ตามรอย "พระมหาชนก"

ข้าน้อยโง่เขลา เบาปัญญา โปรดชี้แนะด้วย

 

นาฬิกาตีที่เลข 9 เข็มยาว ที่เลข 12 ด้านข้างขวามีเลขโรมัน และเลขไทย บอกลงมาจากด้านบนเป็นทางยาว

__ ii
x
๑
__ i
__ i

หรือว่า 9/12/2012 อาจเป็นเวลาเริ่มต้นของการพัฒนาของ ความสมุดล อนุรักษ์+พัฒนา และพร้อมด้วยคุณธรรม

นาฬิกา บอกวัน ที่ ปี เดือน ดังรูป ....
ใครถอดเวลา ได้ผู้นั้นเป็นผู้ตั้งตนอยู่ในความไม่ประมาท มาถอดเวลาที่พระมหาชนกท่านต้องการบอกแก่ผู้ที่ไม่ประมาทในชีวิตกัน ....









ปล.หายใจเข้าไม่หายใจออกก็ตาย หายใจออกไม่หายใจเข้าก็ตาย ทำกุศลให้ถึงพร้อม ตั้งตนอยู่ในความไม่ประมาททุกลมหายใจเข้าออก ..

 

ใช่เพราะทุกวันนี้ คุณธรรมประจำใจ ไม่ได้ถูกอนุรักษ์ ไม่ได้ถูกพัฒนา มีแต่พัฒนาเงินทำไงดีให้รวย โดยไม่มีจริยธรรม และคุณธรรมเลย ศักดิ์ศรีแทบจะหาไม่มีเลย ปัจจุบันในสังคมเล็กๆ ในที่ทำงานยังพูดกรอกรูหูดิฉันว่าศักดิ์ศรีกินไม่ได้ ละครน้ำเน่าช่องอะไรไม่อยากพูดตอนเย็นนะคะ ก็กรอกพูดว่าศักดิ์ศรีกินไม่ได้ คนดูละครมีหลายประเภทแยกแยะออก แยกแยะไม่ออก แต่ขอบอกว่าละครน้ำเน่าช่องนี้เน่าได้ทุกเรื่องจริงๆ ได้แต่สอนลูกให้เป็นคนดี เสียสละ ช่วยเหลือคนอื่น แบ่งปัน แต่ไม่รู้แกจะได้มากได้น้อยขนาดไหน ระบายเยอะไปหน่อย * v *

 

ผมอยู่ที่วัดนี้พอดีเลยครับ
สังเกตุดีๆ น้ำท่วมเกือบจะมิดกำแพงวัดเลย

น่าสนใจครับ ๙ ๑๒ ๒๐๑๒

เป็นมากกว่า PHOTO HUNT นะครับ

"ขบคิด" "ขบเคียว" มันๆ เคี้ยวๆ
เป็นอาหารสมอง
ขบแตก ก็จะได้ปัญญา
แถมยังพบทางรอดครับ

แต่ถ้าบอกตรงๆ ก็จะไม่ได้อะไร
มันง่ายไป ดูไม่มีค่า
แถมคนที่ไม่เชื่อก็จะมองด้วยสายตาแปลกๆ

หากเชื่อก็จะเกิดปัญหาใหม่ตามมาเช่น
เวลานั้น ภายในไม่เกิน 7วัน หลังดวงอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตก

ถ้าออกไปประตูทางเหนือกันหมด รถคงติดแบบขยับไปไหนไม่ได้
ปล่อยให้บุญเป็นเครื่องตัดสินก็แล้วกันครับ

(แต่.. ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อละครับ เพราะเหตุการณ์ เกิดขึ้นจริงตามลำดับ)

 

หนังสือเล่มนี้ พระมหาชนกพยายามบอกอะไรเรา ? ....
ทั้ง กิจแห่งพระองค์ ชาดก วรรณกรรม แง่คิด การพัฒนา คำเตือน และ ธรรมะ ฯลฯ ...


ใครยังไม่เคยอ่านไปหามาอ่าน
ได้อะไรมากกว่าที่คุณคิด แน่นอน
นี่หละพระปรีชาญาณ

_/|\_ _/|\_ _/|\_

 

ผมมองว่า ภาพทั้ง 3 นี้เป็นเหตุการที่จะเกิดต่อเนื่องกัน หลังจากที่ต้นมะม่วง อาจหมายถึง ชาติ รวมไปถึงผลประโยชน์ของชาติ ซึ่งถูกรุ่มแสวงหาประโยชน์เป็นการส่วนตัว จนแทบจะตาย คือ สิ้นชาติ ดั้งเช่นกำลังเกิดขี้น ณ ขณะนี้ จะเห็นฉากหลังตรงสามเหลี่ยมแรกนี้ มีแต่ความว่างเปล่า แห้งแล้ง ไม่เจริญรุ่งเรือง ต้นมะม่วงจะต้อง ได้รับการฟื้นฟู ประชาชนกำลังฟื้นฟูต้นมะม่วงให้แข็งแรง และขยายกล้ากันอย่างเต็มกำลัง ซึ่งก้อต้องอาศัยพระบารมีพระราชาอยู่ เพราะ ชาติยังไม่สิ้นคนดี ดังที่เขียนบอก พระราชาจะยังคงมีบทบาทสำคัญต่อชาติ เพื่อนำหลักการที่เป็นพื้นฐานการของพัฒนาชาติ คือ อนุรักษ์ พัฒนา วิริยะ (ในรูปปูยักษ์ ปูทะเลย์) เมื่อนั้นความสมบูรณ์ของต้นมะม่วงก้อกลับมา ทรัพย์ของชาติก้อตกแก่คนส่วนรวม ไพล่ฟ้าหน้าใส กันทั่ว บ้านเมืองก้อเจริญมากขี้น สามเหลี่ยมสุดท้าย ก้อคือ ความไพบูรณ์ บริบูรณ์ของชาติจะถึงที่สุดไป รวมทั้งทั่วโลกดังแผนที่โลกหมายถึงทั่วโลก ตั้งแต่ สมัย เวลาเริ่มตั้งแต่ ร9 - ร12ก้อสำเร็จ และคงอยู่สืบต่อไป

