จิตบังคับบัญชาได้หรือไม่ ถ้าไม่ได้...จะอบรมจิตได้อย่างไร???

กลัว !!!

เป็นเหตุ

 

ผู้สั่งสอนให้ปัญญาเค้าเรียกว่าอาจารย์ ผู้ศึกษาเรียกว่าศิษย์ เมื่อยังเรียนรู้ก็เป็นศิษย์ อยู่เมื่อสิ่งใดให้ความรู้เรียกอาจารย์

 

ธรรมะ มีที่ไหน

อะไรมีที่ไหน?

ทุกอย่างอยู่ที่ใจ

ทุกอย่างเราสร้างเอง

ปัญญา ไม่ได้รู้

เเต่สู้เพื่อเฉลย

ทุกอย่างได้เกิดเอง

เพราะ ความกลวงบรรจบพลัน

อย่าคิดให้มากนัก

อย่ารักให้มากเลือก

ทุกอย่างอยู่ที่ตัว

ทุกอย่างได้เห็นเอง

จักรวาลอยู่ที่ไหน

โซลี่เฉลยไป

ถ้ายังหาไม่ไกล

อยู่ที่ใจเท่านั้นเอย

 

ธรรมมะดีดี แต่อ่านยากจัง โซลี่ รู้ไหมรู้ไหมโซลี่ เข้าใจยากจัง ตัวอักษรอยู่ที่ไหน ปรุงไปได้สวยงาม

 

การ สรุป อะไร โดยปราศจากที่มาที่ไป ที่ชัดเจน นั้นเป็น สีลพตรปรามาสทั้งสิ้น

การหยุดอยู่ การไม่ทำอะไร อื่นนอกไปจากที่เป็น เกิดอะไรขึ้นก็รู้เฉยๆ เป็น แนวทางของเซ็น ซึ่ง คนที่ปฏิบัติแนวนี้ เพิ่งจะมาฮอต เมื่อ สองปีที่แล้ว จากการ import ของท่านพระพุทธทาส โดย ท่านแปลเว่ยหลาง และ ฮวงโป
ต่อมา หลวงพ่อเทียน ท่านประสบทัสนะ ด้วยการละสัญญา และ ผัสสะบริสุทธิ์ ท่านก็เอามาสอน ไม่ให้คิด ไม่ให้นึก
ซึ่งปฏิเสธ ไม่ได้ว่าค่อนไปทางเซ็น ต่อมา มีกระแส แห่ง การรุ้ตัวพร้อม การรู้เฉยๆ และ ใบไม้ในกำมือ เข้ามา ทำให้การตื่นตัวของวิธีการนี้ กระจายไปทั่ว ด้วยฤทธิ์เดช แห่ง หนังสือของ ดังตฤณ
ต่อมาภายหลัง มีการอ้างอิงคำสอน หลวงปู่ดูลย์แบบผิดๆ โดยมีการหยิบเอา ข้อความในหนังสือแปล เว่ยหลางของท่านพระพุทธทาส มาอ้างว่าเป็นของหลวงปุ่ดูลย์ ( เอาไว้ผมจะหาหลักฐานมาให้ดู ) จากนั้นมา ความเป็นเซ็น ก็เริ่มสะพัดไปทั่ว ราชอาณาจักรไทย โดย ค่อยๆ กลืน แนวทางแห่ง เถรวาทและ พระป่า ไปทีละน้อยๆ และ เกิดความเชื่อที่ว่า นี้แหละ ถูกต้องที่สุด แนวทางรู้เฉยๆ อย่าไป เพิ่มเสริมเติมแต่ง จิตที่บริสุทธิ์อยู่แล้ว ให้มันด่างพร้อยไปมากกว่าเดิม

พอมาถึงวันนี้ เริ่มจับ เอาคำพระสายพระป่า เข้าสู่แนวทางของตน ที่ละน้อยๆ ดูกิเลสมันทำ มันจะเอาให้เหมือนกันให้ได้ ก็ไม่รู้ว่าทำไมมันจะต้องจับมาให้เป็นแนวทางเดียวกัน คำตอบคือ อัตตา ของผู้เสนอแนวทางตนนั่นเอง อัตตานี้ เพราะต้องการให้ตนถูก ต้องการให้ แนวทางของตนทรงคุณค่า มันก็อิงกับคนอื่นที่มีคุณค่าอยู่แล้ว

นี่ไม่ต่างกับพระเกษม ที่อ้างพระไตรปิฎก เพื่อเอาแนวทางของตนถูก ก็เหมือนกัน นี่แหละ การไม่ดำรงค์ไว้แห่ง พระธรรมและพระวินัย อัน มีพระไตรปิฎกเป็นที่สุด

 

