นิทาน เรื่อง "พญานาค"

พระแม่กวนอิม

พระ แม่กวนอิมมหาโพธิสัตว์ เป็นพระโบราณทรงบำเพ็ญสำเร็จพระโพธิญาณด้วยพระองค์เอง ตั้งแต่เมื่ออดีตอันยาวนานจนมิอาจคำนวณนับจำนวนกัปกัลป์ได้ โพธิจิตของพระองค์ท่านได้สำเร็จด้วยการพิจารณาจนถึงที่สุดแห่งกระแสเสียง และทรงนิ่งอยู่ในอารมณ์ธรรมชาติของกระแสนั้น จนบรรลุถึงจุดนิ่งสุดของความนิ่งทั้งปวง อันเป็นธรรมชาติแห่งสุญญตา

ด้วยจิตที่นิ่งที่สุดในสุญญตานี้ จึงทรงเป็นอกริยาที่เหนือผัสสะ ความเกิดดับ ความหวั่นไหว และไม่หวั่นไหวทั้งปวง เสียงของสรรพสัตว์ทั้งหลาย ที่มีตัวตนและไม่มีตัวตนในทุกหนทุกแห่ง ล้วนอยู่ในสายตาความรู้เห็นของพระองค์ทั้งสิ้น ไม่มีเสียงใดในโลกหรือนอกโลกที่จะพ้นไปจากพระกระแสแห่งความรู้เห็นของ พระองค์พระนามของพระองค์ “กวนอิม” จึงมีความหมายที่ลึกซึ้งว่า “ผู้เงี่ยหูฟังเสียงร้องของโลก”

ด้วยพระบารมีอันสั่งสมมานานของพระองค์ท่าน จึงทรงสามารถสำแดงแปลงพระกายได้ถึงพันพระเศียรพันพระกร พันพระเนตร ตลอดจนสามารถเนรมิตกายเพื่อโปรดสรรพสัตว์ในรูปกายต่าง ๆ ได้มากมายมหาศาลตามที่ปรากฏในพระสัทธธรรมปุณฑริกสูตรฉบับภาษาจีน (เมียวฮวบไหน่ฮัวเกง) ได้กล่าว่า พระองค์ท่านมีนิรมาณกาย 32 ปางใหญ่ ด้วยบุญญาภินิหารและอิทธิปาฏิหาริอันล้นพ้นของพระองค์ท่านทรงโปรดสรรพสัตว์ สุดที่จะประมาณได้ ซึ่งไม่มีพระโพธิสัตว์องค์ใดที่จะโปรดได้มากเสมอเหมือน

ปางที่ชาวโลกนิยมบูชาพระองค์ท่านมากที่สุดคือ ปางเพศสตรี โดยชาวพุทธมหายานในประเทศอินเดียเอ่ยพระนามพระองค์ท่านตามภาษาสันสกฤตว่า “อวโลกิเตศวร” ครั้นพระพุทธศาสนาเข้าสู่ประเทศจีน จึงได้รับการแปลชื่อพระองค์ท่านตามศัพท์เป็นภาษาจีนว่า “กวนซืออิม” ซึ่งพระธรรมาจารย์กุมารชีพได้แปลความหมายว่า “ผู้เพ่งเสียงแห่งโลก” ต่อมาเนื่องจากคำว่า “ซือ” ไปตรงกับพระนามของจักรพรรดิถังไท่จง คือ หลี่ซือหมิง ดังนั้นจึงมีพระราชโองการให้ตัดคำว่า “ซือ” ออกเหลือแต่คำว่า “กวนอิม” นอกจากพระนามกวนอิมนี้แล้ว ก็ยังมีบางคนเอ่ยพระนามพระองค์ท่านว่า “กวนจื๋อไจ๋” ซึ่งสมณะเฮียนจั่งหรือที่ชาวไทยรู้จักกันดีในนามพระถังชำจั๋ง ได้เป็นผู้แปลใหม่มีความหมายว่า “ผู้เพ่งโดยอิสระ” แต่คนทั่วไปยังนิยมออกพระนามว่า “พระแม่กวนอิมมหาโพธิสัตว์” พระแม่มหาเมตตา มาจนทุกวันนี้

