มาร คืออะไร..

นุ๋ถามพระอาจารย์ว่า :

พรุ่งนี้จะวันที่หนึ่ง ของปี 2553 แล้ว
พระพุทธศาสนาจะเสื่อลงเพราะอะไรเจ้าค่ะ ...
เพราะมารมันมากใช่ไหมเจ้าค่ะ
มารนี่ก่คือ กิเลสในใจคนสินะ
ตัวสูง ตัวใหญ่ ตัวเล็กๆก็มี
ไอ้ตัวเล็กๆนี่น่ากลัวนัก
มันนนตัวเล็กระเอียดคนเขาไม่ค่อยเห็นกัน
ใช่ไหมเจ้าค่ะ​

พระอาจารย์ตอบว่า : ........

นุ๋เรยบอกพระอาจารย์ว่า :
เกลียดๆๆๆๆๆๆๆๆ เกลียดมารมาก
นุ๋เกลียดมาร เกลียดมากกๆ
แต่ก็ได้แค่เกลียด ทำอะไรมารไม่ได้สักที ทำไปมารก็ไม่หมดสักที
แล้วตอนนี้ผู้คน เขาพากันเกลียดมารไหมเจ้าค่ะ
เค้าทำยังใงกับมาร
หรือว่าเค้าเอาแต่หลงอยู่ในมาร
ใช้มาร อยู่กินกับมาร
หรือถูกมารใช้เป็นเครื่องมือ

พระอาจารย์ก็ยังตอบว่า : ........ ​

นุ๋ถามพระอาจารย์อีกว่า :
พระพุทธเจ้า ค่า ทำใมท่านจึงไม่ตอบ เรยหรือเจ้าค่ะ​

ท่านตอบว่า : ........

นุ๋เรยเข้าใจว่า : ​

((ปัตจัตตัง)) คราวนี้ตอบ ดังทั่วหัวใจเลยพระพุทธเจ้าค่า​

ก่อนกลับกราบสามครั้ง แร้วหันหน้าไปขอพระอาจารย์ว่า:​

สาธุ ปีใหม่นี้ ขอให้นุ๋แร๊ะเพื่อนๆทุกๆคน ไม่เจ็บไม่ป่วยเพราะมาร
และไม่หลงในมาร ตลอดปี และตลอดนะเจ้าค่ะ
สาธุz!​

^^​

 

อนุทโมทธนาค่ะ

 

​

คำกรวดน้ำให้มารทั้ง ๕
<O</O
มรดกธรรม สมเด้จพระสังฆราช สุก ไก่เถื่อน ให้สวด ๓ จบ ๕ จบ ๗ จบ<O</O
<O
ปัญจะมาเร ชิเนนาโถ ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง
จตุสัจจัง ปะกาเสติ มหาวีรัง นะมามิหัง ปัญจะมาเร ปลายิงสุฯ<O</O
<O
พระโลกนาถเจ้า ทรงชนะมาร พร้อมด้วยเสนามาร บรรลุสัมมาสัมโพธิญาณ อันสุงสุด ทรงประกาศสัจธรรม ๔ ประการ ข้าพระพุทธเจ้า ขอนอบน้อมพระพุทธเจ้า พระองค์นั้น ผู้มีความแกล้วกล้ายิ่ง พวกมารทั้ง ๕ จงหลีกไป<O</O
มารทั้ง ๕ และมานะทั้งปวง อย่าได้จำนองจองเวรแก่กันเลย จงรับเอาส่วนบุญนี้เถิดฯ<O</O
<O
มารทั้ง ๕ คือ <O</O

- กิเลสมาร มาร คือ กิเลส ๑ <O</O
- ขันธมาร มาร คือ ปัญจะขันธ์ ๑ <O</O
- อภิสังขารมาร มาร คือ อภิสังขารที่ปรุงแต่งกรรม ๑ <O</O
- เทวปุตตมาร มาร คือ เทพบุตร ๑ <O</O
- มัจจุมาร มาร คือ ความตาย ๑<O</O
<O
​

เมื่อท่องบ่นพระคาถานี้แล้ว มารทั้ง ๕ จะได้ไม่มารบกวนเวลานั่งบำเพ็ญเพียรภาวนาพระกรรมฐาน<O</O

