เจ้ = กระดาษ
ฮูป = รูป
เจาะ = เจ้า , คุณ , เธอ
กิด,ขิ้น = สั้น
โข = สะพาน
ภูไท...ภาษาภูไท...วันละคำ
ในห้อง 'จักรวาลคู่ขนาน' ตั้งกระทู้โดย ติงติง, 29 มิถุนายน 2011.
หน้า 2 ของ 32
-
-
ครูหัก ๕๐๐ คะแนน ๕๕๕ -
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=qC4bEDSaUg8&NR=1]YouTube - บ่าวภูไทไกลบ้าน.wmv‏[/ame] -
-
ยังไม่ได้ฟังเลยครับคุณแม่ (ไม่น่าเอาลงเลย)
-
-
-
โอ๊ย...
ชอบภาษาภูไท ภาษาโบราณ มีสัมผัสนอก สัมผัสในให้เห็นหัวใจที่ละเอียด เลิศแท้ค่ะ
ลุกศิษย์คุณครูเก่งมากมาก
แสดงว่าคุณครูสอนดีไม่ขี้เกียจจริงๆ -
ภาษาภูไทมีความไพเราะมากนะคะ พี่ติงชอบผญาของภูไท....มีความหมายลึกซึ้ง.... -
-
-
ภาษาภูไทวันนี้
โข หมายถึง สะพาน
เส็ง หมายถึง แข่งขัน -
-
เสดายเดพี่น้องเอย แนวฮีตคองบุฮานเฒ่า เจ้าผัดทิ้มปะปล่อย แนวว่าของแขกค้าต่างเมิง ทางเจ้าผัดฮับเอา
เสดายแนวบุฮานเฒ่าฮีตเก่าเพิ่นได้แต่ง ผู้สาวแกว่งพวงหลา ผู้บ่าวมานั่งอ้อมซอมเก้วเว้าผญา แท้ดาย
แปลว่า น่าเสียดายจารีตครรลองของโบราณที่ได้ปล่อยปละละเลย แต่ว่าของคนต่างเมืองพวกเจ้ากลับรับเอา คนเฒ่าคนแก่ท่านได้ตกแต่งฮีตคองไว้ ผู้สาวมาลงข่วงเข็นฝ้ายแกว่งหลาผู้บ่าวมานั่งล้อมเพื่อจ่ายผญา -
โอ้น้อสาวภูไทเอย พอแต่มาเห็นหน้าอ้ายขอจาถามข่าวเบิ่งเด
อ้ายเยอะถามข่าวน้ำถามข่าวเถิ่งปลา อ้ายเยอะถามข่าวนาถามข่าวเถิ่งข้าว
ถามข่าวเจ้าว่ามีสองแล้วหือบ่ ขอเห้อน้องตอบถ้อยผญาน้อยอ้ายแอ่วถามแหน่เด้อ
เยอะ = อยาก
เถิ่ง = ถึง
หือ = หรือ
เห้อ = ให้
แอ่ว = ขอร้อง,วอนขอ -
โอ้น้ออ้ายบ่าวภูไทเอย น้องนี้ปลอดอ้อยซ้อยเสมออ้อยกลางกอ
กาบกะมิห่อ หน่อน้อยกะมิซ้อน ซู้สิซ้อนเทมข้างน้องมิได้
ได้หันแล้วซู้น้อง หากยังเป็นลุซายเพิ่น พอได้เอิ้นว่าซู้ยังมิได้สู่ขวัญ น้ำแกว่งจั่นหันลงวังเจ้าเอย
มิ แปลว่า ไม่
ซู้ แปลว่า คนฮัก,ผู้บ่าว,ผู้สาว
เทมข้าง แปลว่า เฮียงข้าง
มิได้ แปลว่า ไม่มี
น้ำแกว่งจั่นหันลงวังเจ้าเอย เป็นคำลงท้ายของการลำภูไทหรือการจ่ายผญาภูไท ซึ่งมีหลายรูปแบบ -
