กราบเรียน..ข้าพเจ้าเป็นพุทธภูมิใช่หรือไม่

สมัยเด็ก สนใจอ่านหนังสือธรรมะตั้งแต่ประถม
ขึ้นมศ.2 สมัยนั้น
หนีโรงเรียน ไม่เรียน แต่ไปนั่งห้องสมุดในโรงเรียนนั่นแหล่ะ
อ่านหนังสือธรรมะ อยากบวช ทางบ้านไม่ให้บวช

เลยหนีออกจากบ้าน เพื่อจะบวช กระเซอะกระเซิงไป
ตอนหนีขึ้นรถสองแถว เจ้าของรถสองแถวเลยพาไปอยู่บ้าน
แล้วหลอกถามว่าบ้านอยู่แถวไหน พาแม่มารับตัวไป

โตมา ภายหลังได้บวชหน้าไฟให้พ่อ
โตขึ้นมา แต่งงานมีครอบครัวมีลูก
ได้บวชอีกครั้งตอนแม่ป่วย ก่อนแม่ตายไม่กี่เดือน
เพราะคิดว่า ดีกว่าตายแล้วไปบวชหน้าไฟ

ระหว่างที่ยังอยู่กับครอบครัว ก็ยังคิดเรื่องจะบวชไม่สึกตลอดเวลา
บอกภรรยาตลอดว่า หมดภาระหนี้สินจะบวชไม่สึก
ทำบุญก็อธิษฐานทุกครั้ง แต่ก็เป็นห่วงเขาหากเราหนีไปบวชให้เขาอยู่คนเดียว

มาปีนี้ภรรยาข้าพเจ้า เสียชีวิตอย่างกระทันหัน เมื่อวันที่ 7 มค 59
ข้าพเจ้ารู้สึกว่า ในใจข้าพเจ้ามีความมั่นใจว่าจะได้บวชมาก

แต่มีบางอย่างเปลี่ยนไป
เดิมที่ข้าพเจ้าอธิษฐานตลอดว่า ขอให้ถึงนิพพานในชาติปัจจุบันนี้

แต่เมือ่ภรรยาข้าพเจ้าเสียชีวิต ข้าพเจ้าเพียงอธิษฐานให้ได้บวชตลอดชีวิต
ใจมันไม่อยากอธิษฐานของนิพพานไปเสีย

แต่ใจมันมัวมานึกถึง เรือ่งท่านสุเมธดาบส
ขณะที่ได้รับพยากรณ์จากสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทีปังกร
ว่าจะตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในอีก 4 อสงขัยข้างหน้า

นึกขึ้นมาทีไร ข้าพเจ้าน้ำตาไหลทุกครั้ง
รู้สึกซาบซึ้งอย่างที่สุด เป็นอย่างนี้มาทุกวัน วันละหลายๆครั้ง
รู้สึกสงสารสรรพสัตว์ทั้งหลายที่ต้องเวียนว่ายตายเกิดอย่างจับใจ

ข้าพเจ้าใช่ผู้ที่เคยตั้งจิตของเป็นพระพุทธเจ้าองค์หนึ่งในอนาคตใช่หรือไม่

ท่านผู้ใดมีญาณวิเศษ
จะตอบให้กระจ่างก็ขอกราบเรียนด้วยครับ

 

ผมว่าไม่ใช่นะครับ(ถ้าปราถนาชาติต่อไปก็ไปบำเพ็ญเพียร(ต้องจำได้))
ชาตินี่ปราถนาก็ใช่ว่าจะได้เป็น
ต้องเป็นกษัติย์หรือพราหม์
คนฉลาดหรือคนดี
ต้องเป็นคนที่ได้รับเลือก คนที่อยากเป็นไม่ได้เป็นหรอกครับ

 

ส่วนตัว ต้องระดับพระอรหันต์ถึงจะใช้ญานตรวจสอบได้แม่นยำ ถ้าพระอริยะเจ้าชั้นลองลงไปก็มีความผิดพลาดสูงขึ้นลดหลั่นกันไป

