น้ำ....มันใช่ไหม หุ หุ หุ pig_cryy2
จิต เป็นธรรมชาติที่มีอยู่ก่อนแล้ว
ในห้อง 'อภิญญา - สมาธิ' ตั้งกระทู้โดย ธรรมภูต, 21 มิถุนายน 2009.
หน้า 11 ของ 17
-
ไม่มี รูป รส กลิ่น เสียง มีแต่รู้...
เอ้อ ถูกมันหลอกอีกแล้ว... -
จ้าลุง.. -
น้ำมันจุดไฟลุกดีนะ อิอิ
-
ปนเปื้อนก็ง่าย เปลี่ยนรูปร่างก็เร็ว หากบังคับยิ่งยากเข้าไปใหญ่ ชอบไหลลงสู่ที่ตำ
น้ำ(จิต) ไม่หลอก สิ่งที่หลอกคือภาชนะใส่น้ำต่างหาก ฮะ
การทำสมถะคือการนำน้ำให้ไหล ไปทุกทางที่กำหนด จนกว่าจะถึงเป้าหมาย
รู้แค่นี้ฮะ อย่างอื่นยังโง่อีกเยอะฮะลุง -
หากเป็น เค้าจะเอาน้ำมันมาเป็นพลังงานในการขับเคลื่อนฮะ
แต่เค้าก็ยังโง่อีกฮะ หากน้ำมันหมดเขาต้องทิ้งเครื่องยนต์อีก
ไม่รู้จะพกเครื่องยนต์ไว้ทำไม หนักฮะ -
น้ำ โดยตัวมันเอง คือ ภาชนะอยู่แล้ว แต่แรงตึงผิวมันน้อยขณะมันอยู่ในโลก
ภาชนะ ที่เอาไปใส่น้ำ มันเป็นเพียง อนุพยัญชนะ อนุภาชนะ ก็เรียก บางอันมีสารปน
เปื้อนอีกก็ยุ่ง ยิ่งมีพยาธิสภาพเป็นพาราไชท์(มีองค์ มีพรหมมันต์) โอ้ หนัก !
การที่จะเห็น น้ำ ตัวมันเองเป็น ภาชนะ อยู่แล้วนั้น ยากสักหน่อยที่จะมองแบบโลกๆ
ต้องมองออกไปแบบว่า เหนือโลก ดูสักหน่อย จึงพอเห็นชัด พอเห็นชัดว่า
มันเองคือ ภาชนะ ครั้นจะไปทำลายมันก็ใช่เรื่อง รังแต่จะทำให้กระจัดกระจาย
กลายเป็นเอาจักรวาล เอาสุญญ มาเป็นอนุภาชนะเข้า งงเป็น ขจรฯ ไปคนละทิศคน
ละทางยุ่งอีก ก็ดูไปตามที่มันเป็นโดยไม่หลงไปกับการไขว่คว้าหาภาชนะรูปแปลกๆ
ดีๆ เผลอมาใส่มันแล้วสำคัญเป็น วิมุตติจัง ก็น่าจะพอดี ส่วนมันจะไปอาศัยอะไรเป็น
ภาชนะที่ดูดี ก็เรื่องของมัน เรื่องของน้ำเนาะ สลัดคืนให้กับโลกเขาไป
สลัดน้ำคืนโลก ก็จะเป็น ฝนที่โปรยปราย หลั่งมาเอง ดั่งจิตใจของ หมอ และ พยาบาล
http://palungjit.org/attachments/a.104669/ -
-
เคยได้ยินคำว่า น้ำไหลนิ่งไหม
ถ้าทำใจได้เหมือนน้ำไหลนิ่งได้ เมื่อนั้นก็จะเข้าทางล่ะ -
[SIZE=-1]อันความกรุณาปราณี
จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ
จากฝากฟ้าสุราลัย...สู่แดนดิน
ช่วยโพสท์กลอนครับ
เห็นใจคนที่มีหน้าที่ครับ
[/SIZE] -
ไม่รู้นะ ก็คิดเหมือนกัน ไม่เคยเอาน้ำในตุ่มมาวัดกับใคร
พยายามทำให้มันแห้ง แต่ก็แปลกนะ บางวันก็เกือบเต็ม
วันก็เกือบแห้ง ...น้ำนี่ มีขึ้นมีลงจริง???..ยังไม่เสถียร -
หากใจเราไปมองเขาว่า เขาไม่รู้ จริง ๆ ใจเรานั้นแหล่ะไม่รู้
แต่วันนี้เราพูดมากจัง เพิ่งรู้ตัว เอ่อ???? เขิน -
ดีแล้วที่เห็นน้ำมัน มีและแห้ง ขอให้แห้งหมดไวๆ
-
ดู จิตไม่ตั้งมั่น เป็นไหม
สังเกตตัวนี้ไปเลยนะ
ถ้าสังเกตุไม่ได้ แผนสอง "ให้ไปหาหลวงตามหาบัว...." !!!??? -
อ้าว มีคนบอกว่า พระอยู่ที่ตัว ไม่ต้องไปหา ทำไงล่ะทีนี้ เอาไงดี เอาไงดี
กลับอ่านพระไตรปิกฏอีกสักรอบดีไหม -
-
-
นี่คุณลุงมหาภัย ไปคุยกับคุณชายเทวดาโน้นไป คงจะถูกคอกัน ..
-
ข้อคิดคำคม ... คนใจดำ ที่กลับใจเป็นคนดี
เรื่องมีอยู่ว่า . . .
