันทนได้แบบสบายๆ มีแต่ตอนออกจากสมาธินั้นแหละครับกว่าจะยีดขาออกได้ให้เลือดเดินสะดวกก็เป็นพักอยู่ ยังคิดว่าถ้านั่งนานกว่านี้หรือท่านที่นั่งได้นานๆเป็นสิบชั่วโมง ขาจะอะไรไปรึเปล่า อาการตอนนั่งสมาธิอาการ ร่างกายซาบซ่าน ตัวเอนหน้าหลัง ใจมันรู้สึกเป็นสุขจริงๆแบบหาคำอธิบายไม่ได้แต่กว่าจะถึงตรงนี้ก็ฟุ่งอยู่นานเป็นเดือนกว่าจะถึงอาการนี้ได้คับก็ฟังจากครูบาอาจารย์ในยูทูปนั้นแระครับว่าจะมีวิธีเลิกฟุ่งได้ยังไง ตอนนี้เห็นภาพนิมิตสถานที่ต่างๆ แว๊บเข้ามาบ่อยๆ เห็นพระพุทธรูปบ่อยมาก จากในจิต แต่ที่ล่าสุด เห็นดวงแก้วหรือดวงดาวที่สุขสว่างเป็นสีขาวเรียงเป็นทางเป็นแถวลอยมาแบบคดเคี้ยวแล้วมารวมกันเป็นดวงเดียว อันนี่ความรู้สึกเหมือนเห็นด้วยตาที่กำลังหลัยอยู่เรยครับมันเกิดสะดุ้งในใจแล้วหลุดไป จึงอยากถามครับ สิ่งต่างๆที่เกิดมันจะบอกเหตุอะไรเรารึป่าวครับ และมาแค่ไหนแล้ว แล้วจะไปต่อยังไงครับ เพราะมันจะอยู่ประมาณนี้แค่นั้นแล้วก็จะต้องถอนออกจากสมาธิเมื่อเกิดนิมิตแบบนี้ เพราะอาการตกใจในจิตขอบคุณล่วงหน้าสำหรับข้อแนะนำแนวทางปฎิบัติครับ

 

ผมว่านะนั่ง แบบไม่คิดฟุ้งซ่าน
จะ ดีกว่าเยอะเลยคับอาการ
เห็น นิมิต มาก ก็ ไม่ดี นะ คบ
เด๋วตัวโพ่เอาเข้า กลางเมือง
แร้วบินอย่างไอล้อนแมนเพื่อ
กลับบ้านรึไปโด่เข้ากลางวัด
อันนี้ผมก็เคยเป็นน่ะคับ
แต่ไม่ต้องกลัวจนถึงกลับ
ฟุ้งซ่าน นะ คับ เก็บอาการ จะ
ไม่ดีเอาเพราะฉะนั้น เพ่งเล็ง
แบบกฐินดีกว่า คับ เพ่งเล็ง เป็น
สีก็ได้เลือกเอาสักสอง สามสี
เพื่อไม่ให้ยึดติดสีแดงสีเหลือง
รึเปล่าสีเขียวก็ได้อย่าเหมือน
พระธรรมในข้อๆหนึ่งเลยเล็งศพ
10ข้อในกรรมมะฐาน 40กอง
ผมว่าเอาเวลามาจ้องกณิฐดี
กว่า คับ ต้อง วัน ล่ะ สี ไม่ งั้น
เผื่อจะให้ไวยึดติดเอานะคับ
โลกกลมหน่ะมันสวยแต่ว่า
เพื่อนถูกบังตานี้อ่ะดิ่แก้ยาก
เอางี้เรยดีกว่านั่งหลังเขื่อน
สีนักขะลินไป เลย ดีกว่า จะ ได้
ไม่กลัว น่ะคับ

 

เวลาทำสมาธิ จะรู้เห็นอะไรด็แล้วแต่ เมื่อมันปรากฏขึ้นมาให้เรารู้เห็น ถ้าเราระงับความฟุ้งซ่านไม่ได้ ไปหลงตื่นเต้นกับนิมิตพวกนี้ จะทำให้จิตไม่สงบ เมื่อจิตเราไม่สงบ มันก็เลยเคลื่อนออกจากสมาธิ มันก็เลยหลุดออกมาจากสมาธิที่ จขกท เป็นอยู่นั้นเองครับ

วิธีแก้คือ
จะปรากฏนิมิตอะไรขึ้นมาก็แล้วแต่ ถ้าไม่เกี่ยวข้องกับกรรมฐานกองที่เราปฏิบัติ ให้มีสติ กำหนดในจิตตัดภาพนิมิตทิ้งออกไปให้หมด แล้วมีสติกลับมาที่คำบริกรรมในกรรมฐานที่เราปฏิบัติอยู่ครับ นิมิตอะไรก็แล้วแต่ เมื่อมันปรากฏให้เรารู้เห็นแล้ว ให้เรารักษาใจให้สงบ อย่าไปฟุ้งซ่านนิมิต ให้เรารักษาจิตตัวเองให้สงบ เมื่อรับรู้แล้ว ก็ปล่อยวาง วางจากนิมิตพวกนี้ เพราะมันจะเป็นตัวขวางการปฏิบัติไม่ให้ก้าวหน้าเหมือนอย่างที่ จขกท เป็นอยู่นั้นเอง

