ปีติ น้ำตาไหล ตอนนั่งสมาธิ กับ การดับ ทุกขเวทนา ด้วยสมาธิ

วันนี้ผมนั่งสมาธิ แล้วมีอาการปีติ น้ำตาไหลข้างเดียวครับ ไม่ทราบว่าประสบการณ์ท่านอื่นๆ เคยมีใครมีอาการน้ำตาไหลข้างเดียวไหมครับ

และสำหรับการดับทุกขเวทนา ความเจ็บปวดทางร่างกายด้วยสมาธิ ผู้ใดมีประสบการณ์ตรงนี้บ้างครับ อยากแลกเปลี่ยนกันครับ

 

หลบเข้า สมาธิ ทำ จิตเป็นสมาธิ จิต กับ กาย แยกออกจากกัน จะไม่รับรู้ เวทนา กาย ครับ


จริงๆ การ ทำสมาธิ ยืน เดิน นั่ง นอน ทำได้ตลอด 24 ชม นะคับ

ไม่จำเป็นต้องทน เวทนา


เพราะ จะกลายเป็น การนั่งทน เวทนา แทน จะไม่ได้เป็นการ นั่งสมาธิ

สำหรับคนที่นั่งทน เวทนา นะคับ

 

เมื่อวานเพิ่งได้ความรู้ใหม่มาครับผม เรื่องการดับเวทนา
เมื่อก่อน ตอนนั่งภาวนาแบบสมถะ พอทำใจนิ่งมากๆ ได้ มันก็เหมือนจิตไม่รับรู้ได้จริงครับ ปวดขาแทบตาย พอสมาธินิ่ง รู้สึกเหมือนแค่มีอะไรมาแตะ สัมผัส แต่ไม่รู้สึกเจ็บ แต่พอกำลังสมาธิตกต่ำลง ผมรู้สึกกลับมาเจ็บต่อทันที
แต่ที่ได้มาเมื่อวาน ผมลองใช้สมาธิ เพ่งจุด ที่เกิดดู เพ่งตามดู จำกัดวงให้แคบเข้าเรื่อยๆ ให้เล็กมากๆ แล้วจี้ลงไปเลย ว่าจุดที่เจ็บ อยู่ตรงไหน ลึกลงไปจากผิวเท่าไหร่ ลองดูแล้ว เวทนาเล็กๆ น้อยๆ หายไปเลยครับ ออกจากสมาธิมาก็ไม่เจ็บตรงนั้นแล้ว... แต่วิธีนี้ เวทนาหนักๆ ผมแก้ไม่หายครับ

ตอนนี้ผมกำลังฝึกกรรมฐาน สายนั่งให้เกิดเวทนาอยู่ครับ ไว้จะมาคอย update แลกเปลี่ยนเรื่อยๆ ครับผม

 

วิธีแบบนี้ อยากบอกว่า เป็นการ ส่งจิต ออกนะ

ทำสมาธิ เรา เอา จิต ให้มีกำลัง อย่าไปสนกับ อาการทางกายเลยคับ

ถ้าไปใช้ ส่งออก ก็เหมือน ตุ่มใส่น้ำ แล้ว น้ำ รั่วออก ไม่เต็ม สักที

http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%9B%E0%B8%B1%E0%B8%8F%E0%B8%90%E0%B8%B2%E0%B8%99_%E0%B9%94

จริงๆ การทำสมาธิ ยึดหลักตาม สติปัฏฐาน 4 ของ พระพุทธเจ้า ได้นะคับ

สติปัฏฐาน 4 เป็นหลักธรรมที่อยู่ในมหาสติปัฏฐานสูตร<SUP id=cite_ref-0 class=reference>[1]</SUP> เป็นข้อปฏิบัติเพื่อรู้แจ้ง คือเข้าใจตามเป็นจริงของสิ่งทั้งปวงโดยไม่ถูกกิเลสครอบงำ สติปัฏฐานมี 4 ระดับ คือ กาย เวทนา จิต และ ธรรม
คำว่าสติปัฏฐานนั้นมาจาก (สร ธาตุ + ติ ปัจจัย + ป อุปสัคค์ + ฐา ธาตุ) แปลว่า สติที่ตั้งมั่น, การหมั่นระลึก, การมีสัมมาสติระลึกรู้นั้นพ้นจากการคิดโดยตั้งใจ แต่เกิดจากจิตจำสภาวะได้ แล้วระลึกรู้โดยอัตโนมัติ โดยคำว่า สติ หมายถึงความระลึกรู้ เป็น​เจตสิกประ​เภทหนึ่ง​ ส่วนปัฏฐาน ​แปล​ได้​หลายอย่าง​ ​แต่​ใน​ ​มหาสติปัฏฐานสูตร​ ​และ​ ​สติปัฏฐานสูตร​ ​หมาย​ถึง​ ​ความตั้งมั่น, ความแน่วแน่, ความมุ่งมั่น