โอ้น้อสาวภูไทเอย อ้ายนี้เว้านำซู้ต่างบ้านปานฟะไข่ไว้นำกา
เว้าซู้ไกลหูไกลตาปานเอ็ดนามิล้อมโฮ้
โงเพิ่นเห้ามื้อหลาย ควายเพิ่นเห้ามื้อฮ้อย ตาข้อยส่องมิเถิง น้อยต่ำเกิ่งพอดีแยงเจ้าเอย
ฟะ หมายถึง ฝาก
เอ็ด ตรงกับ เฮ็ด,ทำ
โฮ้ ตรงกับ รั้ว
โง ตรงกับ โค,วัว
เห้า ตรงกับ เข้า
น้อยต่ำเกิ่งพอดีแยงเจ้าเอย เป็นคำลงท้ายของการลำภูไทหรือการจ่ายผญาภูไท -
ผู้พูดภาษาผู้ไท
ผู้พูดภาษาผู้ไทในประเทศไทยส่วนใหญ่อยู่ในบริเวณจังหวัดภาคอีสานตอนบน ได้แก่ จังหวัดกาฬสินธุ์, นครพนม, มุกดาหาร, ร้อยเอ็ด และ สกลนคร นอกจากนี้ยังมีอีกเล็กน้อยในจังหวัดอุบลราชธานีและอุดรธานี โดย ในแต่ละท้องถิ่น ย่อมมีสำเนียงและคำศัพท์ที่แตกต่างกันไป
เป็นที่น่าสังเกตว่า ภาษาผู้ไทแม้จะกระจายอยู่ในแถบอีสาน แต่สำเนียงและคำศัพท์นั้นแตกต่างกับภาษาไทยถิ่นอีสานโดยทั่วไป อย่างไรก็ตามยังมีคำยืมจากภาษาถิ่นอีสานอยู่ในภาษาผู้ไทบ้างเป็นธรรมดา แต่ก็ไม่นับว่ามาก ด้วยเหตุนี้ ชาวไทยที่พูดภาษาอีสานจึงไม่สามารถพูดหรือฟังภาษาผู้ไทอย่างเข้าใจโดยตลอด แต่ชาวผู้ไทส่วนใหญ่มักจะพูดภาษาอีสานได้
ไฟล์ที่แนบมา:
-
-
จากหนังสือวินาทีบรรลุธรรมพระอรหันต์มีจริง โดย เธียรนันท์ เล่ม ๓
นิสัยชาวภูไทเป็นผู้มีปัญญา เป็นนักปกครอง มีความเด็ดเดี่ยว รักสงบ ไม่รุกราน มีความยุติธรรม รักขนบธรรมเนียม มีนิสัยรักธรรมะ และอุปภัมภ์พระพุทธศาสนาเป็นอย่างดี ที่บ้านห้วยทรายนี้เคยเป็นที่พักพิงธุดงค์ของหลวงปู่เสาร์และหลวงปู่มั่นอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งหลวงปู่มั่นพูดถึงนิสัยของชาวภูไทว่า “เป็นเชื้อสายของพระเวสสันดร” อาจเป็นเพราะด้วยเหตุผลที่หลวงปู่มั่นบอก ทำให้หลังจากได้รับฟังธรรมะจากหลวงปู่มั่นแล้ว มีชาวภูไทออกบวชจนสำเร็จมรรคผลหลายองค์อาทิ หลวงปู่ฝั้น อาจาโร หลวงปู่แว่น ธนปาโล หลวงปู่กู่ ธัมมทินโน หลวงปู่สิม พุทธาจาโร หลวงปู่กว่า สุมโน เป็นต้น
*โมทนาด้วยครับคุณติงติง -
โอ้โหคุณเเม่....สุดยอดค่ะภูไท..วันละคำ :cool:
หน้า 2 ของ 32