 

เรื่องของมาร มีความละเอียดและมากกว่าที่เห็นในตำรา

การจะโพสเกี่ยวกับเรื่อง่นี้


ต้องพร้อมทั้งกำลังกาย กำลังใจ กำลังการบำเพ็ญ ฯลฯ


ที่เคยรู้อาจแค่หน้าฉาก และ ตุ๊กตาหน้าโรง

 

สาธุค่ะ แม่บุญญฯ

 

ขออนุโมทนา สาธุ ความดี ได้7ชาติถ้ายังเกิดอยู่

 

- มารคือผู้ที่ทำความดีมามาก ในที่สุดก็หลงตนเอง คิดว่าสิ่งอะไรๆที่ตัวเองทำไปก็ดีไปหมด แม้มีบางครั้ง (หลายครั้ง) คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำถูกแล้ว ดีแล้ว (ทำดีมากจนดีแตก 555++)+
- ด้วยเหตุที่ทำความดีมากมาก ก็เลยทำให้มีบุญมาก อยู่บนสวรรค์ชั้นสูงสุด (ชั้น 6) และด้วยความที่มีบุญมาก ก็เลยเป็นตัวทดสอบให้กับผู้มีธรรมได้มาก เพราะทำกรรมโดยการทดสอบกับผู้มีธรรมแล้วไม่ตกนรก (เพราะบุญบารของมารมีมาก พอมีคุ้มตัว เหมือนน้ำในกะละมัง ที่เมื่อเติมเกลือไปสัก 1 ช้อนชา น้ำมันจะไม่รู้สึกเค็ม แต่ถ้ามีน้ำสัก 1 แก้ว แล้วเติมเกลือลงไป 1 ช้อนชา น้ำมันก็จะเค็มใช่ป่ะ) (เกลือ = บาป จากการไปทำกรรมกับผู้อื่น ทดสอบผู้อื่น โดยเฉพาะผู้มีธรรม)
- แล้วถ้าจะถามว่ามารเกิดจากอะไร มีใครอยากจะเป็นมั้ย เช่นเวลามีผู้มีบารมีมาเกิด มาช่วยคน แล้วพระเจ้ามอบหน้าที่ให้มารไปทดสอบหรือรังแกผู้มีบุญบารมีมั้ย เปล่าเลย มารมันเสือกของมันไปเองต่างหาก พระเจ้าไม่ได้บอกหรือกำหนดเลยว่า เธอคนนี้เป็นมารนะ เธอคนนี้เป็นคนมีธรรมแท้จริงนะ เป็นเพราะความอวดดีของ ความจองหอง ความริษยา ความโกรธ ความถือว่าตัวเองมีดี ฯลฯ ของมันเป็นไปเอง ธรรมชาติของทุกๆสิ่ง ก็เป็นไปเอง มารก็เป็นไปเองอย่างนี้แหละ

 

- เท่าที่ทราบจากผู้ทรงธรรมท่านหนึ่งมา มารเกิดได้จาก 2 สาเหตุ (หรืออาจจะมีมากกว่านี้ เพราะรู้มาแค่นี้)
1. เกิดจากความโกรธ ความไม่พอใจในสิ่งต่างๆที่ผูื่อื่นกระทำกับตน ไม่ว่าจะเป็นทางกาย วาจา ใจ แล้วเกิดจิตผูกโกรธ เช่น เห็นคนทำไม่ดีแล้วจิตผุกโกรธ เกิดอาฆาต พยาบาท ผู้อื่น
2. เกิดจากความอิจฉาริษยา เช่น มาราธิราชย์โพธิสัตว์ ที่แต่ก่อนเป็นพญามาร เห็นพระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าก่อนตน คิดว่าเป็นใครก็ไม่รู้ มาแซงหน้าตน เด่นเกินหน้าตน ก็เลยเกิดความอิจฉา นำทัพมารเข้าไปแย่งโพธิบังลังก์จากพระพุทธเจ้า

 

