ของสงฆ์ ของอาถรรพ์.!!! (ควรอ่านไว้เพื่อความไม่ประมาท)

อนุโมทนา สาธุค่ะ กับเจ้าของกระทู้ด้วยนะคะ คิดเหมือนกับคุณ vilawan เลยค่ะ

 

หลายๆวัด จะมีตู้รับบริจาคเพื่อชำระหนี้สงฆ์

 

โมทนาสาธุจ้า

ว่าแต่บวชเป็นพระแล้วใช้โคโลญได้ไหม ช่วยบอกทีครับ

 

เราควรจะทำบุญในพระพุทธศาสนาด้วยปัญญา ต้องตั้งเจตนาเพื่อลดความเห็นแก่ตัวลง และเพื่อธำรงพระพุทธศาสนาให้เป็นที่พึ่งของสรรพสัตว์สืบไป

 

บุคคลทำกรรมใดไว้ดีก็ตาม ชั่วก็ตาม ย่อมได้รับผลของกรรมนั้นแน่นอนไม่ช้าก็เร็ว เราอย่าไปตัดสินผู้ใดว่าผิดหรือถูกจะเป็นการเพิ่มมนะให้แก่ตัวเองเปล่าๆ ปล่อยให้กฏแห่งกรรมทำหน้าที่ดีกว่า.

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ
เมื่อมีจิตศรัทธา จิตบริสุทธิ์ในการทำบุญแล้ว
ก็อย่าไปคิดต่อว่าพระหรือผู้รับจะนำไปทำอะไรเลยค่ะ
เราทำบุญไม่ได้หวังผลเป็นรูปธรรม เมื่อมีจิตดีก็ควรคิดดีค่ะ

 

การมองโลกในแง่เดียวนั้นเมื่อมองดูแล้วเกิดทุกข์ใจ เกิดความสงสัย ในการประพฤติของพระสงฆ์ในเรื่องต่างๆ ก็ควรหัดมองในด้านอื่นๆที่ทำให้เราสบายใจ ไม่ทุกข์ ไม่ใช่ว่ามองในด้านๆเดียว แล้ววันไหนเราจะสบายใจ เบาใจซะที ยิ่งเป็นพระสงฆ์ด้วยแล้วยิ่งไม่ควรที่เราชาวพุทธจะตำหนิติเตียนท่าน ท่านเป็นหนึ่งในไตรสรณที่เรานับถือสูงสุด ย่อมมีพระวินัยเป็นเครื่องดูแลควบคุมในความประพฤติของท่านเอง ศีลเราก็น้อยกว่าท่าน ยังมัวเมาในกิเลสตัณหาด้วยซ้ำ ทำไหมพระธาตุพนมจึงมี 4 ด้าน พระพรหมจึงมี 4 หน้า เป็นการแฝงไว้ซึ่งการสอนเรื่องการมองในด้านต่างๆๆ สาธุ

 

การทำบุญ

เราทำแล้วใครจะเอาไปทำอะไรก็ช่างแล้วแต่ท่านเห็นสมควร
พอเราทำบุญใจก็เป็นสุขแล้วเกิดปิติชิวิตก็สุข

 

แบบนี้ เวลาตักบาตรเทโว เขาไม่ต้องอาบัติหมดรึท่าน
เห็นบางที ท่านมากันตั้งสี่ห้าวัด ในบางงาน บางท่านก็ใส่ตั้งแต่หัวแถวจนสุดหางแถว
วัดป่าหลายที่ท่านก็เดินเรียงเป็นแถวยาว(วัดป่าท่านก็เคร่งพระวินัยสุดๆ)


ที่สนทนานี้ ไม่ได้ต้องการติเตียนใคร แต่ต้องการรู้จริงๆ
เผื่อว่าวันหนึ่ง ถ้าหากได้บวช จะได้เอาไปใช้ได้ถูก จริงๆ

กาเลนะ ธัมมะสากัจฉา การได้เจรจาสนทนาธรรมตามกาลเวลาอันสมควร
เป็นองค์ของมงคลอันสูงสุด

 

ตัวพระที่วางไว้ผมว่าไม่น่าผิด แต่ผู้มากินโดยสงฆ์(4รูปขึ้นไป)
ไม่ได้อนุญาติ คนนั้นลงนรก(อเวจี)แน่นอนครับ
การสงเคราะห์ญาติ เคยได้ยินว่าได้แค่พ่อแม่
และก็ไม่ใช่ว่า เอากันให้รวยกันไปข้างนึง

