ตัวกระทำไม่ตายเวรกรรมมีจริงทุกสิ่งเป็นกลางตามธรรมชาติ

ภาษิตธรรม นำภาษา มาให้รู้
ชี้ทางดู รู้เห็นจิต คิดรู้ใจ
วจีกรรม น้อมนำมา วาจาไข
กล่าวสิ่งใด ใจร่าเริง บันเทิงจิต
เป็นบัณฑิต คิดพูดทำ นำภาษา
สนทนา ในสายธรรม นำกุศล
วจีกรรม ธรรมบอกทาง มหาชน
รู้เหตุผล ใจจิตตน ค้นหาเอง
สนทนาธรรม นำบันเทิง รื่นเริงจิต
ส่งแนวคิด เป็นบัณฑิต คิดรู้เห็น
ในสายธรรม นำปฏิบัติ ชัดแจ้งเป็น
สิ่งรู้เห็น เกิดจากกรรม น้อมนำมา

 

พลังจิตพลังใจ กล่าวบอกไว้พลังตน
พลังจิตพลังคน กล่าวถึงตนปฏิบัติเอง
บทความที่บรรเลง คือเสียงเพลงสงบใจ
พลังจิตพลังใจ ปฏิบัติได้เรารู้เอง
กรรมสนองผู้ร้องเพลง เสียงตนเองต้องรับกรรม
ยอมรับตามความจริง ในทุกสิ่งกรรมสนอง
กรรมเวรที่รับครอง ตามสนองจากการกระทำ
กฏแห่งกรรม ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
เกิดจากตัวการกระทำ ผลแห่งกรรมไม่มีวันตาย
ชั่วฟ้าดินสลาย คือเครื่องหมายแห่งดีชั่ว
ทุกสิ่งเกิดจากตัว ผลดึชั่วเรารับกรรม
เมตตาจิต ภาษิตธรรม กรรมของตน
คือเหตุผล ตนกระทำ กรรมสนอง
ปัญญารู้ ดูใจจิต พินิจตรอง
โลกทั้งผอง ตรองรู้เห็น เป็นความจริง
ในทุกสิ่ง คือความจริง สิ่งเกิดดับ
ต่างยอมรับ กับความจริง สิ่งรู้เห็น
ธรรมทั้งหลาย สิ่งพูดคิด บัณฑิตเป็น
สิ่งรู้เห็น การกระทำ กรรมของเรา
ปัญญาดี มีใจส่อง ตรองพูดคิด
เป็นบัณฑิต คิดพูดทำ กรรมสนอง
มีปัญญา ภาษิตธรรม ภาษาตรอง
ชนทั้งผอง มองภาษา เห็นค่าเรา
อันบุญกรรม ตัวกระทำ เราผู้สร้าง
เปิดหนทาง สว่างแจ้ง แห่งวิถี
บุญส่งผล กุศลล้ำ พูนทวี
คุณความดี ส่งผลแจ้ง ปัญญาใจ
ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวช
ค้นหาเหตุ ตัวกระทำ กรรมให้ผล
เพ่งพิจารณา ทำปัจจัย ใจจิตตน
สิ่งรู้ผล ตนคือเหตุ ปัจจัยธรรม
พระสัทธรรม บริสุทธิ์ วิมุตใส
เกิดที่ใจ ผ่องใสจิต พินิจเห็น
ตัวกระทำ กรรมให้ผล หลุดพ้นเป็น
สิ่งรู้เห็น เป็นของจริง จิตใจเรา

 

จะสิ่งใด หรือสิ่งไหน ในพุทธศาสน์
สิ่งฉลาด พระสัทธรรม นำรู้เห็น
ตามหลักธรรม คำสั่งสอน ทุกสิ่งเป็น
สิ่งรู้เห็น เป็นของจริง จิตใจเรา
จะยุคใด หรือยุคไหน ได้แปรเปลี่ยน
วันคืนเดือน เปลี่ยนเก่าใหม่ ให้รู้เห็น
สิ่งทั้งหลาย ร้ายดีชั่ว เกิดมีเป็น
ชี้ให้เห็น เป็นสุขทุกข์ ยุคผันแปร
เจริญเสื่อม มืดสว่าง ทางหลุดพ้น
จิตใจตน ค้นให้เห็น เป็นจริงแท้
ในทุกยุค ในทุกสิ่ง ล้วนผันแปร
ของจริงแท้ เห็นรู้จริง ใจจิตเรา

 