สันโดษ อยู่ที่ไหน อยู่ที่ใจ หรือ ที่ ใด ช่วยบอกที เราหาความสันโดษ หรือความสันโดษมาหาเรา เราคิด หรือจิตคิด แล้วที่คิดนะจิตใคร เธอพูดหรือจิตพูด ถ้าเธอพูดแล้วใครสั่ง จิตสั่งหรือเธอสั่ง ถ้าเธอทำทำตามใคร มีเธอมีแต่เธอที่เธอคุย คุยกับใคร ที่พูดๆคนเดียวแล้วคนเดียวนั้นใครกัน ถ้าฉันพูดกับเธอแล้วอีกเธอนั้นใครกัน ฉันบอกฉันไม่มีแล้วฉันนี้นั้นใครกัน

 

ซื้อ ปวดหาย 4ซอง..

 

ระยะหลัง เกิดคำถามขึ้นมากมาย ในหมู่พุทธศานิกชน ว่า ตกลงให้ดูเฉยๆ หรือ พิจารณากันแน่ ก็คำสอนมันก็ขัดกันอย่างสิ้นเชิง
ก็อย่างหนึ่งบอกให้ดูเฉยๆ อย่างหนึ่งบอกให้พิจารณา ก็เห็นอยู่ว่า การให้ดูเฉยๆธรรมมันไม่ครอบ ก็แก้ต่างไปถึงอวิชชาว่า ก็รุ้มันก็ดับไปเอง ถูกต้อง รู้มันก็ดับไปเอง นั้นใช้ตอนที่ เราชำนาญแล้ว ดุดคนที่ เห็นโทษแล้ว เห็นภัยแล้วแต่หลงไป แล้วพอมีสติ เราก็ยุติได้ทันที เช่น เราเคยฟุ้งซ่าน แล้ว เราเห็นภัยของมันแล้ว พอได้สติเตือน ก็หยุดฟุ้งซ่านหยุดคิดมากทันที ทั้งนี้กระบวนการนี้ ต้องเกิดจาก การดำเนินวิปัสสนา จนเห็นภัย เห็นความไร้แก่นสารในสิ่งนั้นแล้ว และ จำเป็นจะต้องอบรมให้ละเอียดยิ่งๆ ขึ้น
ทีนี้ บางคนก็มีนิวรณ์มาก เวลาที่ดูจิต มันก็ดูไม่ได้ เพราะมันเผลอคิด คนไม่รู้เรื่องก็สอนว่า ดูไปเเถอะ ดูเฉยๆ ก็จะบอกว่า มันไม่มีกำลังกุศล จะไปดูเฉย มันก็โดนกิเลสเอาไปกินหมด จะมายึดในทัสนะเดิมๆ ว่าดูเฉยๆ ไม่ได้ เพราะนั่นคือการยึดติดกับทัสนะ เป็นอุปกิเลส
พระพุทธศาสนาก็สอนไว้อยู่แล้วว่า ศีล สมาธิ ปัญญา ต้องอบรมไปด้วยกัน ส่วน สติคือเครื่องระลึกรุ้เท่านั้น แต่ สามตัวคือ ศีล สมาธิ ปัญญา ไม่ได้มีการพัฒนาเลย แบบนี้มันก็ไปไม่ถึงไหน เห็น ดูกันมาสองปี แล้ว จนคนอื่นเขาไปไกลแล้ว นี่ยังงมโข่งดูเฉยกันอยุ่อีก
ก็จะตั้งคำถามไว้ด้วยว่า แม้แต่คนที่เป็น พระ เป็นอาจารย์ ก็อย่าไปเชื่อ ตราบใดที่ตนเอง ไม่พึ่งธรรมในใจตน เพราะว่า มีพระหลายท่าน ที่ ท่านอยู่ในศีล ท่านสงบของท่านแล้วกิเลสมันไม่ผุด แล้วก็เหมาเอาว่า นี่ถึงแล้วได้แล้ว
หน้าที่ของผม คือ พูดให้ท่านคิดอีกมุมหนึ่ง ไม่ใช่ลบหลู่ใคร

 

ขอแสดงความเห็นเล็กน้อย
สองสามวันนี้ไม่ค่อยได้แจม รีบเคลียรงาน ออกข้อสอบไฟนอล ก่อนไปปฏิบัติแบบอุกฤตษ์สักสามวันช่วงวันมาฆะ

จากที่ตามอ่านมาหลายๆ หน้า ก็ไม่เห็นอะไรที่เป็นหลักปฏิบัติแบบชัดๆ สักที มีแต่พูดกันไปเรื่อยๆ คุยกันเอามันส์ อารมณ์ประมาณว่าคุยไปจิบกาแฟไปยามว่าง