แค่ให้ท่านทรงชีวิตอยู่ได้ไม่ลำบากจนเกินไปน่าจะพอ
อย่าให้ถึงกับมีเงินเก็บในธนาคาร หรือปล่อยกู้ ฯลฯ
น่าจะปลอดภัยต่อตัวพ่อแม่ของพระเอง

เคยได้รับการตักเตือนว่า หากไปเตือนชาวบ้านเขาอย่างงี้
เขาจะกล้าเข้่าวัดหรือ
เราก็ได้แต่มานั่งนึกว่า
หากเราไม่เตือน ชาวบ้านเขาเข้าวัดแต่ลงนรก(อเวจี)ี
กับเราเตือน เขาไม่เข้าวัด เขารอดจากนรก แต่อาจได้สร้างบุญน้อยหน่อย

ท่านว่า อันไหนจะดีกว่ากัน นะ
แต่ผมว่าใครเขาจะเข้าวัด เขาก็เข้าอยู่ดี แต่อาจระวังมากขึ้น เ่ท่านั้น

 

ขออภิโมทนานะคับ

แหะๆ

เรื่องบางเรื่องที่อาจมองไปว่าเล็ก บางทีอาจกำลังรอทำร้ายเราโดยไม่รู้ตัวจริงๆ

ขอบคุณมากนะครับที่นำเรื่องดีๆ อย่างนี้มาเผยแพร่กัน

 

ข้อมูลดีจริงๆ

ครับ

อนุโนทนา

 

เรื่องนี้ชักยาวนะ จากเรื่องนึงมาอีกเรื่อง แต่ก็ต้องอธิบายกันไม่งั้นลงนรกทั้งๆที่ไม่ได้ตั้งใจอยากจะลง (ตั้งใจว่าพระอย่างเดียว) แถมยังจะพากันมาบิดเบือนพระวินัยให้เสียใจความดั้งเดิมไปตามกิเลสของตนๆอีก สร้างความแตกร้าวให้ความศรัทธาไท เลยจะพากันมุ่งจับผิดอย่างเดียวไป เลยไม่สมควร แท้ๆ


สิกขาบทที่ ๔ โภชนวรรค ในปาจิตติยกัณฑ์ (ห้ามรับบิณฑบาตเกิน ๓ บาตร)

มารดานางกาณาทำขนมไว้จะให้บุตรีนำไปสู่สกุลแห่งสามี ภิกษุเข้าไปรับบิณฑบาตแล้วกลับบอกกันต่อไปให้ไปรับ นางจึงถวายจนหมด แม้ครั้งที่ ๒ ครั้งที่ ๓ ที่ทำขนมก็เกิดเรื่องทำนองนี้ จนบุตรีของนากาณาไม่ได้ไปสู่สกุลสามีสักที ทำให้เกิดความเสียหายแก่บุตรีของนาง พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบทว่า ภิกษุเข้าไปสู่สกุล ถ้าเขาปรารณาด้วยขนมหรือด้วยข้าวสัตตุผง เพื่อนำไปได้ตามปรารถนา พึงรับเพียงเต็ม ๒-๓ บาตร ถ้ารับเกินกว่านั้น ต้องปาจิตตีย์. ทางที่ชอบ ภิกษุรับ ๒-๓ บาตรแล้ว พึงนำไปแบ่งกับภิกษุทั้งหลาย.

ในการทำผิดพระวินัย ส่วนของปาจิตติย์ มีการปรับโทษและวิธีออกจากโทษ ด้วยการปลงอาบัติ คือการบอกความผิดของตนเองแก่ภิกษุรูปอื่น แต่มีข้อแม้ว่า ห้าทำอีก และภิกษุที่จะรับบอกนั้น ต้องบริสุทธิ์ไม่เป็นอาบัติด้วยกัน ไม่ใช่พักพวกร่วมแก้ง

แต่ที่ทำให้ตกนรกนั้น มีข้อต่างตรง จิตละโมบโลภมากต่างหาก ขโมยของสงฆ์อย่างจงใจ เช่นเงินตู้บริจาค เงินกฐินผ้าป่า เป็นต้น มีความหวงแหนยึดมั่นตนเอง จนเกิดเป็นอกุศลจิต เห็นผิดเป็นถูก เห็นถูกเป็นผิด ไม่เชื่อบุญบาป บวชมาแสวงหาลาภสักการะ นั่นหนะผิดแน่ และลงนรกแน่นอน ไม่ต้องไปแช่ง ไม่ต้องไปด่า ตกเองเลยหละ