ในโลกนี้ มีเวียนว่าย ตายแล้วเกิด
ดูเอาเถิด เปิดใจจิต คิดให้เห็น
สิ่งทั้งหลาย ในโลกนี้ ที่เกิดเป็น
ได้รู้เห็น เป็นเกิดตาย ที่เดียวกัน
วันคืนผ่าน กาลเวลา ต้องมาถึง
ควรคำนึง ถึงความตาย ได้รู้เห็น
สิ่งประหาร กาลเวลา พาไปเป็น
เห็นความจริง สิ่งร่วงลับ เกิดดับตาย
ในทุกสิ่ง จริง คือสิ่งทั้งหลายทั้งปวง ในโลกนี้เป็นทุกข์
ในทุกสิ่ง จริง คือสิ่งทั้งหลายทั้งปวง ในโลกนี้ เป็นของไม่เที่ยง ไม่แน่นอน
ในทุกสิ่ง จริง คือสิ่งทั้งหลายทั้งปวงในโลกนี้ เป็นของไม่ใช่ตัว เป็นของไม่ใช่ตน เป็นของไม่มีตัว เป็นของไม่มีตน
ในทุกสิ่ง จริง คือสิ่งทั้งหลายทั้งปวงในโลกนี้ สิ่งหลุดพ้น จากสิ่งทั้งหลายทั้งปวง ค้นเห็นได้ เกิดขึ้นได้ ใจจิตเรา

ใจจิตวาง จึงว่างเบา เข้าใจจิต
ไม่ยึดติด จิตปัญญา พาใจแจ้ง
จิตเย็นใส ใจเกิดสุข ทุกหนแห่ง
ปัญญาแจ้ง ปัญญาจิต ใจจิตเรา
สงบนิ่ง ปัญญาเรา เข้าใจจิต
ในสิ่งคิด ใจจิตเห็น เป็นใสแจ้ง
เห็นของจริง สิ่งทั้งหลาย กลายเปลี่ยนแปลง
ทุกหนแห่ง ไม่เที่ยงแท้ ไม่แน่นอน
ในทุกสิ่ง ของจริงแท้ คือแปรผัน
ทุกคืนวัน ผันแปรไป ไม่แน่นอน
ในทุกสิ่ง คือความจริง ทุกสิ่งหลอน
ไม่แน่นอน ในทุกสิ่ง ปัญญาใจ
ตัวปัญญา ค้นหาได้ ที่ใจจิต
ล้ำภาษิต จิตรู้ใจ ชี้ให้เห็น
สิ่งนี้มี ก็จึงมี สิ่งเกิดเป็น
ได้รู้เห็น เป็นเหตุผล พ้นจิตใจ
พระสัทธรรม นำรู้แจ้ง แห่งใจจิต
ไม่ยึดติด ในดีชั่ว ให้มัวหมอง
ปฏิบัติจิต ค้นหาใจ ทุกสิ่งตรอง
โลกทั้งผอง มองรู้เห็น เป็นของปลอม
สิ่งตรอมใจ ให้หม่นหมอง คล้องดวงจิต
คือยึดติด โลกทั้งผอง ปองใจหมาย
สุขทุกข์โศก โลกครอบงำ นำวุ่นวาย
ผลที่ได้ สิ่งทั้งหลาย ใจจิตตรอม
จิตเศร้าหมอง เพราะครองโลก ใจโศกสัณญ์
ทุกคืนวัน ไม่หยุดหย่อน ร้อนเย็นหนาว
สุขทุกข์มี ดีร้ายเป็น เห็นชั่วคราว
เจ็บปวดร้าว ในถูกผิด จิตใจครอง
โลกทั้งผอง เกิดใจจิต คิดรู้เห็น
ทุกสิ่งเป็น เห็นใจจิต ให้คิดตรอง
สุขทุกข์โศก โลกยึดติด ใจจิตครอง
ทุกสิ่งมอง ตรองรู้เห็น เป็นจิตใจ
คลายลุ่มหลง ลงทุกสิ่ง ใจจิตเบา
จิตใจเรา ไม่หลงใหล ย่อมใสเย็น
สิ่งทั้งหลาย ปล่อยวางได้ ใจจิตเห็น
สิ่งเกิดเป็น ได้รู้เห็น เป็นของจริง
ในทุกสิ่ง เห็นใจจิต ถูกตรงได้
สิ่งทั้งหลาย ใหลเข้าออก บอกเหตุผล
สุขทุกข์โศก โลกดีร้าย เกิดกับตน
สิ่งหลุดพ้น ค้นรู้เห็น เป็นจิตใจ
ไม่มีโลภ จึงไม่โกรธ ไม่มีหลง
จิตมั่นคง ใจไม่หลง สิ่งทั้งหลาย
ทุกสิ่งอย่าง มีเกิดมา มีต้องตาย
สิ่งทั้งหลาย ถ้าไม่มี จึงไม่มี
ไม่มีเกิด จะหาตาย ได้ที่ไหน
เมื่อดับใจ จึงดับจิต คิดเหตุผล
สิ่งทั้งหลาย รู้เห็นได้ เกิดกับตน
สิ่งหลุดพ้น ค้นเห็นจิต ดับที่ใจ
เกิดตรงไหน ก็ต้องตาย ที่ตรงนั้น
สิ่งแปรผัน วันคืนเปลี่ยน เคลื่อนผันแปร
สุขทุกข์โศก โลกเกิดเป็น ไม่เที่ยงแท้
เห็นของจริง สิ่งรู้เห็น ใจจิตเรา
ปัญญาใจ ให้ดูจิต เห็นเป้าหมาย
เกิดเป็นตาย หารู้ได้ ในเหตุผล
สิ่งทั้งหลาย เกิดดับได้ ใจจิตตน
สิ่งหลุดพ้น ค้นเห็นจิต เกิดรู้ใจ
จริงไม่จริง สิ่งทั้งหลายได้รู้เห็น
สิ่งเกิดเป็น เห็นตามจริง ไม่เที่ยงหนอ
สิ่งทั้งหลาย เกิดดับตาย ไม่รั้งรอ
สิ่งที่พอ ควรปล่อยวาง ว่างจิตใจ