ด้วยพระนามที่ขึ้นต้นด้วย “พระแม่” นี้ ทำให้บางคนคิดว่าพระแม่กวนอิมมหาโพธิสัตว์ ทรงเป็นเพศสตรีอันอ่อนแอ ต่ำต้อยกว่าบุรุษ ซึ่งสำหรับปุถุชนทั่วไปแล้วย่อมเป็นเช่นนั้น แต่สำหรับพระองค์ท่านย่อมอยู่เหนือกฏเกณฑ์ เพราะคำว่า “เพศ” นี้ มีอยู่เฉพาะในมวลสัตว์ และใช้สำหรับผู้ที่ยังไม่สำเร็จเท่านั้น พระอริยเจ้าทุกพระองค์หรือผู้ที่สำเร็จแล้วย่อมอยู่เหนือคำว่าเพศ พระองค์ท่านทรงโปรดสรรพสัตว์ด้วยรูปปางต่าง ๆ ตั้งแต่ปางพุทธะลงมาจนถึงปางเทพ ยักษ์ มนุษย์ และอมนุษย์ โดยไม่จำกัดทั้งเพศและวัย รูปปางที่ปรากฏตามเพศวัยต่าง ๆ ในการโปรดสัตว์ของพระองค์ท่านนี้ เป็นภาวะที่เกินปัญญาของคนธรรมดาจะรู้ได้ พระองค์ท่านก็ทรงเป็นพระองค์ท่าน ปรากฏการณ์ก็คือปรากฏการณ์ การจะจำกัดพระองค์ท่านในรูปปางนั้น เพศนั้น วัยนั้น ตามปรากฏการณ์เสียทีเดียวย่อมไม่น่าจะถูกต้อง เพราะด้วยจิตศรัทธาที่แน่วแน่มั่นคง การบูชาย่อมเป็นประโยชน์ และเข้าถึงพระองค์ท่านได้โดยไม่จำกัดว่าเป็นรูปปางใด

ส่วน คำว่ากรรมหรือกฎแห่งกรรมนั้น เป็นสิ่งคู่ไปกับการเกิดดับในสรรพสัตว์ เหมือนเงาตามตัวโดยไม่มีการยกเว้น แต่สำหรับพระองค์ท่านมูลเหตุแห่งกรรม ได้ระงับไปด้วยจิตแห่งสุญญตา อันเป็นภาวะที่เหนือทั้งเกิดดับ และกรรมทั้งปวง เมื่อกรรมไม่มี กฎแห่งกรรมก็ไม่เกิด พระองค์ท่านจึงทรงเหนือซึ่งความหมายของคำว่าเพศ กรรม และกฎแห่งกรรม ด้วยอำนาจแห่งธรรมชาติของสุญญตา ผู้ที่บูชาพระองค์ท่านด้วยความเพียร

หากมีความปรารถนาที่จะได้คู่ครอง ปรารถนาที่จะได้บุตรธิดา ปรารถนาที่จะมีทรัพย์สมบัติปรารถนาที่จะมีสุขภาพแข็งแรง ปรารถนาที่จะได้ฌานสมาบัติ ปรารถนาที่จะได้มรรคผลนิพพาน ความปรารถนาทั้งหมดนี้ก็จะสามารถสมหวังได้ ด้วยอำนาจแห่งพระบารมีของพระองค์

คำว่า “แม่” นอกจากจะมีความหมายสำคัญอยู่ที่การเป็นผู้ให้กำเนิดแล้ว ยังเป็นคำที่ดีที่สุด มีความหมายที่สุด สำคัญที่สุด ประเสริฐที่สุด มีคุณค่าที่สุด ลึกซึ้งที่สุด อบอุ่นที่สุด เมตตาที่สุด ให้อภัยที่สุด น่ายกย่องที่สุด และน่าเคารพรักบูชาที่สุด ไม่มีคำใดในโลกนี้จะมีค่าเหมือน ไม่มีคำในโลกนี้จะอบอุ่นเกิน ไม่มีความรักใดในโลกนี้จะบริสุทธิ์เท่า ไม่มีความรักใดในโลกนี้ที่จะยิ่งใหญ่เกิน เป็นความรักที่เต็มใจเสียสละและพร้อมจะให้ได้ทุกอย่าง เป็นความรักที่เปี่ยมด้วยความเมตตาอย่างสุดซึ้ง ไม่มีสิ่งใดที่จะให้ไม่ได้สำหรับความรักของคำว่า “แม่” จากความสำคัญทั้งหมดดังกล่าวนี้ คำว่า “แม่” จึงได้ปรากฏรวมอยู่ในพระนามของพระองค์ท่านด้วย อันเป็นการแสดงถึงความยกย่องที่สุด นอบน้อมที่สุด เคารพบูชาที่สุด