คำว่า 1 บาตร 2 บาตร หรือ 3 บาตร หมายเอา เต็มบาตรหนึ่งๆ จึงนับเป็นบาตร พระวินัยคือพระวินัย ตักบาตรเทโวมิได้นำไปเพื่อตนเองมิใช่หรือท่าน

หากจะนับความผิด แม้เอาข้าวสารใส่บาตรยังผิดเลย ภิกษุห้ามรับของดิบ ธัญชาติดิบ เนื้อดิบ รับได้แต่ของสุกแล้วเท่านั้น แม้แต่อาหารต่างๆที่จะกลืนกินหากสามารถปลูกเกิดได้ต้องทำกัปปิเสียก่อน จึงควรแก่สมณะบริโภค

แต่พระวินัยยังมีข้อลดหย่อน ท่านเรียกอนุบัญญัติที่พระพุทธองค์ทรงญัติญัติขึ้นซ้ำสอง เช่น การรักษาไว้ซึ่งศรัทธาของชาวบ้าน แม้อาหารหล่นลงพื้นดิน ก็จงเก็บขึ้นมาเถิด เมื่อจะฉันค่อยรับประเคนเสียใหม่ เพื่อป้องกันการเสื่อมสิ้นของศรัทธาไท เป็นต้น

ส่วนนี้เสริมนะ ไม่เกี่ยวกับท่านอนูดินนะ

โดยมากแล้วคนที่มักติเตียนนินทาเกียวกับการให้ทานของผู้อื่น มักจะไม่ค่อยให้ทานกันนักหรอก นอกจากจะจวนตัวจริงๆ เช่น หมอดูทักว่าใกล้จะมีเคราะห์ใหญ่ เป็นต้น

เรื่องของพระวินัยนั้น มีรายละเอียดมากมาย อย่าได้ยกแค่บางส่วนมาต่อว่ากัน และที่สำคัญต้องเข้าถึงหัวใจของพระวินัยด้วย อย่ากล่าวอ้างด้วยทิฐิส่วนบุคคลเลย

ที่เรามากล่าวเรื่องนี้ไม่ใช่ว่ามาแก้ต่างหรอก เพราะที่วัดเราบิณฑบาตได้รูปละบาตรเดี่ยวหนะก็มากโขแล้ว หมู่บ้านเล็กๆ มีแค่30กว่าครอบครัว เราจึงตอบตามพระวินัยโดยปราศจากอคติใดๆหรือมาแก้ต่างแทนตนเอง หากเคืองขุ่นใจก็ต้องขออภัยจจากหัวใจด้วยนะ เรารักท่านจึงไม่อยากให้ลงนรกเนื่องจากห่วงพระมากไป จนลืมห่วงใจตัวเองว่ากำลังคิดไม่ดีอยู่ ขออภัยจากใจจริง จงอโหสิกรรมแก่กันด้วยเถิด

สาธุ

 

นมัสการพระคุณเจ้า เราเห็นต่างแต่ไม่แตกแยก ตาบอดคลำช้างไม่รู้แน่ว่าช้างเป็นเช่นไร ผู้รู้สอนถูกมีเหตุผลดีเราควรน้อมรับ เช่นพระคุณเจ้าอธิบายธรรมได้ดีมีเหตุมีผล ผมน้อมรับและจะสำรวมระวังในกาลต่อไป ไม่มีใครหรอกครับเป็นสัพพัญญูยกเว้นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผมเป็นปุถุชนจึงต้องศึกษาหาความรู้ความเข้าใจเพื่อเป็นสัมมาฐิถิต่อไป สาธุ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม เพราะเหตุนี้เกิดเหตุนี้จึงเกิด

 

ถ้าเห็นว่าพระทำไม่ถูกไม่ดีไม่งาม ก็ควรบอกแนะนำพูดคุยกับท่าน การปล่อยไปวางเฉยมันก็ได้ แต่ปล่อยวางไม่ได้ต้องเคลียร์ท่านก็ทำไปเถิด ถ้าทำไปเพื่อความสบายใจของท่านเอง การทำบุญอย่าหวังผล ทำไปเถิดถ้าทำแล้วสบายใจ ถ้าทำแล้วไม่นำความเดือดร้อนให้ใครทั้งต่อตนเองและผู้อื่นก็ทำไปเถิด คิดมากไปก็ไม่ดีนะ ทำใจให้เป็นกลาง ๆ เข้าไว้