 

กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ก็ล้วนเกิดจากการกระทำ เป็นกรรมส่งผล ให้ตนได้รับครอง กายกรรม3 วจีกรรม4 มโนกรรม3 กรรมในอดีต กรรมในปัจจุบัน กรรมในอนาคต ล้วนเกิดผล จากสิ่งที่ตนเป็นผู้กระทำ กรรมในเบื้องต้น กรรมในท่ามกลาง กรรมในเบื้องปลาย ในที่สุด ความหมายก็คือ การกระทำ ก็คือกรรมของตน กรรมดีกรรมชั่ว กรรมสั้นกรรมยาว กรรมขาวกรรมดำ กรรมต่ำ กรรมสูง ทุกสิ่งล้วน เกิดขึ้นจากการกระทำ เป็นเหตุ แห่งผลกรรมทั้งสิ้น เป็นไปตามกรรม

กรรมลิขิต ชีวิตคน ผลปฏิบัติ
กรรมชี้ชัด ตัวกระทำ นำให้ผล
สิ่งดีชั่ว ตัวกระทำ กรรมของตน
ให้เกิดผล ตนรับกรรม ตามหนักเบา
กรรมของเรา เฝ้าตามดู รู้ใจจิต
สิ่งถูกผิด ใจจิตมี ดีชั่วเห็น
กรรมทั้งหลาย ได้ดีชั่ว เกิดมีเป็น
ได้รู้เห็น การกระทำ กรรมหนักเบา
รู้เรื่องกรรม รู้ให้หมด กฏแห่งกรรม
การกระทำ กฏแห่งกรรม ตามสนอง
การกระทำ กรรมหนักเบา ให้ผลครอง
กรรมทั้งสอง ตรองเห็นแจ้ง แรงหนักเบา
เกิดจากเรา เฝ้าตามดู รู้กรรมจริง
กรรมทุกสิ่ง ผลเกิดจริง สิ่งสนอง
การกระทำ สิ่งเกืดกรรม ดีชั่วครอง
กรรมใสสอ่ง มองเห็นกรรม นำเกิดเป็น

 

ลับลวงพลาง เส้นทางปราชญ์ ฉลาดเขลา
น้อมนำเอา เมาละโมบ โลภโกรธหลง
ปัจจัยธรรม นำจิตใจ ไม่มั่นคง
ธรรมหนุนส่ง ตรงวิถี ดีชั่วกรรม
พระสัทธัม กรรมฝ่ายชั่ว มัวหมองจิต
ธรรมมืดมิด จิตใจเกิด เปิดอบาย
สุขทุกข์โศก โลกเกิดเป็น เห็นมากมาย
ธรรมทั้งหลาย ไหลเข้าจิต มืดมิดใจ

 

ธรรมเหล่าใด เกิดใจจิต บัณฑิตเห็น
ในสิ่งเป็น เห็นดีชั่ว ตัวเหตุผล
ใจบัณฑิต จิตฉลาด ปราชญ์ในตน
มวลผองชน ค้นเห็นค่า ภาษาใจ
เราไม่เอา เข้าความคิด บัณฑิตฉลาด
ไม่เอาปราญ์ ชาติบัณฑิต พินิจเห็น
สิ่งทั้งหลาย เกิดตั้งอยู่ รู้สิ่งเป็น
เกิดดับเห็น เป็นธรรมได้ ใจจิตเรา
เฝ้าตามเห็น เป็นเกิดดับ จับใจจิต
จับใจคิด จิตมุ่งมาต สมปรารถนา
นอบน้อมจริง ทุกสิ่งตาม กรรมนำพา
เกิดปัญญา เลิศใจจิต ธรรมจิตใจ

 