แต่ถ้าถามเอากับปุถุชนด้วยกัน อย่าไปถามเลยโอกาสเพี้ยนสูงมากๆ

แต่ถ้าจะตรวจสอบแบบแม่ยำด้วยตนเอง ก็ต้องเจริญวิปัสนาจนได้อนุโลมญาน ถ้าถึงตรงจุดนี้ ฟันธงได้เลยว่าเป็นพระโพธิสัตว์ที่ได้รับพยากรณ์แล้ว 100%

 

อนุโมทนา สาธุ ด้วยครับในสิ่งที่ท่านปรารถนาในสิ่งที่จะเป็น
ผมไม่มีญาณวิเศษอันใดจะไปรู้และพยากรณ์ท่านได้น่ะครับ
แต่ผมคิดว่านั่นอาจเป็นกระแสที่ท่าน ได้ทำดีแล้วในอดีตชาติ
ยังต่อเนื่องมาในปัจจุบัน และอนาคต เรายังไม่อาจเข้าและรู้
ถึงอดีต และอนาคตได้ แต่เรามีความอยาก และปรารถนาที่จะ
เรียนรู้และเป็นได้ เราต้องตั้งมั่น เริ่มต้นในปัจจุบันกาล จะเป็น
อานิสงค์แรงผักดันเสริมสร้างบารมีเพิ่มพูน เพื่อเป็นแรงกำลัง
ส่งผลในอนาคต บางครั้งการที่เราได้รู้ในสิ่งที่เราจะเป็นบางที
มันทำไห้เราหลงระเริง ไปในทางที่ผิด หรือถือตัวจนเดินทางผิดได้
เมื่อเรามีแรงกำลัง เชื่อมั่น ศรัทธาในสิ่งที่เราจะเป็น สิ่งนั้นเป็นไปได้ครับ
ต้องให้กาลเวลาของการกระทำปัจจุบัน ปฏิบัติของเราเป็นตัวกำหนดอนาคต
ขอไห้ท่านเชื่อในผล ว่าเหตุปัจจัยต่างๆที่เรากระทำนั้น มันมีเป็น อยู่จริง
เปรียบเสมือนความคิด เป็น อยู่ ในทางโลก เรามีความมุ่งมั่นว่าเราจะต้อง
ประสบความสำเร็จ มีทรัพย์ สมบัติได้ด้วย อาศัยความมุมานะ ขยัน อดทน
พากเพียรทำงาน อดออม เพียงคิดแค่ว่า อนาคตแบบนี้จะมีแก่เราในภายภาคหน้า
เหมือนกัน ในทางธรรม เราเพียงคิดในความเจริญในธรรม จงมีแก่เราและสรรพสัตว์
ทั้งหลาย ยังประโยชน์นั้นเพื่อความเข้าถึงความเป็นพุทธภูมิ เราต้องเชื่อมั่น ศรัทธา
ปฏิบัติสร้างบารมีของเรา เมื่อคิดว่าได้ ใช่แล้วจงใช้โอกาสนั้นดำเนินตามแนวทางที่
เราได้ตั้งและปราถนาไว้ เพื่อเป็นตัวอย่าง แบบอย่าง ของพระหรือนักบวชผู้มีความ
ประพฤต ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบด้วยศีลเป็นที่ตั้ง เพื่อเข้าเหตุของอริยะเพื่อสร้างขวัญ
กำลังใจ เชื่อมั่น ศรัทธา เพื่อสืบทอดพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองต่อไป
เมื่อท่านคิดว่าใช่ ลงมือกระทำเลยครับ เพราะที่ผ่านมาท่านอาจผ่าน ประสบการณ์
มามากแล้ว รู้แล้วถึงความสุข ทุกข์ สัมผัสถึง รูป รส กลิ่นเสียง สัมผัส ว่าน่าใคร่ยินดี
หรือไม่ยินดีอย่างไร จงนำประสบการณ์นั้นมาพิจารณา เพื่อให้เข้าถึงไตรลักษณ์นั้น
เพื่อเป็นกำลังในแนวทางการสร้างบารมี เพื่อไห้เข้าถึงความเป็นพุทธภูมิด้วยแรงศรัทธา
ที่เรามีอยู่ ผมเป็นกำลังใจให้ครับ เราจงมั่นใจในสิ่งที่เราจะทำครับ ว่าผลมันมีอยู่จริง