การ บูชาพระองค์ท่านจะทำให้มีความรู้สึกเหมือนอยู่กับแม่ อยู่ใกล้แม่ ในโลกนี้ไม่มีผู้ใดจะรู้และเข้าใจถึงเสียงของสรรพสัตว์สรรพสิ่งได้ดีเท่า พระองค์ และไม่มีผู้ใดในโลกจะเมตตาเกินพระองค์ จงไว้วางใจในความรักความเมตตาของพระองค์ท่าน และมอบถวายความรักความบูชาไว้กับพระองค์ผู้ที่อยู่ใต้ความรักความเมตตาของ พระองค์ เคราะห์กรรมภัยพิบัติจะดับสูญ ทุกสิ่งจะคลี่คลายไปในทางที่ดี ชีวิตจะร่มเย็นเป็นสุขสมปรารถนาด้วยพระบารมี

 

พระแม่กวนอิมปางพันมือ

พระแม่กวนอิมปางพันมือ หรือ พระแม่กวนอิมปางพันเนตรพันกรเป็นปางหนึ่ง ของพระมหาโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร เมื่อประมาณหนึ่งหมื่นปีมาแล้ว เกิดอุทกภัย ครั้งใหญ่ในประเทศจีน ฝนตกหนักน้ำในแม่น้ำฮวงโหหรือแม่น้ำวิปโยคท่วมท้น ผู้คนจำนวนมากถูกกระแสน้ำพัดพาไป

พุทธศาสนิกชน ได้สวดมนต์วิงวอน พระโพธิสัตว์กวนอิมขอให้ทรงช่วย ทำให้พระองค์ต้องเสด็จลงมาช่วยผู้ที่ถูกน้ำท่วม แต่การมีเพียง สองมือย่อมช่วยไม่ทันเหตุการณ์ พระองค์จึงทรงตั้งจิตอธิษฐาน ว่าขอให้มีพันเนตรพันกร จะได้ช่วยคนได้ครั้งละพันคน พุทธศาสนิกชนชาวจีน จึงสร้างองค์สมมติพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวรปางพันเนตรพันกรขึ้น จะสังเกต ได้ว่าแต่ละพระหัตถ์มีพระเนตรอยู่กลางฝ่าพระหัตถ์ อันเป็นสัญลักษณ์แสดงถึง ความเอื้ออาทรที่จะโปรดสัตว์ผู้อยู่ในห้วงทุกข์อันหาขอบเขตมิได้

 

แม่นล่ะจ้า..........คนที่ชวนไปถวายด้วยกันเค้าบอกดาว่าอย่างนั้นน่ะค่ะ แต่องค์ท่านไม่ค่อยเหมือนสีเขียวเลย ดูทึมๆ ออกไปทางสีเทาๆ มากกว่านะคะ หรือว่าอยู่กลางแจ้งก็ไม่ทราบนะคะ

 

เป็นความรู้ใหม่ค่ะ...:cool:

 

แต่ที่เห็นนั้น อยู่ในถ้ำเมืองบาดาลค่ะ เป็นที่เคารพสักการะของชาวเมืองบาดาล

 

คืนนี้มีนิทานก่อนนอนมั้ยคะ...ง่วงแล้ววววว

 

จริงๆ แล้วเรื่องราวของพระโพธิสัตว์องค์นี้มีมากมาย แต่รอถามจากท่านประธานดีกว่านะ

 