ฉนั้น จขกท ปฏิบัติกรรมฐานกองไหนอยู่ นิมิตก็ต้องเป็นของกรรมฐานกองนั้นครับ ยกตัวอย่างเช่นเราจับภาพพระพุทธรูป มีนิมิตพระพุทธรูป เราก็เพ่งนิมิตพระพุทธรูปนั้นต่อไปจนจิตสงบลงสู่สมาธิ ครับ ถ้ามีนิมิตภาพอื่นเข้ามาแทรกเราก็ต้องกำหนดจิตตัดนิมิตอื่นทิ้ง แล้วเรียกกำหนดนิมิตเดิมของเราขึ้นมาให้แล้วปฏิบัติต่อไปในกรรมฐานที่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่เราปฏิบัติต่อไปครับ

รักษาใจให้สงบ ถ้าจิตเราไม่สงบเวลานิมิตปรากฏขึ้นมาใก้เราเห็น เราจะหลุดออกจากสมาธิเพราะจิตเคลื่อนออกจากสมาธิเพราะจิตไม่สงบจากความตกใจฟุ้งซ่านของเรา

 

กรรมฐานจะก้าวหน้า ถ้าเห็นนิมิตแล้ว วางเฉย รู้เห็น แต่วางลง ไม่ทำใจรัก เกลียด วางใจเฉยๆ น้อมนิมิตลงสู่พระไตรลักษณ์ อย่าสำคัญมั่นหมายครับ ตัวนิมิตรนี่แหละ ครูบาอาจารย์บอกว่า ทำให้เป็นบ้าได้ ถ้านำมาปรุง แก้อาการฟุ้งซ่านโดยการใช้อานาปานสติ หรือถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็หันมาพิจารณาความตาย เดี๋ยวจิตก็สงบเองครับ สาธุ ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

คนฝึกสมาธิถ้าพอมีสัมผัสบ้างหรืออารมย์เข้าสู่อุปจารสมาธิได้
เราจะเห็นครูบาร์อาจารย์หรือท่านใดก็ได้ ที่เคยมีสัมพันธ์มาในอดีต
ได้ทุกๆท่านอยู่แล้วเป็นปกติ ตรงนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก
ต่อให้คุณ ลืมตาขึ้นมาเห็นได้ ด้วยตาเนื้อก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
เพราะมัน เป็นมายาจิต ชนิดหนึ่งอยู่....
เหมือนคุณจะเรียน ประถม มัธยม คุณก็ต้องผ่าน
อนุบาลมาก่อนนั่นหละครับ มันเรื่อง ปกติทั่วไปครับ...

เรื่องความกลัว จำเป็นต้องฝืน ๓ ถึง ๔ ครั้ง ก็ไม่มีอะไรแล้ว
คือจิตจะมีกำลังเพียงพอที่จะไม่กลัว ในทุกๆกิริยานั่นหละครับ

ถ้าจะไปต่อ เห็นได้ก็ช่างแต่อย่าไปยึด
และต่อไป ถ้าเห็นเมื่อไร ให้ระลึกตัดออกมาทันที
แต่อย่าลืมตา******* ย้ำว่า ห้ามลืมตา******
เด่วจะกลับเข้าสู่สภาวะทางโลกทั่วไป
ให้หลับตาไว้ ทำให้ตรงเหมือนเดิมแล้วนั่งต่อไป

พอเห็นอีก ก็ระลึกตัดอีก แล้วก็เข้าอีก
ตัดแล้วเข้าใหม่ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ บ่อยๆ
จิตถึงจะมีกำลังในการ ไต่ระดับที่สูงขึ้นไปได้ของมันเองอัตโนมัติ
และถ้าสไตล์วิตกจริตแบบคุณ ระดับสมาธิจะเป็นแบบพรวดพลาดครับ
เป็นเรื่องปกตินะครับ


สมาธิเราเน้นที่อารมย์ในการเข้าถึง ไม่ใช่จำนวนชั่วโมงที่เข้าได้...
แรกๆอาจเป็นชั่วโมง มันจะพัฒนาขึ้นมาได้ จนกระทั่ง
หายใจครั้งเดียวเข้าได้ ตามลำดับครับ........

ส่วนความเข้าใจทางด้านนามธรรมหรือกิริยาต่างๆนั้น
อย่าพึ่งไปสนใจอะไรตอนนี้ครับ ไม่ว่าจะพบเจออะไร
น่ากลัวหรือดีแค่ไหน ให้เฉยๆไว้ก่อน
เอาไว้ ให้คุณเข้าสมาธิ แบบพรวดผ่าน ถึงระดับสูงให้ได้ก่อน
แล้วมาเจริญสติเพิ่ม.....
ตัวจิต มันจะเกิดเครื่องย้อนรู้ได้ เองอัตโนมัติ ของมันเอง
โดยไม่ต้องไปถามใคร

ถ้าสนใจช่วงนี้ ยิ่งคิดยิ่งไม่รู้ และยิ่งอยากรู้ ยิ่งไปได้ช้าครับ
แค่เพียงแต่เล่าให้ฟัง