คำนิยามที่แท้จริงของมารก็คือ "คนดีที่หลงทาง" ความจริงมารก็คือคนที่คนดี ที่ดีมากๆ ดีจนเกินไป เวลาเห็นคนอื่นทำชั่ว ทำไม่ดี ก็จะโกรธแค้น สาปแช่ง ฯลฯ ทำให้จิตของตัวเองยึดอยู่แต่ "ถูำก" "ผิด" ชอบเอามาตรฐานของความ ถูก ผิด มาตัดสินคนอื่น ซึ่งจะแตกต่างจากพระโพธิสัตว์ ที่แม้ผู้อื่นทำผิด แต่ยังคิดจะให้อภัย หรือไม่ก็อลุ่มอล่วยกันได้
คนดีที่คิดว่าตนเองทำดีแล้ว ก็มักจะคิดจัีบผิดคนอื่น ระแวงคนอื่น แต่จะว่าไป มารก็เป็นคนดีจริงๆนั่นแหละ แต่พอนานวันเข้า ตัวเองทำผิดขึ้นมาเพราะความหลงที่คิดว่าตนเองนั้นดีไปหมด วิเศษไปหมดนั่นเอง ก็เลยดีแตก (เปรียบเหมือนลมที่เป่าเ้ข้าไปในลูกโป่ง พอลมเยอะเข้า ลูกโป่งก็เลยแตก)
อีกประเภทนึง เกิดจากความอิจฉา เกิดจากความแข่งขัน ชิงดีชิงเด่นกัน เช่นเวลาทำบุญ ก็ชอบแข่งกันทำบุญ อันนี้ก็ทำให้ไปเกิดเป็นมารได้ ได้ไปอยุ่สวรรค์ชั้น 6 (เพราะคนเราเวลาแข่งกันทำบุญ ก็จะทำบุญมากๆ พอบุญมีมาก ก็ได้ไปเกิดเป็นเทวดาชั้น 6 (ชั้นมาร) ซึ่งสิ่งที่ทำมันก็เป็นสิ่งที่ดี ไม่ผิด ไม่ได้ว่าอะไร แต่เมื่อคนเราก็สามารถที่จะหลงตน หลงคิดว่าเราทำอะไรๆก็ดีก็ได้ เหตุเพราะความดีมีมากจนแตกนั่นเอง (ดีแตก)

 

แล้วถ้าจะถามต่อว่าทำไมมารถึงได้ขวางนิพพาน เพราะมารคิดว่า สุขสมบัติในชั้น 6 ก็เป็นสิ่งที่ดีอยู่แล้ว การเสพกามสุขมันก็ดีอยู่แล้ว แล้วจะนิพพานไปทำไม เพราะเหตุนี้ จึงได้ปรารถนาที่อยากจะเกิดอยู่เรื่้อยๆ เพื่อที่จะได้ทำบุญและจะเสวยผลบุญในสวรรค์ชั้น 6 ต่อไปเรื่อยๆ อย่างที่มาราธิราชโพธิสัตว์ไปขวางพระพุทธเจ้าก็ด้วยเนื่องความเข้าใจผิดคิดว่า พระพุทธเจ้าจะพาคนไปนิพพานกันไปหมด ไม่เหลือให้ตนเองได้โปรดเมื่อตอนที่ตนเองสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้า ประกอบกับความอิจฉาที่คิดว่า คนผู้นี้เป็นใคร จะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าก่อนตนเอง มาแซงหน้าตนเอง เด่นเกินหน้าตนเอง จึงได้ก่อกรรมต่างๆนานา ตอนที่พระพุทธเจ้าจะตรัสรู้ และทั้งก่อนหน้า ไปขวางเอาไว้ เท่านั้นยังไม่พอ ชาติก่อนหน้าที่พระพุทธเจ้าจะตรัสรู้อีก เพราะความคิดอิจฉาบ้าง คิดจะไปทดสอบผู้มีธรรมบ้าง ฯลฯ จึงได้ทำให้เป็นมาร

 

ว้าวววว นานาความรู้ ดีค่ะ ดีดี แต่เลยมานานหละ หมดสงสัย ไปนานแล้วหระค่ะ.. หุหุหุ ไม่เป็นมาร และไม่ชอบตัดสินใคร.. ต่างคนก็มีหนทาง ที่แตกต่าง... อิอิอิ