ชีวิตของ ข้าพเจ้า

คุณสันโดษ

คุณธรรมในคุณฐานัฏฐ์เขาเยอะกว่าผมหลายขุมเด้อ

ผมยังไล่ไม่ทันเขาเลย

 

ทำไมถึงต้องไล่ใครละคะ คุณเอกวีร์

เวลาจะไป ซื้อตั๋วคนเดียวนะคะ

ใครทำใครได้ บารมีใครบารมีมัน^-^

 

กล่าวให้คุณเห็นภาพ

เราอะ ว่างต่อ

 

ผมก็จี้ให้เห็น
ก็ลองเช็คดูนะ คุณสันโดษ
คุณเห็นธรรมแต่ ใช้ไม่เป็น
อกุศลเกิด ก็ชนะไม่ได้
วนซ้ำๆอยู่อย่างนั้น

 

คุณจอย จะได้มากกว่าใคร
คุณจอย มีอุปกรณ์ที่ดี
ถ้าคุณจอย ยอมรับเพื่อนในนี้ ทุกคนอยากให้ทุกๆคน ก้าวหน้า เราสนทนาธรรมกัน กิเลสเกิด ก็ตามดู มีอะไร เราเตือนกัน ที่นี่กระจกมีหลายบาน หาที่ไหนมีอย่างนี้ วางตัวตน ดูตัวตน หลงมามีคนสะกิด อยู่คนเดียวคุยคนเดียว เดี๋ยวก็เบื่อ

 

ถ้าอยากให้หยุด ก็ต้องหยุด จิตให้ได้

 

ถูกคะ ทุกวันนี้ จอยก็ปฏิบัติอยู่ 24 ชั่วโมง

จอยไม่ประมาท เพราะเรายังเป็นมนุษย์

จอยต้องคอยตามจิตอยู่คะ ยังไม่สามารถหลุดพ้นสังคม

 

หยุดได้หรอ
หยุดอย่างไรล่ะ

ข่มหรือ
ปล่อยหรือ
สักแต่รู้หรือ ดูอย่างไรกัน

 

ปฎิบัติอะไรหรือ

ทำไมผลออกมาเช่นนี้ล่ะ

จิตต้องตั้งมั่นสิ ครับ

 

ทุกอย่างมีเหตุและเกิดผล

แต่อย่าย้อนเอามาคิด เพราะมันเท่ากับพายเรือ วนอยู่ในอ่าง

ดูเเล้วว่าง...อย่าสงสัย..อย่าคิด...ว่างต่อ

คิดเมื่อไร มีผลทุกอย่างคือ กุศลจิต หรือ อกุศลจิต​

 

สมาธิ คือ ความเข้าใจ

โดยไม่เเต่งเติม เหตุผลและแง่คิด

ปัญญา จะเกิดเอง

อย่างถ้าเราศึกษาอะไรมารู้สึกว่าน่าสนใจ

เอามาเเบ่งเพื่อนในห้องอย่างนี้ คนอื่นก็ได้ปัญญา

แต่ถ้าเรามัวแต่ ความขัดแย้งเข้ามา ถกกัน

เพื่อนก็เกิด อารมณ์ไม่ใช่ปัญญา

เพราะสถานการณ์ที่เกิด มันทำให้คิด

 

ประโยคนี้ ชี้ว่าข่มจิต

คิคแต่ไม่ปรุง จี้ไปที่เหตุเลย เป็นปัจจุบันธรรม เป็นไปได้ไหม

อย่าสงสัย อย่าคิด ไม่ขัดกับที่กล่าวหรือ
ไหนบอกว่าสงสัย เป็นเหตุให้เกิดปัญญา

 

จะหาพวกหรือ...

 

ดูเฉยๆ..ไม่เชื่อ..ไม่รู้สึก ดูเฉยๆ ทำได้หรือเปล่า

 

คือ อย่างงี้ คุณฐานัฏฐ์ คุณสันโดษ นะ เขาว่าเขาหลุดพ้นแล้ว

เห็น นิพพานแล้ว ประมาณนั้น แต่เขาไม่เรียกนิพพาน เขาใช้ชื่อ ว่า ว่างต่อ

ซึ่งเป็นสภาวะธรรม ที่ไม่อิงธรรมะของพระพุทธองค์ พระพุทธองค์ไม่ใช่คน
ให้ธรรมข้อนี้แก่เขา

และการแสดงคำสอน ซึ่งไม่ใช่ "ธรรม" นี้คนบางสำนักรับรอง

ก็เลยไปกันใหญ่

ตอนนี้ก็งงกันไปหมด ตกลง

คนหลุดพ้นแล้ว กำลังรับการสอน

หรือ

คนหลุดพ้นแล้ว กำลังสอน

 

เมื่อไหร่ที่เรากล่าว คำสอน ไปให้คุณสันโดษสดับ เขาจะสอนเรากลับ
โดยกล่าวว่า เราคิด ถึง พูดอย่างนั้น

มันเลยโอ้ละพ่อ อยู่

 

คบคนพาล พาลพาไปหาผิด

คบบัญฑิต บัณฑิตพาไปหาผล

 

ทีนี้ เวลาคุณ สันโดษ จะกล่าวคำสอน ก็ยกคำสอน
ที่เหมือนกับ พระพุทธองค์ ขึ้นมา คนอื่นอ่านแล้วก็
ยินดีในภาษิต ก็ต่างกดอนุโมทนา

โดยไม่รู้ว่า จิต เขา ไม่ยอมรับพระพุทธองค์ ไม่ยอมรับในไตรสรณะ

แต่คนที่ไปอนุโมทนา ก็ไม่รู้ข้อนั้น ในกมลจิตเขา

ก็ไปอนุโมทนาเขาว่า เขาทำถูก โดยไม่รู้เท่าทัน

 

ตัวผมนี้ สงสัย เป็นโรคจิต
สิ้นคิด เห็นคน ไม่สงสาร
จอยโกรธ เป็นเรื่อง ของมาร
สังขาร นั้นเล่า ของใคร

ก็รู้ ก็เห็น รู้อยู่
คัมภีร์ ใร้ใจ พาเห็น
แต่ใจ ไม่พูด เพราะเป็น
ที่เห็น เป็นเงา ใช่ใคร

 

ท่านไม่ได้สอน ท่านยิง อาก้า....มา