 

ส่วนใหญ่สายพุทธภูมิ จะไม่มีทางที่ว่า ขอให้ถึงนิพพานในชาติปัจจุบันนี้ นะครับ
มีแต่ที่ลาพุทธภูมิ แล้วเท่านั้น ถึงจะขอนิพพานในชาติปัจจุบัน

น่าจะเป็นสาย สาวกภูมิ มากกว่าครับ

อีกวิธีดูว่าตัวเองพุทธภูมิหรือไม่ ก็คือ ดูว่าตัวเอง อธิฐานขอเป็นพระพุทธเจ้าหรือไม่ ถ้าเมื่อไหร่ที่ใจ จิตตัวเอง อธิฐานต้องการเป็นอยากเป็นพระพุทธเจ้า ก็คือ พุทธภูมิ ครับ ดูกำลังใจตัวเอง ส่วนใหญ่จะเป็นผู้นำคน กลุ่มคน ไม่ใช่ผู้ตาม ครับ ทำอะไรจะกล้า บ้า มากกว่าคนอื่นหลายเท่าที่กล้าทำ ตัดสินใจ ครับ

.

.

 

ก็ไม่ได้คิดถึงขนาดว่า ตนเองจะได้รับคำพยากรณ์ดอกครับ
เพียงแต่แปลกใจที่ ตนเองรู้สึกบางอย่างเปลี่ยนไป

แต่อาจต้องรู้ด้วยตนเองอย่างที่บางท่านว่าก็ได้ครับ
ว่าตนเองเคยตั้งจิตปรานาพุทธภูมิหรือเปล่า
ขอบพระคุณทุกท่านครับ

 

ผมก็ปราถนา พุทธภูมิเหมือนกัน แต่ผมคิดว่าผมเคยทำบุญกับพระพุทธศาสนาในอดีตอย่างแน่นอน ไม่งั้นผมไม่สนใจพระพุทธศาสนาหรอก

แต่ก็ไม่มั่นใจว่าชาติก่อนเคยปราถนาอะไรไว้ แต่ความรู้สึกตอนนี้ คืออยากให้ทุกคนมีความสุขและพ้นทุกข์ อยากเป็นกำลังช่วยเหลือพระศาสนาที่เขียนเนี่ยไม่ได้เขียนไว้พูดสรรเสริญตัวเองนะครับ และอยากรู้ทุกอย่างต้องทำทุกอย่างให้เป็นคำว่าไม่รู้ต้องไม่มี

แต่ผมไม่เคยได้เป็นผู้นำหรือหัวหน้าใดๆเลยแต่อนาคตไม่แน่ เพราะตอนนี้ผมยังอายุ19

 

สู้ๆนะท่านนิวโพธิสัตว์ สู้ ๆ

 

ขอโมทนาบุญกับคุณ noway ด้วยครับ ผมไม่มีญาณครับแต่มีหัวใจ จะขอตอบท่านดูนะครับ

ท่านลองถามใจท่านดูว่ายังปรารถนาจะทำหน้าที่ช่วยเหลือสรรพสัตว์แบบเดียวกับพระโพธิสัตว์ต่อไปหรือไม่ ถ้าตอบว่าใช่ ก็ไม่ต้องคิดสงสัยอะไรแล้วครับ เพราะความปรารถนาในปัจจุบันสำคัญกว่าในอดีต ใจของเราจะบอกตัวเราได้เองครับ

สำหรับท่านอื่นที่ยังไม่แน่ใจว่าจะทำสำเร็จไหมหรือยังไม่เก่งพอ ก็ขอเรียนว่าไม่ต้องกังวลว่าเรายังไม่มีความเป็นผู้นำหรือยังไม่เก่งพอ เพราะสิ่งเหล่านี้สามารถฝึกฝนหรือพัฒนาขึ้นมาในภายหลังได้เสมอ ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร เพราะเมื่อใดที่เราพัฒนาตัวเองจนมีความรู้ความสามารถ มีประสบการณ์พอสมควรแล้ว ก็จะมีความมั่นใจที่จะนำคนอื่นได้เองครับ การเดินทางย่อมมีก้าวแรกเสมอ และปัญหาไม่ได้อยู่ที่เราต้องเก่งมากหรือไม่ แต่อยู่ที่ใจเราพร้อมที่เดินทางสายนี้ต่อไปหรือไม่ ถ้าคิดว่าจะทำงานช่วยเหลือสรรพสัตว์ต่อไปก็ลุยเลยครับ ตั้งเข็มอธิษฐานปรารถนาพุทธภูมิเลยครับ แล้วทำบุญสร้างบารมีไปให้เต็มที่ตามกำลังของเรา เดินหน้าไปเรื่อยๆสักวันก็จะถึงเป้าหมายเองครับ

ผมขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่เดินทางสายนี้ครับ สู้ๆต่อไปครับ

 

เขาว่ากันว่า ตอนที่พระพุทธเจ้าลงมาจากสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ หรือวันพระพุทธเจ้าเปิดโลก แม้แต่มด แมลง ต่างก็ตั้งจิตปรารถนาอยากเป็นพระพุทธเจ้า อยู่ที่ว่าสัตว์ตัวใดจะทำต่อเนื่อง ตั้งจิตต่อเนื่อง บำเพ็ญต่อเนื่องติดต่อกันทุกๆชาติ

ลักษณะที่แท้ จะยึดมั่น มั่งคง ไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ย้ำคิดย้ำทำ ไม่ลังเลสงสัย ไม่เดินหน้าถอยหลัง แต่จะเดินหน้าอย่างเดียว

เขาว่ากันว่า ผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมิเปรียบเหมือนขนโค แต่ผู้ที่สำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าเปรียบเหมือนเขาโค

สำหรับผม เจ้าของกระทู้ก็เป็นผู้หนึ่งที่เคยปรารถนาพุทธภูมิ

 

ท่านไม่ต้องสนใจหรอกว่า ในอดีตท่านปรารถนาอะไร เพราะเราควรอยู่กับปัจจุบัน

หากท่านต้องการรู้ ก็แนะนำว่าฝึกกรรมฐานให้ได้ ทิพย์จักขุญาน เดี๋ยวท่านก็รู้เอง



แต่ท่านควรอยู่กับปัจจุบันดีกว่า ว่าท่านปรารถนาอะไร ปรารถนาพุทธภูมิ ปัจเจกพุทธภูมิ หรือสาวกภูมิ

ก็ให้ท่านมุ่งหน้าไปเส้นทางนั้นตามกำลัง

แต่ถ้าหากท่านยังไม่รู้ว่าท่านปรารถนาอะไร ก็ค่อยๆพิจารณาไปละกันนะครับ

 

กราบขอบพระคุณทุกความเห็น

บุคคลที่ปรารถนาพุทธภูมิมีมากครับ
แต่ที่เลิกล้มความตั้งใจไปก็มีมาก
แม้บางท่านบำเพ็ญบารมีจนเต็ม ยังลาพุทธภูมิภายหลังก็มี

แต่ผู้ที่จะได้รับคำพยากรณ์ต่อหน้าพระพุทธเจ้า
ต้องตั้งจิตปรารถนาพุทธภูมิมาก่อน
โดยตั้งจิตปรารถนาอยู่ในใจต่อเนื่องมาหลายอสงขัย
จากนั้นต้องกล่าว วาจาปรารถนาพุทธภุมิอีกหลายอสงขัย

ตัวข้าพเจ้าขณะนี้อยากกล่าววาจาอออกมาเสียเหลือเกิน
เหมือนมันอยู่ในใจตลอดเวลา

แต่ตอนนี้ เวลากล่าวอุทิศส่วนกุศล
มันกล่าวออกไปเองครับ

ว่าด้วยบารมีที่ข้าพเจ้าบำเพ็ญมาเพื่อปรารถนาพระโพธิญาณ
ขออุทิศส่วนกุศลนี้ให้ท่าน..