เห็น อ ขันธ์ ยกประเด็นขึ้นมาก็ทำให้กระตุก ว่ามันเป็นไปอย่างนั้นจริงๆด้วย
ธรรมที่หลายคนกล่าว มักยกคำพระท่านนั้นท่านนี้มาสนับสนุนธรรมของตนให้ดูมีน้ำหนัก ทั้งๆที่ธรรมของตนยังไม่ถึงไหนเลย
อีกทั้งยังมีการอธิบายสภาวะธรรมที่สูงกว่าธรรมของตน ก็เห็นได้ชัดว่าจำคำครูมาพูด แต่ก่อนผมก็ทำอยู่บ่อยๆ ก็เข้าใจชัดวันนี้แหล่ะ ว่ามันตลกงี่เง่าแค่ไหน
แนวทางตามรู้ดูเฉยนั้น จะกล่าวว่า ผิด ก็คงไม่ใช่ซะทีเดียว จะกล่าวว่า ถูก มันก็ไม่ทั้งหมด
มันถูกในเบื้องต้นเท่านั้น การอธิบายวิธีการปฏิบัติต่างๆ แล้วไปรวมลงที่ รู้เฉย ว่าง เห็นแล้วดับ อะไรทำนองนี้ อยู่ในระดับของ เซน ซึ่งก็คือ โคตรภูญาณ

แต่นั่นมันก็ถือว่า ผลิกโลกได้ทีเดียว ทำให้ผู้ปฏิบัติที่เข้าถึงโคตรภูญาณแล้วนั้น สำคัญตนผิดไปว่า เข้ากระแสแล้ว และที่สำคัญ ออกมาทำตัวเป็นผู้สอนคนอื่นๆอีก
แบบนี้มันก็ยิ่งติดไปกันใหญ่
จากประสบการณ์ทางธรรม ทำให้เห็นว่า มันมีอะไรที่ต้องศึกษามากมายนัก มากยิ่งกว่าการรู้สึกเพียงอย่างเดียว
เพราะถ้ายินดีแค่นั้น มันก็ได้แค่นั้นจริงๆ มันมีความสุขจริงๆ มันรู้สึกว่าเก่ง ปฏิบัติก้าวหน้าจริงๆ มันยอดเยี่ยมจริงๆ มันว่างจริงๆ
แต่ก็นั่นแหล่ะ อย่างที่ อ ขันธ์กล่าว อวิชชาพาไปทั้งสิ้น
น่าเป็นห่วงวงการพุทธจักรในยุคนี้ยิ่งนัก
ไม่แปลกใจเลยว่า ยิ่งนานวัน พุทธศาสนาจะถูกกลืนไปกับความเชื่อความเห็นต่างๆ จนแยกกันไม่ออก แล้วของแท้ ก็สูญหายไปในที่สุด ในเวลาราวๆ 5000 ปี หลังพุทธปรินิพพาน...

 

ซื้อปวดหาย 1โหล

 

สันโดษเป็นอะไรไม่คุยกับเราเลย;k01

 

เค้าคุยแล้ว

 

ดูด้วยนะ มันหมดอายุหรือเปล่า 55

 

ง่วงนอนอยู่ ขี้เกียจพิมพ์

 

พึ่งซัด Tylenon ไปสองเม็ด หวัดกิน

 

พี่จินนี่ เล่าประสบการณ์การเห็น ตัณหา แง่มุมต่างๆ ให้ฟังหน่อยสิ

หากได้ฟังธรรมะดีๆ ใจมันจะชุ่มชื่น บางทีไม่ต้องพึ่งยากแก้ปวดหัว

 

อ่านเเล้ว หยุด ...จุ๊ ๆ เเบร่ๆ

 

ธรรมะดีดี

จิตมีราคะ ให้รู้ว่ามีราคะ
จิตมีโทสะ ให้รู้ว่ามีโทสะ
จิตมีโมหะ ให้รู้ว่ามีโมหะ
ให้ตามรู้ไปเฉยๆแบบนี้แหล่ะ อย่าไปทำอะไรมากกว่านี้นะ จะกลายเป็นการปรุงแต่ง
รู้อย่างเดียว สติมันจะเกิดเอง ปัญญามันก็แจ้งเอง เห็นไตรลักษณ์ได้เอง

อิอิ

 

นา หน่อยนา พี่จินนี่ ตอนนี้ เค เขากำลังเห็น ชอบใจ และไม่ชอบใจ

ซึ่ง ไปเห็น กลัว แล้ว นี่กำลังมันส์เลย หากได้พี่ จินนี่ แสดงธรรม
เกี่ยวกับ ตัณหา ก็จะบันเทิงธรรมไม่ใช่น้อย

 

อึ้ง อ่ะดิ โต้ ไม่ได้ คุยเรื่องอะไรกัน ฟ่ะ 5555555555555555555