รูปภาพตอนนี้ยังไม่ถึ่งเวลาเฉลยนะค่ะ
และพอขึ้นไปถึ่งถํ้าภูผาม่านก้พากันนั่งพักผ่อนให้หายเหนื่อยแต่ตัวเองก็ยังไม่ได้เข้าไปข้างในถํ้าเลยแต่ก้รุ้ว่ามีพระประธานตั้งอยู่เพื่อให้ผู้คนที่ขึ้นไปบนถํ้าภูผาม่านกราบไหว้วันที่เดินขึ้นถํ้าภูผาม่านวันนั้นพระจันทรืเต็มดวงส่องแสงมา
กระทบที่หน้าภามองเห็นบริเวณที่อยู่ตีนเขาหมดเลยพอเวลาประมาถสี่ทุ่มกว่าคณะที่ไปนี้ก้จะเริ่มสวดมนต์กันเราก็ได้ยินเสียงดนตรีบรรเลงไพเราะมากก็มองหาที่ต้นเสียงก็ไม่มีแอะแล้วเสียงนี้มาจากไหนกันหรือสักพักเราก็บอกให้น้องอีกคนที่รวมเดินทางในทริปนี้ด้วยว่าร้องเพลงให้ฟังหน่อยน้องเขาก็ร้องเพลงที่เศร้าและสร้อยพอเราฟังแล้วก็นํ้าตาไหลออกมาเราก้บอกให้น้องเขาร้องเพลงสามสี่เที่ยวค่ะและเหตึการณ์ก็เกิดขึ้นกับตัวเองพูดไม่ได้ลืมตาไม่ได้ขยับตัวก็ไม่ได้แต่หูได้ยินทุกคนพูดกับเราหมดและสักครูใหญ่ๆพรามณ์ท่านนี้ก็ถามว่าเจ้ารู้ไม่ว่าข้างในมีอะไรตั้งอยู่ตรงไหนบ้างเราอยากจะตอบออกไปแต่ก็พูดไม่ได้จนพี่ที่ไปด้วยไปหยิบดินสอมาใส่ที่มือให้เขียนออกมาเราก็เขียนบอกว่าเราจะเข้าไปเองในถํ้าห้ามใครมาถูถตัวเรานะเราเข้าไปแบบกระดืบๆๆๆๆๆไปค่ะพอไปถึ่งข้างในก็จะมีแท่นหินทั้งซ้ายและขวาตั้งอยู่พอประมาถค่ะเราก็ตะเตียกตะก่ายขึ้นไปบนแท่นหินฝั่งทางซ้ายมือทุกๆคนก็รวมสวดมนต์เราก็ร้องไห้มือนี้จะวนไปวนมาบนแท่นหินที่ตนเองนั่ง
พอสวดจบก็เลยเวลาเที่ยงคืนไปอาการของเราที่ผิดปกติก็กลับมาเหมื่อนเดิม
(ลืมบอกไปว่าในคณะที่รวมเดินทางไปด้วยในครั้งนี้มีพี่ชายท่านหนึ่งรับราชการแต่ว่าตาบอดเพราะพี่เขาไม่เชื้อว่าเทวดานางฟ้าหรือสิ่งศักดิ์มีจริงเวลาที่พี่เขากระโดนร่มลงก็จะตระโกนร้องถ้าทายเทวดาต่างๆจนมาวันหนึ่งพี่เขากระโดนร่มลงมาก็พูดอีกเหมื่อนนะทั้งที่ตัวเองยังไม่ถึ่งพื้นดินเลยพี่เขาก็มองอะไรไม่เห็นเลยทุกวันก็ตาบอดอยู่นะค่ะ)

 

หายกันไปหมดเลยหรือค่ะนี้

 

เมื่อทางขึ้นถั้าวัวแดงเป็นเหล็กๆซึ่งก็ผุพังน่ากลัวค่ะตอนที่ไปนั้นจะกันดารมากทางขึ้นแต่ทุกวันนี้ทางขึ้นสบายมาก

 

ยังอยู่ค่ะพี่แต กำลังอ่านนิทานของพี่แต คะ เล่าอีกคะ กำลังสนุก:cool::cool:

 

แล้วยังไงต่อคะ คุณแต น่าสนใจมากค่ะ

 

น่าสนหรือสับสนกับภาษาแตหนอนี้[Embarrass

 

แหมบเข้าใจภาษาพี่แตคะ เพราะพี่ๆ ที่เว็บ พูดไทย พิมไทย เป็นภาษาโอเกะ พิมไทยแบบสลับคำพูด งงยิ่งกว่าพี่แต อีกคะ

 

