การปฏิบัติต้องทำต่อเนื่องทุกวันจึงเห็นผล

ผมเริ่มนั่งสมาธิจริงจังหลังจากบวชที่วัดป่ามาสามปี แต่การนั่งสมาธิของผมนั่งไม่ค่อยต่อเนื่อง ถ้ามีเรื่องจากภายนอกมากระทบจิตใจ ก็จะทำให้ไม่อยากนั่งและที่สำคัญเวลากลับมานั่งก็มีสงบบ้าง ไม่สงบบ้าง ปัญหาส่วนใหญ่คือ ความอยากให้จิตสงบเห็นผลเร็วๆเอย หายใจแล้วเหนื่อยบ้างเอยเนื่องจากพยายามฝืนการหายใจเข้าออก ไม่ปล่อยเป็นธรรมชาติ
ผมว่าหลายๆคนคงเป็นเช่นนี้ ผมพยายามกลับมาตั้งใจทำสมาธิต่อเนื่องหลายครั้งแต่ก็เหมือนเดิมคือมีเรื่องภายนอกกระทบก็ไม่อยากนั่ง อาจจะเป็นเพราะอินทรีไม่แรงกล้าพอ
และผมก็กลับมาใหม่จากอาจารย์ท่านบอกใหผมนั่งสมาธิให้ต่อเนื่องทุกวัน อย่างน้อยวันละ 20 นาที ถ้าวันใหนไม่นั่งก็ไม่ให้เกินหนึ่งวันแล้วต้องมานั่งต่อในวันต่อไปอย่าให้ขาด จนกระทั่ง 1 เดือนเริ่มจะเห็นผลครับ คือ ไม่ได้พิเศษอะไรนะครับนอกจาก เกิดความอยากนั่งให้ต่อเนื่องทุกวัน อาการหายใจที่เหนื่อยและติดขัดไม่มีให้เห็น เกิดความรู้สึกผ่อนคลาย ตามรู้การคิดของจิตไม่ค่อยหลุด เกิดความปิติในการนั่งสมาธิ
ที่มาพูดผมไม่ได้เก่งอะไร ผมแค่อยากให้หลายๆคนที่ติดขัด อย่าเป็นกังวลมาก จากความกระวนกระวายฟุ้งซ่าน ความเหนื่อยจากการหายใจติดขัดจนทำให้ไม่อยากนั่ง กลับมาลองอีกครั้งครับ

เทคนิคคือการนั่งสมาธิต้องเป็นการนั่งที่ผ่อนคลายหายใจสบายที่สุดไม่ต้องบังคับมัน ไม่ต้องบังคับจิตเวลามันคิดอะไรก็ตาม เฝ้าดูมันแต่อย่าคิดตามมันต่อหรือปรุงแต่ง เดี๋ยวมันก็กลับมาที่ลมหายใจเอง ที่สำคัญนั่งให้ต่อเนื่องทุกวัน ผมว่า 2 อาทิตย์หรือ 1 เดือนจะต้องเห็นความแตกต่าง ครับ สู้ สู้ นะครับ ทุกคน 1 เดือนไม่นานเกินไปหรอกครับหากเทียบกับ การเวียนว่ายในสังสารวัฏที่ยาวนานกว่าหลายเท่า :z8

 

ผมเคยได้รับการเทศน์จากลูกศิษย์ท่านหนึ่งของหลวงปู่เทสก์ ท่านก็ว่าความสม่ำเสมอถือเป็นเรื่องสำคัญ

 

การปฎิบัติต้องหมั่นทำบ่อยๆ ทำจนเป็นความเคยชินของชีวิต ยิ่งเป็นสิ่งที่ดีอย่างมากครับ

ส่วนปัญหาภายนอกนั้น ไม่มีวันที่จะหมดลงได้ครับ เพราะเป็นชีวิตประจำวัน

และควรที่จะเพิ่มเวลาในการปฎิบัติด้วยครับ เพราะการปฎิบัติ ไม่จำเป็นต้องนั่งหลับตาเพียงเท่านั้น

การปฎิบัติทำได้ตลอดเวลาครับ ยิ่งจิตนิ่งมาก การส่งออกไปข้างนอก เราจะรับรู้ทันครับ

อนุโมทนาครับ กับ จขกท ครับ

 

ขอบคุณนะคะที่แนะนำ ตอนแรกๆที่ฝึกนี่ยากลำบากเหมือนกันค่ะเพราะจิตมันฟุ้งซ่านมาก ตอนนี้ดิฉันก็จะพยายามอย่างสม่ำเสมอเหมือนกันค่ะ ถึงแม้บางทีจะรู้สึกหมดกำลังใจไปบ้างในบางครั้ง

 