ก็ไม่รู้ล่ะครับ ว่าจะใช่หรือไม่ใช่
แต่อารมย์อยากช่วยสัตว์โลกน่ะมันมีมาก

ก็รู้ครับว่าหนทาง มันยากลำบาก เสียเวลา เนิ่นช้า
แต่ถ้าไม่มีใครยอมทำเสียเลยก็ไม่ได้
มันต้องมีคนยอมเสียสละครับ
ใจมันคิดอยู่อย่างนี้

 

คุณอาจจะมีวาสนาเกี่ยวพันธ์กับพระพุทธศาสนาอยู่แล้ว

แต่ถ้าเป็นส่วนของพุทธภูมิ ต้องถามตัวเองครับ
สังเกตุดูว่าตัวเราบารมีเป็นอย่างไร? ยังอ่อนหรือไม่?
.. บารมี มีตั้งแต่ ศีล, สมาธิ, ปัญญา, อดทน, ความเพียร ,..

ถ้าบารมีเรายังอ่อน ก็แสดงว่าเรายังไม่ได้รับพุทธพยากรณ์
ซึ่งก็เป็นช่วงที่เราเลือกเองว่าเราจะเป็นหรือไม่อยากเป็น

เพราะหากได้รับพุทธพยากรณ์แล้วนั้น จะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

ดังนั้น หมั่นสร้างบารมี อย่างเดียวเลยครับ .. บารมีไม่อาจเพิ่มขึ้นได้เอง
โดยการอยู่เฉยๆ

 

ตอบเลยว่า "ใช่"

ไม่ต้องอาศัยญาณวิเศษ ผมก็ขอตอบเลยว่าใช่
เพราะว่าคนธรรมดาสักกี่คนที่จะร้องไห้เมื่อได้ศึกษาเรื่องสุเมธดาบถ
และรู้สึกสงสารสัตว์โลก สิ่งเหล่านี้ คนธรรมดา ๆ เขาไม่คิดกัน

 

คิดเมื่อไร เป็นพุทธภูมิเมื่อนั้น

พวกท่านจำเรื่องที่พระท่านเล่าบ่อยๆ ได้ไหมครับ ที่ว่า มีหลวงพ่อกับสามเณรไปบิณฑบาต หลวงพ่อเป็นพระรู้วาระจิตคน สามเณรอยู่ๆก็คิดอยากเป็นพระพุทธเจ้า หลวงพ่อเลยให้เณรไปเดินนำหน้า ต่อมาเณรเปลี่ยนใจไม่อยากเป็นพระพุทธเจ้า หลวงพ่อเลยให้ไปเดินตามหลังเหมือนเดิม เรื่องนี้แสดงให้เห็นถึงความตระหนักถึงคุณค่าของพระโพธิสัตว์ หรือพวกพุทธภูมิว่า แม้แต่พระที่มีญาณท่านยังให้เกียรติ ยิ่งพระอรหันต์ท่านยิ่งรู้คุณค่า ท่านให้นั่งข้างหน้าเลย (ผมเองก็เคยมีประสบการณ์ตรง)

 

พุทธภูมิ รักการบวช หรือเนกขัมมะปฏิบัติ เป็นชีวิตจิตใจ

แค่อยากบวชนี่ก็แสดงว่า บุญเก่าเริ่มสงผลแล้วครับ
ยิ่งถ้าอยากบวชไม่สึก นี่ยิ่งกว่าใช่

 

เป็นธรรมดาของพุทธภูมิที่เดี๋ยวอยาก เดี๋ยวไม่อยาก

เรื่องนี้ ผมเคยอ่านเจอว่า พวกปรารถนาพุทธภูมิ หรือพระโพธิสัตว์นั้น บางชาติก็เกิดความเบื่อหน่ายไม่อยากเกิดอีก แต่พอถึงเวลาก็จะมีกระแสบุญเก่ามาหนุนนำให้บำเพ็ญบารมีต่อไปครับ

จงอย่าหยุดอยากครับ เพราะท่านอยากดี จงนิ่งในที แล้วมุ่งมั่นทำดีต่อไป

 

ตอนก่อนบวชพระ ผมอยากเป็นแค่พระอรหันต์ และขอบรรลุชาตินี้ แต่พอได้บวช (รวมประมาณ 4 เดือน) มีพระท่านหนึ่งทักว่า "ปรารถนาอะไรล่ะ" ผมเลยฉุกคิด และเป็นที่มาของการปรารถนาพุทธภูมิ (ซึ่งหลังจากนั้นก็มีอีกหลายท่านทักตรงกัน)