โดยรวมคือเข้าไปรู้เห็นในสิ่งทั้งหลายตามความเป็นจริง ตามมุ่งมองของไตรลักษณ์หรือสามัญลักษณะ โดยไม่มีความยึดติดด้วยอำนาจกิเลสทั้งปวง ได้แก่

1. กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน - การมีสติระลึกรู้กายเป็นฐาน ซึ่งกายในที่นี่หมายถึงประชุม หรือรวม นั่นคือธาตุ 4 ได้แก่ ดิน น้ำ ลม ไฟมาประชุมรวมกันเป็นร่างกาย ไม่มองกายด้วยความเป็นคน สัตว์ เรา เขา แต่มองแยกเป็น รูปธรรมหนึ่งๆ เห็นความเกิดดับ กายล้วนไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และเป็นอนัตตา
2. เวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน - การมีสติระลึกรู้เวทนาเป็นฐาน ไม่มองเวทนาด้วยความเป็นคน สัตว์ เรา เขาคือไม่มองว่าเรากำลังทุกข์ หรือเรากำลังสุข หรือเราเฉยๆ แต่มองแยกเป็นนามธรรมอย่างหนึ่ง เห็นความเกิดดับ เวทนาล้วนไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และเป็นอนัตตา
3. จิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน - การมีสติระลึกรู้จิตเป็นฐาน เป็นการนำจิตมาระลึกรู้เจตสิกหรือรู้จิตก็ได้ ไม่มองจิตด้วยความเป็นคน สัตว์ เรา เขา คือไม่มองว่าเรากำลังคิด เรากำลังโกรธ หรือเรากำลังเหม่อลอย แต่มองแยกเป็นนามธรรมอย่างหนึ่ง เห็นความเกิดดับ จิตล้วนไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และเป็นอนัตตา
4. ธรรมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน - การมีสติระลึกรู้สภาวะธรรมเป็นฐาน ทั้งรูปธรรมและนามธรรมล้วนมีความเกิดดับ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และเป็นอนัตตา

มีเวทนา เอามา พิจาณา เวทนา จน จิตเป็น สมาธิ ได้ตามหลัก สติปัฏฐาน 4

ตามวัดป่า มี ครูบาอาจารย์ สอน แล้วแต่ จริต ของคนที่ทำสมาธิ ครับ เพราะ ถ้าทำสมาธิ ถูก จริต จิต ก็ เป็น สมาธิ ได้ง่าย

ผู้ปฏิบัติ ที่ พิจาณา เวทนา จนได้ สมาธิ มีจริง แต่ละคนก็มีวิธีแตกต่างกันไป


โดยเฉพาะ เวทนา เนี้ย ตัวสำคัญเลยครับ ช่วยให้คนไม่ไป นรก มาเยอะแล้ว

ส่วนใหญ่ คนทั่วไป ไม่ได้ฝึก สมาธิพอ แล้วไปประสบเหตุ ถึงตาย เจอ เวทนา เข้าไป ก็ทนไม่ได้ ตายไปลงนรก เยอะ ขาดใจตายก็เยอะ เพราะ ขาดกำลังของ จิต




.

 

อย่าไปสนใจ ปล่อยๆ มันไป

 

เวลาเวทนาตีขึ้น อย่าไปเอาสมาธิสู้อย่่างเดียวนะ อาจจะถึงกับชัก ไม่รู้จักฤทธิ์ของเวทนาซะแล้ว

ตัวเวทนา เป็นตัวอวิชชาที่ผลักออกไป ยิ่งอวิชชามีกำลังมาก ยิ่งผลักออกมาก ไม่หยุด หาที่ว่างของการดับเวทนาไม่เจอหรอก

ให้เอาสติกำกับ ให้คลาย อย่าสู้

 

เวทนาปวดเมื่อเล็กๆน้อยๆ จิ๊บจ้อย เวทนาใหญ่เกิดนี่ มันร้อนผ่าว ปวดทั้งตัว ไปถึงกระดูก
ลมร้อนจะออกหมด ทั้งมือทั้งเท้า
นี่แล้วแต่ธาตุนะ บางคนอาจจะไม่เป็นแบบนี้