ญาณทัสนะ ของผู้รู้ทั้งหลาย เกิดขึ้นได้โดยการปฏิบัติ เห็นได้ด้วยตนเอง รู้ได้ด้วยตนเอง ตามเหตุและผล ตามปัจจัยทั้งหลายทั้งปวง ที่เกิดขึ้น จากอดีตไปสู่ปัจจุบัน จากปัจจุบัน ไปสู่อนาคต จงอย่าเชื่อตาม ในสิ่งที่ไม่มีเหตุไม่มีผล จงตามเชื่อ ตามเหตุและตามผล ในสิ่งที่ตนปฏิบัติ ทุกๆคน ที่เกิดมาในโลกนี้ ล้วนแต่มีปัญญา ในด้านความรู้ ในสิ่งที่ตนปฏิบัติ เกิดปัญญารู้ได้ด้วยตนเอง เฉพาะตนดีอยู่แล้ว เพราะเหตุที่ว่า ทุกคนที่ปฏิบัติ ย่อมจะมี ปัญญาญาณทัสนะ เกิดขึ้น ในการหยั่งรู้ ที่เกิดขึ้น จากการปฏิบัติ เป็นของตนเองอยู่เสมอ ในกาลทุกเมื่อ คือกาลในอดีต กาลในปัจจุบัน กาลในอนาคต ทุกสรรพสิ่ง ย่อมจะมีการ เปลี่ยนแปลง อยู่เสมอในทุกสรรพสิ่ง ย่อมเป็นไปตามกรรม ตามธรรมชาติ ถูกต้องตามความเป็นจริง
ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง พระดำรัส ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สมณะโคดม พระองค์ทรงตรัสไว้เป็นพุทธทำนายดังนี้ ศาสนาของเราตถาคต สมณะโคดม จักทรงตั้งมั่น ดำรงค์อยู่ได้ ตลอดอายุห้าพันปี (5,000) หลังจากนั้น ต่อไปภายภาคหน้า ก็จะเป็นศาสนา ของพระศรีอริยะเมตตรัย
ข้าพเจ้าจะขอวิจัย ในสิ่งที่ได้ยินได้ฟังมา พิจารณาดีแล้วว่าได้เกิดขึ้นจริง จงอย่าเชื่อตาม ต้วยเหตุและผลมีในทุกท่าน ผู้ปฏิบัติดังนี้
1ถึง2500ปี คือกึ่งพุทธกาล หลักธรรมคำสั่งสอน ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อันเป็นพระสัทธรรมที่สะอาดบริสุทธิ์ ได้มีผู้รู้ทั้งหลาย ปฏิบัติตาม เต็มเปลี่ยมไปด้วยพลังแห่งศรัทธา พลังแห่งความเชี่อมั่น ในองค์แห่งคุณพระพุทธ ในองค์แห่งคุณพระธรรม ในองค์แห่งคุณพระสงฆ์

 

ได้มีผู้รู้เกิดขึ้นมากมาย ทั่วทุกสารทิศ หลักธรรมคำสั่งสอน ได้ถูกเผยแพร่ออกไป เต็มเปลี่ยมไปด้วยความบริสุทธิ์ สะอาดหมดจด เป็นพระสัทธรรม ที่ถูกต้อง ตามหลักธรรมคำสั่งสอน ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อย่างแท้จริง เป็นธรรมของจริง ล้วนๆนำแสงสว่าง ชี้ทางปฏิบัติ ให้หมู่ชนทั้งหลายผู้ปฏิบัติตาม เข้าถึงความหลุดพ้น จากกองทุกข์ สว่างจิตสว่างใจ เกิดขึ้นได้ทุกท่าน ที่ปฏิบัติตาม ผู้รู้ทั้งหลายทุกท่าน ล้วนแสดงธรรมชี้ทางสว่างไสว เป็นปัจจัยธรรม นำแสงสว่าง ถูกต้อง ถูกตรง ตามหลักธรรม คำสั่งสอน ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นพระสัทธรรมอันบริสุทธิ์ สะอาดสว่างแจ้ง เข้าถึงดวงจิต เข้าถึงดวงใจ ของผู้ปฏิบัติตาม เกิดผู้รู้มากมาย ทั่วทุกสารทิศ ทุกทิศทุกทาง ไปทางไหน ก็พบเจอ แต่ผู้รู้ ผู้บริสุทธิ์ ทุกท่านทุกองค์
พ.ศ.2501-2559 พระสัทธรรม คำสั่งสอน ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เริ่มเปลี่ยนแปลง คลาดเคลื่อน ไปสู่ความไม่เป็นจริง ไม่ถูกตรง เริ่มไม่บริสุทธิ์ เริ่มเปลี่ยนแปลงไป เป็นพระสัทธรรมอันเศร้าหมอง เต็มไปด้วยความโลภ ความโกรธ และความหลง เป็นพระสัทธรรมที่ไม่บริสุทธิ์ เปลี่ยนแปลงไป สู่ความมืดมัว หม่นหมองจิต หม่นหมองใจ พระสัทธรรมเรื่มเปลี่ยนแปลง ไปสู่ความคลาดเคลื่อน ไม่ถูกตรง ตามหลักธรรมคำสั่งสอน ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ไม่ถูกตรง ตามหลักของความเป็นจริง ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง ตามปัจจัยธรรม
จิตใจของผู้คนเริ่มเปลี่ยนแปลงไป สู่ความมืดบอด เห็นพระสัทธรรมของจริงเป็นของปลอม เห็นพระสัทธรรมของปลอมเป็นของจริง ทั่วทั้งสารทิศ ทุกทิศทุกทาง ไม่ว่าวัตถุสิ่งของครื่องใช้ รวมถึงตัวบุคคล มหาชนทั้งหลายทั้งปวง มีแต่ผู้รู้เต็มบ้านเต็มเมือง วัตถุข้าวของ เงินทองเครื่องใช้ มีแต่ของจริงเต็มบ้านเต็มเมือง ของจริงกับของปลอม ระหว่างของจริงกับของปลอม อยู่รวมกัน จนแยกกันไม่ออก อันไหนจริงอันไหนปลอม เริ่มกลายเป็นยุค ที่สับสนและวุ่นวาย ของปลอมเลียนแบบของจริง ต่างคนต่างอวดอ้าง ฉันคือผู้รู้ของจริง สำหรับของจริงแล้ว ท่านนิ่งเฉย อุเบกขา เป็นไปตามกรรม จริงคือจริง ปลอมคือปลอม ตามความเป็นจริง ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง
เป็นยุคที่เปลี่ยนแปลงไป อย่างเห็นได้ชัด พระสัทธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เริ่มเศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัด อันเกิดจาก กิเลสตัวเครื่องเศร้าหมอง อันเกิดจาก ความโลภ ความโกรธ ความหลง โลกธรรม8ห่อหุ้มจิตใจ อวิชชายึดเกาะจิตใจ ใจจิตหมองมัว เห็นผิดเป็นถูก เห็นถูกเป็นผิด พระสัทธรรมคลาดเคลื่อน รู้ไม่จริงอวดอ้างว่าจริง รู้จริงสงบนิ่งอุเบกขา ทุกสรรพสิ่งของจริงเป็นสิ่งไม่ตาย ของปลอมเกิดขึ้นเร็ว ก็ดับเร็ว ของจริงเกิดขึ้นช้า ก็ดับช้า
สัตว์โลกเป็นไปตามกรรม กรรมดีกรรมชั่ว ตัวตนใจจิตของผู้ปฏิบัติ จริงหรือปลอม เรารู้ได้ด้วยตนเอง ปฏิบัติด้วยตนเอง เห็นได้ด้วยตนเอง