ตอนที่ 4(ต่อ)...
พอเป็นเอามากเข้า ผมไม่รู้จะทำยังไงตามที่เคยเล่ามาแล้วว่าทุกครั้งที่ผมฝันแบบนั้นพอตื่นขึ้นมา จะเป็นทุกครั้งคือมือขวาต้องวางที่หน้าอก บางครั้งก็ประสานมือซ้ายวางที่หน้าอก แต่จะเป็นทุกครั้งคือมือขวาต้องแตะบริเวณหน้าอก ผมมีความรู้สึกในช่วงนั้นว่าอะไรมันเกิดกับผม หรือว่าจะเป็นบ้าจริงๆ จนทุกครั้งเวลาผมตื่นนอนต้องหันไปดูเพื่อให้แน่ใจว่าผมตื่นขึ้นมาจริง บนเตียงไม่มีตัวผมนอนอยู่
ช่วงนั้นผมเรียนหนักมาก ความฝันก็มารบกวนผมตลอกเวลา หนักๆเข้าไม่รู้จะทำอย่างไร จนต้องเอาเชือกมาผูกไว้ที่หัวเตียงและผูกข้อมือขวาไว้ก่อนนอน ก็ทรมานครับแต่ดีกว่าฝันแปลกๆ..
พ่อผมเห็นว่าผมเป็นแบบนี้เลยให้ผมชวนเพื่อนสนิทมาพักที่บ้านด้วย เวลาไปไหนมาไหนตื่นนอนก็ปลุกกันให้ไปด้วยกัน ก็ดีขึ้นครับแม้จะฝันแปลกๆ บ่อยครั้งแต่ก็มีเพื่อนอยู่ข้างๆตลอด แต่ก็มีเรื่องฝันว่าออกจากร่างเกิดขึ้นอีก คือประมาณช่วงปี 4 ก่อนจบมหาลัย เพื่อนก็พักอยู่ที่บ้านผมเรานอนเล่นอ่านหนังสือกันอยู่ สักพักเพื่อนก็มาปลุกผมบอกว่าที่บ้านโทรมาแม่ของเพื่อนผมเข้าโรงพยาบาลจะรีบไปเยี่ยมผมลุกขึ้นตามเพื่อนนั่งซ้อนมอไซค์กันไป แต่พอไปถึงโรงพยาบาลผมก็ถามเพื่อนว่าแม่อยู่ห้องไหน แต่เพื่อนไม่ยอมพูดด้วยแรกๆก็นึกว่าเพื่อนผมเป็นห่วงแม่เลยไม่พูด แต่พอไปถึงห้องที่แม่พักทั้งเพื่อนทั้งแม่ก็ไม่คุยด้วย ผมเลยรู้แล้วว่าฝันอีกแล้ว...
สักครู่เพื่อนก็คุยกับแม่ได้ยินว่าปวดท้องกระทันหันแต่ตอนนี้หายดีแล้ว วันนั้นจะมีเรียบช่วงบ่ายเพื่อนก็บอกแม่ว่าเลิกเรียนแล้วจะมาใหม่ เพื่อนเดินมาที่จอดรถมอไซค์ก็ก็ตามไป แต่มาคิดอีกที่ไม่กลับด้วยดีกว่าจะอยู่มันแบบนี้แหละกลับบ้านไม่ได้ก็ให้ตายไปเลย ผมก็เดินเล่นไปเรื่อยๆ สักครู่ก็สะดุ้งตื่น แม่ผมมาปลุกถามว่าเพื่อนไปไหน ผมเลยบอกว่าไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาลเดี๋ยวก็มา สักครู่พอเพื่อนผมมา ผมเลยถามว่าแม่เป็นไงบ้าง เพื่อนผมมองหน้าตกใจแล้วตามผมว่ารู้ได้ไงว่าไปโรงพยาบาลมา ผมบอกไปว่าก็ตามไปแบบฝันไปอย่างที่เคยเล่า เพื่อนผมลองถามว่าแม่อยู่ห้องไหนชั้นไหน ผมก็ตอบถูกและผมก็บอกว่าแค่ปวดท้องเย็นเลิกเรียนเราไปเยี่ยมอีก ตอนนั้นเพื่อนรผมบอกว่าเมื่อก่อนที่เล่าให้ฟังยังนึกว่าผมเป็นประสาทอ่อนๆ แต่ตอนนี้เชื่อแล้วว่าฝันออกจากร่างได้จริงๆ...
การฝันแบบนี้จะเกิดกับผมบ่อยมากแต่ก็จะอยู่บริเวณบ้าน ไม่ค่อยได้ฝันว่าออกไปที่ไกลๆเท่าไหร่ เคยไปสถานที่โบราณๆ เป็นวัดเหมือนอยุธยาเป็นบางครั้ง หลังจากเรียนจบไปทำงานเป็นวิศวกรที่ระยอง การฝันแบบนี้ก็เริ่มน้อยลง คงเป็นเพราะเลิกงานก็ไปกินไปเที่ยวเมากลับมาแบบไม่มีเวลาฝัน...