แต่หากเป็นแบบนี้แล้วยังเอาสมาธิข่ม พอดีกัน ชักตาย

 

กายานุปัสนาสติปัฏฐาน

 

อันนี้ผมเห็นว่าน่าจะจริงครับ
ผมนั่งไม่ถึงกับชักครับ แต่ตอนที่ถอดใจ ขยับตัว เริ่มรู้สึกตัวแล้วว่า แขนเริ่มสั่นเองน้ำตาก็ไหลเอง โดยที่ใจเรายังบอกว่า เฉยๆ

 

หนับหนุน อันนี้

สหนับสหนุน อันนี้ของลุงขันธ์

เคยสู้กันเเล้ว ไม่เพียงเเค่เเพ้ เเต่ ยังมีอาการต่ออีกเเม้จะออกมาเเล้วก็ตาม

ขอยันเป็นอีกเสียง ว่า ไม่สมควรกระโดดลงไปข่ม ไปค่อมเเต่อย่างใด

 

ขอบคุณครับท่าน ชัดแจ้งเลยครับ แต่ผมยังทำไม่สำเร็จครับ คงต้องฝึกเพิ่มอีก
ปัจจุบัน ที่ทำได้ใกล้เคียงที่สุด คือ ยึดคำภาวนาไว้ จนไม่รู้สึกเวทนาทุกจุดพร้อมกันได้ แต่ก็ยังต้องยึดอยู่ครับ แล้วพอคลายจากภาวนาที่ยึดไว้ ก็กลับมาเจ็บอีก ปล่อยวางไปหมดเลย อันนี้ยังไม่สามารถครับ

 

ตอนที่เพ่งเป็นจุด เป็นอย่างไรครับ

เช่น เต้นเป็นชีพจร ร้อนเหมือนเหล็กร้องจิ้ม แข็ง

 

ไม่แน่ใจว่าจะอธิบายยังไงดีครับ
ผมรู้สึกเหมือนกับว่า จุดที่เจ็บ ตามดู กำหนด ว่าอยู่ตรงไหน ยังไง นึกภาพว่า น่าจะอยู่แถวๆ ตรงนี้ อยู่ลึกจากผิวหนังเข้าไปเท่านี้ น่าจะเป็นกล้ามเนื้อตรงนี้ ตามดู พิจารณา เจ็บหนอๆๆ แล้วก็จะรู้สึกความเจ็บ ค่อยๆ หดตัวเล็กลง เข้าไปสู่ศูนย์กลางตรงที่เจ็บ เป็นวงเล็กลงๆ เรื่อยๆ จนกระทั่งพอรู้สึกว่าเล็กมากๆๆๆ แล้ว ก็กำหนดตรงนั้น เน้นๆ อีกสักที ความเจ็บเล็กๆ น้อยๆ ก็จะหายไปครับ แต่จุดเล็กที่เกิดต่อเนื่อง ผมรู้สึกว่า กำหนดดับแล้ว เดี๋ยวมันก็เกิดมาอีก แล้วเวทนาหนักๆ มากๆ ก็รู้สึกเหมือนกำหนดแบบนี้สู้ไม่ไหวครับ

 

วันนี้ผมนั่งสมาธิ แล้วมีอาการปีติ น้ำตาไหลข้างเดียวครับ ไม่ทราบว่าประสบการณ์ท่านอื่นๆ เคยมีใครมีอาการน้ำตาไหลข้างเดียวไหมครับ

ข้างเดียวไม่เคยครับ...ผมมาทีสองข้างเลย...

และสำหรับการดับทุกขเวทนา ความเจ็บปวดทางร่างกายด้วยสมาธิ ผู้ใดมีประสบการณ์ตรงนี้บ้างครับ อยากแลกเปลี่ยนกันครับ

แต่ก่อนนี้เคยเป็นโรคหนึ่งทรมานมากเลยครับ...ทรมานมันซะจนทนไม่ใหว เดินไม่ได้...ผมใช้กรรมฐานกอง เวทนานุปัสนาสติปัฏฐานนั่นหละครับ....แบบที่พระพุทธเจ้าสอนนั่นเลย...เห็นธรรมง่ายมากครับ...พอมันหายขึ้นมานี่เลยไม่ได้จับ...กจับอารมณ์ที่มันหายเจ็บนั่นหละครับ...ตอนนี้มันมาก็ดีไม่มาก็ช่าง เฉยๆแล้ว......เห็นทุกข์เห็นธรรมง่ายนะครับ...เมื่อไม่เห็นทุกข์มาก่อนจับธรรมยาก....