 

วันจันทร์ที่21 เดือนมีนาคม พุทธศักราชย์ 2559 นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ในทุกสรรพสิ่ง อนันตมหาสากลจักรวาลย์ ทั้ง3โลกทั้ง3ภพ บรรจบรวมกัน ทุกสรรพสิ่งคือความเป็นจริง ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง เริ่มเปิดเผย ตัวตนที่แท้จริง ต่อจากนี้ไป ในทุกสรรพสิ่ง จะเปิดเผยความจริง ให้หมู่ชนทั้งหลายได้รู้เห็น สวรรค์โลก มนุษย์โลก ยมโลก ได้เปิดเผยของจริงให้รู้เห็น ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังเกิดขึ้น

 

จงอย่าเชื่อตาม โปรดใช้ปัญญาในการพิจารณา ด้วยเหตุด้วยผล เพราะทุกคนที่เกิดมาในโลกนี้ล้วนแต่มีปัญญา เป็นของที่เกิดขึ้นด้วยตนเอง โดยอาศัยเหตุการณ์ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน จากปัจจุบัน จนถึงอนาคต ทั้งสิ้น
ทุกสิ่งทุกอย่าง ในโลกทั้ง3 เริ่มเปืดเผยตัวตน ที่แท้จริง ออกมาแล้ว ได้เกิดขึ้นแล้ว คนดี คนชั่ว มาร เทพ อสุรกาย อินทร์ พรหม ยม ยักษ์ ได้ปรากฏตัวให้เห็น เป็นเด่นชัด ทุกคนจะได้รู้ จะได้เห็น เป็นประจักษ์แจ้ง ตามพุทธทำนาย ถูกต้อง ถูกตรง ตามที่พระพุทธองค์ ทรงพระดำรัสตรัสบอกไว้ ในพระพุทธศาสนาอย่างแน่นอน
ต่อจากนี้ไป พระสัทธรรม อันบริสุทธิ์ อันเกิดจาก หลักธรรมคำสั่งสอน ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จะมีปัจจัยคือสิ่งเกื้อหนุน ให้ดำรงค์คงมั่นขึ้น อันเกิดจากเหล่ากอ หน่อพุทธบริสัจจ์ เหล่าอริยะสงฆ์สาวกขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เหล่าอุบาสกอุบาสิกา ผู้รู้ทั้งหลายที่เป็นของจริง จะรวมตัวกันเกิดขึ้น เพื่อการดำรงค์อยู่ ของพระสัทธรรม หลักธรรมคำสั่งสอน ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อรักษาไว้ ดำรงค์ไว้ให้คงมั่น ซึ่งพระสัทธรรม อันหมดจด อันบริสุทธิ์ สะอาด สว่างไสว แจ้งชัดเย็นจิตเย็นใจ ตลอดไป จนถึงห้าพันปี (5,000ปี) อย่างแน่นอน