 

ภาษา O.K. ค่ะ เพราะใช้ใจอ่านก็เลยไม่มีปัญหาค่ะ เดิมสนใจเรื่องถ้ำวัวแดงอยู่แล้วค่ะ จบแล้วเหรอคะที่คุณแตเล่ามาเนี่ย...รออ่านหนอ

 

พอแสงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้าเราทุกๆคนก็เตรียมตัวเดินทางลงจากถํ้าภูผาม่านพอเห็นทางที่ลงเรานี้แทบทรุดกับพื้นเลยโหเรานี้ทำอะไรไปจะเอาชีวิตมาทิ้งที่นี้หรือทางขึ้นลงน่ากลัวมากๆเป้นแค่ท่อนไม้ทำเป็นบันไดขึ้นไปซึ่งก็ไม่ได้แข็งแรงเลยนะพอมาถึ่งตีนเขาก็จะมีวัดตั้งอยู่บนตีนเขาไม่รู้แต่เรียกถูถไม่ค่ะและแตก็บอกกับคณะให้ออกเดินทางกลับวัดที่กบิณบุรีทันที่ให้ไปถึ่งที่วัดก่อนตะวันตกดินนะและคณะเราก็พากันไปกราบพระท่านก็ถามว่ามีอะไรเกิดขึ้นไม่ละโยมแต่ไม่ใครพูดอะไรเลยตอนนั้นเราก็รีบบึงรถกลับมาถึ่งวัดที่กบิณบุรีประมาถบ่ายกว่าหลวงพ่อท่านก็รอรับเราและคณะอยู่พอรถจอดเราคนแรกที่เดินออกจากรถมาก่อนหลวงพ่อท่านทักเลยว่ามาแล้วหรือลูกพ่อรออยู่นะอ้าวละทำให้เรางงหลวงพ่ออะไรหรือเราก้ไม่กล้าถามท่านเพราะเหนื่อยกับการเดินทางแต่หลวงพ่อเรียกพรามณ์ไปและพี่สาวเข้าไปคุยกันข้างในเราอยู่ข้างนอกพอสักครูพี่สาวก็เดินออกมาพร้อมกับพรามณ์เราถามว่าคุยอะไรกับหลวงพ่อหรือพี่สาวก็ไม่ตอบพรามณ์ก็ไม่ตอบยิ่งทำให้เราอยากรู้มากขึ้น
และวันที่เราจะสึกหลวงพ่อก็บอกว่าไปนั่งสมาธิ์ที่โบถส์เก่าด้วยนะเดียวจะให้เณรไปเปิดประตูโบถส์ให้นะซึ่งที่วัดนี้จะโบถส์เก่าแก่มาค่ะเราก็ไปนั่งสักพักอากาศข้างในเย็นยะเยือกบอกไม่ถูถค่ะเกิดความกลัวรีบออกมาหาหลวงพ่อทันที่ค่ะและหลวงพ่อก็สึกให้และก็อาบนํ้ามนต์จากหลวงพ่อเพือเป็นศิริมงคลแก่ตัวเองพอเวลาบ่ายคล้อยเราก็ออกเดินทางกลับจังหวัดบุรีรัมย์ค่ะแต่ในใจก็สงสัยคำที่หลวงพ่อพูดค่ะแต่ก็ไม่ถามพี่สาวท่านนี้นะค่ะเราคิดในใจว่าขอให้พี่สาวนี้บอกเราด้วยนะว่าหลวงพ่อพูดอะไรบางเกียวกับตัวเรา
และประมาถนาทีจะได้ค่ะพี่สาวก้เอ๋ยอกมาเลยว่าก่อนวันที่เราจะกลับหลวงพ่อท่านเห็น........มาเต็มวัดเลยค่ะเราก็เลยอ้อมิน่าละหลวงพ่อทุกพูดขึ้นมาว่าพ่อดีใจที่ลูกมา

 

สมัยที่แตขึ้นถํ้าวัวแดงนั้นทางขึ้นกันดารมากค่ะทุกคนจะถือเทียนไฟฉายส่องทางขึ้นกันค่ะเพราะไปถึ่งก็มืดแล้วค่ะแต่ใจเอากันค่ัะถึ่งมืดขนาดไหนก็เดินขึ้นถํ้าค่ะ
ก็ไม่ผิดหวังเลยค่ะในถํ้านั้นมีแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ค่ะ