เห็นจิตฟุ้ง นี่ก็ได้ระดับนึงแล้วครับ ได้วิปัสนาแล้ว
เยี่ยมแล้วครับ

 

ขอบคุณค่ะคุณCrossis ที่ให้กำลังใจ ดิฉันจะพยายามต่อไปค่ะ

 

ความเพียรเป็นสิ่งที่ประเสริฐยิ่ง ขอร่วมอนุโมทนากับทุกๆท่านด้วยครับ

 

ให้กำลังใจนักปฎิบัติทุกท่านนะครับ

 

สำรวมอินทรีย์เป็นเรื่องจำเป็น ก็เมื่อเป็นอย่างนี้ก็ต้องทำเสมอ ยิ่งได้กรรมฐานเหมาะ ๆ ก็จะเร็วขึ้นมาก

 

ขอเเยง เเทงให้มันทะลุออกปาก ซ้าหน่อย
บางคนนั่ง จน ไปสุดอยู่ใน ขณะหนึ่ง นั่งยังไง หันไปทางไหนมันก็ยันอยู่เเค่ตรงนั้น หมดเเค่ตรงนั้น

ในกรณีนี้ ให้ลองถอยออกมา ไปลงอ่าง เที่ยวผับ กินหล้า เเละก็คล้าด้วยนารี ตามไปอีก สี่ ถึง ห้าคืน

เเล้วลองกลับมานั่ง ลองกลับมาพิจารณาใหม่
ลองทําความเข้าใจกับมันใหม่
ลองถอยออกมา เพื่อ เริ่มเดินต่อ น่าจะเป็นหนทางที่ดีที่สุด

คนเรามักลืม เรื่อง สายกลาง เพ่งเเต่จะไป เพ่งเเต่จะเอาให้มันได้
ในความยากของมันนั่นเเหล่ะที่เป็นตัวทําให้ มัน ไม่ยอมไปไหน

หากนั่งเเบบ นั่งๆ ไป
หากนั่งเเบบ ที่จําต้องนั่ง
หากนั่งในเเบบ ที่ ฝืนจิตตนให้นั่ง โดย เอาคําว่ามานะ มาบดบัง ใจ ที่มันใสๆ ขืน นั่งไปมันก็คง ไปได้เเค่นั้น

ไม่ได้บอกว่า เราวิ่งไปลงกิเลศกันดีกว่า หาก เป็นเช่นนั้น คง โดนชาวบ้านเเอบด่าในใจเป็นเเน่
เเค่อยากจะบอกว่า ทําให้มันเป็นธรรมชาติ ทําให้มันเหมือน อารมณ์ ที่มันจําต้องเกิด
เเล้วมันจะลื้นขึ้นเมื่อเวลา ย้อนกลับมานั่งกันใหม่
ไม่ใช้ ยิ่งนั่ง ยิ่งเครียด ยิ่งนั่ง ยิ่ง จม จมไปกับความ อยาก ความต้องการ
รับลอง มันก็สุดอยู่เเค่ตรงนั้น นั้นเเหล่ะค่ะ

การกระโดดลงไป โต้ อารมณ์กับ กิเลศที่มันเป็นกิเลศ จริงๆ ตัวเป็นๆ มันจะทําให้เห็นถึง อารมณ์ ของ สมาธิ ได้ดีกว่า เห็นมันได้ชัดกว่า ไปเเอบมอง เเอบซุ่มดู
เหมือนปีนห้องนํ้า เเอบดู ครูสาวเเก้ผ้า
กับ ครูสาว เปิดประตูเรียกเข้าไปให้นั่งดู ในห้องนํ้าด้วยกัน นั้นเเหล่ะ

เเบบไหนล่ะที่ มันชัดกว่า

กระโดดลงไปให้มันเห็นดํา เห็น เขียวกันไปเลย เอาให้เบื่อ เอาให้เซ็งเป็ด เซ็งไก่กันไป
เอาให้พอเปิด หนังโป๊ดู เเล้ว อ๊วกออกมาเป็น กางเกงในเลยยิ่งดี



ปล วิธีส่วนตัวค่ะ
เหตุเพราะ ปัจตัง เป็นสิ่งที่เราไม่สามารถเพื่อเเผ่ให้ใครเข้าใจได้ นอกจากตนเอง
สมาธิก็เช่นกัน บอกไปสอนไป ก็ใช้ว่าจะทะลุ ปุเป่งซะที่ไหนนนนนนนนนล่ะจ๊ะ

เยธัมมา

 

คุณ นราสภา ยังกล่าวได้ดุดันเหมือนเดิมนะครับ แต่ที่บอกกล่าวเรื่อง การปฎิบัติต่อเนื่องนั้น