 

ปัญญาของข้าน้อย ยังอ่อนด้อยค่า แค่เศษเสี้ยวแห่งผงธุลี ที่ลอยอยู่กลางอากาศ ในมหาสากลอนันตจักรวาลย์
อันหาที่สิ้นสุดไม่ได้ ขอผู้รู้ทั้งหลาย จงยกโทษโปรดอโหสิกรรม อันเกิดจากญาณทัศนะ อันน้อยนิดนี้ ผิดถูกอภัยเถิด อย่าถือโทษแห่งถูกผิดนี้เลย
พระสัทธรรม จะยังคงความบริสุทธิ์อยู่ทุกเมื่อ ข้าพเจ้าเห็นด้วยญาณทัสนะ ว่าต้องเป็นไปตามนี้ อดีตกลายมาเป็นปัจจุบัน ปัจจุบันกลายมาเป็นอนาคต
อนาคตกลายมาเป็นอดีต พระสัทธรรม อันบริสุทธิ์ ก็มีการหมุนเวียน เปลี่ยนแปลงไป ตามยุคตามสมัย ของความเสื่อมความเจริญ ตามกฏแห่งธรรมชาติ แห่งวัฏสงสาร ในอนันตมหาสากลจักรวาลย์ เมื่อครบถึงห้าพันปีแล้ว ก็จะเปลี่ยนเป็นยุคศาสนาของพระศรีอริยะเมตตรัย ถูกต้องตามหลักของ พุทธทำนาย อย่างแน่นอน
ทุกสรรพสิ่งกำลังแยก ระหว่างของจริงกับของปลอม อันเป็นเรื่องของธรรมชาติ ตามกฏแห่งกรรม สำหรับผู้ปฏิบัติ ดี ชั่ว มาร เทพ อสุรกาย อินทร์ พรหม ยม ยักษ์ นาคา นาคี โลกทั้ง3 กำลังเปิดเผย ตัวตนที่แท้จริงออกมา ให้ได้รู้เห็น กันทั้งหมด ได้เกิดขึ้นแล้วในตอนนี้ ที่กำลังจะเปลี่ยนยุค เพื่อเข้าสู่ตรียุค คือยุค3พันปี ถิ่นคนขาวชาวศิวิไล ทุกทิศทุกทาง ทั่วทั้งสารทิศ สีขาวจะมีมากกว่าสีเหลือง ผู้ปฏิบัติดีผู้ปฏิบัติชอบ ผู้รู้ทั้งหลาย จะรวมตัวกัน อันเกิดจากญาณทัสนะ รู้ด้วยตนเอง เห็นด้วยตนเอง ก่อเกิดพระสัทธรรมอันบริสุทธิ์ ถูกต้องตามความเป็นจริง ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง เสมอเหมือนกันหมด อริยะสงฆ์ผู้รู้ทั้งหลาย ทั้งสีขาวสีเหลือง ย่อมแสดงธรรม นำชี้ทาง สู่ความสว่างแจ้ง สู่ดวงจิตสู่ดวงใจ เสมอเหมือนกันหมด เต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ สะอาดกายวาจาใจ หมดจดสว่างใส ถึงดวงใจดวงจิต ทุกผู้ทุกนาม เป็นดินแดนสุขขาวดี จนถึงห้าพันปี (5,000ปี) ก็จะมีพระสัทธรรมอันบริสุทธิ์ สืบเนื่องปัจจัยธรรม เป็นพระสัทธรรมอันสะอาด สว่างไสวตลอดกาล เป็นพระสัทธรรมแห่งพระศรีอริยะเมตตรัย ค้ำจุนโลกไว้ ชั่วกัปป์ชั่วกัลป์ตราบชั่วนิรันดร์ อมตะนครอจินไตรสว่างใสวทั่วทั้งกายใจจิต ดีชั่วเกิดจากตัวการกระทำ ผลแห่งกรรมน้อมนำพาเราไป ท่องเที่ยวไปในวัฏสงสาร เบิกบานสำราญใจ ดวงแห่งจิต ดวงแห่งใจ ไม่แตกดับชั่วนิรันดร์ อมตะนครอจินไตร เข้าถึงได้ ในทุกดวงจิตในทุกดวงใจ ในทุกกาย สว่างไสวทั่วทั้งพระนคร กายใจจิต เป็นผู้รู้ เป็นผู้ตื่น เป็นผู้เบิกบาน เป็นธรรมดวงเดียวกัน ดวงจิตใส ดวงใจแจ้ง ดวงธรรมใส ดวงธรรมชาติแจ้ง ไม่มีวันแตกดับ ไม่มีวันตาย

 