 

เห็นเสาชิงช้าข้างวัดที่อยู่ตรงกลางภาพหน้า ๑๓๕
เลยคิดว่าใช่วัดนี้ครับ (หรือไม่ก้คงเป็นวัดพระแก้ว เพราะอยู่ใกล้กัน)

ในภาพ น้ำท่วมถึงหลังคาบ้านคน หลังคาอาคารในวัด แต่ไม่ถึงขั้นท่วมวิหาร

ด้านล่างของสามเหลี่ยมก็มีแต่น้ำ

ตำแหน่งที่ตั้งของวัดสุทัศน์เทพวราราม เสาชิงช้า

มีความเชื่อว่าเป็นจุดที่เป็นหัวใจของเกาะรัตนโกสินทร์
หากมีพระพุทธรูปศักดิสิทธิ์มาประดิษฐาน ณ จุดนี้ จะทำให้บ้านเมืองอยู่รอดปลอดภัยได้เป็นร้อยๆปี จึงเป็นเหตุให้ รัชกาลที่ 1 ทรงสร้างวัดสุทัศน์และอัญเชิญพระศรีศากยมุณีจากสุโขทัยมาประดิษฐาน

ในขณะนั้น ในช่วงเปลี่ยนวงศ์ เปลี่ยนกษัตริย์ที่ปกครองประเทศ อีกทั้งมีการย้ายเมืองหลวงจากฝั่งธนบุรีมาฝั่งรัตนโกสินทร์

มีทั้งศึกภายนอกที่เป็นประเทศเพื่อนบ้านและศึกภายใน ประชาชนในชาติแตกความสามัคคีอย่างมาก

คนฝั่งธนบุรีและคนฝั่งกรุงเทพก็จะเกิดอาการเช่นเดียวกันกับประชาชนในยุคนี้ ที่มีทั้งคนรักและคนชังกษัตริย์ของเรา

ในสถานการณ์บ้านเมืองที่คับขันเช่นนั้น พระองค์ทรงตัดสินพระทัยที่จะรวมใจคนทั้งชาติด้วยการพึ่งพระพุทธศาสนา โดยได้อันเชิญพระศรีศากยมุณีจากสุโขทัยมาประดิษฐานในที่ที่ถือว่าเป็นหัวใจของเกาะรัตนโกสินทร์

การอัญเชิญพระพุทธรูปที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศขณะนั้นและน้ำหนักหลายสิบหลายร้อยตันมาจากสุโขทัยจนถึงกรุงรัตนโกสินต์ในสมัยนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย โดยชักพระลงแพขนาดใหญ่ล่องมาตามแม่น้ำ ซึ่งก็คงเป็นเรื่องใหญ่และเป็นที่ตื่นเต้นกันอยู่มาก

มีอุบายการมีส่วนร่วมของผู้คน โดยหากล่องมาทางน้ำผ่านหัวเมืองไหน ก็จะจัดสมโภชขึ้น ดึงใจของคนทั้งประเทศให้ขึ้นจากภาวะอกุศล เมื่อมาถึงพระนครจอดทอดทุ่นอยู่หน้าพระตำหนักแพแล้วได้มีการสมโภชเป็นการใหญ่ ๗วัน ๗คืน จึงเป็นการรวมใจของคนทั้งเมืองเลยทีเดียว

มีเกร็ดที่แสดงถึงพระราชศรัทธาว่า ในตอนนั้นเองพระองค์ทรงประชวรหนักแต่ยังทรงพระราชดำเนินด้วยฝ่าพระบาทเปล่ามาสักการะพระพุทธรูป และนำเสด็จในขบวน จนถึงพลับพลา เสด็จขึ้นเซพลาด เจ้าฟ้ากรมขุนกษัตรา รับทรงพระองค์ไว้

จากนั้นได้เสด็จพระราชดำเนินไปในเวลาพระขึ้นตั้งที่ อันเป็นเป็นเวลาทรงพระประชวรมากอยู่แล้ว จึงรับสั่งว่า เพียงได้ยกพระขึ้นถึงที่สิ้นธุระเท่านั้นแล้ว เหตุด้วยทรงเป็นห่วงกลัวจะสวรรคตเสียก่อนที่ได้เชิญพระขึ้นที่ การแต่งพระศรีศากยมุนี และการก่อฐานพระคงจะได้ทรงเร่งรัดอยู่มาก ครั้นได้ทอดพระเนตรเห็นเชิญพระขึ้นที่ทันสมพระราชประสงค์ ทรงพระโสมนัสจึงทรงเปล่งอุทานว่า “ สิ้นธุระแล้ว ”

..จากนั้นไม่นานจึงเสด็จสวรรคต

 

เมื่อวานได้ไปค้นหาเสียงอ่านพระไตรปิฏก ทางพี่กู
ได้เวปนี้มา www.bodhiyalai.org ชื่อไทยว่า โพธิยาลัย
พอวันนี้มาเปิดดูที่นี่ เห็นที่ Falky โพสต์เอาไว้...
แหม...บังอรบังเอิญอะไรกันขนาดนั้น อิอิ ;)