เป็นสิ่งที่ควรทำครับ แรกๆอาจจะรู้สึกไม่ดี แต่หากทำได้นานแล้ว จะเป็นความเคยชินไป

ไม่ทุกข์ไม่ร้อน นั่งอย่างสบายๆ เคยนั่งได้นานขนาดไหน ก็นั่งได้นานขนาดนั้น

โดยที่ไม่เป็นทุกข์ในการนั่งปฎิบัติครับ หากจะมองเปรียบเทียบ กับการฝึกฝนในเรื่องอื่น

เช่นขี่จักรยาน ขี่รถมอเตอร์ไซค์ ขับรถยนต์ หรือ ว่ายน้ำ เล่นดนตรี วาดรูป เล่นกีฬา

ก็ต้องหมั่นฝึกฝน เพื่อให้เกิดความชำนาญครับ หากฝึกบ้าง ไม่ฝึกบ้าง คงจะเก่งได้ยาก

การปฎิบัติก็เช่นกันครับ ต้องหมั่นทำบ่อยๆ ปฎิบัติบ่อยๆ แต่ที่คุณ นราสภา บอกว่า

หากว่านั่งด้วยความอยาก ก็ไม่มีวันที่จะคืบหน้า อันนี้ผมไม่เถียงครับ เป็นจริงอย่างนั้นครับ

แต่หากปฎิบัติบ่อยๆ ไม่ว่าจะอยากหรือไม่ จิตก็จะหยุด นิ่ง ลงเองครับ ความอยากหายไปตอนไหนไม่รู้ครับ

อันนี้ทดลองดูได้ครับ ที่ผมบอกกล่าวนี้ใช้เวลา เป็น 10 ปี นะครับ ไม่ใช่แค่เดือน สองเดือน

 

หนับหนุน ค่ะ

หนับหนุนค่ะ เเรกๆ ควรนั่งให้ได้ทุกวัน เอาให้มานะมันมาก่อน
พอมานะมันมาเเล้ว ทีนี้จะเอาขึ้นมาใช้เมื่อไร ยังไง ก็ได้

เเรกๆ ควรทัาอย่างที่ พี่ว่ามาน่ะดีเเล้ว

ใครอ่านของน้องก็อย่ามาตามล่ะ น้องบอกเเล้วว่าเป้นเรื่องของ ปัจจตัง

เเต่ถ้าติด ขัด คัด ยอก เมื่อไร ก็ลองดู เพื่อมันจะช้วยได้บ้าง

 

5555 คุณนราสภาคุณเป็นคนมีอารมณ์ขันดีค่ะ (แต่แฝงไปด้วยคำแนะนำ/ความรู้ที่ต้องคิดตามดีๆจึงจะเข้าใจ) อนุโมทนากับคำแนะนำดีๆของคุณค่ะ

 

อนุโมทนาสาธุกับทุกๆท่านที่เป็นนักปฏิบัติทุกคนเลยครับ

ttt2010 ศิษย์พระอาจารย์บุญยง อภิลาโส ภิกขุ
_____________________________________________________
บอกบุญแหล่งทำบุญ
ท่องวัดและศาสนสถานที่สำนักสงฆ์พรหมรังศรี
เปิดดวง พิธีกรรมแก้ดวงชะตา (สำนักสงฆ์พรหมรังศรี)
ร่วมบูรณะปฏิสังขรณ์พระอุโบสถวัดดอนพัฒนาราม พระนครศรีอยุธยา
ร่วมเป็นเจ้าภาพสร้างศูนย์วิปัสสนาศิริธรรม(นายาง)ต.นายาง อ.ชะอำ จ.เพชรบุรี<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

ใช่ครับเราต้องนั่งสมาธิให้ต่อเนื่อง จนเป็นนิสัย ก็เหมือนเราอ่านหนังสือสอบนี่แหละแม้ไม่ชอบเราก็ต้องอ่าน เพราะสุดท้ายผลของมัน ย่อมคุ้มค่าเสมอ เหมือนที่ oatthidet ได้พบเจอ
ผมไม่อยากให้เข้าไปหากิเลสหรือทำผิดศิลจนกระทั่งมันเบื่อเอง แล้วค่อยกลับมาหาธรรมมะ เพราะไม่มีใครรู้ได้ว่าจะต้องตายเมื่อใด เกิดต้องตายก่อนตอนที่ทำผิดศิล นรกภูมิมาเยือนเลยนะครับ แต่ถ้าโชคดียังไม่ตายแล้วได้มาปฏิบัติ ก็ดีไปครับ

อนุโมทนาด้วย ครับ

 