ธรรมะแท้จริงลึกซึ้งนะ ขึ้นอยู่กับภูมิธรรมของท่าน การปฏิบัติที่เห็นว่าเหมือน ๆ กัน บางทีทำเข้าจริง ๆ ไม่เหมือนกันเลยนะ

ดังเช่นในการปรุงอาหารของที่ใช้ก็เหมือน ๆ กันกับตำราอาหาร แต่ทำไมพอเราทำกลับไม่อร่อยแบบร้านอาหารที่เราชอบว่าเขาทำอาหารดีเหลือเกินละ สูตรอาหารต่าง ๆ ก็มีวางขายเต็มไปหมดตามร้านขายหนังสือ แล้วทำไมทุกคนที่ซื้อหนังสือไปทำตาม ทำไมบางคนทำได้ดีอาหารอร่อย แต่บางคนทำไมทำไม่ได้ดีละ ก็อย่างนี้แหละ ธรรมดามนุษย์

 

อนุโมทนาครับ
>>>>> พระเครื่อง <<<<<

>>>>> เครื่องราง <<<<<

>>>>> พระขุนแผน <<<<<

>>>>> กุมารทอง <<<<<

 

ดูตามพระสูตรแล้ว รู้สึกว่าโยมหนึ่งท่านต่อบาตรเต็ม3บาตรใช่หรือไม่
ตามความคิดผมพระที่บิณฑบาตรตอนเช้าเป็นแถวยาวส่วนใหญ่
ท่านรับบาตรจากผู้หนึ่งๆไม่เต็มบาตร
คนใส่บาตรส่วนมากก็ใส่บาตรเพียง 3 ทัพพี+กับข้าวอีกนิดหน่อย
จะหา คน คนเดียว ที่จะใส่บาตรจนเต็ม ได้ถึงสามบาตรได้ยากยิ่ง
ผมว่าอย่างนี้ สงฆ์ผู้รับบาตรเทโวหรือผู้บิณฑบาตรเป็นแถวยาวก็รอดอาบัตินะ

แสดงว่า หากต้องการความชัดแจ้งในพระวินัย
ควรต้องศึกษาในเรื่องประวัติความเป็นมาของพระวินัยนั้น(พระสูตรใช่ไหมครับ)
เพราะฉะนั้น การได้บวชเป็นสงฆ์ ควรอย่างยิ่ง
ที่จะต้องได้ศึกษาพระไตรปิฏกเพื่อกันความผิดพลาด(แต่รู้แล้วก็ต้องนำมาใช้)
เพราะฉะนั้นการเผยแพร่พระไตรปิฏก และการที่เรียนนักธรรม/เปรียญธรรม
ก็เป็นสิ่งสำคัญยิ่ง(หากไม่ได้พระอุปัชฌาย์ที่มีความฉลาดและเอาใจใส่พอ) ต่อการเผยแพร่พระพุทธศาสนาและความมั่นคงในพระศาสนาในอนาคต
ดังนั้นผมคงต้องทำบุญสร้างพระไตรปิฏกต่อไป(มากน้อยตามแต่กำลัง)
เพื่อสืบทอดพระศาสนา

 

ถูกต้องแล้ว สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนากับการแจ้งในปริยัตินี้ด้วยใจ

 

บ้านผมอยู่ปลายทางที่พระเดินบิณฑบาตร ผมคงหมดโอกาสได้ใส่บาตรแน่

หากวันใดมีผู้อยากใส่บาตรทำบุญหลายคนแต่คนเหล่านั้นอยู่ก่อนพระเดินบิณฑบาตรก่อนถึงบ้านผม

อย่างนี้หากผมต้องการใส่บาตรผมก็ต้องไปคอยใส่บาตรตอนที่พระออกจากประตูวัดเลยถึงจะแน่ใจได้ว่าตัวเองจะไม่ทำบาปให้พระต้องผิดพระวินัย

ถ้ามีคนคิดอย่างผมแล้วไปออกันที่ประตูวัด..คนที่ไม่ได้ไป..แต่รออยู่ตามเส้นทางก็อดได้ทำบุญซิครับ

นี่เป็นเพียงสมมติเพื่อขออธิบายเพิ่มเติมให้เราได้เห็นภาพชัดๆ...


แต่ก็ดีครับ...มีผู้เห็นแตกต่างเพื่อให้คนอื่นระมัดระวังและมีผู้มาอธิบายความจริงให้รับทราบ

อนุโมทนา สาธุ สาธุ