 

เรือ่งผู้นำหรือเรือ่งบ้ามันก็เคยมี
สมัยหนึ่ง หลานขอให้เป็นผู้ปกครองไปลงทะเบียนเทอม2 แทนแม่เขา
เราไป ปรากฎว่า อาจารย์ประจำชั้นไม่ยอมให้ลง อ้างว่า ไม่ถึง2.00
เราก็มาอ่านระเบียบการ มีแต่ว่าให้ลงได้ เว้นแต่ไม่ถึง 2.00 ติดต่อกัน 2 เทอม
แต่ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุว่าเกิดอะไร ที่อาจารย์ประจำชั้นถึงทำเช่นนี้
และพบว่านักเรียนนับ สิบคนหรือ เกือบครึ่งห้องมั้ง เป็นแบบเดียวกัน
คือไม่ถึง2.00 ในเทอมแรกและลงทะเบียนไม่ได้

ก็เลยไม่ยอม ชวนผู้ปกครองคนอื่นจับกลุ่ม ทำนองประท้วงนั่นแหล่ะ
สุดท้ายเขายอมให้ลงทะเบียน

เจ้าหลานมาบอกทีหลังว่า โดนอาจารย์ว่ามา
ว่า "ผู้ปกครองเธอ มาเป็นหัวโจกนำประท้วง"

สมัยหนึ่ง ในบริษัทมีการเปลี่ยนเจ้าของ จากการเทคโอเวอร์
และให้พนักงานลาออก แล้วสมัครใหม่ พนักงานเกือบทั้งโรงงานมาปรึกษา เราบอกว่าไม่ถูกต้อง เพราะสวัสดิการและอายุงานจะหายไป พนักงานก็เลยไม่ยอม

ผู้บริหารเรียกพนักงานประชุม เด็กๆมันก็เชื่อเรา เอาไหนเอากัน ไม่มีใครยอม
ตัวเราก็โดนเรียกไปในห้องเล็ก กล่อมยังไงเราก็ไม่ยอม
วิศวกรรุ่นน้องมันก็มองตาเรา ถ้าเรายอม มันก็ยอม

ฝรั่งมันก็ไม่พอใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ สุดท้ายบริษัทยอมตามข้อเสนอของพนักงาน คือไม่ต้องเขียนใบลาออก และนับอายุงาน สวัสดิการตามเดิม

ส่วนเราก็รอดไป แต่ไม่กี่น้ำก็โดนซองขาว
เพราะบอกเขาเองว่า ไม่พอใจก็ไล่ออก

สมัยนึง รองกรรมการผู้จัดการสั่งให้เราจัดการเรืองงานอย่างนึง
แต่เรารู้ว่าอันตรายกับพนักงาน เราไม่ยอมทำ
เขาไปฟ้อง ลูกเจ้าของ ซึ่งเป็นผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการ

เราก็บอก เราต้องรับผิดชอบชีวิตลูกน้อง
จะไล่เราออกก็ได้ สุดท้ายเขายอมตามเรา

เท่าที่นึกออกตอนนี้นะ ว่าเวลามันบ้าขึ้นมา
มันไม่สนใจว่าตนเองจะเดือดร้อนหรือไม่

 

มันมีเรือ่งนึง อาจไม่เกี่ยวกับพุทธภูมิหรือไม่ก็ได้
สักประมาณ ปีหรือ2 ปีก่อน
เคยฝันเห็นงานศพตนเอง
แต่เป็นพระ นอนในโลง
โดนเผากลางป่า มีพระสงฆ์อื่นๆนั่งล้อมรอบหลายรูป
สัก20 -30 มั้ง

เคยมาเล่าให้ภรรยาฟัง

มาบัดนี้เขาเสียชีวิตไปแล้ว

ในฝันเราเป็นพระ และพระด้วยกันเผาเรา
ไม่มีภรรยาเรา

ตอนนี้ภรรยาเราก็ไม่มีจริงๆ
เขาเสียชิวิตไปก่อนเรา

หรือที่เราฝันมันจะเป็นจริง