ยุคคนขาว ชาววิไล ใสเย็นแจ้ง
เป็นดั่งแสง วิรุฬเจ้า เช้าวันใหม่
พระสัทธรรม นำบริสุทธิ์ วิมุตใส
ทั่วถิ่นไทย ไร้โศกทุกข์ ยุคร่มเย็น
ได้รู้เห็น ตามเป็นจริง สิ่งทั้งปวง
รู้เห็นบ่วง ดวงจิตใส ในแก่นธรรม
ผู้รู้เกิด เลิศนักปราชญ์ ฉลาดธรรม
พาน้อมนำ ล้ำหนุนส่ง ตรงนิพพาน
สุขสำราญ ชื่นบานใจ ในดวงจิต
ใจจิตคิด พิจารณาธรรม น้อมนำใส
ทั้งใจจิต จิตใจนำ ธรรมปัจจัย
รู้กว้างไกล เกิดใจจิต ได้ร่มเย็น

 

จิตปรุงแต่ง เกิดมายา พาสับสน
จิตใจตน ค้นให้เห็น เป็นอย่างไหน
จิตรู้จิต เห็นใจจิต เป็นอะไร
ตามรู้ใจ ให้เห็นจิต คิดรู้ทัน
คลายลุ่มหลง มุ่งตรงสู่ รู้เห็นแจ้ง
ธรรมสาดแสง ส่องสว่าง ทางจิตใจ
โลภโกรธหลง พยายามปลง ลงให้ได้
ใจสบาย ผ่อนคลายจิต สงบนิ่งเบา
ดูจิตเรา เฝ้ารู้ใจ ให้เห็นแจ้ง
ใจเกิดแสง เป็นปัญญา พาจิตเห็น
สิ่งทั้งหลาย เกิดตั้งอยู่ คู่ดับเป็น
ได้รู้เห็น สิ่งทั้งหลาย ไม่แน่นอน
คลายลุ่มหลง ลงทุกสิ่ง นิ่งใจจิต
เกิดความคิด จิตเกิดใจ ในเหตุผล
สิ่งทั้งหลาย เกิดขึ้นได้ ตนในตน
สิ่งหลุดพ้น ตนปล่อยวาง ว่างจิตใจ

 

สัจจะปรมัตธ์ อมตะนครอจินไตร สว่างไสวทั่วทั้งพระนคร กายใจจิต
เพราะสิ่งนี้มี ก็จึงมีในสิ่งนี้ อาหารใหม่ กลายเป็นอาหารเก่า (ขี้) ตัวเดียวกัน แต่ก็เป็นคนละตัว เพราะมีความอาศัยพึ่งพาซึ่งกันและกัน เป็นแดนเกิด

เพราะสิ่งนี้ไม่มี ก็จึงไม่มีในสิ่งนี้ โลภโกรธหลง ไม่มีโลภ ก็จึงไมมีในโกรธหลง ไม่มีโกรธ ก็จึงไม่มีในโลภหลง ไม่มีหลง ก็จึงไม่มีในโกรธโลภ โลภโกรธหลง ตัวเดียวกันแต่ก็เป็นคนละตัว เพราะมีความอาศัยพึ่งพาซึ่งกันและกัน เป็นแดนเกิด

มีทาน ก็จึงมีในศีลภาวนาสมาธิปัญญา
มีศีล ก็จึงมีในทานภาวนาสมาธิปัญญา
มีภาวนา ก็จึงมีในทานศีลสมาธิปัญญา
มีสมาธิ ก็จึงมีในทานศีลภาวนาปัญญา
มีปัญญา ก็จึงมีในทานศีลภาวนาสมาธิ
ตัวเดียวกัน แต่ก็เป็นคนละตัว เพราะมีความอาศัยพึ่งพาซึ่งกันและกัน เป็นแดนเกิด

อาหารใหม่กินมาก อาหารเก่าก็มาก (ขี้) มาก
โลภโกรธหลง ทานศีลภาวนาสมาธิปัญญา ฉันใดก็ฉันนั้น มีมากก็เกิดมาก มีน้อยก็เกิดน้อย ไม่มีก็ไม่เกิด
เพราะสิ่งนี้มี ก็จึงมีในสิ่งนี้
เพราะสิ่งนี้ไม่มี ก็จึงไม่มีในสิ่งนี้
ตัวเดียวกัน แต่ก็เป็นคนละตัว เพราะมีความอาศัยพึ่งพาซึ่งกันและกัน เป็นแดนเกิด

 