โอ้ โปรดใช้วิจารณญานในการรับชม

อายุต่ำกว่า๑๘ปีควรได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครอง

น่าสนใจนะครับ

ผมก็ไม่ก้าวหน้าเหมือนกัน

ลองวิธีนี้ดีใหมหนอ

ถามหน่อยครับว่า่ หากทำเช่นนั้นแล้วผิดศีลกระจุยกระจายแน่นอน

ครั้นผิดศีลแล้วจะมีผลต่อการปฏิบัติึรึเปล่าครับ

 

พระพุทธองค์ ให้ระลึกถึงความตายทุกลมหายใจเข้าออก ดังนั้นทุกวินาทีมีค่ามากควรหมั่นปฏิบัติ ส่วนตัวผมว่าไม่เหมาะหรอกครับที่จะ
กระโดดลงไปให้มันเห็นดํา เห็น เขียวกันไปเลย เอาให้เบื่อ เอาให้เซ็งเป็ด เซ็งไก่กันไป
มันน่าจะผิดศิลและก็มีผลต่อการปฏิบัติ แล้วหากตายก่อนในตอนนั้นก็ไม่รู้อีกเมื่อไหร่จะได้เกิดเป็นมนุษย์อีก และมีโอกาสได้มาสร้างบารมีเหมือนชาตินี้อีก อย่าได้ประมาทเลยดีกว่าครับ

 

อนุโมทนากับคุณเจ้าของกระทู้ค่ะ ดิฉันก็ฝึกนั่งเหมือนกันค่ะ และจะทำให้ต่อเนื่องค่ะ

 

ก็บอกเเล้วไงจ๊ะว่า
ปล วิธีส่วนตัวค่ะ
เหตุเพราะ ปัจตัง เป็นสิ่งที่เราไม่สามารถเพื่อเเผ่ให้ใครเข้าใจได้ นอกจากตนเอง
สมาธิก็เช่นกัน บอกไปสอนไป ก็ใช้ว่าจะทะลุ ปุเป่งซะที่ไหนนนนนนนนนล่ะจ๊ะ

ส่วนที่ถามว่าจะผิดศีลไหม ก็ขอตอบว่า ผิด ศีลเเน่นอน

ใครเข้าใจตามที่สื่อออกไป ก็ เเค่เข้าใจ มันเป็นเเค่ความเข้าใจของเเต่ละบุคคล หลายๆกระทู้ ที่มันห่ามๆของน้อง ก็เหมือนกันเจ้าค่ะ มันจะเข้าใจได้ก็ต่อเมื่อลงมือไปปฎิบัติ เเล้วไอ้ความเข้าใจเนี้ย มัน ก็จะให้มันไปในทิศทางเดียวกันเสมอคงลําบาก เพราะ หากจะให้มานั่งเถียงกันเรื่อง สิ่งใดถูก สิ่งใดผิด มันก็คงจะไม่จบ
อย่าว่าเเต่วิธี ห่าม ห่าม เเบบนี้เลย วิธีที่มันดัน ทะลุ ปรอดเเตกกันไป น้องก็กระโดด ลงไปคลุกวกในอยู่บ่อยๆ

ทุกวันนี้ วันใหน คึก คึก น้องยังใช้ กัญชา ในการเข้าสมาธิอยู่บ่อยๆ
เเต่ไม่ใช้ว่าจะทุกครั้งไปน่ะ เช่น วันนี้มีเรื่องงาน ที่มันจําต้อง คบ ให้เเตก เราก็ต้องใช้ สมาธิ ระดับใหน เราต้องรู้ ให้ได้ว่าวิธีนี้พอเข้าไปเเล้วมันทําอะไรได้บ้าง คิดอะไรได้บ้าง

เช่น จะพักผ่อน ในญาณ ที่มันดูเหมือนว่าจะลึกๆ ก็ ใช้เเบบนี้
หรือ วันนี้ จะต้องการพิจารณาเป็นหลัก ก็ ใช้ เเบบนี้ไม่ต้องมีตัวหาร กําลังให้ตํ่าลง
หรือ วันนี้ต้องการ จิตนาการ สูง ก็ใช้เเบบนี้
หรือ วันนี้ จะมานั่งปรงสังโยช ก็เอาอันนี้
หรือ วันนี้ จะมาย้อนลําลึก กรรม ที่ได้กระทํามาก็ใช้อันนี้

มันก็ต้องว่ากันไปตามประสา บัวใต้นํ้า อย่างน้อง
พอวันนึงมันใช้บ่อยๆ นั่งบ่อยๆ มันก็จะค่อยๆเข้าใจไปเองว่า สติ เเบบใหนที่เราควรเจริญ สติ เเบบใหน จะใช้ทําอะไร
เเบบไหน ผล เสีย มันเยอะ มันเยอะเพราะอะไร ทําไมมันถึงเยอะ ลด อันนี้ เพิ่มอันนั้น ก็ว่ากันไป ไป ไป ไป

เย่ เย่ เย่ โยธัมโมสังโข