พี่ชิตแกเป็นคนใจดำครับชอบยิงนกตกปลาไปเรื่อย
แต่ที่หนักก็คงเป็นเนื้อหมา แกกินแหลกครับ
แต่แม่แกบอกมันบาปนะลูก(ไม่สนโว้ย)
เมื่อราว 15 ปีก่อน มีเหตุการณ์ที่ทำให้แกเปลี่ยนไป
ครั้งนั้นมีหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่ง มันมักวิ่งไปหาของกินแถวๆ บ้านแกบ่อย
เพราะบ้านแกติดตลาด พี่แกกินหมาอยู่บ่อยๆ
แต่กรณีหมาขี้เรื้อนแกบอก "กูกินไม่ลงว่ะ"
แกทำอย่างเดียว คือ ไล่ฆ่า
แต่มันรอดได้ทุกครั้ง (สงสัยมีของ)
มันไปหาของกินทีบางทีก็ได้บางทีก็ไม่ได้
คราวนั้นเนื้อแห้งที่แกตากไว้หายไป
พอมองไปก็เห็นแม่หมาขี้เรื้อนวิ่งหลุนๆ ไป
แกเดือดทันที . . . วิ่งตามไป
คราวนี้ทันครับเพราะหมาขี้เรื้อนวิ่งช้ามาก
แกทุบไปทีเดียวหมานั่นล้มลงชักทันที
(แกบอกว่า หากตีตรงจุดแค่ไม้บรรทัดก็ตาย)
แกทิ้งไว้ตรงนั้น ไม่อยากจับ แต่จะทำกินตรงนั้น
จึงกลับบ้านไปเตรียมของ (แค้นจัดอยากกินหมาขี้เรื้อน)
ให้ผมเฝ้าไว้ (ตอนนั้นยังเด็กอายุแค่12 ปีเองครับ)
ผมก็มัวแต่เก็บตะขบจนลืมดู (ในใจอยากให้มันรีบไปจะได้ไม่ตาย)
มันไปจริงครับ หายวับไป . . .
พี่ชิตแกโกรธมากคงอยากเตะผมเต็มแก่
แต่ลุงผมแกเป็นนักเลงใหญ่ และเป็นคนสอนวิธีฆ่าหมาให้
ก็ต้องวิ่งตามอย่างเดียวพร้อมบ่น "ทำไมมันไม่ตายวะ"
พักหนึ่งก็ได้ยินเสียงหมาเห่า
แกตามทันทีพอไปถึง ภาพที่เห็น . . . ก็ทำให้แกถึงกับอึ้งครับ!
หมาขี้เรื้อนกำลังจะตายมันมีลูกที่ต้องเลี้ยง 5 ตัว
วัยกำลังหย่านม บางตัวยังกินนมอยู่
บางตัวก็วิ่งไปคาบเนื้อที่แม่หมาขี้เรื้อนคาบไปฝาก (เห็นกับตา)
ที่มันยังไม่ยอมตาย เพราะต้องกลับไปให้นมลูก
แม้น้ำนมแห้งกรัง เอาอาหารไปให้ลูกมัน
เรียกลูกๆ เพื่อให้นม ให้อาหาร เป็นครั้งสุดท้าย
แม่หมาพยายามอย่างดีที่สุด
มันมองผมกับพี่ชิตอย่างขอร้อง . . .
ขอให้มันให้นมลูกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนตาย
. . . ไม่อยากเชื่อนั่นคือน้ำตาของหมาขี้เรื้อน
มันแค่ต้องการให้นมลูกก่อนตาย . . .
พี่ชิตไม้หล่นลงกับพื้น เดินเข้าไปดูแม่หมานั่น
ในยามนั้นสิ่งที่แกเห็นไม่ใช่หมาขี้เรื้อน
แต่แกเห็นแม่ที่ยิ่งใหญ่ ที่ทนเจ็บกลับไปหาลูก
แกไม่พูดอะไร. . . ทุกอย่างจุกอยู่ที่ลำคอ สายตาแกอ่อนโยนลง
และก็มีลูกหมาตัวหนึ่ง. . . วิ่งไปหาแกกระดิกหางให้
แกอุ้มลูกหมาขึ้นพร้อมพูดว่า "ขอโทษ"
. . . พูดได้แค่นั้นแม่หมาก็ตาย
เราช่วยกันฝังแม่หมา แกรับเลี้ยงหมานั่นไว้ ทั้ง 5 ตัว
ตั้งแต่นั้นแกกลายเป็นคนใจดี ไม่ไล่ยิงนกยิงหมายิงแมวอีก
แกบอก "มันอาจมีลูกรออยู่ก็ได้"
เมื่อ 12 สิงหา 2 ปีที่แล้ว. . .
แกเอามะลิร้อยเป็นพวงไปให้แม่ ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำ
พูดกับแม่ว่า "แม่ตอนผมอายุ16 แม่สอนผมยังไงนะสอนอีกหนใด้ไหมครับ"
แม่แกน้ำตาคลอพูดไม่ออก ;k01อ่านแล้วสะเทือนใจบอกไม่ถูก
ไม่อยากเชื่อแม่หมาขี้เรื้อนตายไป 1ตัว
กลับทำให้คนใจดำอย่างแกเปลี่ยนไปขนาดนี้
-
ยืมผ้าเช็ดหน้าหน่อย
หน้า 11 ของ 17