ธรรมชาติที่แท้จริง คือปรมัตธิ์ กอหญ้า คือกาย สายลมคือใจจิต สายลมนิ่ง กอหญ้าสงบนิ่ง หยุดไหวติง สายลมแรง กอหญ้าปลิวไสว เคลื่อนไหวตาม สายลมสงบ กอหญ้าก็สงบ สายลมแรง กอหญ้าก็ไหวติงแรง ช่างเป็นธรรมชาติ ที่มีความเป็นปกติอยู่ในตัว เป็นธรรม ชาติที่สวยงามที่สุด สมบูรณ์ที่สุด สงบใจจิตบ่งบอกความหมาย ถึงกายสงบ เคลื่อนไหวใจจิต ก็เคลื่อนไหวกาย สายลมพัดกอหญ้า ฉันใดก็ฉันนั้น
สายน้ำคือใจจิต แก้วคือกาย น้ำที่อยู่เต็มแก้ว คือใจจิตที่อยู่ในกาย แก้วแตกสลาย สายน้ำก็ยังอยู่

 

สายน้ำอยู่ได้ในทุกที่ ของธรรมชาติ คือใจจิต กายแตกดับ เป็นเรื่องเดียวกันของแก้วน้ำแตก ใจจิตก็เป็นเรื่องเดียวกันของสายน้ำ ที่ยังคงอยู่ ไม่ได้หายไปไหน น้ำก่อเกิดให้ทุกสรรพสิ่ง มีชีวิตในทุกสรรพสิ่งที่มีชีวิต ทั้งที่มีวิญญาณและไม่มีวิญญาณ ย่อมมีน้ำอยู่ในทุกสรรพสิ่ง ที่มีชีวิต จิตใจนี้เปรียบได้ดั่งสายลม ท่องเที่ยวไป เบาสบาย เหมือนปุยเมฆ ในนภากาศ ล่องลอยไปในทุกหนแห่ง ของอนันตมหาสากลจักรวาลย์ ไม่มีที่สิ้นสุด สายลมพัดผ่าน ในทุกสรรพสิ่ง ไม่มีอะไรอยู่ในสายลม ในสายลมก็ไม่มีอะไร กอหญ้ากับสายลม กายกับใจจิต ฉันใดก็ฉันนั้น สายลมสงบนิ่งตามกาล กอหญ้าก็สงบนิ่งตามกาล ใจจิตสงบนิ่ง ตามกาล กายก็สงบนิ่งตามกาล สายลมพัดผ่านเคลื่อนไหว กอหญ้าก็เคลื่อนไหวตามกาล ใจจิตเคลื่อนไหว กายก็เคลื่อนไหว
หยุดนิ่งเข้าสู่ความสงบ สิ่งพานพบการเคลื่อนไหว ไม่หยุดนิ่ง สง่างาม นี่คือสิ่งที่สวยงามที่สุด ของธรรมชาติ ที่เป็นปรกติอยู่ทุกเมื่อ สงบตามกาลเคลื่อนไหวตามกาล

วันสงกรานต์ ชื่นบานใจ ไทยทั่วหล้า
บุญนำพา เกิดกุศล มงคลศรี
ญาติผู้ใหญ่ รวมพี่น้อง ลูกหลานมี
มอบสิ่งดี มีให้กัน วันสงกรานต์

 

สายลมแสงแดด = สายน้ำ แผ่นดิน สิ่งรองรับ เหตุและผล
ใจจิต = กาย
โลกทั้งโลก ทุกสรรพสิ่ง ที่เราอาศัย
ลมไฟ = น้ำ
ดิน สิ่งทั้งหลายทั้งปวงอาศัยซึ่งกันและกันเป็นแดนเกิด อาศัยซึ่งกันและกันเป็นแดนดับ

อมตะนครอจินไตร สว่างไสว กาย=ใจจิต
=ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
สายลมแสงแดด =ใจจิต
สายน้ำ=กาย
กอหญ้าสายลมพัดผ่าน
=กาย ใจจิต
ตั้งอยู่ เกิดขึ้น บนแผ่นดิน
สายลมแสงแดด=สายน้ำ

ตั้งอยู่ เกิดขึ้น บนแผ่นดิน
ฉันใดก็ฉันนั้น ธรรมชาติปรมัตธิ์ ดินน้ำลมไฟ ธรรมชาติอันเที่ยงตรง ถูกต้องตามความเป็นจริง ในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง กาย=ใจจิตตั้งมั่นเห็นโลกทั้งปวง เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป ท่องเที่ยวไปในวัฏสงสาร ชื่นบานจิต ในสากลจักรวาลย์ ดวงจิตใจไม่แตกดับชั่วนิรันดร์

 

สงบนิ่ง บนสิ่งที่เคลื่อนไหว
สงบใจ ในสิ่งที่รับรู้
สิ่งทั้งหลาย ไม่มีมิตรและศัตรู
ไม่มีคู่ สิ่งทั้งหลายไม่แน่นอน
อมตะนคร กายใจจิต ผูกมิตรชั่วนิรัดร์
หนึ่งเดียวคือเรา หนึ่งเราคือธรรมชาติ

 

กายใจจิต พาให้คิด จิตสับสน
กายใจตน จิตกายมั่ว ใจมืดมน
สิ่งที่คิด กายใจจิต คิดหลงตน
ใจสับสน จิตมั่นคง กายหลงตาย